Komitet ds. Reformy władz lokalnych

Komitet ds. Reformy władz lokalnych Historia

Fundacja	2008
Rozpuszczenie	2009

Komitet Reformy Władz Lokalnych , znany jako Komitet Balladura , został utworzony dekretem prezydenta Republiki Francuskiej Nicolasa Sarkozy'ego na22 października 2008. Przewodniczy jej Édouard Balladur i jest odpowiedzialny za „badanie środków mających na celu uproszczenie struktur władz lokalnych , wyjaśnienie podziału ich uprawnień i umożliwienie lepszej alokacji ich zasobów finansowych, a także sformułowanie wszelkich innych zaleceń niż te, które on znajdzie przydatne ” . Komisja przekazała Prezydentowi RP sprawozdanie w dniu 5 marca 2009 r. Refleksje te doprowadziły do reformy samorządu terytorialnego i zostały uwzględnione w ustawie o delimitacji regionów w 2015 r .

Kompozycja

• Przewodniczący  : Édouard Balladur
• Sprawozdawca generalny  : Hugues Hourdin , radny stanu .
• Członkowie  : Daniel Canepa , prefekt regionu Île-de-France , prefekt Paryża  ; Jean-Claude Casanova , członek Institut de France , prezes Narodowej Fundacji Nauk Politycznych  ; Jacques Julliard , historyk; Gérard Longuet , były minister, senator  ; Élisabeth Lulin , inspektor finansowy , dyrektor generalny Paradigmes  ; Pierre Mauroy , były premier , senator; Dominique Perben , były minister, zastępca  ; Jean-Ludovic Silicani , radny stanu; André Vallini , zastępca; Michel Verpeaux , profesor prawa publicznego na Uniwersytecie Paris-I (Panthéon-Sorbonne).
• Uczestnicy prac z głosem doradczym  : Edward Jossa , Dyrektor Generalny Władz Lokalnych; Philippe Josse , dyrektor ds. Budżetu; Marie-Christine Lepetit , dyrektor ds. Prawa podatkowego.

List „misji” Prezydenta Rzeczypospolitej

Do dekretu dołączone jest pismo Prezydenta Republiki do Przewodniczącego Komitetu, które określa jego zadania:

„Nadszedł czas, aby się uczyć i zdecydować o gruntownej reformie administracji lokalnej . Wszyscy są zgodni co do tego, że obecna sytuacja nie jest zadowalająca: mnożenie się szczebli decyzyjnych, zamieszanie w podziale kompetencji, niejasność w podziale środków, czy to w zakresie dochodów podatkowych, czy pomocy. Państwo, jednolitość zasad stosowanych wobec wszystkich społeczności niezależnie od ich sytuacji, komplikacja wynikająca ze wszystkich słusznych starań, aby zachęcić społeczności do wzajemnej współpracy. Skutkuje to wieloma niedogodnościami: kłopotliwymi procedurami, zwiększonymi kosztami, nieskutecznymi interwencjami publicznymi i ostatecznie oddaleniem obywateli.
Nie możemy dłużej czekać na wyleczenie. Dlatego chciałem powołać pod pańskim przewodnictwem komitet ds. Reformy władz lokalnych . Byłeś na tyle uprzejmy, aby to przyjąć i dziękuję ci za to.
Oczywiście do Ciebie należy omówienie wszelkich zmian administracyjnych, prawnych lub podatkowych, które uznasz za przydatne. W pierwszej kolejności chciałbym zbadać modyfikację struktur w celu ich uproszczenia, podział kompetencji w celu ich wyjaśnienia, podział środków finansowych w celu jak najbardziej oszczędnego ich wykorzystania.
Cel do osiągnięcia jest jasny: chodzi o lepsze uwzględnienie potrzeb społeczności lokalnych poprzez umożliwienie im, dzięki bardziej zróżnicowanym metodom organizacyjnym, stosowania tych, które najlepiej odpowiadają ich konkretnej sytuacji; Myślę w szczególności o przypadku Île-de-France, które domaga się odpowiednich rozwiązań.
Konieczne jest również zapewnienie, aby struktury władz lokalnych sprzyjały lepszemu zarządzaniu środkami publicznymi oraz aby obowiązki każdego z nich były jaśniejsze dla naszych współobywateli.
Wreszcie, w ramach lepiej zdefiniowanych kompetencji, swobody lokalne muszą być nie tylko zachowane, ale także pogłębione.
Wasza komisja, która przeprowadzi szerokie konsultacje z wybranymi przedstawicielami władz lokalnych i regionalnych , powinna mieć możliwość przedstawienia mi swoich wniosków i propozycji pod koniec lutego 2009 r. Oczywiście, w oczekiwaniu na te wnioski i ze względu na pozwalają na prowadzenie badań równie spokojnych, jak i dogłębnych, bez zamieszania, pożądane jest, aby władze publiczne powstrzymały się od wszelkich inicjatyw, które wchodziłyby w zakres kompetencji komisji. "

