El Gordito | |
Antonio Carmona, el Gordito, w Anales del toreo: RECEPA HISTORICA DE LA LIDIA DE RESES Bravas: galería biográfica de los Principal lidiadores: razón de las primeras ganaderías españolas, sus condiciones y divisas obra escrita por José Velázquez y Sánchez; e ilustrada por reputados artistas , Madryt, 1888. | |
Prezentacja | |
---|---|
Imię urodzenia | Antonio Carmona y Luque |
Apodo | El Gordito |
Narodziny |
19 kwietnia 1838 Sewilla |
Śmierć |
30 października 1920 r(w wieku 82 lat) Sewilla |
Narodowość | hiszpański |
Kariera | |
Alternatywny |
Cordoba 8 czerwca 1862 Ojciec chrzestny El Panadero |
Alternatywne potwierdzenie |
Madryt 5 kwietnia 1863 Ojciec chrzestny Cúchares |
Koniec kariery | 1889 |
Środowisko rodzinne | |
Rodzina | brat El Panadero |
Antonio Carmona y Luque powiedział "El Gordito" (mało tłuszczu), urodzony w Sewilli na19 kwietnia 1838, zmarł w tym samym mieście dnia 30 października 1920 r, to hiszpański matador .
Zaczyna jako banderillero swojego brata Manuela („ El Panadero ”). Często przypisuje się mu wynalezienie złożenia al quiebro bandrilles , podczas gdy on tylko (i genialnie) dał zaszczyt temu suerte, który nie był w praktyce od ponad pięćdziesięciu lat. W każdym razie odniósł fenomenalny sukces, wykonując to, co quiebro le19 kwietnia 1858w Sewilli. Podobno tego dnia markiz Salamanki, zwany „hiszpańskim Buckinghamem”, posłał u jego stóp dwa wspaniałe cygara zwinięte w tysiąc peset.
Jednak bezsporny dowód, że quiebro już praktykowane można znaleźć w płytce 15 tauromachia przez Francisco de Goya zatytułowany El famoso Martìncho poniendo banderillas al quiebro ( 1816 ).
Zręczny torreador „ piruetowy ”, jak Cúchares , ale mniej elegancki, jego toreo był zasadniczo oparty na sztuczkach surowo ocenianych przez madryckich purystów. Jeśli miał kilka lat chwały, zwłaszcza dzięki tercio banderilli i jego wielkiej znajomości byka, był tylko „figurą” przez kilka lat (być może do 1865 roku). Ale zawody, które rozegrał przeciwko El Tato, a następnie przeciwko Lagartijo, zakończyły się niepowodzeniem.
Przede wszystkim był bardzo złym zabójcą. Jego najstraszniejsze niepowodzenia miały miejsce w Madrycie w 1875 r., A następnie w 1877 r., Co doprowadziło do rozwiązania wszystkich jego kontraktów. Z wyjątkiem Andaluzji, gdzie wciąż miał wsparcie i to do końca swojej kariery.
El Gordito miał syna, który przejął apodo ojca: El Gordito (José Carmona García) , czasami nazywany El Gordito hijo .