Historyczne centrum jest najstarszą przestrzeni miejskiej w gminie.
Jego definicja może się różnić w zależności od miasta i kraju. Na przykład w średniowiecznych miastach historyczne centrum jest generalnie objęte obwodem starych murów.
W Włoszech , miejskich ustawienie historycznego centrum (w Włoski : Centro Storico ) urodził się w XIX -tego wieku , kiedy ludzie zaczęli myśleć o restrukturyzacji i zabezpieczenie najstarszych części miast. W ostatnich dziesięcioleciach postępował rozwój koncepcji ochrony; definicje urbanistyczne, takie jak historyczność, poszerzyły się o całą tzw. historyczną przestrzeń zabudowy, wykraczającą poza granice murów dawnych miast. W tym duchu w planach regulacyjnych zainteresowanych gmin określono granice tych stref, określając je normalnie jako „strefę A” o znaczeniu historycznym.
We Francji obszary te są często chronione i mogą podlegać planowi ochrony i wzmocnienia . Historyczne centrum najczęściej charakteryzuje się ważnym dziedzictwem urbanistycznym i architektonicznym. Niektóre spośród najbardziej niezwykłych zostały sklasyfikowane przez UNESCO na liście Światowego Dziedzictwa Ludzkości.
Znane na całym świecie są historyczne centra Paryża , Rzymu , Aten , Genui , Sewilli , Nikozji , Stambułu , Neapolu , Lizbony , Barcelony , Jerozolimy , Wenecji , Santo Domingo , Tunisu i Florencji .
We Francji kilka miast zachowało ważne historyczne centrum.
Historyczne centra sklasyfikowane przez Unesco na Liście Światowego Dziedzictwa Ludzkości :
Inne historyczne centra :