Benedict Morel

Benedict Morel Portret Bénédict Morel Portret Bénédict Morel około 1870 roku Biografia
Narodziny 22 listopada 1809
Wiedeń, Austria)
Śmierć 30 marca 1873(63)
Saint-Yon , Francja
Narodowość Francja
Tematyczny
Studia Medycyna ( psychiatria )
Trening Szpital Salpêtrière , Paryż
Papiery wartościowe Lekarz
Zawód Psychiatra
Pracuje Psychiatria
Podejście Psychiatria
Niezwykłe pomysły Przedwczesna demencja
Schizofrenia
Podstawowe prace Traktat o chorobach psychicznych , 1852-1853; Traktat o zwyrodnieniach , 1857
Powiązani autorzy
Wpływem Jean-Pierre Falret , Prosper Lucas
Zwolennicy
(pod wpływem) 		Valentin Magnan , Cesare Lombroso , Henry Maudsley , Max Nordau

Benedykt Augustin Morel jest francuski psychiatra urodzony w Wiedniu (Austria) w 1809 roku i zmarł w Rouen w 1873 roku był znany w połowie XIX -go  wieku, z jego wiedzy na temat stanu psychicznego i potomkowie zbrodniarzy jest głównie zachował swoją teorię zwyrodnienie .

Biografia

Bénédict Morel urodził się 2 grudnia 1809 r. W Wiedniu (Austria), jako syn Francuza Benoît Morela (1770–1832), dostawcy wojsk cesarskich oraz prawdopodobnie austrowęgierskiej matki Marie Saltinam de Ganÿi. Nie mając aktu urodzenia ani chrztu, przedstawił w związku małżeńskim w Brukseli z naturalną córką François-Josepha Talmy akt rozgłosu podpisany przez Jean-Pierre Falret , Laurent Cerise , Philippe Buchez , Charles Lasègue i Victor Masson .

Po wojnach szóstej koalicji rodzice oddali go pod opiekę luksemburskiego księdza François Duponta i jego służącej Marianne. Zapewniają one edukację i naukę młodego człowieka.

Bénédict Morel studiuje w Paryżu. Tam zaspokaja swoje potrzeby, udzielając lekcji w języku angielskim i niemieckim. Doktorat z medycyny uzyskał w 1839 r., A dwa lata później został asystentem psychiatry Jean-Pierre Falret w La Salpétriêre oraz uczniem Charlesa Lasègue'a i Claude'a Bernarda .

Zainteresowanie Morela psychiatrią stało się wyraźniejsze po jego wizytach w kilku zakładach dla osób chorych psychicznie w całej Europie. W 1848 roku został mianowany dyrektorem szpitala dla obłąkanych w Maréville niedaleko Nancy . Wprowadził reformy dla dobra osób obłąkanych i ograniczył w szczególności praktyki powściągliwości. W medycynie sądowej jako pierwszy poprosił, aby temat ekspertyzy psychiatrycznej nie był obserwowany w więzieniu, ale w zakładzie dla obłąkanych. Zajmuje się historią swoich upośledzonych umysłowo i ich rodzin, biedą i chorobami wieku dziecięcego. W 1856 roku został mianowany dyrektorem azylu w Manoir de Saint-Yon w Rouen .

Morel, pod wpływem różnych pre-darwinowskich teorii ewolucji, w szczególności tych, które przywiązują dużą wagę do aklimatyzacji , postrzega upośledzenie umysłowe jako ostatni etap procesu degradacji. XIX wieku opracował teorię, według której zwyrodnienie psychiczne rozwijało się od dzieciństwa do dorosłości.

W 1857 roku opublikował Traktat o fizycznych, intelektualnych i moralnych degeneracjach gatunku ludzkiego oraz przyczynach, które powodują te chorobliwe odmiany , w którym wyjaśnia naturę, przyczyny i oznaki degeneracji człowieka. Morel szuka przyczyn chorób dziedzicznych, chociaż później wskazywał na alkoholizm i zażywanie narkotyków jako przyczyny upośledzenia umysłowego. Morel jest w dominującym ruchu intelektualnego w połowie XIX -go  wieku, dla których, w wyniku darwinizmu, degeneracja gatunku ludzkiego jest głównym czynnikiem wpływającym na zdrowie, społecznych, edukacyjnych, czy rasowych.

Jest wybierany w dniu 19 kwietnia 1854w Académie des sciences, belles-lettres et arts de Savoie , z odpowiednim tytułem akademickim .

Przedwczesna demencja

W pierwszym tomie swoich badań klinicznych (1852) Morel czasami używa terminu otępienie przedwczesne, aby opisać cechy niektórych młodych pacjentów.

