Ubezpieczenie jest urządzeniem odpowiedzialnym za jednostki skierowaną ryzyko finansowe opieki nad chorobą i dochodu minimalnego , gdy choroba pozbawia osobę pracy.
W większości krajów zachodnich duża część ubezpieczenia zdrowotnego jest opłacana przez państwo. Jest ponadto jednym z podstawowych elementów zabezpieczenia społecznego i obowiązkiem państwa zgodnie z Powszechną Deklaracją Praw Człowieka z 1948 r .
Publicznym systemem ubezpieczeń zdrowotnych może zarządzać organ państwowy, delegować go do podmiotów prywatnych lub mieszać.
Działalność, podobnie jak wszystkie inne ubezpieczenia , opiera się na łączeniu ryzyka: każda osoba wnosi swój wkład, aw zamian otrzymuje zwrot kosztów według ustalonej skali.
W przypadku publicznego systemu ubezpieczenia zdrowotnego składka ubezpieczeniowa płacona przez ubezpieczonego niekoniecznie jest zgodna z zasadami czystego ubezpieczenia i nie może opierać się wyłącznie na ryzyku. Rzeczywiście, system publiczny spełnia zarówno funkcję czysto ubezpieczeniową, jak i funkcję dystrybucyjną, w której zamożniejsi płacą za ubezpieczenie osób znajdujących się w najbardziej niekorzystnej sytuacji.
Aż do XVIII -tego wieku , że zabezpieczenia przed ryzykiem życia są zapewnione przez osobistego bogactwa, lokalna solidarność (rodzina, wieś) lub zawodowych ( cechów , gildie ) i miłosierdzia. W XIX -tego wieku , rewolucja przemysłowa koncentruje się ludności w miastach, gdzie lokalna solidarność nie może grać, a liczba wypadków przemysłowych wzrasta. Ponadto rozwija się ruch intelektualny i naukowy, który promuje dobrobyt indywidualny (u podstaw ubezpieczeń prywatnych), towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych zapewniające dobrobyt zbiorowy oraz pojęcie „długu świętego” wniesione przez rewolucję francuską, w tym art. 21 ustawy Deklaracja Praw Człowieka i Obywatela z 1793 r. Przyznaje każdemu obywatelowi prawo do pomocy i ochrony socjalnej, dając podstawę do zabezpieczenia społecznego .
Te nowe projekty są stosowane w Prusach, gdzie pragnąc silnego państwa Otto von Bismarck opracował pierwszy system obowiązkowego ubezpieczenia społecznego z ustawami o ubezpieczeniu wypadkowym przy pracy i ubezpieczeniu zdrowotnym, przyjętymi w 1883 i 1884 roku.
Ubezpieczenie zdrowotne może przybierać dwie różne formy:
Możemy mieć współistnienie tych dwóch modeli.
Ubezpieczenie zdrowotne może być instytucją czysto państwową (publiczną), którą mogą być tylko prywatni ubezpieczyciele lub może to być system mieszany: użytkownik ma ubezpieczenie publiczne i może wykupić ubezpieczenie prywatne w prywatnej firmie ubezpieczeniowej, towarzystwie ubezpieczeniowym lub wzajemnym (tzw. zdrowie uzupełniające ”we Francji), które uzupełnia refundację lub zapewnia dostęp do sieci uzupełniającej opieki zdrowotnej.
Widać, że kraje, które przyjęły system czysto prywatny i konkurencyjny, są jednocześnie tymi, w których wydatki są najwyższe. Tak więc, podczas gdy kraje rozwinięte wydają średnio 10% swojego PKB na system opieki zdrowotnej, Stany Zjednoczone wydają 14%, a Szwajcaria 13%. Jednak w konkurencyjnym systemie ubezpieczeniowym ubezpieczający wybierają żądany poziom wydatków w porównaniu z poziomem ochrony zdrowia, którego chcą. Poziom wydatków w konkurencyjnym systemie wskazuje zatem na poziom wydatków pożądany przez konsumentów. W systemie publicznym państwo ustala poziom wydatków i przydział do korzystania ze świadczeń zdrowotnych w celu ich ograniczenia (np. Lekarz prowadzący we Francji). Porównanie poziomów wydatków między systemami publicznymi i systemami konkurującymi jest zatem nieobiektywne ze względu na fakt, że systemy te nie są porównywalne pod względem ich wykorzystania.
Opierając się na zasadach ubezpieczenia zawodowego w ramach przedsiębiorstwa i pomocy społecznej, niemiecki system od końca lat 80. przechodzi proces reform integrujący wymiar finansowy i organizacyjny.
W 1883 r. Ustawa o ubezpieczeniach zdrowotnych ustanowiła obowiązkowe ubezpieczenie pracowników przemysłu. System ten, który wszedł w życie w 1914 r. , Pozostawał główną podstawą prawną ustawodawstwa w zakresie ubezpieczeń zdrowotnych do czasu uchwalenia w 1988 r . Pierwszej ustawy o reformie systemu ochrony zdrowia.
Charakterystyka systemu niemieckiego jest następująca:
Niemiecki system ubezpieczeń zdrowotnych jest bliski modelowi francuskiemu w swojej filozofii i napotyka podobne trudności.
