Karol Pellat
Karol Pellat
Charles Pellat (1914-1992) jest francuskim islamologiem .
Biografia
Urodzony w Algierii w 1914 r., w 1924 r. przeniósł się z rodziną do Maroka. Zaczął od nauki języków berberyjskich, ale wobec braku możliwości studiowania, przeszedł na arabski.
Laureat agregacji w języku arabskim w 1946, Charles Pellat najpierw uczył w Lycée Louis-le-Grand w 1947, następnie w Narodowej Szkole Życia Językami Orientalnymi od 1951 do 1956, a wreszcie na Sorbonie od 1956 do „po przejściu na emeryturę w 1978 jako kierownik katedry islamologii .
Jest członkiem Instytutu i zasiada w redakcjach kilku międzynarodowych czasopism islamologicznych.
Jest w szczególności autorem rozprawy zatytułowanej Le Milieu bas̩rien et la formation d' al-Ǧah̩iz̩ et de L'arabe vivant. Arabskie słowa pogrupowane według podstawowego znaczenia i słownictwa współczesnego języka arabskiego , Librairie d'Amérique et d'Orient Adrien Maisonneuve , Paryż, 1984, wszystkie napisane odręcznie z wyjątkiem przedmowy autora i spisu treści, na około 680 stronach ( ISBN 2- 7200-0928-8 ) ).
Od 1956 zastąpił Évariste'a Lévi-Provençala , aktywnie uczestnicząc w pisaniu i redagowaniu pierwszych 7 tomów drugiego wydania Encyclopædia of Islam , którego był jednym z pierwszych redaktorów z Hamilton AR Gibbem i Bernardem Lewisem, m.in. inne.
Jego wspomnienia zostały opublikowane w 2007 roku przez księgarnię Abencérage pod tytułem Une Vie d'arabisant .
Ożeniony z Andrée Chabalier, jest ojcem córki Yvette Pellat, męża Goulvena Guilchera, profesora uniwersyteckiego oraz dziadka Emmanuelle Guilcher i Ludovica Guilcher.
Pracuje
- (red.) Opis muzułmańskiego Zachodu w 4-10 wieku przez Al-Muqaddasi
- (przetłumaczone z włoskiego) Literatura arabska od początków do czasów dynastii Umajjadów: Lekcje prowadzone w języku arabskim przez Carlo-Alfonso Nallino . Paryż: Maisonneuve, 1950.
- (przetłumaczone z arabskiego) Księga skąpca autorstwa al-Jāḥiẓ . Paryż: Maisonneuve, 1951.
-
Arabski żyje. Grupy słów arabskich według znaczenia i podstawowego słownictwa współczesnego języka arabskiego , Paryż, 1952.
-
Język i literatura arabska , Paryż: Colin, 1952.
-
Środowisko Baṣrian i powstanie Ǧāḫiẓ , Paryż: Adrien-Maisonneuve, 1953,
- (przetłumaczone z arabskiego) Księga korony: Kitāb at-tāǧ (fi ạḫlāq al-mulūk) autorstwa al-Jāḥiẓ . Paryż: Wydawnictwo „Les belles lettres”, 1954.
- (red.) Kitab at-tarbih wa-t-tadwir z Satih autorstwa al-Jāḥih . Damaszek: Francuski Instytut Damaszku, 1955.
-
Teksty berberyjskie w przemówieniu Ait Seghrouchen de la Moulouya , Paryż: Larose, 1955.
-
Księga mułów autorstwa al-Jāḥiẓ . Kair: Muṣṭafa al-Babi al-Ḥalabi, 1955.
-
Wprowadzenie do nowoczesnego arabskiego , Paryż: Librairie D'Amerique et D'Orient, Adrien-Maisonneuve, 1961.
- (red.) Kalendarz Cordoba autorstwa Abu-'l-Ḥasana ʿArīb Ibn-Saʿd al-Kātib al-Qurṭubī. Nowe wydanie pierwszego nakładu, 1873. Leiden: Brill, 1961.
- (red. z Claude Cahen ) Studia arabsko-islamistyczne: materiały z XXIX Międzynarodowego Kongresu Orientalistów , Paryż: L'Asiathèque, 1975.
-
Studia nad społeczno-kulturową historią islamu, VII-XV wiek. , Londyn: przedruki Variorum, 1976.
- (t). Doradca Kalif przez Ibn al Muqaffa . Paryż: G.-P. Maisonneuve i Larose, 1976.
-
Teksty arabskie dotyczące maszynopisania , Paryż: Maisonneuve & Larose, 1977.
- (red.) Pięć kalendarzy egipskich , Kair: Inst. Francuski dla archeologii orientalnej, 1986.
- [Anon.], „Liwât”, w Encyklopedii Islamu . Opublikowane ponownie z adnotacjami Arno Schmitta, w A. Schmitt & Jehoaeda Sofer, red., Seksualność; Erotyka wśród mężczyzn w społeczeństwach muzułmańskich , 1995.
-
Postać literacka Cheherezade we współpracy z Hiamem Aboul-Husseinem. Algier SNED 1981.
- Życie i dzieła Jahiza, przetłumaczone przez DM Hawke, University of California Press Berkeley i Los Angeles 1969.
Uwagi i referencje
-
Zob. Gibb HAR, Kramers JH, Lévi-Provençal É., Schacht J., Lewis B. i Pellat Ch. (wyd.) 1954, The Encyclopædia of Islam , tom I, AB, Leiden: EJ Brill; Londyn, Holandia, Luzac, 1359 s.
Linki zewnętrzne