- Fragmenty (pełny tekst z wyjątkiem form grzecznościowych) listu wysłanego 22 października 2008 r. Przez Nicolasa Sarkozy'ego do Édouarda Balladura , załącznik do dekretu nr 2008-1078 z dnia 22 października 2008 r. Ustanawiającego komitet ds. Reformy społeczności lokalnych.

Projektowanie

Dwadzieścia propozycji zostało przyjętych 25 lutego 2009 r. 16 zostało przyjętych niemal jednogłośnie przez jedenastu członków, przy kilku wstrzymujących się ( Jacques Julliard , Jean-Claude Casanova , Michel Verpeaux ). Pierre Mauroy (PS) i André Vallini (PS) wyróżnili się trzema głównymi propozycjami: wyborem doradców terytorialnych w zgromadzeniach regionalnych i departamentalnych, organizacją nowych metropolii, podziałem władzy i Wielkim Paryżem .

Od stycznia 2009 r. Stopniowo ujawniano projekty „Komitetu Balladur”:

• Liczba regionów metropolitalnych - Liczba regionów metropolitalnych zostanie zmniejszona z 22 do około piętnastu „na skalę europejską”. Wybór musi zostać potwierdzony w referendum lub przez naradę danych zgromadzeń. Ta sama procedura zostanie zastosowana do przegrupowania wydziałów. Jedenaście dużych społeczności miejskich lub aglomeracji powyżej 400 000 mieszkańców ( Lyon , Lille , Marsylia , Bordeaux , Tuluza , Nantes , Nicea , Strasburg , Rouen , Tulon i Rennes ) zostało wybranych jako „metropolie”. Zostaliby obdarzeni władzami i umiejętnościami miast i departamentów (działania społeczne, medyczno-społeczne, uczelnie, środowisko ...). W tych grupach obecne gminy zachowałyby jedynie ograniczone uprawnienia - i zasoby.

• Grand Paris - think tank Balladur zaproponuje utworzenie „ Grand Paris  ” dla regionu Île-de-France do  2014 r. Grand Paris połączy departament Paryża i tak zwane departamenty „Petite Couronne” ( Hauts- de-Seine , Seine-Saint-Denis , Val-de-Marne ). Te trzy rady generalne zostałyby zlikwidowane, podobnie jak departament paryski. Zostałyby rozwiązane wspólnoty międzygminne. Wzorowana na Wielkim Londynie społeczność ta zarządzałaby rozwojem gospodarczym, zatrudnieniem, transportem lub mieszkalnictwem. Mógłby również „połączyć” zasoby podatkowe departamentów bogatych ( Paryż , Hauts-de-Seine ) i biednych ( Seine-Saint-Denis ). Wielki Paryż miałby uprawnienia departamentów, władz międzygminnych, a także części gmin znajdujących się na jego terytorium. W przeciwieństwie do innych „metropolii” zaproponowanych przez komitet, gminy położone w obrębie Wielkiego Paryża zachowałyby własne zasoby podatkowe. 135 radnych Wielkiego Paryża byłoby wybieranych w systemie listowym w ramach nowych okręgów wyborczych liczących około 500 000 wyborców, większych niż obecne kantony. Pierwszy na liście również zasiądzie w Regionie. W ten sposób, zdaniem komisji, uniknięto by „przecięcia” między wewnętrznymi przedmieściami a resztą Ile-de-France.

