Atlantic Arc jest przestrzeń geopolityczna opisane przez Komisję Europejską w raporcie o współpracy w zakresie planowania przestrzennego Europejskiej - Europa 2000 Plus .
Podział przyjęty przez Komisję w niniejszym raporcie jest prostą hipotezą roboczą mającą na celu ułatwienie analiz i podkreślenie dynamiki transnarodowej. Komisja dodaje ponadto, że podział ten nie ma na celu tworzenia „nowych europejskich superregionów”.
Dla biogeografa, poza połączeniem przybrzeżnym przejawiającym się ciągłością morską, ta przestrzeń, która łączy 22 regiony o długości ponad 2500 km , od 36°N do około 58°N, z których wszystkie (z dwoma wyjątkami: Andaluzja i Dolna Normandia) na co najmniej jedna linia brzegowa skąpana w Oceanie Atlantyckim, nie ma spójności biogeograficznej i chroni środowiska bardzo zróżnicowane ekologicznie. Od 30 do 35% przestrzeni należy do śródziemnomorskiej domeny biogeograficznej, która zajmuje tylko niewielką część domeny biogeograficznej zwanej „domeną atlantycką”, jej największa szerokość (osiągnięta w sektorze Armorico-Norman) nie przekracza 400 km . Regiony te mają jednak pewne punkty wspólne, w tym tendencję do peryurbanizacji, często wysoką gęstość zaludnienia, silną regresję ekosystemów leśnych , silną fragmentację ekologiczną i zanieczyszczenie światłem , tradycję rybołówstwa, otwartość na morze itp.
W 2000 roku powstała Konferencja Miast Łuku Atlantyckiego , sieć władz lokalnych współpracujących z różnymi instytucjami w celu podkreślenia roli miast Łuku Atlantyckiego w Europie. Jej siedziba znajduje się w Rennes , Brittany .