Avenue Camille-Pujol

Avenue Camille-Pujol (oc) Avenguda Camil Pujol
Sytuacja
Informacje kontaktowe	43 ° 36 ′ 02 ″ na północ, 1 ° 27 ′ 55 ″ na wschód
Kraj	Francja
Region	Oksytania
Miasto	Tuluza
Okolice	Guilheméry ( sektor 4 )
Początek	n o  32 rue Denis-Papin i n o  40 rue du Pont-Guilheméry
Koniec	n o  1 avenue Jean-Chaubet i n o  2 avenue de Castres
Morfologia
Rodzaj	Aleja
Długość	798  m
Szerokość	od 16 do 20 m
Historia
Stare nazwy	Aleja Castres ( XVII p  wieku) aleja Camille Pujol (1680)
Geolokalizacja na mapie: Francja Geolokalizacja na mapie: Toulouse

Avenue Camille Pujol (w Occitan  : avenguda Camil Pujol ) jest ulica z Tuluzy , stolicy regionu Occitan , w południe z Francji . Przecina dzielnicę Guilheméry w sektorze 4 .

Lokalizacja i dojazd

Opis

Napotkane ścieżki

Avenue Camille-Pujol łączy się z następującymi pasami ruchu, w kolejności rosnącej liczby („g” oznacza, że ​​ulica jest po lewej stronie, „d” po prawej):

1. Denis-Papin Street (g)
2. Rue du Pont-Guilheméry (d)
3. Rue de l'Aqueduc (d)
4. Ulica Mirabeau (g)
5. Jean-Micoud Street (g)
6. Rue Lucien-Cassagne (d)
7. Ulica Blaise-Pascal (g)
8. Avenue Louis-Blériot (d)
9. Avenue Raymond-Naves (d)
10. Rue de la Providence (g)
11. Antoine-Pautard Street (d)
12. Avenue Jean-Chaubet (g)
13. Avenue de Castres (d)

Transport

Avenue Camille-Pujol jest przecinana i obsługiwana na całej swojej długości przez linię L1Z Lineo . Jest jednak stosunkowo daleko od stacji metra .

Avenue i sąsiednie ulice także wyposażony w kilka VélôToulouse samoobsługowych rowerowych stacji  stations N O  196 (6 rue Jean-Goujon) N O  197 (6 Avenue Louis-Blériot) i N O  213 (129 avenue de Castres ) . Te dwie ostatnie, zlokalizowane na stokach Butte du Calvinet , od 2017 roku są uważane za stacje Bonusowe, które pozwalają im gromadzić dodatkowy czas dla abonentów, którzy przywożą tam swoje rowery.

Odonymy

Nazwa alei jest hołdem dla Camille'a Pujola, kupca z Tuluzy, który po swojej śmierci w 1885 roku przekazał Académie des Jeux floraux dużą sumę w celu ufundowania trzech nagród literackich, które miały być nagrodą za dzieło poetyckie i prozę., w języku francuskim lub oksytańskim , o Tuluzie, jej regionie lub historii. Nosi ją jednak dopiero od 1904 r. Decyzją rady miejskiej, na czele której stoi radykalny Honoré Serres . Przed tą datą, to było po prostu avenue de Castres, jak drogi, która rozciąga się na wschód , ponieważ był od średniowiecza części drogi, która prowadziła z Tuluza do Castres - starej drodze krajowej . Nie o  621 .

Historia

Dziedzictwo

Caousou

Le Caousou to prywatna katolicka instytucja edukacyjna , założona przez jezuitów w 1872 roku. Zajmuje dwa oddzielne miejsca wzdłuż Avenue Camille-Pujol.

