Mur Nantes Gallo-Roman

Gallo-Roman obudowa Nantes jest mur otaczający miasto Portus Namnetum (obecnie Nantes , we Francji ), z czasów rzymskiej Galii aż do późnego średniowiecza , a które tylko ślady pozostają .

Historyczny

Podczas najazdów barbarzyńców w latach 70. XX wieku miasto Portus Namnetum, ograniczone do obecnej dzielnicy Bouffay , było bezbronne. Pierwsza ściana została zbudowana około 276 roku, sądząc po kamieniach milowych stanowiących część jej fundamentów, które noszą imię cesarza Tacyta, który panował tylko w tym roku. Budowa muru prawdopodobnie została ukończona przez cesarza Probusa .

Obudowa udaje się umieścić bezpieczne miasto od najazdów podczas późnego antyku , ale IX th  century , to nie wystarczy, aby odeprzeć ataki Normanów , którzy plądrują miasta i spalenie katedry Roman. Uszkodzonej ściany są przerobione podczas X XX  wieku The biskup Foucher na początku tego stulecia rozebrano ścianę na wschodzie katedry aby powiększyć i zbudował mur na wschód od obszaru otaczającego budynek, ale to fortyfikacje zostały ponownie zniszczone przez Normanów. Około 940 r. Alain Barbe-Torte pośpiesznie wzniósł wał ziemny.

W XIII -go  wieku , nowe ściany są budowane przez Guy od Thouars i jego son- Pierre Mauclerc , księcia Bretanii . W tym czasie znaczna część rzymskiego muru została zburzona, ale części rozciągające się wzdłuż rzek Erdre i Loary pozostały mniej więcej nienaruszone do czasów współczesnych , kiedy populacja zaczęła się osiedlać ''. Wzrost poza granice murów starożytnych i średniowiecznych . Niektóre sekcje przetrwać aż do XIX -tego  wieku .

Zakres

Mur o długości 1665 metrów i  powierzchni 16 hektarów jest jednym z największych ogrodzeń w całej Galii . Rozciąga się od zamku obecnych książąt Bretanii , na północ w kierunku katedry i Porte Saint-Pierre , a następnie na zachód do rue Saint-Léonard , wzdłuż obecnej rue des Cordeliers i Garde-Dieu , gdzie tworzy północna ściana kościoła klasztoru Cordelierów w późnym średniowieczu. Skręca na południe wzdłuż Saint-Léonard i starego biegu Erdre, aż do końca Loary w kierunku kościoła Sainte-Croix i obecnego Place du Bouffay , gdzie zbudowany jest zamek Château du Bouffay i wieża . Du Bouffay w średniowieczu . Stąd biegnie wzdłuż Loary i kończy się na zamku. Na każdym rogu (to znaczy w miejscu obecnego zamku, przy Porte Saint-Pierre, w Saint-Léonard i w Bouffay) stoi również okrągła wieża i półokrągłe wieże o średnicy 8 metrów. podobnie jak wiele innych bram i potern jest budowanych na jego trasie.

Budowa

Konstrukcja elewacji zewnętrznych jest typowa dla późnego Cesarstwa Rzymskiego . Jak wyjaśnia Marcel Giraud-Mangin  :

„Okładziny obu ścian są w małym aparacie, to znaczy są uformowane z regularnych warstw kwadratowego gruzu, spoinowanego cementem, szczelina między dwiema okładzinami jest wypełniona blokiem z kamyków, odłamków kamienia., Połamanych cegieł, osadzonych w zaprawa betonowa lub wapienna. Zewnętrzną ścianę zdobi potrójny łańcuch cegieł ułożonych płasko nad trzema lub czterema rzędami gruzu. "

Ten styl konstrukcji można zobaczyć w całym starożytnym Cesarstwie Rzymskim, od Londynu po Konstantynopol. Kolejny przykład w Nantes można znaleźć w jednej ze ścian kaplicy Saint-Etienne , która pochodzi z tego samego okresu.

Fundamenty ogrodzenia i pierwsze trzy lub cztery warstwy kamieni to nieregularny, szorstki gruz; oczywiście ta część jest pod ziemią. Warstwy kwadratowych kamieni mają wysokość 33 centymetry (w Saint-Pierre) lub 40 centymetrów (w klasztorze Cordelierów), a cegieł odpowiednio 16,5 i 20 centymetrów. Z drugiej strony okładziny wewnętrzne nie mają tego składu, składającego się jedynie z gruboziarnistego gruzu i rzadko z cegieł.

