Karta Konstytucyjna z 4 czerwca 1814 r.

Karta Konstytucyjna z 1814 r Kluczowe dane
Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Karta Konstytucyjna z 4 czerwca 1814 r. przechowywana w Archiwum Państwowym Prezentacja
Kraj  Królestwo Francji
Rodzaj Konstytucja
Zatkany Prawo konstytucyjne
Przyjęcie i wejście w życie
Przyjęcie 4 czerwca 1814 r
Uchylać w 1815 , następnie przywrócony do 1830 18

Czytaj online

Konsultować

Konstytucja Roku XII ( I st Imperium , 1814 )
Akt dodatkowy do Konstytucji Imperium ( Hundred Days , 1815 ) Akt dodatkowy do Konstytucji Imperium ( Hundred Days , 1815 )
Karta 1830 ( lipiec Monarchia , 1830 )

Karta Konstytucyjna4 czerwca 1814 rjest konstytucja z królestwa Francji w życie w ramach pierwszej , a następnie drugiej Odrodzenia .

Rząd Tymczasowy i Senat opracowują projekt konstytucji o inspiracji monarchicznej6 kwietnia 1814 r.. Ludwik XVIII odrzuca Konstytucję Senatu i nadaje Kartę , że z4 czerwca 1814 r. Rzeczywiście, Ludwik Stanislas Xavier, hrabia Prowansji, stał się Ludwikiem XVIII od czasu oficjalnej śmierci Ludwika XVII i nie wyobraża sobie powrotu na tron ​​Francji przez apel ludu. Uważa, że ​​jest królem Francji z prawa boskiego od 1795 roku i od tej daty datuje wydarzenia swojego panowania. Konstytucja zaproponowana mu przez Senat jest dla niego po prostu nie do przyjęcia. Niniejsza Karta jest wdrażana tylkoLipiec 1815Po przerwie z Stu Dni od Napoleon I er .

Karta ma być tekstem kompromisu, a nawet przebaczenia, zachowując wiele zdobyczy Rewolucji i Cesarstwa , przy jednoczesnym przywracaniu dynastii Burbonów . Jej tytuł podkreśla kompromis, w rzeczywistości termin „Karta” odnosi się do Starego Reżimu, a „konstytucyjny” do woli rewolucyjnej.

Karta ustanawia ograniczoną monarchię . Ustanawia reżim zdominowany przez osobę króla, który ma fundamentalną rolę w instytucjach: „całą władzę rezydującą we Francji w osobie króla”, która zgodnie z tą kartą jest „nienaruszalna i święta” . W tym sensie jest bliższa „monarchii ograniczonej” niż monarchii parlamentarnej.

Jego nazwa zainspirowała Portugalską Kartę Konstytucyjną z 1826 roku .

Tekst statutu

Komitet Redakcyjny

18 maja 1814 r., nieopublikowanym dekretem Ludwik XVIII utworzył „komitet redakcyjny”, którego mianował dwudziestu dwóch członków. Odrzuca Talleyranda , którego jest ostrożny, który odegrał decydującą rolę w projekcie konstytucji z 6 kwietnia.

Pod przewodnictwem kanclerza Dambraya obejmuje:

22 majakomisja odbywa swoje pierwsze posiedzenie w Dambray. Spotyka się sześć dni z rzędu. 26 maja, przedstawia swój projekt Tajnej Radzie, która go zatwierdza.

Charakter Karty

Jest to pismo grupujące zestaw artykułów, które określają obowiązki aktorów państwa francuskiego (króla i obu Izb).

W Souvenirs de 1814 Ludwik Filip stwierdza, że ​​Ludwik XVIII nie wyobrażał sobie Karty jako nowego podstawowego prawa królestwa , aby nie była uważana za odstępstwo od starych, wciąż obowiązujących praw podstawowych: jest to powód, dla którego Karta nie zawierała nic odnoszącego się do sukcesji do Korony lub do regencji. Ludwik XVIII nie wyobrażał sobie Karty jako umowy synallagmatycznej między królem a narodem, ale jako akt emanujący od niego samego, po prostu zastępując dwie izby byłymi stanami generalnymi i parlamentami, określając różne atrybucje, które nadał im król, regulując ich skład i ich stosunek do władzy królewskiej.

Treść Karty

Wola monarchiczna

Karta przyznana

Każde prawo, wszelkie przyszłe działania muszą być zgodne z postanowieniami niniejszej Karty. Król, podobnie jak wszyscy jego poddani, musi się do niego stosować w praktyce. Jednak niektórzy rojaliści interpretują Kartę jako gorszą od osoby króla, ponieważ to on ją nadał. Statut nadawany jest przez króla politycznie. Odrzucamy słownictwo Rewolucji Francuskiej. Król Ludwik XVIII chce uspokoić Francuzów.

Preambuła do Karty

Król powraca z „długiej nieobecności” i chce być ojcem, rozjemcą dla ludu. Odpowiada na „życzenie ludu” aktem „godnym króla”.

Musimy „ponownie połączyć łańcuch czasów”: rewolucja francuska i okres napoleoński to tylko koszmar, o którym należy zapomnieć. Istnieje pragnienie ciągłości z Ancien Regime bez powrotu do monarchii absolutnej .

Znalezienie kompromisu

Konstytucja ta jest bardzo wyraźnie oparta na funkcjonowaniu brytyjskiej monarchii konstytucyjnej od tamtego czasu :

Widzimy zatem, że istnieje poszukiwanie kompromisu zarówno na poziomie instytucjonalnym, gdzie władza każdego organu jest równoważona przez inny, jak i na poziomie politycznym, przywracając monarchię, ale nie autorytaryzm skarcony przez rewolucjonistów.

W praktyce o Kartę będą walczyć ultras , gardzący tym tekstem i pragnący powrotu do monarchii absolutnej . Z drugiej strony stanie się punktem zbornym liberalnych monarchistów, znanych pod nazwą doktrynerów , pragnących pogodzić zasady monarchii z dorobkiem Rewolucji w ścisłej zgodności z Kartą, według słynnej formuły Generał Foy  : „Karta, cała Karta, tylko Karta. "

Uwagi i referencje

  1. Artykuł 10: „Wszelkie badania opinii i głosów oddanych do czasu restauracji są zabronione: to samo zapomnienie nakazuje sądom i obywatelom” .
  2. Ardant Mathieu 2017 , n O  99.
  3. Chagnollaud de Sabouret 2015 , n O  40.
  4. Yvert 1994 , s.  11.
  5. Preambuła, drugi akapit.
  6. Artykuł 12 Karty Konstytucyjnej z 4 czerwca 1814 r.
  7. Oscar Ferreira, Konstytucjonalizm gwarantowany , Eska,2019, s. 33
  8. Laquièze 2002 , rozdz.  ja , sek. 1 , §  2 .
  9. Emmanuel de Waresquiel, Talleyrand: Le Prince nieruchomy , Fayard, 2003, s. 460.
  10. Robert 2007 , s.  65.
  11. Robert 2007 , s.  66-67.
  12. Troper i Hamon 2008 .
  13. Caron 2002 , s.  9.
  14. Słownik zbiorowy, polityczny; encyklopedia języka politycznego i nauki , Paryż, Pagnerre,1842, 944  s. ( czytaj online ) , s.  216.

Zobacz również

Bibliografia

Linki zewnętrzne