Destylator jest we Francji, osoby upoważnione do produkcji własnego eaux-de-vie . Jest zbieraczem owoców, który potrafi destylować swoje owoce. Niektórzy mogą jeszcze korzystać z przywileju ustanowionego w latach 50. Mogą więc destylować, będąc zwolnionym z ceł destylacyjnych, w granicach 10 litrów czystego alkoholu (tj. 20 litrów w temperaturze 50°). Ten status jest w trakcie zanikania z powodu limitu ustalonego w latach 50. XX wieku.
Kocioł vintage nie powinien być mylony z kotłem mobilnym. Rzeczywiście, kocioł podróżny to gorzelnik, który przystępuje do produkcji alkoholu, przenosząc swój destylator z miasta do miasta.
We Francji od 1959 r. przywilej ten nie jest już przenoszony w drodze dziedziczenia, a zatem wygaśnie po śmierci ostatnich posiadaczy. Od 2008 roku gorzelnicy nie korzystający z przywileju są opodatkowani w wysokości 50% od pierwszych dziesięciu litrów czystego alkoholu, a następnie 100%.
W przypadku wiśni The Kirsch jest następnie przechowywany w zbiornikach lub w lewo do życia na strychu, w szklanych słoikach. Wahania temperatury (od - 15 ° C do + 35 ° C ) zapewniają dobre starzenie się: ciepło usuwa ciepło, zimno koncentruje aromaty i uszlachetnia je. Do wyprodukowania litra kirschu 50 ° potrzeba średnio 9 kg wiśni.
Destylacja eaux-de-vie była wcześniej wykonywana przez gorzelnika z mobilnym lub stacjonarnym destylatorem, ale od czasu industrializacji zawód ten zanika, ponieważ koszt produkcji przemysłowej jest bardziej konkurencyjny.
Osoby posiadające „przywilej bojlera na wodę surową” mają zwolnienie z podatku od pierwszego tysiąca stopni wyprodukowanego alkoholu (1000 st. alkoholu, czyli równowartość dwudziestu litrów alkoholu po 50 st.). Dodatkowe stopnie podlegają opodatkowaniu (17,4104 EUR za litr czystego alkoholu od1 st styczeń 2018).
We Francji każdy, kto posiada działkę z nazwą sadu lub winnicy w ewidencji gruntów, może destylować produkty z tej działki (owoce, cydr, wino, wytłoki). Destylacja przeprowadzana jest w warsztacie publicznym lub prywatnym po złożeniu deklaracji w departamencie ds. ceł i praw pośrednich . Osoby nieposiadające tytułu gorzelnika płacą za alkohol pierwszego stopnia: cena to 8,7053 euro za litr czystego alkoholu do tysiąca stopni, a 17,4104 euro za litr czystego alkoholu powyżej.
Właściciel działki może udzielić pełnomocnictwa komuś, kto będzie destylował w jego imieniu.
Przywilej gorzelnika sięga czasów Napoleona, kiedy udzielił on przywileju zwolnienia od podatków na destylację 10 litrów czystego spirytusu lub 20 litrów spirytusu po 50° dla swoich grognardów . Przywilej ten był dziedziczny aż do 1960 r., kiedy to, próbując ograniczyć plagę alkoholizmu na wsi, ale także pod presją lobby wielkich importerów mocnych alkoholi czy francuskich producentów, ustawodawca zabronił jego przekazywania z pokolenia na pokolenie. tylko żyjący małżonek mógł z niego korzystać aż do własnej śmierci, ale nie więcej potomków. Temat ten wywołał jednak gorące debaty w Zgromadzeniu Narodowym . Było wtedy około trzech milionów gorzelników, a zwolnienie stanowiło niedobór około 20 miliardów franków.
Odtąd gorzelnicy bez przywileju mogli zlecać produkcję alkoholu przez gorzelnika obwoźnego, ale od 1993 r. musieli płacić podatek Skarbowi Państwa za pośrednictwem administracji celnej.
W 2002 r. ustawa finansowa wskazuje, że franczyza przyznana gorzelnikom nadal posiadającym przywilej zostaje zniesiona; jednak okres pięciu lat przedłuża się do31 grudnia 2007 r.stare urządzenie. Od kampanii destylacji z 2008 r. byli posiadacze przywileju mogą nadal korzystać z 50% obniżki podatku na pierwsze 10 litrów czystego alkoholu (art. 317 ogólnego kodeksu podatkowego).
Nowa poprawka uchwalona w Senacie przedłuża prawo do pierwszych 10 litrów do 31 grudnia 2010. Ustawa z lat 2011-197728 grudnia 2011„Przedłuża” korzyść o 1000 stopni aż do śmierci posiadacza (lub jego małżonka).
Szacuje się, że w 2021 r. nadal działa od 600 do 700 gorzelników, czyli o połowę w ciągu dziesięciu lat.