Béghin-Say

Béghin-Say



kreacja	1972
Forma prawna	Związek spółdzielni
Hasło reklamowe	Słodkie pragnienia
Akcjonariusze	Tereo
Czynność	Przemysł spożywczy
Produkty	cukier
Przedsiębiorstwo macierzyste	Tereo
Stronie internetowej	www.beghin-say.fr

Béghin-Say to francuska marka handlowa cukrów należąca do firmy z branży spożywczej Tereos France. Ta ostatnia specjalizuje się w przetwarzaniu rolniczych produktów cukrowych do produkcji cukru inwertowanego , glukozy i sacharozy .

Historyczny

Béghin-Say jest wynikiem fuzji 7 lipca 1972 r. spółek cukrowniczych Say i Béghin, a następnie fuzji w 1992 r. Béghin-Say i włoskiej firmy Eridania .

Powiedz cukierki

W 1812 roku The Say cukier trzcinowy fabryka powstała w Nantes przez Louis Say , brat ekonomisty Jean-Baptiste Say .
W 1832 roku , Louis Say kupił ziemię od rafinerii w Jamajce usytuowane w Ivry ( część podłączonego do Paryża w 1860 roku i stał się częścią 13 th dzielnicy Paryża ) za ogrodzenia dwa młyny i miejscowości Austerlitz czworoboku rozdzielany przy obecnym bulwarze Vincent-Auriol , rue Jeanne d'Arc , Clisson i Dunois . Od 1832 roku z kotłów rafinerii codziennie wychodziło od dwóch do trzech ton cukru, a jej sukces uczynił z niej firmę światowej klasy wraz z pojawieniem się „rodzimego” cukru produkowanego z buraków .
W 1863 : Constant Say stworzył premie i emerytury dla niedołężnych i byłych robotników, aw 1868 fundusz pomocy dla chorych i rannych.
W 1900 roku paryska fabryka była pierwszą cukrownią na świecie, produkującą 600 ton dziennie.
W 1937 roku Say kupił rafinerię Cossé-Duval w Nantes oraz markę „À La Perruche”.
W 1963 roku Say nabył cukrownię Chevrières w Oise .
W 1966 Say został większościowym udziałowcem cukrowni Attigny w Ardenach .
W 1968 roku fabryka przy Boulevard Vincent-Auriol zamknęła swoje podwoje.

Komin paryskiej fabryki widziany z rue Clisson .
Paryska fabryka w 1945 roku (fasada rue Dunois, widok z Passage Levée).

Rafineria cukru Béghin

W 1821 r. w gospodarstwie Josepha Cogeta powstała cukrownia Thumeries . Następnie asystował mu jego zięć Antoine Béghin.

W 1868 : Thumeries został przejęty przez wnuka Josepha Cogeta, Ferdinanda Béghina (1840-1895).

W 1898 roku : jego dwóch synów, Josepha (1871-1938) i Henri (1873-1944), założyło firmę Ferdinand Béghin .
W 1914 roku firma Béghin była w stanie przetworzyć sok z 150 000 ton buraków.

W latach 1922 - 1924 na terenie Boiry ( Pas-de-Calais ) zbudowano Sucrerie Centrale d' Arras .

W latach 1930 - 1950 : Sucrerie Centrale d'Arras została przejęta przez Béghina.

W 1967 : firma Béghin, kierowana przez syna Henri Béghina, Ferdinanda , przejęła kontrolę nad firmą Say.

