Domenico dragonetti

Domenico dragonetti Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Domenico Dragonetti Young Man, rycina (ok. 1780) autorstwa Francesco Bartolozzi (1727-1815).

Kluczowe dane
Narodziny 7 kwietnia 1763
Wenecja , Republika Wenecka 
Śmierć 16 kwietnia 1846(w wieku 83 lat)
Londyn , Anglia
Podstawowa działalność kontrabasista , kompozytor

Domenico Carlo Maria Dragonetti (ur7 kwietnia 1763w Wenecji - zmarł dnia16 kwietnia 1846w Londynie ), powiedział he Drago (ital. „smok”), był kontrabasista i kompozytor włoski z końca XVIII th i początku XIX th  wieku .

Biografia

Domenico urodził się jako syn Pietro Dragonettiego, prawdopodobnie fryzjera i muzyka-amatora, oraz Cateriny Calegari. Dragonetti to wirtuoz samouk. Najpierw nauczył się gry na gitarze, a następnie gry na kontrabasie na instrumentach swojego ojca.

Wkrótce dziecko zostaje zauważone przez Doretti, skrzypaczkę i kompozytorkę. W wieku dwunastu lat uczył się u Beriniego, najlepszego weneckiego solisty kontrabasu. Ten stary muzyk po zaledwie jedenastu lekcjach nie miał już nic więcej do nauczenia chłopca ...

W wieku trzynastu lat Dragonetti został solistą w Operze Buffa w Wenecji. W następnym roku pełnił tę samą funkcję w Wielkiej Operze seria teatru San Benedetto. W wieku osiemnastu lat został znaleziony w Treviso, gdzie został zaproszony do kwartetu Tomasiniego .

Zdaje przesłuchania kwalifikacyjne do prestiżowej kaplicy św. Marka w Wenecji , gdzie nauczał jego mistrz Berini. Pierwsza próba w 1784 r. Nie powiodła się przeciwko Antonio Spinelli , ale ostatecznie 13 września 1787 r. Został przyjęty do uczelni za roczny dochód w wysokości 25 dukatów i szybko został jej głównym basistą. Jego reputacja rozeszła się po Europie i miał okazję odrzucić propozycję cara Rosji; co i tak przyniesie mu to samo, podwojenie jego pensji ...

W tym czasie zaczął grać utwory solowe, co jest czymś wyjątkowym jak na ten instrument i tym razem. Został nawet wybrany na kierownika festiwalu muzycznego zorganizowanego z okazji przybycia czternastu suwerennych książąt Republiki Weneckiej. Jeden z jego koncertów został bardzo zauważony przez królową Neapolu .

Dragonetti grał na instrumencie Gasparo da Salò (1542-1609), mistrza André Amatiego, który został mu podarowany w 1791 roku przez benedyktynki z klasztoru San Pietro, po koncercie w ich klasztorze i prawdopodobnie w klasztorze św. zamiar dołączenia go do instytucji. Instrument, zgodnie z życzeniem Dragonetti, przechowywany jest do dziś w Muzeum Bazyliki Świętego Marka w Wenecji.

W wieku dwudziestu jeden lat pracodawcy dają mu roczny urlop przy zachowaniu pensji na występy w King's Theatre w Londynie. Ten urlop został przedłużony o trzy lata, ale Dragonetti ostatecznie nigdy nie wrócił do Wenecji, aby tam pracować. Opuścił Wenecję 16 września 1794 r. I wziął udział w pierwszej próbie w King's Theatre 20 października 1794 r. Jego pierwszy publiczny występ jako członek orkiestry miał miejsce 20 grudnia 1794 r. W Operze Zenobia w Palmirach Giovanniego. Paisiello . Już po kilku miesiącach stał się bardzo sławny w Londynie, a jego błyskotliwa kariera miała trwać aż do śmierci. Podniecał tłumy, wykonując trudne fragmenty w harmonii z najdoskonalszym mistrzostwem.

Przy okazji drugiej podróży Josepha Haydna do Londynu w latach 1794-1795 kompozytor poznał Dragonettiego i obaj muzycy zostali bardzo dobrymi przyjaciółmi. W 1799 roku Dragonetti odwiedził go w Wiedniu i była to okazja do słynnego spotkania z Beethovenem . Gra z tym ostatnim utworem na wiolonczelę mistrza z Bonn, ale interpretowanym na kontrabasie. Kolejne podróże do Wiednia odbył w 1808 i 1809 r., A następnie w 1813 r. W tym samym roku, 8 grudnia 1813 r. Pod przewodnictwem Beethovena, wziął udział w premierze „Zwycięstwa Wellingtona” , aby uczcić zwycięstwo Wellingtona nad francuskimi armiami. Bierze również udział w tworzeniu IX symfonii; następnie w sierpniu 1845 roku, w wieku 82 lat, uczestniczył jeszcze w szeregach w festiwalu Beethovena w Bonn - Berlioz jest wśród zgromadzonej publiczności.