Grubość muru waha się nieznacznie od 4,26 m (Saint-Pierre) do 3,80 m (klasztor). Wysokość waha się nieco więcej, od 7,5 do 8,5 metra.

Pozostaje

W XIX -tego  wieku , niektóre szczątki murów są widoczne w miejscu Bouffay i wewnątrz budynków Prémion ulicy i Rue Saint-Leonard , ale od tego czasu zniknął. Podobnie, inna część, odkryta w 1910 r. Rue de l'Écluse (obecnie rue des Trois-Croissants ), już nie istnieje.

Dziś pozostały tylko dwa wspomniane wcześniej ślady: cours Saint-Pierre i porte Saint-Pierre (obok katedry), a także w klasztorze Cordelierów (w pobliżu szkoły Saint-Pierre), a wreszcie pozostałość w historii Nantes Muzeum w Château des Ducs . Odcinek w pobliżu Porte Saint-Pierre został wykopany w latach 1910-1911; pozostały tylko 2 metry jego wysokości, nad którą został zbudowany średniowieczny mur.

Największa i najlepiej zachowana część znajduje się na dziedzińcu szkoły podstawowej Saint-Pierre (przy 9 rue du Refuge ). Ta relikwia ma 5 metrów wysokości i 18 metrów długości. W średniowieczu przez ogrodzenie wykopano dwa sklepione przejścia z klatkami schodowymi, w jednym z nich zbudowano niewielką kaplicę.

Ta ostatnia, wewnątrz szkoły, na mocy dekretu z dn27 listopada 1926.

Galeria zdjęć

• Obudowa wewnątrz szkoły Saint-Pierre

• Obudowa wewnątrz zamku

• Zagroda obok Porte Saint-Pierre

• Zagroda wzdłuż Cours Saint-Pierre

Zobacz też

Bibliografia

• Henri de Berranger , Evocation of old Nantes , Paris, Les Éditions de Minuit ,1975( Rozrod.  1994), 2 th  ed. ( 1 st  ed. 1960), 300  , str. ( ISBN  2-7073-0061-6 , OCLC  312748431 ).

Powiązane artykuły

• Klasztor Cordelierów z Nantes
• Brama Saint-Pierre
• Lista zabytków w Nantes
• Średniowieczne mury Nantes
• Historia Nantes
• Condevincum
• Dziedzictwo architektoniczne Nantes

Linki zewnętrzne

• Zasoby architektoniczne  :
  • Merimee

Uwagi i odniesienia

1. Napisy odnoszące się do CIL 17-02, 00389 = CIL XIII, 09001 i CIL 17-02, 00390 = CIL XIII, 0900
2. René Sanquer, „Ancient Nantes”, w Historii Nantes , reż. Paul Bois (1977), s.  41-42 .
3. Noël-Yves Tonnerre, „The High Middle Ages”, w Bois, Histoire de Nantes , str.  71-73 .
4. z Berranger 1975 , s.  94.
5. z Berranger 1975 , s.  92.
6. Sanquer, str.  41-42 .
7. Marcel Giraud-Mangin, Mała historia starego Nantes. Od swoich początków do XIII wieku . Éditions Pyremonde, 2007 (praca niepublikowana z lat 30. XX wieku), s.  61-62 .
8. Louis de Laigue, „Nantes w okresie galijsko-rzymskim (ciąg dalszy)”, Annales de Bretagne 33, no. 2 (1918), s.  219 . ( http://www.persee.fr/web/revues/home/prescript/article/abpo_0003-391x_1918_num_33_2_1487 )
9. Mangin, str.  62 .
10. Adrien Blanchet , Rzymskie mury Galii , Paryż, 1907, s.  57-60 . ( https://archive.org/stream/lesenceintesrom01blangoog )
11. De Laigue, str.  222 .
12. De Laigue, str.  218 .
13. Sanquer, str.  42 .
14. De Laigue, s.  221 .
15. Wskazówka n o  PA00108662 , baza Mérimée , francuskiego Ministerstwa Kultury .