• n O  42: college i liceum.
  Około 1768 roku rodzina Cambon nabyła dużą posiadłość, aby zbudować wiejski dom. XIX wieku przeszedł na własność Frances Anne Maude, wicehrabiny Hawarden, która zleciła wybudowanie oranżerii w 1848 r. Przez hrabiego de Vaillac przed przekazaniem go kanonikowi d'Antin de Vaillac. W 1872 roku majątek został zakupiony dzięki wsparciu arcybiskupa Tuluzy , Florian Desprez , przez jezuitów , którzy mieli budynki uczelni wzniesiono w ciągu zaledwie 18 miesięcy, między 1873 i 1874, według planów architekta. Henry Bacha . W 1892 r. Część kaplicy kolegium została ozdobiona obrazami Bernarda Bénézeta . W 1893 roku dobudowano nowy budynek, w którym mieści się sekcja przygotowawcza w Saint-Cyr. W parku znajdują się posągi religijne i studnia, a także gabinet zwany Żelazną Bramą. W 1971 roku zgodnie z planami architektów Paula i Pierre'a Glénatów zbudowano refektarz.

• n o  77-81: grup pierwotnych.
  Instytucja Sainte-Croix została utworzona w 1869 roku, aby pomieścić młode dziewczyny. W 1988 roku połączył się z Caousou i połączył klasy podstawowe. Zajmuje dużą wykres pomiędzy Camille Pujol Avenue i ulicy profesora Martina (obecny n O  24). Główny budynek jest rozłożony na głównym skrzydle wychodzącym na ulicę i tylnym skrzydle, ograniczającym duży dziedziniec z tyłu. Skrzydło alei składa się z trzech budynków. W zachodniej budynku głównym (obecnie n o  77) to najbardziej imponujące. Jest zorganizowany w siedmiu zatokach i wznosi się na trzech piętrach. Poziomy podkreślają opaski tworzące ceglane sznury biegnące między piętrami i przy podporach okien, a także naprzemienność fragmentów ceglanych odsłoniętych i powlekanych, imitujących ozdobne ciągłe stoły. Górne kondygnacje doświetlają segmentowe okna ujęte w przelotową ościeżnicę .
  Centralny blok (obecny n O  79) ma dziesięć wnęki i wznosi się na jednym piętrze oraz wypełnia poziomu Ponadto, rozdzielonych kolumn cegły. Na parterze drzwi są półokrągłe i podkreślone kluczem przelotowym w kamieniu z wyrzeźbionym krzyżem. Jest na szczycie 1 st  piętrze figurą Matki otoczony przez dwa wąskie okna łukowe.

Szkoła podstawowa Jean-Chaubet

W 1882 roku gmina zakupiła teren pod budowę szkoły w n o  112-118 Avenue Camille Pujol ,. Grupa szkolna Bonhoure powstała w latach 1889 - 1895. Obejmuje szkołę dla chłopców, szkołę dla dziewcząt i przedszkole. Skrzydło jest podniesione w drugiej połowie XX -go  wieku.

Kościół św. Franciszka z Asyżu

Kościół Saint-François d'Assise jest kościołem parafialnym dzielnicy Bonhoure. Został zbudowany w latach 1876-1877 według planów architekta Josepha Raynauda. Został rozbudowany o jedno przęsło w 1935 roku. Ukończono go jednak dopiero w 1996 roku, kiedy ukończono elewację zachodnią. Witraże wykonała głównie pracownia Saint-Blancat w latach 1878–1924. Chór zdobi pięć paneli ilustrujących sceny z życia Saint-François d'Assise, wykonane przez malarza André Lupiaca w 1936 roku.

Podpodział Galarina

• n O  23: budynku Batigne (1935, Robert Armandary ).

• n o  27 zabudowy Gayraud (1933 Jean Valette ).

• n o  29 zabudowy Gayraud (1935 Aldéric Barthet).

• n o  33: Chalaud domowym; wicekonsulat Portugalii (1933, Louis Berty).

• n o  43: Royer domu (1947 Paul Glénat).

Budynki i domy

• n O  5: Konsulat Maroko.

• n o  36 Dom.

