Kanał Ille-et-Rance

Przez cały XIX -tego  wieku iw pierwszych trzech dekadach XX th  wieku, kanał będzie wypełniać powołanie handlowej. Barki ładują i rozładowują węgiel, materiały budowlane, wapno (szczególnie w Saint-Germain-sur-Ille, gdzie działają piece wapiennicze), drewno opałowe, metale, produkty przemysłowe, a także produkty rolne (zboża, jabłka, wino, cydr) w małych porty położone między Dinan i Rennes.

W latach 1860-1880 to od 1100 do 1800 przepraw statków rocznie i przewóz towarów, który wynosi 150 000 ton. Plik26 kwietnia 1857, pociąg po raz pierwszy pojawia się na stacji Rennes. Linia Rennes-Saint-Malo została również otwarta w 1864 roku od 1911 roku, ilość towarów przewożonych kanałem nadal spadała.

Od 1923 r. Postęp kolei znacznie ograniczył „przewóz” drogą wodną (świeżą) między Rennes a kanałem La Manche. Spadek ten zostanie wzmocniony przez rozwój po wojnie dróg i ciężarówek oraz budowę tamy Rance od 1960 roku.

Pod koniec XX -go  wieku, barki ustąpiły rybaków, turystów, sportowców. Brakujące barki i zapalniczki , Channel nie otwiera już swoich zamków jako żeglarze. W 1972 roku odbył się ostatni transport towarów. W tym czasie żeglarstwo się rozwija, amatorzy rzek odkrywają kanały, turystyka nada kanałowi nowe życie.

Kanał został przyznany w 1979 r. Przez państwo departamentom Ille-et-Vilaine i Côtes-du-Nord (departament przyjął nazwę Côtes-d'Armor le 27 lutego 1990). Maison du canal d'Ille-et-Rance otwiera się w Guipel i przedstawia historię kanału.

Geografia

Większość jego biegu stanowi dno rzeki Ille, które naturalnie zaopatruje kanał w wodę w jego dolnej części aż do Rennes. Ille otrzymuje również wody małych rzek, takich jak Illet, mała Ille , w Saint-Grégoire u bram Rennes i która jest bazą znanego w całym kraju kurortu sportów wodnych. Dolna część Ille naturalne dopływem Vilaine było kierowane z dala od blokad do hédé , które zapewniają dostęp do kanału sztucznego łączący Ille do Rance. Kanał powyżej tego zasięgu jest zasilany wodą przez sztuczne rowy, rowy i strumienie, w szczególności odprowadzające wodę ze stawu Hédé.

Kanalizowana Ille płynie dalej aż do ujścia rzeki Vilaine w Rennes i jest zaopatrywana w wodę przez strukturę; ta część jest również obsługiwana przez kilka zamków. Następnie sama Vilaine podąża bardziej naturalnym biegiem, przechodząc przy wyjściu z Rennes w zachowanej naturalnej strefie powodziowej, obejmującej wiele wlotów i zbiorników wodnych, przez jeden z wlotów zaprojektowanych w celu uniknięcia płycizn w porze suchej i ułatwienia żeglugi, ale również do zarządzania okresami zalewania rzeki Vilaine, które w przeciwnym razie często miałyby wpływ na dno jej biegu (szczególnie w pobliżu Redonu ), które ma również regulować jej hydrografię i umożliwiać żeglugę prawie o każdej porze od Nantes do Rennes, tj. wzdłuż Atlantyku wybrzeża lub przez kanał Nantes-Brest, który przecina Vilaine w pobliżu Redon .

Kanał mierzy 84  km od Vilaine do Manche . Jest to kanał węzłowy , którego zasięg podziału znajduje się na szczycie skali 11 śluz Hédé, na wysokości 65,35 m. Robotnicy wykonali roboty ziemne na długości ok. 84  km i odwodnienia wodociągowe, w wyniku których powstało co najmniej 2500 000  m 3 przekopów i prawie tyle samo zasypki.

Dzieła sztuki

Ponad 260 dzieł sztuki zaznacza ten kanał , w tym: 48 śluz: komory śluzy mają 4,7 metra szerokości między ścianami bocznymi (ściany boczne komory śluzy) i 26,3 metra długości między szczytem łuku ściany jesiennej a enklawa dolnych bram, granit użyty do budowy śluz jest wydobywany z kamieniołomów Louvigné-du-Désert  ; tyle samo śluzy - z trzema przęsłami domy śluzy wznoszone są równolegle do postępu prac, te w stylu napoleońskim, zaznaczone wnęką w elewacji cofniętą na przęsło środkowe, wznoszone są na dwóch kondygnacjach, natomiast te wzniesione w ramach Przywrócenia są na jednym poziomie; i wiele mostów, kilka z tego okresu.

