Notacja chronostratygraficzna | Ꞓ |
---|---|
Notacja francuska | k |
Ocena FGR | k |
Poziom | Okres / system |
Erathema / Era - Eonotheme / Aeon |
Paleozoiczny fanerozoik |
Stratygrafia
Początek | Koniec |
---|---|
541,0 ± 1,0 Ma |
485,4 ± 1,9 Ma ( wymieranie kambru i ordowiku ) |
Paleogeografia i klimat
Oceń O 2 atmosferyczne |
około. 12,5 % objętościowych ( 63 % z prądem ) |
---|---|
Oceń atmosferyczny CO 2 |
około. 4500 ppm (16 razy więcej niż przed rewolucją przemysłową ) |
Średnia temperatura |
21 ° C (+ 7 ° C w porównaniu do prądu ) |
Średni poziom morza | + 30−90 m (w porównaniu do obecnego) |
Flora i fauna
Pikaia , być może jeden z pierwszych akordówGodne uwagi wychodnie | Syriusz Passet |
---|
Kambr , co mieści się w zakresie od -541 ± 1,0 -485.4 ± 1,9 milionów lat temu jest pierwszym i najstarsza sześciu geologicznych okresy w Paleozoiku . Okres ten następuje po ediakaranie i poprzedza ordowik .
Nazwa kambryjska została wprowadzona do geologii przez Adama Sedgwicka w 1835 r. Nazwa ta pochodzi od Cambria , łacińskiej nazwy Walii , gdzie można zobaczyć większość tego okresu.
W 1831 roku Adam Sedgwick i jego współpracownik Roderick Murchison rozpoczęli prace nad stratygrafią północnej Walii. Adam Sedgwick rozpoczął swoje badania na dole sekcji, a Roderick Murchison na górze. Adam Sedgwick nazwał dolne podłoże kambrem, a Roderick Murchison - sylurem, ogólnie bardziej skamieniałymi formacjami górnymi . Następnie ich sekcje połączyły się, a każda z nich ogłosiła przynależność skał pośrednich do swojego systemu, aż stała się powszechną kontrowersją. Dopiero czterdzieści lat później Charles Lapworth nazwał środkową warstwę „ ordowiku ”.
Kambr jest jedynym systemem, który nie ma jeszcze w pełni ugruntowanej biostratygrafii w skali globalnej ze względu na silny endemizm fauny. W wyniku głosowania w grudniu 2004 r. W ISCS (Międzynarodowa Podkomisja ds. Stratygrafii Kambru) kambr został podzielony na cztery serie i dziesięć etapów w celu zastąpienia dawnych pojęć dolnego, środkowego i górnego kambru. Podziały są definiowane, więc niektóre serie i piętra mają tymczasowo numer.
Aktualnie zdefiniowane limity przedstawiono poniżej:
System | Seria | Piętro | Wiek ( Ma ) |
---|---|---|---|
Kambryjski | Furongien | Piętro 10 | ~ 489,5 - 485,4 |
Jiangshanien | ~ 494 - ~ 489,5 | ||
Paibien | ~ 497 - ~ 494 | ||
Miaolingian | Guzhangien | ~ 500,5 - ~ 497 | |
Drumien | ~ 504,5 - ~ 500,5 | ||
Wulien | ~ 509 - ~ 504,5 | ||
Seria 2 | Piętro 4 | ~ 514 - ~ 509 | |
Piętro 3 | ~ 521 - ~ 514 | ||
Terreneuvien | Piętro 2 | ~ 529 - ~ 521 | |
Fortunian | 541,0 - ~ 529 |
Terenew (seria 1) i seria 2 odpowiada w przybliżeniu starych pojęć Dolna kambryjskim i gruziƒsko . Kambryjską podstawy (541 Ma ), który jest również, że w serii, a terenew Fortunian etapie (etap 1), jest oznaczona przez pierwszy występ (FAD, pierwsze appareance odniesienia) z kopalnych śladowych Treptichnus pedum . Jak sama nazwa wskazuje, globalne punkty stratotypowe (PSM) ( Global Boundary Stratotype Section and Point, GSSP ) są przenoszone do Nowej Fundlandii w Kanadzie , w tnącym Fortune Head . Etap 2 charakteryzuje się pojawieniem się archeocyjatów i małych skamieniałości skorupiaków . Terreneuvian reprezentuje ponad jedną trzecią wieku kambru. Podstawę serii 2 (521 mA ) i stadium 3 wyznacza pojawienie się trylobitów , prawdopodobnie rodziny Fallotaspididae. Etap 4 charakteryzuje się pojawieniem się trylobita Olenellus w Laurentia lub Redlichiidae w Gondwanie .