• n o  40: sąd Toulouse .
  Budynek został zbudowany w 1973 roku przez architekta Paula Glénata. Następnie mieściła się siedziba Assédic Midi-Pyrénées. Budynek o nowoczesnym stylu wznosi się na pięć kondygnacji. Szkielet budynku jest betonowy . Parter jest w dużej mierze oświetlony dużymi wykuszami. Na wyższych kondygnacjach przęsła podkreślone są metalowymi słupkami. Od lutego 2000 roku budynek został zajęty przez sąd rejonowy i sąd dla nieletnich, którego budynki, w pobliżu sądu , zostały zniszczone (dawniej n o  18 Allées Jules-Guesde ). W 2020 roku, po reformie wymiaru sprawiedliwości, staje się trybunałem sądowym w Tuluzie.

• n o  129 Dom.

Uwagi i odniesienia

Uwagi

1. Frances Anne Agar (około 1777-1839), córka Charlesa Agara i Jane Benson, poślubiła w 1798 roku Thomasa Ralpha Maude, 2 e  wicehrabiego Hawarden.

Bibliografia

1. „Jak to działa? Stacje bonusowe dla VélÔToulouse! » , Na stronie internetowej Vél'Ô Toulouse, 10 maja 2017 r.
2. „Flowers and Prizes - Special Prizes” , na stronie Académie des Jeux floraux, zaktualizowana 7 stycznia 2021 (dostęp 28 marca 2021).
3. Salies 1989, t. 2, str.  321 .
4. Salies 1989, t. 1, str.  243 .
5. Wskazówka n o  IA31129224 , powszechnej inwentaryzacji dziedzictwa kulturowego , regionu Occitanie / Tuluzy .
6. Salies 1989, t. 1, str.  222 .
7. Wskazówka n o  IA31129223 , powszechnej inwentaryzacji dziedzictwa kulturowego , regionu Occitanie / Tuluzy .
8. Wskazówka n o  IA31129212 , powszechnej inwentaryzacji dziedzictwa kulturowego , regionu Occitanie / Tuluzy .
9. Wskazówka n o  IA31129225 , powszechnej inwentaryzacji dziedzictwa kulturowego , regionu Occitanie / Tuluzy .
10. Wskazówka n o  IA31122459 , powszechnej inwentaryzacji dziedzictwa kulturowego , regionu Occitanie / Tuluzy .
11. Wskazówka n o  IA31122462 , powszechnej inwentaryzacji dziedzictwa kulturowego , regionu Occitanie / Tuluzy .
12. Wskazówka n o  IA31122466 , powszechnej inwentaryzacji dziedzictwa kulturowego , regionu Occitanie / Tuluzy .
13. Wskazówka n o  IA31102711 , powszechnej inwentaryzacji dziedzictwa kulturowego , regionu Occitanie / Tuluzy .
14. Wskazówka n o  IA31102212 , powszechnej inwentaryzacji dziedzictwa kulturowego , regionu Occitanie / Tuluzy .
15. Wskazówka n o  IA31102692 , powszechnej inwentaryzacji dziedzictwa kulturowego , regionu Occitan / Tuluzy .
16. Wskazówka n o  IA31102709 , powszechnej inwentaryzacji dziedzictwa kulturowego , regionu Occitanie / Tuluzy .
17. Salies 1989, t. 1, str.  68 .
18. Wskazówka n o  IA31129264 , powszechnej inwentaryzacji dziedzictwa kulturowego , regionu Occitanie / Tuluzy .
19. Wskazówka n o  IA31102744 , powszechnej inwentaryzacji dziedzictwa kulturowego , regionu Occitanie / Tuluzy .

Zobacz też

Bibliografia

• Pierre Salies , Słownik ulic Tuluzy , 2 t., Wyd. Mediolan, Tuluza, 1989 ( ISBN  978-2867263545 ) .

Powiązane artykuły

• Lista utworów w Tuluzie
• Dystrykt Guilheméry

Linki zewnętrzne

• Wstępna inwentaryzacja miasta Tuluzy, na stronie Urban-Hist , Miejskie Archiwa Tuluzy (konsultowane na28 marca 2021 r).
• Ogólny spis dziedzictwa kulturowego Oksytanii, na stronie internetowej Heritage Resources - The Cultural Media Library of the Occitania Region (dostęp28 marca 2021 r).