| I ∙ II ∙ III ∙ IV ∙ V ∙ VI ∙ VII |
|
Karta Praw I ∙ II ∙ III ∙ IV ∙ V ∙ VI ∙ VII ∙ VIII ∙ IX ∙ X Dodatkowe zmiany XI ∙ XII ∙ XIII ∙ XIV ∙ XV XVI ∙ XVII ∙ XVIII ∙ XIX ∙ XX XXI ∙ XXII ∙ XXIII ∙ XXIV ∙ XXV XXVI ∙ XXVII Proponowane poprawki Poprawka Blaine Poprawka Bricker Poprawka Tytuły szlacheckie |
|
Preambuła i poprawki do artykułów |
Artykuł II Konstytucji Stanów Zjednoczonych jest punkt, który tworzy wykonawczej USA, w tym zwłaszcza na prezydenta .
„Władza wykonawcza zostanie przyznana prezydentowi Stanów Zjednoczonych Ameryki. Pozostanie na swoim stanowisku przez okres czterech lat i wraz z wiceprezydentem wybranym na ten sam okres zostanie wybrany w następujący sposób: "
Klauzula pierwsza jest „klauzulą inwestytury” podobną do innych klauzul w artykule pierwszym i trzecim, ale która inwestuje w uprawnienia do wykonywania instrukcji Kongresu (który ma wyłączną władzę ustawodawczą).
Dyrektorem naczelnym jest prezydent Stanów Zjednoczonych . Prezydent i wiceprezydent są wybierani na cztery lata.
„Każdy stan wyznaczy, w sposób określony przez jego ustawodawcę, liczbę elektorów równą łącznej liczbie senatorów i przedstawicieli, do których jest uprawniony w Kongresie, ale żadnego senatora lub przedstawiciela, ani żadnej osoby pełniącej urząd w Stanach Zjednoczonych. , zaufanie lub zysk, nie może być nominowany na wyborcę. "
Prezydenta i wiceprzewodniczącego wybiera elektorat . Konstytucja nie określa trybu wyznaczania tych dużych wyborców przez stany, ale w rzeczywistości od 1820 r. Amerykańskie wybory prezydenckie są wyborami pośrednimi w powszechnych wyborach ; wyborcy wyznaczają przedstawicieli, którzy są następnie odpowiedzialni za wybór prezydenta i wiceprzewodniczącego . Każdy stan ma pewną liczbę tych wyborców, którzy - z kilkoma wyjątkami - są w całości przydzielani dwóm kandydatom na prezydenta / wiceprezydenta, którzy zdobyli najwięcej głosów w tym stanie. Ci wielcy wyborcy spotykają się następnie w stolicy swojego stanu, aby wybrać prezydenta i wiceprezydenta; poza bardzo rzadkimi okazjami głosują za parą kandydatów, na których zostali wybrani.