Miaolingian (seria 3) odpowiada w przybliżeniu starych pojęć środkowego kambru i Acadian . Według wszelkiego prawdopodobieństwa, etap 5 będzie opierać się na FAD z trilobite Oryctocephalus indicus , z wieku około 509 Ma . Do PSM tego etapu kandydują dwie sekcje: Wuliu-Zengjiayan Cup z formacji Kaili w prowincji Guizhou w Chinach oraz Emigrant Cup w Split Mountain w Nevadzie . Drumien (etap 6), nazwany tak w odniesieniu do Gór Drum w stanie Utah , opiera się na FAD z trylobitów Ptychagnostus (Acidusus) atavus i zaczyna się około 504,5 Ma . Podstawę Guzhangien (stadium 7), którego wiek szacuje się na 500,5 mln lat , określa pierwsze pojawienie się trylobita Lejopyge laevigata . Punkt stratotypowy świata Guzhangian znajduje się w pobliżu Luoyixi , w północno-zachodnim Hunan w Chinach.
Furong (cykl 4) odpowiada w przybliżeniu starych pojęć górnego kambryjskim i Potsdamian . Jego podstawa, podobnie jak podstawa etapu Paibian (etap 8), jest ustalona przez FAD kosmopolitycznego trylobita Glyptagnostus reticulatus . Furongien zaczyna się w 497 Ma . Jiangshanien (Piętro 9) opiera się na wyglądzie z trylobitów Agnostotes orientalis i jego PSM znajduje się w Dubian B Cup, 10 km na północ od Jiangshan Miasto , Chiny. Proponowana nazwa piętra 10 to Lawsonian. Podstawa tego etapu nie jest określona: problematyczne jest pojawienie się trylobita Lotagnostus americanus , pierwotnie zaproponowanego przez ICS do określenia bazy. Pojawienie się konodonta Eoconodontus notchpeakensis w celu określenia podstawy tego etapu zaproponowano w 2011 roku.
Podstawę ordowiku, a więc górną granicę kambru, wyznacza FAD konodonta Iapetognathus fluctivagus . Globalny punkt stratotypowy znajduje się również w Nowej Funlandii w Kanadzie, na klifie Green Point .
Ziemie kambru występują na wszystkich kontynentach. W Ameryce Północnej kambr występuje w Kanadzie , Grenlandii , Stanach Zjednoczonych i Meksyku . W Ameryce Południowej występuje w Argentynie i Urugwaju . W Afryce jest szczególnie dobrze reprezentowany przez wiercenia w Maroku , Algierii i prawdopodobnie w Libii i Egipcie . Jest to również zgłaszane w Gwinei . W Europie występuje w Portugalii , Hiszpanii , Francji , Wielkiej Brytanii , Irlandii , Belgii , Norwegii , Szwecji , Danii (nieregularne bloki lodu), Estonii , Niemczech , Włoszech , Polsce i Czechach . W Azji występuje w Jordanii , Arabii Saudyjskiej , Omanie , Turcji , Iranie , Afganistanie , Kazachstanie (i prawdopodobnie w innych państwach dalej na wschód ...), Rosji ( Syberia ), Mongolii , Chinach , Korei , Indiach , Wietnamie , Malezji. . Występuje również w Australii , Nowej Zelandii i na kontynencie antarktycznym .
Kambr jest dobrze reprezentowany we Francji , w Montagne Noire , w Pirenejach , ale także w Normandii ( Carteret , dolina Orne ), w Sewennach, w małych wychodniach w Kraju Loary ( Sillé-le-Guillaume , Puihardy , Sigournais , Cléré-sur-Layon ), a wreszcie w Ardenach . Odkrycie pierwszych skamieniałości kambru we Francji sięga 1888 roku , kiedy Jules Bergeron znalazł szczątki trylobitów w Montagne Noire. Odkrycie to miało wielkie reperkusje we francuskim środowisku geologicznym, ponieważ faunę kambryjską („pierwotną faunę”, jak ją nazwał Barrande ), odkryto wówczas prawie w całej Europie , z wyjątkiem Francji. Jak wspomniano wcześniej, nie ma globalnej biostratygrafii, więc istnieje wiele skal lokalnych, dopóki wszystkie nie zostaną skorelowane. Biostratygrafia istnieje na południu Europy ( Francja , Hiszpania , Włochy ), częściowo także w Niemczech , Czechach , Maroku i Turcji .
Każdy z tych etapów zawiera wiele stref biologicznych, opartych na archeocyjatach, a następnie na trylobitach.
Ziemie kambru we Francji należą do kilku dziedzin, z których każda ma odrębną historię paleogeograficzną. Czarna Góra i Pireneje należą do kontynentalnego obrzeża Gondwany , podczas gdy wychodnie położone dalej na północ należą do zestawu mikro-kontynentów, które utknęły podczas orogenezy hercyńskiej.
W Pirenejach tereny kambru tworzą gęsty ciąg kilku kilometrów, stanowiący większą część łańcucha. Stratygrafia nie jest ostateczna i właśnie została poprawiona . Górna część grupy Canaveilles (formacja Cabrils) stanowi podstawę kambru. Grupa Jujols (formacje Evol i Jujols) stanowi wówczas kambr i prawdopodobnie dolny ordowik . Całość to potężna seria detrytycznych schisto-piaskowców, z wstawkami węglanów.
W Montagne Noire stratygrafia jest szczególnie reprezentatywna:
Górna granica kambru nie jest dokładnie rozpoznana i jest przedmiotem trwających prac.