Od 21 grudnia 2012weszła w życie nowa ustawa, która eliminuje dyskryminację, która czasami może mieć miejsce w stosunku do kobiet, a czasami w stosunku do mężczyzn: jednolita taryfa ubezpieczeniowa. Do końca 2012 roku towarzystwa ubezpieczeniowe oferowały preferencyjne stawki dla mężczyzn, a czasem dla kobiet. Na przykład ubezpieczenie samochodu było znacznie tańsze dla kobiet, ponieważ większość wypadków była spowodowana przez studentów płci męskiej. Zróżnicowanie cenowe było obecne w wielu towarzystwach ubezpieczeniowych do czasu, gdy sąd europejski w duchu wyjątkowości w stosunku do innych krajów europejskich orzekł, że różnice te nie są już potrzebne. Odtąd kobiety płacą więcej za ubezpieczenie samochodu niż wcześniej, a mężczyźni odnoszą korzyści z obniżenia tych kosztów ubezpieczenia, aby osiągnąć średnią dla obu płci. Ubezpieczenie zdrowotne niewiele się zmieniło, ale mimo to zostało ujednolicone dla obu płci (zwłaszcza w przypadku ubezpieczenia na wypadek raka). Zasadniczo środek nie miał znaczącego wpływu na budżet, chodziło przede wszystkim o ograniczenie wszelkich form dyskryminacji.
Choroba i inwalidztwo ubezpieczenie jest obowiązkowe „ zdrowie troska” ubezpieczenie podawany przez Narodowy Instytut Niepełnosprawności ubezpieczenia zdrowotnego (INAMI). To jeden z fundamentów belgijskiego zabezpieczenia społecznego.
W 2004 r. Deficyt tych ubezpieczeń wyniósł 634 mln euro, w szczególności ze względu na starzenie się społeczeństwa i pogorszenie wskaźnika „liczba płatników” / „liczba świadczeniobiorców”.
Belgijski rząd federalny, w porozumieniu z graczami w branży medycznej, poszukujemy różnych rozwiązań tego problemu. Zwiększone stosowanie leków generycznych , o skuteczności porównywalnej z lekami głównych marek, ale znacznie tańszych, pozwoliłoby na przykład obniżyć koszty leków (kosztem przemysłu farmaceutycznego). Innym sposobem jest ograniczenie liczby zbędnych badań lekarskich. Inni opowiadają się za regionalizacją ubezpieczeń zdrowotnych, argumentując, że Flamandowie subsydiują Walonów, którzy nadmiernie konsumują opiekę zdrowotną.
W dziedzinie edukacji i zdrowia to prowincje kanadyjskie zarządzają polityką i kopertami budżetowymi w tych sektorach, zgodnie z podziałem i obowiązkami władz federalnych, prowincjonalnych, regionalnych i gminnych.
QuebecPodstawową opiekę zdrowotną dla obywateli Quebecu zapewnia od 1970 r . Régie de l'assurance-maladie du Québec (RAMQ), agencja rządu Quebecu podlegająca Ministerstwu Zdrowia i Opieki Społecznej Quebecu .
W Stanach Zjednoczonych ubezpieczenie zdrowotne zależy głównie od prywatnych ubezpieczycieli. Władze publiczne zapewniają opiekę osobom starszym ( Medicare ) lub ubogim ( Medicaid ). Z drugiej strony, wbrew powszechnemu przekonaniu, nawet nieubezpieczeni mają dostęp do bezpłatnej opieki zdrowotnej oferowanej przez szpitale publiczne, gminne przychodnie zdrowia, szpitale uniwersyteckie itp. Według danych OECD wydatki na zdrowie publiczne wynoszą 2464 USD na mieszkańca .
W 2010 roku 83,5% Amerykanów miało ubezpieczenie zdrowotne, a 50 milionów nie. Wskaźnik ten należy jednak spojrzeć z innej perspektywy: połowa osób nieubezpieczonych ma mniej niż 35 lat, a podział osób nieubezpieczonych według grup wiekowych oznacza, że 95% problemów zdrowotnych dotyka ubezpieczonych. Ponadto dwie trzecie osób nieubezpieczonych ma dochody powyżej 25 000 dolarów , a gospodarstwa domowe o dochodach poniżej granicy ubóstwa stanowią zaledwie jedną piątą osób nieubezpieczonych. Według Bundorfa i Pauly'ego w Journal of Health Economics „nawet trzy czwarte nieubezpieczonych Amerykanów mogłoby pozwolić sobie na ubezpieczenie zdrowotne bez przekraczania ograniczeń budżetowych”. Jest to zatem raczej kwestia dobrowolnego braku ubezpieczenia.
Znaczna część składek, 30%, nie jest ponownie inwestowana w zdrowie, ale część w koszty administracyjne, marketing i zyski . Ubezpieczenie zdrowotne jest dwukrotnie droższe niż we Francji: 5500 USD na osobę w 2005 r., Co stanowi 16% PKB .
Reforma ubezpieczenia zdrowotnego, której domagał się prezydent USA Barack Obama, została przyjęta przez Senat w listopadzie 2009 r. Oraz przez Izbę Reprezentantów w dniu21 marca 2010. Zmusza wszystkich Amerykanów do wykupienia ubezpieczenia przed 2014 rokiem lub grozi im grzywna. Zabrania towarzystwom ubezpieczeniowym odmowy ochrony ubezpieczających z powodu ich historii medycznej. Zapewnia pomoc finansową rodzinom o dochodach poniżej 88 000 USD rocznie. Oczekuje się, że reforma będzie kosztować 940 miliardów dolarów ( 695 miliardów euro ) w ciągu dziesięciu lat. Jego finansowanie powinny zapewnić podatki od wysokich dochodów i niższe wydatki na opiekę zdrowotną.
W Szwajcarii istnieje kilkadziesiąt kas chorych, z których wszystkie są prywatnymi firmami. W Szwajcarii nie ma publicznego ubezpieczenia zdrowotnego.