„Wyborcy spotkają się w swoich stanach i będą głosować w drodze głosowania na dwie osoby, z których przynajmniej jedna nie będzie mieszkać w tym samym stanie co oni. Sporządzą listę wszystkich osób, które otrzymały głosy, oraz liczbę głosów uzyskanych przez każdą z nich. Podpiszą tę listę, poświadczą ją i prześlą zapieczętowaną do siedziby rządu Stanów Zjednoczonych na adres Przewodniczącego Senatu. Przewodniczący Senatu w obecności Senatu i Izby Reprezentantów otworzy wszystkie uwierzytelnione listy, po czym zostaną policzone głosy. Osoba, która otrzyma największą liczbę głosów, zostanie prezydentem, jeśli ta liczba reprezentuje większość wszystkich nominowanych elektorów. Jeżeli dwie lub więcej osób uzyskało tę większość i równą liczbę głosów, Izba Reprezentantów w drodze głosowania niezwłocznie wybiera jedną z nich na przewodniczącego. Jeżeli nikt nie uzyskał niezbędnej większości, Izba Reprezentantów wybierze wówczas Przewodniczącego, zgodnie z tą samą procedurą, spośród pięciu osób, które otrzymały największą liczbę głosów. Ale przy wyborze prezydenta głosy będą liczone według stanu, a reprezentacja każdego stanu będzie miała jeden głos. Kworum niezbędne do tego celu zostanie utworzone przez obecność jednego lub więcej przedstawicieli dwóch trzecich Państw, a dla ważności wyboru musi zostać osiągnięta przynależność większości wszystkich Państw. W każdym razie po wyborze prezydenta osoba, która uzyska po nim największą liczbę głosów elektorów, zostanie wiceprzewodniczącym. Jeśli jednak pozostaną co najmniej dwie osoby z taką samą liczbą głosów, Senat wybierze spośród nich w drodze głosowania wiceprzewodniczącego. "
Klauzula ta dotyczy głównych wyborców, wybieranych w wyborach powszechnych . Pod koniec wyborów liczni wyborcy spotykają się w swoich stanach i głosują na parę Prezydent / Wiceprezydent, na którą zostali powołani. Stanowi również, że wielcy wyborcy muszą głosować na dwóch kandydatów z pary, z których jeden z dwóch kandydatów nie mieszka w tym samym stanie co oni: dlatego wielki wyborca w Kalifornii nie będzie mógł głosować na parę. Prezydent / wiceprezes, którego dwóch kandydatów mieszka w Kalifornii. Dlatego ważne wydaje się, aby kandydat na prezydenta wybrał kandydata na kandydata, który nie mieszka w tym samym stanie.
(Uwaga: ta procedura została zmieniona przez dwunastą poprawkę w 1804 r.)
„Kongres może wyznaczyć czas, w którym wyborcy zostaną wybrani, oraz dzień, w którym będą głosować, przy czym ten dzień będzie taki sam w całych Stanach Zjednoczonych”. "
Kongres określa krajowy dzień wyborów: w dniu wyborów . Główni wyborcy wybierani są we wtorek po pierwszym poniedziałku listopada w roku poprzedzającym wygaśnięcie mandatu ustępującego prezydenta. Ci wybierają parę wykonawczą w poniedziałek po drugiej środy w grudniu tego samego roku.
„Nikt nie może być wybrany na Prezydenta, chyba że jest obywatelem z urodzenia lub nie jest obywatelem Stanów Zjednoczonych w chwili przyjęcia niniejszej Konstytucji, chyba że ma trzydzieści pięć lat. nie mieszkał w Stanach Zjednoczonych przez czternaście lat. "
Dwudziesty drugi poprawka dodaje, że nikt nie może być wybrany na prezydenta więcej niż dwa razy.
„W przypadku odwołania, śmierci lub rezygnacji Prezydenta, czy też niemożności sprawowania władzy i wypełniania obowiązków z urzędu, te przechodzą na wiceprezydenta. Kongres może ustawowo przewidzieć przypadek odwołania, śmierci, rezygnacji lub niezdolności do pracy zarówno Prezydenta, jak i Wiceprezydenta, wyznaczając urzędnika, który będzie następnie pełnił funkcję Prezydenta, który będzie pełnił tę funkcję do wygaśnięcia. niezdolności do pracy lub wybór prezydenta. "
Sformułowanie tej klauzuli było powodem kontrowersji, kiedy zostało użyte po raz pierwszy. Jednak sprawa Johna Tylera , wiceprezydenta, który przejął władzę po śmierci Williama Henry'ego Harrisona , stała się precedensem. Dwudziesty piąty Poprawka oficjalnie potwierdziła ten stan rzeczy.
„Prezydent otrzyma za swoje usługi, w ustalonych terminach, odszkodowanie, które nie będzie zwiększane ani zmniejszane w okresie, na który został wybrany, ani też nie otrzyma w tym okresie żadnego innego wynagrodzenia od Stanów Zjednoczonych, ani z dowolnych stanów. "
W 2012 roku pensja prezydenta Obamy wynosiła niecałe 400 000 dolarów rocznie.