Później zbliżył się do księcia małżonka i księcia Leinster. Brał także udział w latach 1816–1842 w ​​46 koncertach Philharmonic Society of London. W Operze Włoskiej poznał wiolonczelistę Roberta Lindleya (1776-1855), który został jego przyjacielem i z którym dzielił scenę przez pięćdziesiąt dwa lata. Razem tworzą specjalność grania sonat Corellego .

Vincent Novello (1781-1861) i hrabia Carlo Pepolich , libretta z Vincenzo Belliniego opery Purytanie, należą do jego najbardziej znanych przyjaciół w Londynie.

Domenico Dragonetti zmarł w swojej sypialni na Leicester Square w wieku 83 lat. Został pochowany 23 kwietnia 1846 roku w podziemiach katolickiej kaplicy St Mary w Moorfields. W 1889 r. Jego szczątki przeniesiono na cmentarz katolicki na Wembley.

Styl

Dragonetti zmienił status instrumentu, wprowadzając do gry na kontrabasie szereg wirtuozowskich ulepszeń, które przyniosły mu wielki wpływ w pierwszej połowie wieku, w szczególności poprzez podniesienie techniki wymaganej na ambonie w orkiestrze. To dzięki Dragonettiemu instrument zyskał przed nim niezrównaną popularność.

Dragonetti jest znany ze swojej niesamowitej siły i wytrzymałości. Jest to szczególnie ważne w czasach, gdy rola kontrabasu w orkiestrze miała pomóc solo w utrzymaniu spójności i tempa. Jego ogromna siła i duża ręka pozwoliły mu zagrać dwa razy dalej na linii bocznej niż inni basiści.

Dragonetti posiadał niezwykle mocny styl. Podobno spędzając noc w hotelu, wyszedł w środku nocy na balkon i grał na swoim instrumencie z niezwykłą wigorem. Następnego ranka klienci pytali się nawzajem, czy „  słyszeli burzę  ”.

Kolekcjoner

Dragonetti był kolekcjonerem instrumentów muzycznych, a także miłośnikiem sztuk pięknych, w tym malarstwa mistrzów.

Po jego śmierci znaleziono następujące instrumenty: gigantyczny kontrabas przypisywany Gasparo da Salò, który prawdopodobnie był używany w wykonaniach dzieł Handla , obecnie w Muzeum Wiktorii i Alberta w Londynie; bardzo piękny Domenico Montagnana Basso di Camara (z Wenecji); kontrabas Gasparo da Salò z 1590 roku, kontrabas Amati, kontrabas Maggini; skrzypce Stradivariusa (niegdyś grane przez Paganiniego ), dziś znane jako „Dragonetti”; skrzypce „Guarnerius del Gesù” z 1742 roku, znane jako „Guarneri-Walton”; około trzydziestu skrzypiec, w tym Gasparo da Salò, dwa Amati, Lafont, kopia Stradivariusa; osiem altówek, w tym Gasparo da Salò, Amati i Hill; sześć wiolonczel, duża wiolonczela, trzy gitary, dwa fagoty i trzy angielskie rogi.

Pracuje

Kiedy Dragonetti wyjechał z Wenecji do Londynu w 1795 r., Pozostawił wiele rękopisów, w tym pełną metodę gry na kontrabasie, która zawiera wiele ćwiczeń. Niestety dokumenty te zostały sprzedane i ich autor nie mógł ich odzyskać po powrocie do Wenecji. Obecnie wiele jego listów, dokumentów osobistych i kompozycji znajduje się w Bibliotece Brytyjskiej . Niektóre zostały przekazane bezpośrednio przez Dragonetti lub inne oferowane przez Vincenta Novello lub kupione na aukcji.

Dragonetti jest autorem około ośmiu koncertów na swój instrument, utworów solowych lub z towarzyszeniem klawisza lub orkiestry. Poświęcił się także muzyce kameralnej, pozostawiając kwartety i około trzydziestu kwintetów smyczkowych. Skomponował także utwory wokalne.

kontrabas soloz fortepianemMuzyka kameralnaz orkiestrą

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Rękopisy

Uwagi i odniesienia

  1. Fétis, Universal Biography of Musicians ... str. 54.