Aż do końca XIX -tego  wieku , maksymalny spadek zamków rzadko przekracza 4  m , a płaskie zawory systemu już nie pracuje pod zbyt dużą presją. Również w Hédé-Bazouges śluzy ustawiają się w jednej linii, tworząc zadziwiającą perspektywę: uciekając się do technicznego wyzwania, jakim jest pokonanie 27-metrowego zrzutu łodzią, a ta seria 11 śluz, oddzielonych od siebie tylko 183 do 319 metrów, zapewnia przejście kanału Ille-et-Rance po obu stronach zlewni Rance i Vilaine na nieco ponad 2 km.

W sumie kanał Ille-et-Rance Manche Océan Nord, obejmujący oprócz samego kanału Ille-et-Rance, Vilaine na południu i ujście rzeki Rance, ma 61 śluz na ponad 144  km .

• Port pocztowy na kilometrze 0 (Rennes).

• Zamek Saint-Martin (Rennes)

• Zamek Grugedaine (Chevaigné).

• Dorzecze Villemorin, zasięg zlewni.

• 11 zamków Hédé-Bazouges.

• Blokada n O  42 ( Evran ).

• Port Dinan.

Nawigacja

Przez cały XIX th  wieku i podczas pierwszych czterech dekadach XX -go  wieku, sposoby poruszania się będzie rozwijać w tym okresie: Żeglowanie ujścia holowania Rance (koń lub osioł). Zwierzęta należą do żeglarza lub są wypożyczane. Około 1930 roku pojawiły się łodzie motorowe.

Obecnie kanał jest używany głównie do żeglugi rekreacyjnej. Jego otoczenie wyposażone jest w udogodnienia, wskazywane przez wyświetlacz, na które składają się terminale elektryczne, punkty wody pitnej, budki telefoniczne, toalety, miejsca piknikowe, śmietniki, pola namiotowe itp. Śluzy można przekraczać latem od 8  h  30 do 12  h  30 i 13  h  30 do 18  h  30 , w okresie zimowym otwarcie następuje najpóźniej w 18  godzin . Gwiazdy transportu publicznego mają pierwszeństwo, małe łodzie zwykle przepływają według kolejności przypływania i w grupach. Mogą skorzystać z izolowanej blokady w dwóch przypadkach: jeśli są sami lub jeśli ich wymiary są niekompatybilne z innymi łodziami. Cumowanie na śluzie jest obowiązkowe, odbywa się zgodnie z zasadami żeglugi rzecznej. Czasy oczekiwania na zamknięcie na ogół nie przekraczają 20 minut, chyba że brakuje wody.

Fauna i flora

(niewyczerpująca lista)

Na jej brzegach spotykamy olszę czarną lub vergne ; płonąca woda lub irys bagienny znany również jako Iris pseudacorus  ; biała lilia wodna .

Zimorodek jest częste The Kazarka Belon The Jay The moorhen .

