Conrad Detrez

Conrad Detrez Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Conrada Detreza w Paryżu w listopadzie 1981 r. Kluczowe dane
Narodziny 1 st April +1.937
Roclenge-sur-Geer , Belgia
Śmierć 12 lutego 1985(w wieku 47 lat)
Paryż , Francja
Podstawowa działalność pisarz
Nagrody Nagroda Renaudot 1978
Autor
Język pisania Francuski
Gatunki esej , powieść

Podstawowe prace

Podpis Conrada Detreza

Conrad Detrez , urodzony dnia1 st April +1.937w Roclenge-sur-Geer w Belgii i zmarł dnia12 lutego 1985w Paryżu , we Francji , jest francuskojęzyczna belgijski pisarz i poeta, oraz działacz Walonia naturalizowany francuski w 1982 roku.

Jego gorączkowa i barokowa praca, karmiona chłopskim dzieciństwem i młodością seminarzystów w Belgii , brutalnym przebudzeniem do polityki i seksualności w Ameryce Południowej , a następnie uznaniem jako pisarza i jego misją doradcy politycznego w Ameryce Środkowej , zwłaszcza w ambasadzie francuskiej w Nikaragui odznacza się skłonnością do błazenady, ekscesów, fantastyczności, łączenia tradycji flamandzkiej z realistycznymi i fantastycznymi formami literatury latynoamerykańskiej. Łączy w sobie mistycyzm, rewolucyjną nadzieję i homoseksualny erotyzm bez ostentacji.

Biografia

Dzieciństwo

Conrad Detrez urodził się w prowincji Liège ( Belgia ). Jego ojciec jest pochodzenia walońskiego, matka pochodzenia flamandzkiego. Jego dzieciństwo, w klimacie wiejskiego katolicyzmu, naznaczone było bombardowaniami, powodzią Geer, drugą belgijską wojną szkolną , przerażeniem, jakie odczuwał na oczach zwierząt zabitych przez ojca, z zawodu rzeźnika. Jest znakomitym uczniem w gminnej szkole wiejskiej i katechizmie parafialnym. Od 1949 r. Był internowanym kolegium w Visé, a następnie w Herstal , pobierał średnie studia grecko-łacińskie i, skuszony przez kapłaństwo, wstąpił do seminarium w Sint-Truiden w 1957 r. Podczas gdy jego matka zmarła w 1959 roku, studiował filozofię i teologię na Katolickim Uniwersytecie w Louvain .

Zaangażowanie polityczne

Po spotkaniu młodych studentów z Trzeciego Świata, którzy sprawili, że odkrył swoją ekonomiczną rzeczywistość, zgorszony wojną algierską , pod wrażeniem wielkich powstańczych strajków klasy robotniczej w Walonii zimą 1960-1961, zastanawiał się nad problemami dekolonizacji. z Afryki i rewolucji zapoczątkowanej przez Fidela Castro , a problem działań politycznych powstaje. Przeżywając kryzys religijny, filozoficzny i moralny, przerwał studia i zrezygnował z przyjmowania poleceń.

Jak wielu przedstawicieli swojego pokolenia, Conrad Detrez uważa, że ​​transformacja świata jest możliwa bardziej z Trzeciego Świata niż z Europy. Uwalniając się od Kościoła, rodziny, wioski i zbliżającej się służby wojskowej w Kongu Belgijskim , wyemigrował w 1962 roku do Brazylii .

Po uzyskaniu dyplomu z literatury wykłada w Rio de Janeiro, gdzie klimat erotyczny i swoboda obyczajów prowokują gwałtowne przebudzenie, w podwójnej homoseksualnej i heteroseksualnej formie, jego zmysłowości. Zajmuje się tam dziennikarstwem, walczy w opozycyjnej partii Movimiento Democratico Brasileiro, stawiając opór, głównie pod działaniem Carlosa Marighelli , dyktatorskiemu reżimowi generała Castello Branco, który obalił prezydenta Goularta w 1964 roku. następnie wydalony. Po powrocie do Brazylii w następnym roku angażuje się w potajemną walkę opozycji Castro, ale czując się zagrożona, opuszcza kraj.

Po powrocie do Europy, Belgii i Francji Conrad Detrez przebywał w Paryżu w trakcie protestu w 1968 r. W 1970 r. „O wyzwolenie Brazylii”, napisany we współpracy z Carlosem Marighellą, został zakazany przez ministra spraw wewnętrznych Raymonda Marcellina , posługuje się dekretem z 6 maja 1939 r. o konieczności obrony narodowej, wydanym następnie pod nazwami 23 najważniejszych francuskich wydawców, którzy deklarują się współodpowiedzialni.

Conrad Detrez, skazany na dwa lata więzienia przez sąd wojskowy w Rio de Janeiro, w poczuciu porażki nie tylko w jego rewolucyjnej nadziei, ale także w życiu emocjonalnym, z powodu homoseksualizmu marginalizującego go w bardzo konformistycznym społeczeństwie tamtych czasów, przeszedł na emeryturę. Algieria jako nauczyciel w prowincjonalnym liceum w Sour El Ghozlane ( Wilaya of Bouira ), gdzie również uczy Vital Lahaye . Tam kontynuował rozpoczęte w Paryżu tłumaczenie dzieł brazylijskich.