„Przed objęciem urzędu prezydent złoży przysięgę lub oświadczenie:
„Uroczyście przysięgam (lub oświadczam), że będę wiernie służyć jako Prezydent Stanów Zjednoczonych i najlepiej jak potrafię bronić, chronić i bronić Konstytucji Stanów Zjednoczonych. „”Chociaż od dawna twierdzi się, że George Washington dodał do tej przysięgi słowa: „z pomocą Boga” („ Więc pomóż mi Boże ”), nie ma dowodów potwierdzających tę hipotezę.
Przysięga wiceprezydenta nie jest określona w konstytucji, ale zwykle jest taka sama, jak składana przez członków Kongresu.
„Prezydent będzie głównodowodzącym armii i marynarki wojennej Stanów Zjednoczonych oraz milicji stanowej, gdy zostanie powołany do czynnej służby w Stanach Zjednoczonych. Może zażądać pisemnej opinii głównego urzędnika każdego departamentu wykonawczego w każdej sprawie związanej z obowiązkami jego biura. Będzie miał prawo do zatrzymania i ułaskawienia zbrodni przeciwko Stanom Zjednoczonym, z wyjątkiem przypadków postawienia w stan oskarżenia . "
„Będzie miał prawo, za radą i zgodą Senatu, zawierać traktaty , pod warunkiem uzyskania zgody dwóch trzecich obecnych senatorów”. Wystąpi on do Senatu i za radą i za zgodą tego ostatniego powołuje ambasadorów, innych ministrów i konsulów publicznych, sędziów Sądu Najwyższego oraz wszystkich innych urzędników Stanów Zjednoczonych, których nominacji nie podano. na mocy niniejszej Konstytucji i których stanowiska zostaną utworzone przez prawo. Ale Kongres może, jeśli uzna to za stosowne, powierzyć samemu prezydentowi, sądom lub szefom departamentów mianowanie pewnych niższych urzędników. "
Sąd Najwyższy uznał jednak, poza uprawnieniem do podpisywania traktatów za zgodą większości kwalifikowanej Senatu, możliwość odstąpienia przez prezydenta od tej umowy w niektórych sprawach: mówimy o wyłącznej umowie wykonawczej .
„Prezydent będzie miał uprawnienia do obsadzania wolnych miejsc między sesjami Senatu, poprzez przyznawanie prowizji, które wygasają z końcem kolejnej sesji. "
„Prezydent będzie od czasu do czasu informował Kongres o stanie Związku i zalecał jej podjęcie działań, które uzna za konieczne i celowe. "
Pierwotnie Prezydenci osobiście kierowali swoje przesłanie do Kongresu. Thomas Jefferson , uznając procedurę za zbyt monarchiczną, zdecydował się zamiast tego wysłać pisemną wiadomość odczytaną przez przedstawicieli Kongresu. Ta procedura została zachowana do Woodrowa Wilsona przed powrotem do pierwotnej formy.
„W nadzwyczajnych okolicznościach może on wezwać jedną lub drugą lub obie Izby w tym samym czasie, aw przypadku sporu między nimi w dniu ich odroczenia może odroczyć ich spotkanie w czasie, który uzna za stosowny. "
Ostatni raz ta moc została użyta w 1948 roku przez Harry'ego S. Trumana . To był dwudziesty siódmy raz w historii Stanów Zjednoczonych, kiedy zwołano specjalną sesję.
„Przyjmie ambasadorów i innych ministrów publicznych. "
„Dopilnuje wiernego wykonywania prawa i zleci wszystkim urzędnikom Stanów Zjednoczonych”. "
„Prezydent, wiceprezydent i wszyscy urzędnicy cywilni Stanów Zjednoczonych zostaną usunięci ze stanowiska po oskarżeniu i skazaniu za zdradę, korupcję lub inne poważne przestępstwa i wykroczenia. "