Osobowości powiązane z kanałem

• Bretoński inżynier Joseph Abeille (który stworzył pierwszy projekt w 1730 r., Proponując wykonanie kanału między Rennes i Saint-Malo przez Ille i Rance.
• Hrabia François Joseph de Kersauzon w 1746 roku w swoim projekcie demonstruje ekonomiczną konieczność połączenia Vilaine-Rance.
• Hrabia Pierre Marie Rosnyvinen de Piré, były chorąży, napisał w 1783 r. Wspomnienie o zaletach budowy sieci kanałów w Bretanii, spierając się o zły stan dróg i różne blokady morskie narzucone przez Anglików. Jego projekt pojawia się na planie Caze de la Bove z 1783 roku, poprawionym w 1806 roku.
• Giermek Henry Frignet (zmarł w Paryżu 4 th i 11 th Arr. W dniu 6 nivôse V rok (26 grudnia 1796), główny inżynier Bridges and Roads of Bretanii (1770-1787), kiedy komisja przedstawiła królowi Ludwikowi XVI ,31 października 1784, ogólna mapa badanych projektów, był wcześniej głównym inżynierem mostów i dróg hrabstwa Burgundii (1765-1770).
• Antoine Chézy , inspektor generalny Pont-et-Chaussées w Bretanii, który w 1797 roku został dyrektorem Szkoły Mostów i Dróg, uznanego za specjalistę w dziedzinie hydrauliki na miejscu trasy Canal d'Ille- and-Rance, Joseph Liard interweniował pod jego kierunkiem.
• Joseph Liard (1747-1832), inżynier mostów i dróg, którego projekt został przyjęty przez Naczelną Radę Mostów i Dróg28 grudnia 1803i autor Pamiętnika M. Liarda, inżyniera francuskich dróg i mostów, zawierającego szczegóły prac niezbędnych do połączenia Villaine z Rance, przy rzekach Isle i Linon, zebranych w Komisji Żeglugi Śródlądowej w Bretanii ,15 października 1784.
• Nicolas Brémontier (1738-1809), inżynier mostów i dróg, zaproponował w 1786 r. Projekt kanału łączącego Rance z Vilaine przez Meu: projekt, który nie został zachowany.
• Anfray Fils, główny inżynier.
• François Luczot de La Thébaudais (ur. 1770 w Bain-de-Bretagne, zm. W Paryżu w wieku 74 lat), inżynier mostów i jezdni, stacjonujący wcześniej w Besançon, któremu powierzono misję kierowania pracami Kanał Ille-et-Rance. Dołączył do nowego zadania w Ille-et-Vilaine, pod rozkazem głównego inżyniera Anfraya filsa, w miesiącuKwiecień 1804. Praca zaczyna się w Hédé dnia12 czerwca 1804. Konstrukcja drabiny śluzy Hédé, która trwa dziewięć lat, została zaakceptowana przez Luczot de La Thébaudais wPaździernik 1817.
• Camille-Jean Maugé (ur6 czerwca 1788 - zmarł w Rennes, dnia 20 lutego 1824), politechnik i inżynier mostów i dróg, kapitan dowódca straży pożarnej w Rennes, której kierował i unowocześnił nadając jej funkcjonalną organizację. Pochodzący z Rennes, mianowany w Ille-et-Vilaine po tym, jak kierował budową śluz w porcie w Tulonie, wznowił prace nad kanałem w 1822 roku: szczególnie interesował go projekt zamków Canal d'Ille. -And-Rance, zostawił wiele rysunków i planów śluz kanałowych.
• Wykonawca robót publicznych Pierre-Théodore Louïse , urodzony w Avranches dnia 27.10.1782 (Archiwa Departamentalne 50 - Avranches 1782 - 5MI1801 - widok 159) i zmarł w Rennes dnia14 grudnia 1841(Archiwum Miejskie Rennes 1841 - 4E49 - widok 226 - akt 1469) w dużej mierze przyczyniło się do budowy kanału, śluzy i opery w Rennes. Został pochowany na cmentarzu w północnej w Rennes, koncesja n °  97.

Uwagi i odniesienia

Uwagi

1. François Luczot de La Thébaudais, inżynier mostów i dróg, pasjonat mineralogii, urodzony w 1770 roku w Bain de Bretagne, zmarł w Paryżu w wieku 74 lat. Przyjęty w 1792 r. Do szkoły mostów i dróg w Paryżu, w następnym roku został powołany w Besançon, gdzie zaprzyjaźnił się z Charlesem Nodier , który w tym czasie pobierał lekcje botaniki , entomologii i mineralogii u byłego oficera inżyniera, rycerza Justina. Girod de Chantrans . Nodier i Luczot podpisali razem w 1797 r. Rozprawę o zastosowaniu anten u owadów i o narządzie słuchu u tych samych zwierząt, powierzoną drukarzowi Briotowi. Zakończył karierę jako główny inżynier mostów i dróg dla Morbihan w rezydencji w Vannes, gdzie w 1829 roku prowadził kurs mineralogii i został kustoszem muzeum. Jest autorem planów i specyfikacji pierwszego mostu La Roche Bernard, zainaugurowanego w 1839 r. Członek założyciel Morbihan Polymathic Society: członek zarządu w 1826 r.
2. to blokada n o  26 w stosunku do kanału Ille-et-Rance jednak n °  6 w obszarze miasta hédé-bazouges.
3. Wyciąg ze specjalnych przepisów regulujących nawigację w kanale Ille-et-Rance

Bibliografia

1. Franche-Comté
2. Pod kierunkiem Jean Dhombres, La Bretagne des savants et des ingénieurs, 1750-1825 , Ouest-France,1991
3. Pułkownik Raymond Fillaud, Rennes: Od strażaków do techników ryzyka, 1761-1999 , Rennes, Maury imp.,1999
4. Archiwa departamentalne Ille-et-Vilaine