• Departament - komisja nie będzie opowiadać się za zniknięciem 100 departamentów, ale za ponownym zdefiniowaniem ich zakresu kompetencji, a także obszarów kompetencji. Ich „  klauzula dotycząca jurysdykcji ogólnej  ” powinna zniknąć.

• Podział terytorialny - do 2014 r. Miałby nastąpić podział terytorialny i mógłby zostać zdefiniowany nowy system głosowania .

• Radni departamentów - nie mogąc zlikwidować szczebla departamentalnego, komisja zdecydowała się na nowy system reprezentacji rad generalnych i regionalnych. 4039 kantonów na tym terytorium zostałoby zlikwidowane i rozdzielone na bardziej rozległe okręgi wyborcze lub okręgi w granicach departamentów. Doradcy departamentowi byliby wybierani w systemie proporcjonalnej listy składającej się z dwóch rund, z premią większościową. Te wybory, które nie mogły odbyć się przed 2014 r., Odbyłyby się tego samego dnia dla obu społeczności. Pierwszy na liście zasiadałby zarówno w dziale, jak iw regionie; poniżej w jedynym zgromadzeniu wydziałowym. Ta tak zwana formuła „znaku” miała być stosowana w nowych metropoliach. Jest inspirowany przez model „PLM”, obowiązującego w Paryżu, Lyonie i Marsylii, system również stosowana w wyborach Wojewódzkiego Zgromadzeń oraz Kongresu z Nowej Kaledonii . Komisja sugeruje również, że liczba radnych regionalnych wzrośnie ze średnio 70 członków do 50 członków na zgromadzenie (łącznie 1731 radnych regionalnych w 2009 r.).

• Gminy - uprawnienia burmistrzów nie ulegną zmianie. Wzmocnione zostaną struktury międzygminne. 92% z 36 000 francuskich gmin jest zgrupowanych w społeczności miejskie, aglomeracje, związki miejskie. Komisja Balladur chce zakończyć ten proces do 2014 r. Liderzy tych struktur byliby wybierani w wyborach powszechnych, poprzez „oflagowanych” kandydatów (wyborca ​​nie ma wyboru oznaczeń) z list w wyborach samorządowych. System list zostałby rozszerzony na gminy liczące mniej niż 3500 mieszkańców. Mix byłyby zniesione u osób z ponad 500 mieszkańców.

• Wyjaśnienie kompetencji - komisja nie dokonała realokacji kompetencji między społecznościami. Jedynie gminy i aglomeracje zachowałyby na wszystkich poziomach interwencji „ogólną klauzulę kompetencji”. Uprawnienia departamentów i regionów zostałyby uregulowane.

Uwagi

1. proxy: the 1 st marca 2008 roku było 36,783 gmin we Francji.

Bibliografia

1. Dekret nr 2008-1078 z dnia 22 października 2008 r. Powołujący komitet ds. Reformy władz lokalnych - w sprawie Légifrance.
2. Komitet Balladura: Terytorialny „Wielki Wybuch” w perspektywie, Wyzwolenie, 24 lutego 2009
3. Raport dla Prezydenta Republiki Komitetu ds. Reformy Władz Lokalnych , znany jako „Raport Balladura”, 5 marca 2009.

Link zewnętrzny

• Oficjalna strona