Praca literacka

Po zetknięciu się z psychoanalizą i odkryciu do nauczania uproszczonego pisania pierwszych dzieł Mohammeda Diba , pracował tam nad swoją pierwszą powieścią, Ludo , „halucynowaną autobiografią”, w której podjął się rekonstrukcji trasy swojego chłopskiego dzieciństwa.

W 1972 roku Conrad Detrez wrócił do Brukseli , ukończył Ludo , opublikowany później w 1974 roku, kontynuował historię swojej podróży przez okres dojrzewania w drugiej powieści Les Plumes du coq . Powieść ta jest jedną z nielicznych powieści Walonia - w rzeczywistości prawdopodobnie jedynym - które w fantastyczny sposób Detrez, bierze jako tło Królewski pytań i gdzie wciela się sam autor jak konfrontacji (w obozie katolickim) to czapki z walońska klasa robotnicza sprzeciwiała się powrotowi Leopolda III . Książka jest w pewnym sensie poświęcona ofiarom strzelaniny w Grâce-Berleur . Powołany w 1975 roku jako korespondent dla belgijskiego Radia i Telewizji w Lizbonie, informuje on od Portugalii po rewolucji goździków . W 1978 r. Przeniósł się do Paryża, współpracując z Le Matin i Le Magazine littéraire . W tym samym roku ukazała się jego trzecia powieść L'Herbe à brûller , która śledzi resztę jego życia między 18 a 30 rokiem życia. Powieść, która zdobyła nagrodę Renaudot , opowiada o halucynacyjnym rozłamie Uniwersytetu w Louvain . Po amnestii rządu Conrad Detrez wrócił do Brazylii w 1980 roku i wspomniał o tym ponownie w eseju Nazwy plemienia . Jego powieść The Final Struggle , opublikowana w 1980 roku, odnotowuje odpływ amerykańskich partyzantów. Znany pisarz omawia swój zawód w powieści The White War , wydanej w 1982 roku.

Naturalizowany francuski w dniu 28 marca 1982 roku, we wrześniu został mianowany attaché kulturalny w Managua , Nikaragua , kraju o wysokościach wulkanicznych, narodu naznaczonym rewolucją Sandinistów i ustawienie dla swojej ostatniej powieści opublikowanej w trakcie jego trwania w 1984 Pas Ognia .

Przebywał tam do września 1984 r., Cierpiąc z powodu pierwszych ataków AIDS . Wrócił do Paryża, tam zmarł12 lutego 1985.

W 1986 roku ukazała się ostatnia powieść La Mélancolie du voyeur , będąca obserwacją pisarza, podróżnika, człowieka w jego ostatniej podróży.

Zacytować

„Ale chcę zobaczyć . Proszę o krajobrazy, klimaty, fantastyczność, chcę wizji. Ja chcę tego na wszystko: zamki, wieś, to na Paryż i jego przedmieścia, na pustyni czy na krze, na Brukselę czy Managuę, jedno na mnie patrzy , jedno narzuca mi drugie, niekiedy bardziej wnikliwe, które odnawia mój. Chcę, aby poczuł czas, kobietę, przejazd pociągu, jak dotąd nigdy ich nie czułem. Albo przynajmniej, że ktoś uczy mnie nowych rzeczy: o Jezusie, Leninie, La Callas albo o mnie. Chcę, żeby autor otworzył we mnie własne przepaście. "

- Fragment z „Empty Romans, Full Romans”

Grafika

Powieści

Testowanie

Poezja

Tłumaczenia portugalskie

Wywiad

Uwagi i odniesienia

  1. The Encyclopedia of the Walloon Movement wskazuje jego pozycje w Combat , czasopiśmie Walońskiego Ruchu Ludowego , w szczególności w 1965 r., Wyjaśnia, że ​​zrzekł się manifestu dla Belgii z 1979 r. I ogłosił się reunionistą w 1982 r., Tom I, str.  493 .
  2. Tekst wysłany jakiś czas przed jego zniknięciem przez Detreza do gazety Le Monde i opublikowany 14 lutego 1985 roku.
  3. Zobacz Ludo na pandricq.wixsite.com .
  4. Zobacz Les Plumes du coq na pandricq.wixsite.com .
  5. Zobacz The Burning Grass na pandricq.wixsite.com .
  6. Zobacz The Final Struggle na pandricq.wixsite.com .
  7. Zobacz The Dragger of God na pandricq.wixsite.com .
  8. Zobacz The White War na pandricq.wixsite.com .
  9. Zobacz The Ring of Fire na pandricq.wixsite.com .
  10. Zobacz The Melancholy of the Voyeur na pandricq.wixsite.com .
  11. Zobacz For the Liberation of Brazil na pandricq.wixsite.com .
  12. Zobacz Revolutionary Movements in Latin America na pandricq.wixsite.com .
  13. Zobacz The Names of the Tribe na pandricq.wixsite.com .
  14. Zobacz The Male Apostle na pandricq.wixsite.com .

Zobacz też

Bibliografia

Linki zewnętrzne