Zobacz też

Bibliografia

• Wyciągi z rejestrów rejestru państw Bretanii prowadzonego w Rennes. Od środy29 stycznia 1783. 1784 . Opowiada się za projektem kanału wewnętrznego i nakazuje utworzenie komisji pośredniczącej w żegludze wewnętrznej województwa. Projekt ma na celu uczynienie żeglownym Vilaine de Vitré aż do Redon , połączenie Vilaine z Rance i dwoma żeglownymi kanałami do Mayenne .
• Sprawozdanie Komisji. Bardzo szczegółowy raport z projektu kanału.
• Raport i opinia pana Chezy na temat projektów nawigacyjnych w Bretanii, za których weryfikację był odpowiedzialny . W Rennes, u Nicolas-Paul Vatar's, 1784.
• Raport pana de Coulomba , kapitana Królewskiego Korpusu Inżynierów, dotyczący nawigacji z Redon do Rennes . druk N. Audran de Montenay, 1784 - Protokół weryfikacji komunikacji wskazanej między rzekami Villaine i Mayenne . M. Coulomb ... i M. Robinet , komisarz, 1784 .
• Pamięć i ocena prac tarasowych, otwierania kanałów, curemens i ścieżek holowniczych w celu usprawnienia żeglugi na rzece od Vilaine de Rhedon do Rennes , autorstwa pana Frigneta, inżyniera mostów i dróg we Francji.
• Wspomnienie M. Frigneta ... Oszacowanie prac tarasów, otworów kanałów, curemens, ścieżki holowniczej, konstrukcji śluz dla założenia żeglugi na rzece Villaine, od Rennes do Vitré , 1784 .
• Wspomnienie M. de Brie na skrzyżowaniu Vilaine z Mayenne, nad rzeką Ernée . W Rennes, chez la Veuve François Vatar , 1785 .
• Brief autorstwa M. Bremontier. Komunikacja Rance z Villaine nad rzeką Meu .
• Nicolas Brémontier , Precis operacji odnoszących się do żeglugi śródlądowej Bretanii , Rennes (Francja), 1785
• Wspomnienie M. Liarda, inżyniera francuskich dróg i mostów, zawierające szczegóły prac niezbędnych do połączenia Villaine z Rance, nad rzekami Isle i Linon, zebrane w Komisji Żeglugi Śródlądowej Bretanii ,15 października 1784.
• Spostrzeżenia poczynione z pamięci przez pana de Rosnyvinena de Pire , syna, członka zakonu szlacheckiego. Na sesji państw22 grudnia 1784.
• Tabela komunikacji wewnętrznej królestwa Francji, podjęta za panowania Ludwika XVI . W Rennes, u Nicolas-Paul Vatar's.
• Wyciąg z rejestrów rejestru państw Bretanii prowadzonego w Rennes , od środy22 grudnia 1784, kompletny dokument dotyczący projektu i budowy kanałów w Bretanii.
• Protokół położenia pierwszego kamienia śluzy i mostu pocztowego , Rennes, Imprimerie Cousin-Danelle, 1826.
• Protokół położenia pierwszego kamienia mostu i śluzy Saint-Martin , Rennes, Imprimerie Cousin-Danelle, 1826.

• Waterways Dinan Guide to Nantes , Juline Boistel i Albert Glandaz , Hachette (TCF), 1907, teczka 4to zawierająca broszurę z objaśnieniami i mapę do 25 000 e kolorowych składanych w harmonijkę 18 cm. wysoki na 8 metrów i rozłożony na 35 centymetrów.
• Trasa - Les Canaux bretons , Touring club de France , 1957 , Trasa opisująca trasy, odległości, śluzy, kotwicowisko i zanurzenie .
• Wysyłka bretońska , Jacques Guillet , 1988 .
• Pomiędzy Ille i Rance , Marcel Donnet, 1993 .
• Le Canal d'Ille et Rance , Alan Sutton Publishing , Coll. Wspomnienia na zdjęciach . przez Marcel Donnet. 2004 . Zbiór pocztówek i skomentowanych fotografii .
• Le Canal d'Ille et Rance , artykuł M. Doneta, w Annales 1993, Towarzystwa Historii i Archeologii Arrondissement of Saint-Malo , str. 177-190.
• Bitwa o wody, François-Xavier Merrien, Presses Universitaires de Rennes, 1994, część druga, rozdział 4: Polityka dróg wodnych w Rennes.

Powiązane artykuły

• Kanał Mayenne-Vilaine
• Inne szlaki wodne bretońskie:
  • kanał Nantes-Brest

Linki zewnętrzne

• Breton Canals and Western Waterways Committee
• Canal nawigacji, powiedział Ille-et-Rance kanał na podstawie Gertrude Service w inwentaryzacji dziedzictwa z Bretanii .