Morel używa tego terminu opisowo, a nie w celu zdefiniowania nowej jednostki chorobowej. Wyznacza w ten sposób grupę młodych badanych cierpiących na odrętwienie . Ich stan charakteryzuje ospałość, nerwowość, zaburzenie woli i to, co wiązało się wówczas z melancholią . Morel ma tradycyjne rozumienie [demencji]: w przeciwieństwie do obecnych koncepcji, nie uważa tego za nieodwracalne.

Chociaż obserwacje Morela dotyczące przedwczesnej demencji były postrzegane jako zapowiedź diagnozy schizofrenii, a inni przekonująco pokazali, że opisy Morela w żaden sposób nie mogą uczynić go prekursorem koncepcji. Demencja praecox, którą scharakteryzował niemiecki psychiatra Emil Kraepelin .

Ich koncepcje demencji znacznie się różnią. Kreapelin używa tego terminu w niemal nowoczesnym znaczeniu, podczas gdy Morel w żaden sposób nie opisuje kategorii nozograficznej. Termin „otępienie przedwczesne”, używany przez Morela, całkowicie zniknął przed badaniami Arnolda Picka i Emila Kreapelina i jest prawie pewne, że nie zdawali sobie z tego sprawy dopiero długo po opublikowaniu ich pracy nad chorobą o tej samej nazwie. Jak powiedział po prostu Eugène Minkowski  ; „Otchłań oddziela przedwczesną demencję Morela od demencji Kraepelina. "

Częściowa bibliografia

Uwagi

  1. Jean-Claude Féray, Ekspertyza kryminalna: sprawa Jeansona , Paryż, Quintes-feuilles,2021, 150  pkt. ( ISBN  978-2-492602-00-9 ) , str. 57-61 (Rozdział 10 - Bénédict Augustin Morel)
  2. Pick 1993 , s.  44.
  3. Pick 1993 , s.  44-45.
  4. „  State of the Members of the Academy of Sciences, Belles-Lettres et Arts de Savoie od jej powstania (1820) do 1909 r.  ” , Na stronie Akademii Nauk, Belles-Lettres et Arts de Savoie i „  Academy of sciences , Literatura i sztuka Savoie  " na Site Komitetu pracy historycznej i naukowej - cths.fr .
  5. (Hoenig, 1995, p = 337); (Boyle, 2002, p = 46). Berrios, Luque i Villagran w artykule z 2003 roku na temat schizofrenii twierdzą, że Morel użył tego terminu dopiero w 1860 roku w swojej książce Traite des maladies mentales (Berrios, Luque, Villagran, 2003, p = 117); (Morel, 1860). Dowbiggin błędnie twierdzi, że Morel użył tego terminu na stronie 234 pierwszego tomu swoich 1852 Clinical Studies (Dowbiggin, 1996, p = 388); (Morel, 1852, p = 234 ). W swoich badaniach klinicznych z 1852 r. Morel wspomina o demencji młodzieńczej, mówiąc, że nie ma wieku na starość i że z jego doświadczenia klinicznego wynika, że ​​wśród młodych ludzi jest tyle samo przypadków starości, co wśród młodych ludzi. Osoby starsze (Morel, 1852, p = 235 ). Ponadto Hoenig nie bez powodu wskazuje, że Morel używa tego terminu dwukrotnie w swoim traktacie z 1852 r., Na stronach 282 i 361 (Hoenig, 1995, p = 337): (Morel, 1852, str. = 282 , 361 ). W pierwszym przypadku dotyczy młodych dziewcząt dotkniętych astenią, które kilkakrotnie chorowały na dur brzuszny. Jest to zatem nudny opis, a nie diagnoza. W drugim przypadku termin ten służy wyjaśnieniu, że choroba maniaków niekoniecznie prowadzi do wczesnej postaci demencji.
  6. Berrios, Luque i Villagran (2003) strona 117. Tępa przedwczesna demencja jest używana tylko raz przez Morela w jego Traktacie o fizycznej, intelektualnej i moralnej degeneracji gatunku ludzkiego z 1857 r. (Morel, 1857), p = 391 ). i siedem razy w swojej książce Traite des maladies mentales  : (Morel, 1860, str. = 119 , 279 , 516 , 526 , 532 , 536 , 552 ).
  7. Dowbiggin 1996 , str.  388.
  8. Berrios, Luque i Villagran 2003 , s.  118.
  9. Berrios, Luque i Villagran 2003 , s.  117.
  10. Podczas gdy Barrios, Luque i Villagran spierają się w tym kierunku, patrz strona 117 Berrios, Luque i Villagran w 2003 roku, inni twierdzą, bez dowodu, że Krepelin był inspirowany przez Morela. Na przykład Stone 2006 , s.  1 .
  11. Cytowane w Berrios, Luque i Villagran 2003 , str.  117.

Źródła

Linki zewnętrzne