Osadów kambru ujawniają przedłużenie płytkich mórz pokrycie szelfu kontynentalnego i nagły rozrost nowych grup zwierząt (zwierząt z twardymi częściami w szczególności). Ta „ eksplozja kambryjska ” nie została jeszcze wyjaśniona. Przyczyn może być kilka: zmiany klimatyczne , wzmożona aktywność drapieżników czy nawet sole morskie sprzyjające wchłanianiu substancji chemicznych i osadzaniu się na skórze twardych warstw . Rozwój szkieletów zewnętrznych (egzoszkieletów) mógł być odpowiedzią adaptacyjną na pojawienie się nowych nisz ekologicznych . Mogą to być również organizmy głębinowe nowo zaaklimatyzowane do siedlisk powierzchniowych lub odwrotnie, ale także ewolucja w kierunku gatunków zdolnych do wykorzystywania nowych zasobów pokarmowych.
W kambrze dochodzi do wymierania kilku głównych gatunków , są one słabo udokumentowane w danych paleontologicznych, a zatem nie są dobrze znane. Koniec okresu jest oznaczony przez wyginięcia kambryjskiej-ordowiku , które dotyka wielu taksonów w obrębie ramienionogi , konodontów i trylobity .
Flora: to czas, w którym tworzy się flora lądowa.
Fauna: Drobne (od 1 do 5 mm) skorupiaki metazoans o niskiej różnorodności, SSF ( Small Shelly Fossils ), są szeroko rozpowszechnione na całym świecie (Australia, Indie, Chiny, Mongolia, Syberia, Iran, Ameryka Północna, Europa itp.). Ten wygląd i wygląd fauny ediakarskiej z 565 mln lat reprezentują 2 główne impulsy charakteryzujące pojawienie się makroskopowych zwierząt pod koniec neoproterozoiku iw dolnym kambrze , po którym nastąpiła „eksplozja kambru”.
W podstawowym kambrze występują anabaryty , protoherciny i mięczaki prymitywne. Organizmy o wyraźnych szkieletach i kończynach stają się coraz liczniejsze. W Tommotian (530-527 mA), nowe gromad stwierdzono: ramienionogami i porifera ( Archeocyath raf ) Lapworthella i wiele miękkich mocny fyli. Na etapie atdabańskim (527-525 mln lat temu) pojawiają się stawonogi (w tym trylobity, które będą dominować w kambrze) i prymitywne szkarłupnie .
W środkowym kambrze fauna Burgess (ok. 520 mln lat) składała się ze zwierząt o miękkich i twardych ciałach. Reprezentowana jest tam większość współczesnych typów morskich (z wyjątkiem Bryozoa ). Istnieje 37 tym Porifers , pierścienic , niezmogowce , Onychophores , mięczaków , stawonogi , jamochłonów , szkarłupni , STRUNOWCE i wiele wygasłego miękkiego korpus gromadami. Szacuje się, że w kambrze pojawiło się może sto typów. Zróżnicowanie występuje na poziomie typów, a nie rodzajów (około 400 rodzajów w kambrze, a 1500 w ordowiku). W ten sposób kambr jawi się bardziej jako okres intensywnych prób ewolucyjnych ( promieniowanie ewolucyjne ) metazoanów i zróżnicowania linii niż okres specjalizacji. Promieniowanie kambru metazoansów stanowi jedno z najważniejszych wydarzeń w historii życia, z pojawieniem się większości „planów organizacji” związanych z najważniejszymi innowacjami organizmów żywych (zmineralizowane szkielety, jelita , szczęki , skrzela , oczy itp.).
Proponowane przyczyny „eksplozji kambru” można podzielić na dwie kategorie:
Początki zapisu kopalnego
Życie zwierząt w kambrze było niezwykle zróżnicowane, ale nierównomiernie skamieniałe; twarde skorupy fosylizują lepiej niż ciała miękkie; dlatego skały z tego okresu są bogate w skamieniałości muszli.
W Burgess Shale, niegdyś podwodnym miejscu, które obecnie jest wyniesione w części Kanadyjskich Gór Skalistych , tysiące dziwnych i wyłupionych małych zwierząt zostało pochłoniętych i dobrze zachowanych w błotnistej mułowej zjeżdżalni, która również (rzadkie zdarzenie) skamieniała zwierzęta o miękkich ciałach.
W skałach kambryjskich można zaobserwować, że wielu przodków żyjących dziś zwierząt dopiero się pojawiło. To mięczaki z muszli i macek wyewoluowały w nasze małże i barwinki , a stawonogi z przegubowymi nogami dały początek krabom , krewetkom i homarom . W tym czasie pojawiły się także rozgwiazdy , jeżowce , korale , gąbki .
Znacząco zwiększyły liczbę znanych rodzin i zmieniły skład zbiorowisk zamieszkujących dno morskie.
Paleozoik | Mezozoik | kenozoiczny | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Kambryjski | Ordowik | Syluru | dewoński | Karboński | permski | trias | Jurajski | Kreda | Paleogen | Neogen | Q. |