Firma Béghin-Say

W 1972 : Béghin przejął kontrolę nad centralną cukrownią Cambrai , założoną w 1872 przez Julesa Linarda w Escaudœuvres ( Północ ). Béghin łączy się z Say, tworząc Béghin-Say.
W 1975 roku wybudowano cukrownię Connantre .
W 1986 : destylarnia Morains , utworzona w 1951 , staje się filią Béghin-Say. Grupa Ferruzzi przejmuje kontrolę nad Béghin-Say.
W 1988 : Ferruzzi przejął kontrolę nad dużą częścią biznesu Lesieur , w tym marką olejów, majonezu, sosów i margaryn.
W 1991 : założenie spółki joint venture na Węgrzech z państwem węgierskim w Hatvan , Szerencs i Szolnok .
W 1992 roku : the grupa Eridania Beghin-Say powstał w wyniku połączenia Beghin-Say i Genueńczyków firmy Eridanii , w Montedison (centrum produkcji żywności Feruzzi). Firma Ducros (w tym tytułowa marka przyprawowa oraz Vahiné), przejęta w tym samym roku, zostaje włączona do tej nowej grupy.
W 1998 roku : Eridania Beghin-Say sprzedaje się Végétaline markę do Unilever , który nabył od Lesieur, w zamian za d'Or i Frial Fruit marek olejów. Marka Fruit d'Or składała się również z linii margaryn, która pozostaje w Unilever.
W 2000 r .: firma zakłada w Brazylii firmę Guarani, która w 2007 r. będzie notowana na giełdzie w São Paulo .
W 2000 roku: firma Beghin-Say została wykreślona z rejestru handlowego.
W 2001 roku : po przejęciu Montedison przez EDF i Fiat , grupa podzieliła się na cztery jednostki: Béghin-Say, Cerestar (dostawca produktów na bazie skrobi), Cereol (nasiona oleiste) i Provimi (pasze dla zwierząt) oraz hodowców buraków sprzedających ich produkty do fabryk Béghin-Say tworzą spółdzielnię rolniczą pod nazwą Union BS.
W 2002 roku : akcje Béghin-Say zostały kupione przez spółdzielnie Union SDA i Union BS.
W 2003 roku: pod kierownictwem Dominique'a Ducroquet, ówczesnego prezesa CGB, całość przekształciła się w grupę Tereos , część zakładów przetwórczych (w Marnie ) sprzedano grupie Cristal Union .

Produkty

Béghin-Say oferuje we Francji kilka rodzajów produktów: cukry tradycyjne, ciastka, środki żelujące, czystą trzcinę cukrową , cukry fantazyjne (kolorowe, kształty) i cukry odżywcze .

Jej produkty są sprzedawane pod markami Beghin Say, La Perruche, Le Blonvilliers i l'Antillaise.

Główni konkurenci

Saint Louis Sucre (grupa Südzucker )
grupa Cristal Union
Sommier cukru ( LEBAUDY -Sommier grupę )

Ekologia

W 2020 roku protestujący odczuli wpływ na obroty marki cukru. Rzeczywiście, prawo zezwalało na stosowanie neonikotynoidów, niebezpiecznego środka owadobójczego, który powoduje śmierć wielu pszczół. Demonstranci, w tym zwolennicy popularnego ruchu „La Ronce”, postanowili więc działać tak, aby marka stała się świadoma swoich działań. Wezwali do usunięcia nakrętek z cukru i otwarcia pudełek, aby produkty stały się niezdatne do sprzedaży. Liczą, że ta akcja pokaże lobbystom, że ochrona środowiska jest koniecznością i że stracą pieniądze, a nawet przestaną sprzedawać, dopóki ta konieczność nie zostanie wzięta pod uwagę.

Bibliografia

Kronika XX p wieku, s. 1089
Bernard Le Nail , Słownik biograficzny Nantes i Loire-Atlantique , Pornic, redaktor Le Temps,2010, 414 s. ( ISBN 978-2-363-12000-7 ) , s. 366.
panel Historia Paryża na bulwarze Vincenta-Auriola .
„ Sucrerie Frère et Cie, a następnie Sucrerie d'Attigny-Vouziers, a następnie Beghin-Say [Inwentarz dziedzictwa przemysłowego w regionie Champagne-Ardenne] ” , na stronie cr-champagne-ardenne.fr (dostęp 24 marca 2018 r. )
" Ferdinand Béghin " , na geni.com ( dostęp 21 stycznia 2012 )
„ Béghin ” , na thierryprouvost.com (dostęp 21 stycznia 2012 r. )
François Lecocq, „Béghins w podboju białego złota”, w Sto lat życia w regionie , tom 1: 1900-1914, edycje La Voix du Nord , wydanie specjalne z 17 listopada 1998, s. 88- 89.
Saga Ducros na oficjalnej stronie internetowej
Aktywa giełdowe Unilever i Eridania Béghin-Say , Les echos , 6 stycznia 1998
„ Sucre: Tereos wprowadza Guarani na giełdę papierów wartościowych w Sao Paulo – Le Blog Finance ” , na stronie Le Blog Finance (dostęp 14 września 2020 r . ) .
" POCZĄTEK-Powiedz w THUMERIES (383821410), CA, raport, KBIS - Infogreffe " , na www.infogreffe.fr (dostęp 19 kwietnia 2020 )
Eridania Béghin-Say: do przodu do podziału! , L'Express , 7 czerwca 2001
" Plantatorzy buraków Norman czekają na środki ratujące przemysł " , na France Bleu ,23 września 2020 r.(dostęp 11 listopada 2020 r. )
„ Przeciw neonikotynoidom aktywiści wzywają do marnowania cukru w sklepach ” na L'Action Agricole Picarde (dostęp 11 listopada 2020 r. )