Ermanno Olmi
Ermanno Olmi
Ermanno Olmi na
festiwalu filmowym w Wenecji w 1965 roku.
Ermanno Olmi , urodzony dnia24 lipca 1931w Bergamo w Lombardii i zmarł dnia7 maja 2018 rw Asiago w Wenecji Euganejskiej jest włoskim reżyserem .
Biografia
Rodzina Ermanno Olmi przenosi się do Treviglio, gdzie dorasta początkujący reżyser. Jego rodzina jest głęboko katolicka , co niewątpliwie wyróżnia twórczość artysty. Młody Olmi traci ojca podczas II wojny światowej . Wstąpił do liceum naukowego, potem do liceum artystycznego, ale studiów nie skończył.
Przeprowadza się do Mediolanu : znajduje pracę w Edisonvolta (gdzie pracuje jego matka) i bierze lekcje dramatu. Na nowym stanowisku zajmuje się rekreacją pracowników, aw szczególności pracuje w dziale filmowym: ma za pomocą filmów opisywać produkcje przemysłowe . W latach 1953-1961 wyreżyserował około czterdziestu filmów dokumentalnych , w tym La diga sul ghiaccio , Tre fili fino a Milano i Un metro lungo cinque . Szczególnie lubi tematykę kondycji ludzi przy pracy, antycypację humanistycznych cech przyszłych filmów.
Jego kariera nabrała rozpędu w 1978 roku L'arbre aux sabots ( L'Albero degli Zoccoli ), który zdobył Złotą Palmę na festiwalu w Cannes , a następnie Cezara dla najlepszego filmu zagranicznego w 1979 r.
Po długiej chorobie, która oderwała go od scenografii, w 1982 roku Ermanno Olmi stworzył szkołę-warsztat Ipotesi Cinema w Bassano del Grappa , gdzie zaoferował młodym reżyserom możliwość obcowania ze sztuką filmową.
W 1987 roku przejął działalność kinematograficzną z Lunga vita alla signora . Follow The Legend of the Holy Drinker ( La Leggenda del santo bevitore ) (1988), Singing Behind the Screens ( Cantando dietro i paraventi ) (2003) oraz jedna z trzech części Tickets ( 2005 ), współreżyserowana z Kenem Loachem i Abbas Kiarostami .
W 2007 roku ukazał się Centochiodi , który Ermanno Olmi ogłosił jako swój ostatni film fabularny, a teraz poświęcił się filmom dokumentalnym. W 2008 roku otrzymał „Złotego Lwa za karierę” na weneckiej Mostrze . W 2013 roku, Uniwersytet w Padwie przyznano mu Laurea „honoris causa” nauk edukacyjnych człowieka i „jego działania w celu promowania korzenie kulturowe, pamięć, tradycje, wspaniałą historię , codzienne doświadczenie i wszystkie małe rzeczy” .
Ermanno Olmi umiera 5 maja 2018 rw wieku 86 lat w szpitalu Asiago .
Życie prywatne
Ermanno Olmi był żonaty z Loredaną Detto, która nakręciła swój drugi film L'Emploi ( Il posto ).
Częściowa filmografia
Dyrektor
Filmy fabularne
Krótkie filmy
-
1953 : El frayle
- 1953: La diga sul ghiaccio
-
1954 : La pattuglia di Passo San Giacomo
- 1954: Dialogo tra un venditore di almanacchi e un passengero
-
1955 : Società Ovesticino - Dinamo
- 1955: Il racconto della stura
- 1955: Il Pensionato
- 1955: L'onda
- 1955: dolina Mia
- 1955: L'energia elettrica nell'agricoltura
- 1955: Cantiere Inverno
- 1955: Buongiorno natura
-
1956 : Michelino 1A B
- 1956: Manon: Finestra 2
- 1956: Costruzioni mecchaniche riva
-
1957 : Fiber in civiltà
- 1957: Campi sperimentali
-
1958 : Venezia città minore
- 1958: Tre fili fino w Mediolanie
- 1958: Grigio
- 1958: Giochi di colonia
- 1958: Il frumento
- 1958: Kolonia Sicedison
-
1959 : Natura e chimica
- 1959: Fertilizzanti prodotti dalla società del Gruppo Edison
- 1959: Cavo ad olio fluido przy napięciu 220 000 woltów
-
1960 : Po: forza 50,000
- 1960: Il grande paese acciaio
-
1961 : Sacco w plypacu
- 1961: Pomodoro
- 1961: Metro Lungo Cinque
- 1961: Wielka tama
- 1961: Fertilizzanti complessi
-
1967 : Beata gioventù
-
1983 : Mediolan
-
1987 : Imago urbis
-
1989 : 12 rejestrów na 12 miast
-
1992 : Lungo il fiume
-
1999 : Il denaro non esiste
-
2004 : Postazioni della memoria
-
2007 : Atto unico di Jannis Kounellis
-
2009 : Il premio
Inny
Autor scenariusza
Redaktor
Fotografia
Aktor
Nagrody
-
1979 : reżyser najlepszego filmu dla L'Arbre aux sabots ( L'albero degli zoccoli )
-
1989 : reżyser najlepszego filmu dla The Legend of the Holy Drinker ( La leggenda del santo bevitore )
-
1979 : Najlepszy film zagraniczny dla L'Arbre aux sabots .
-
2001 : Nominacja dla najlepszego reżysera za zawód broni ( Il mestiere delle armi )
Uwagi i odniesienia
-
(it) Roberto Nepoti , „ È morto Ermanno Olmi, addio al visionario, nieprzewidywalny registera del nostro cinema ” , La Repubblica ,7 maja 2018 r( czytaj online , sprawdzono 7 maja 2018 r. )
-
(It) „ Il saluto di Asiago a Ermanno Olmi Duemila persone per il registera - Il video ” , w L'Eco di Bergamo ,13 maja 2018 r(dostęp 13 maja 2018 )
-
(it) „ Cinema, è morto il registera Ermanno Olmi ” , w Il Secolo XIX ,7 maja 2018 r(dostęp 13 maja 2018 )
-
(it) Maurizio Porro , „ Cinema: è morto il registera Ermanno Olmi, aveva 86 anni ” , Corriere della Sera ,7 maja 2018 r( czytaj online , sprawdzono 7 maja 2018 r. ).
-
(It) " Ermanno Olmi, Leone d'oro alla carriera " , na ecodibergamo.it (dostęp 7 maja 2018 ) .
-
(it) „ Padova, laurea ad honorem to Ermanno Olmi ” , Corriere della Sera ,19 czerwca 2013( czytaj online , sprawdzono 21 czerwca 2013 ).
-
Jean-François Rauger, „Włoski filmowiec Ermanno Olmi nie żyje” , Le Monde , 7 maja 2018 r.
-
Przeczytaj recenzję w Les Cahiers d'histoire
Linki zewnętrzne