Die Frau ohne Schatten
Kobieta bez cienia
Die Frau ohne Schatten
Postacie
Die Frau ohne Schatten , po francusku La Femme sans ombre , to opera w trzech aktach Richarda Straussa , do libretta Hugo von Hofmannsthala .
Został utworzony w dniu 10 października 1919w Operze Wiedeńskiej , z Lotte Lehmann w roli żony Baraka i Marią Jeritza w roli cesarzowej, pod dyrekcją Francka Schalka, w inscenizacji i planach Alfreda Rollera , w tym Straussa i Hofmannsthala, nie byli zadowoleni, „ magiczna natura i niezwykłe trudności opery zdawały się wyprzedzać reżysera.
Trudności te wyjaśniają, dlaczego opera jest rzadko wystawiana z powodu rzekomej niejasności libretta i jej „prawdziwego gigantyzmu: ogromna orkiestra i pięć wybitnych głosów”. Wykonawszy ją już w Wiedniu w 1943 roku, pod koniec 1955 roku, dyrygent Karl Böhm wpisał ją w program ponownych gal Opery Wiedeńskiej, dziesięć lat po jej zbombardowaniu, a sukces jest taki, że w następstwie: dokonuje pierwszego nagrania dyskograficznego dla Decca , z Leonie Rysanek (cesarzowa), Hansem Hopfem (cesarzem), Christel Goltz (kobieta), Paulem Schöfflerem (Barak), Elisabeth Höngen (niania).
Postacie
-
Cesarz , tenor
-
Cesarzowa , sopran
-
Niania , mezzosopran
-
Farbiarz Barak , bas-baryton - jedyna postać, która ma imię
-
Jego żona (farbiarz) , sopran
-
Wysłannik Duchów , baryton
-
The Guardian of the Temple Threshold , sopran
-
Głos młodego mężczyzny , tenora
-
Głos Sokoła , sopran
-
Głos z góry , altówka
-
Bracia farbiarza :
-
Le Borgne , bas
-
Pingwin , bas
-
Dzwonnik , tenor
-
Les Veilleurs , trzy basy
-
Głosy dzieci / Głosy dzieci nienarodzonych : trzy soprany, trzy altówki
-
Słudzy , dwie soprany, altówka
-
Mali żebracy , duchy służebne , głosy duchów
Argument
Analiza
Dyskografia selektywna
(W kolejności wskazani są dyrygent, orkiestra, cesarzowa, cesarz, farbiarz, Barak, niania)
-
Karl Böhm , Vienna Philharmonic Orchestra , Leonie Rysanek , Hans Hopf , Christel Goltz , Paul Schöffler , Elisabeth Höngen , studio, 1955 (Decca) - pierwsze pełne nagranie.
-
Joseph Keilberth , Bavarian State Orchestra , Ingrid Bjoner , Jess Thomas , Inge Borkh , Dietrich Fischer-Dieskau , Martha Mödl , Deutsche Grammophon, live, Monachium, 1963 (Deutsche Grammophon, reedycja Brilliant Classics).
-
Herbert von Karajan , Vienna State Opera Orchestra , Leonie Rysanek , Jess Thomas , Christa Ludwig , Walter Berry , Grace Hoffman , live, Vienna, Staatsoper,11 czerwca 1964 (Deutsche Grammophon).
-
Karl Böhm , Vienna Philharmonic Orchestra , Leonie Rysanek , James King , Birgit Nilsson , Walter Berry , Ruth Hesse , live, 1977 (Deutsche Grammophon).
-
Wolfgang Sawallisch , Bavarian Broadcasting Symphony Orchestra , Cheryl Studer , René Kollo , Ute Vinzing , Alfred Muff , Hanna Schwarz , studio, 1987 (EMI).
-
Georg Solti , Vienna Philharmonic Orchestra , Julia Varady , Plácido Domingo , Hildegard Behrens , José van Dam , Reinhild Runkel , studio, 1991 (Decca).
-
Georg Solti , Vienna Philharmonic Orchestra , Cheryl Studer , Thomas Moser , Éva Marton , Robert Hale , Marjana Lipovšek , reż. Götz Friedrich , Salzburg Festival , nagranie wideo, 1992 (DVD Decca).
Uwagi i odniesienia
-
Piotr Kamiński , Tysiąc i jedna oper , Fayard, pot. „Podstawy muzyki”, 2003, s. 1478.
-
André Tubeuf , broszura prezentacyjna zestawu Straussa: wielkie opery , Idealna dyskoteka Diapasona, 2016, s. 21.
-
Zastąpienie Ludwiga Webera , który grał Baraka podczas pierwszego występu. Karl Böhm poprowadził również premiery operowe w Metropolitan Opera w Nowym Jorku w 1966 roku oraz w Operze Paryskiej w 1972 roku z mniej więcej tą samą obsadą: Leonie Rysanek (cesarzowa), James King (cesarz), Christa Ludwig (kobieta), Walter Berry (Barak), Irene Dalis (w Nowym Jorku) i Ruth Hesse (w Paryżu) (niania); w międzyczasie w Londynie w 1967 roku dokonał prawykonania dzieła w Londynie .
-
Osiowy charakter, poprzez uczucie współczucia, które wzbudza w cesarzowej, będąc najpierw samolubnym, a następnie współczującym.
Linki zewnętrzne