Narodziny |
12 grudnia 1866 Miluza |
---|---|
Śmierć |
15 listopada 1919(52 lata) Zurych |
Pogrzeb | Friedhof Enzenbühl ( d ) |
Narodowości |
Francuska Szwajcaria |
Trening |
Szwajcarski Federalny Instytut Technologii Uniwersytet w Zurychu |
Zajęcia | Chemik , profesor uniwersytetu |
Pracował dla | Uniwersytet w Zurychu |
---|---|
Obszary | Chemia organiczna , chemia fizyczna |
Kierownik | Arthur Hantzsch ( we ) |
Różnica | Nagroda Nobla w dziedzinie chemii (1913) |
Archiwa prowadzone przez |
Archiwa Federalnego Instytutu Technologii w Zurychu ( en ) (CH-001807-7: Hs 373) Centralna Biblioteka w Zurychu (Nachl. A. Werner 1-14) |
Alfred Werner (12 grudnia 1866w Miluzie , Haut-Rhin -15 listopada 1919w Zurychu) jest szwajcarskim chemikiem . Otrzymał Nagrodę Nobla z chemii w 1913 r., Między innymi za pracę w chemii nieorganicznej . Jako pierwszy otrzymał Nagrodę Nobla za pracę w chemii nieorganicznej i jedyny do 1973 roku.
Urodził się 12 grudnia 1866 roku w bogatej rodzinie katolickiej w Alzacji , następnie przez cztery lata był Francuzem. Od 1872 do 1878 uczył się w Wolnej Szkole Braci, a następnie w Szkole Zawodowej, gdzie rozpoczął naukę chemii do 1885 roku.
Po roku służby wojskowej w armii niemieckiej wstąpił do Politechniki w Zurychu , gdzie w 1890 r. Uzyskał stopień doktora. Po pobycie podoktoranckim w Paryżu w 1892 r. Powrócił do Zurychu, aby uczyć, a w 1895 r. Został profesorem. a także obywatel Szwajcarii w 1894 roku.
Nagrodę Nobla w dziedzinie chemii otrzymał w 1913 r. Za wyjaśnienie budowy kompleksów metali przejściowych , z których niektóre mają konfigurację oktaedryczną . Mówiąc dokładniej, „w uznaniu jego pracy nad związkiem między atomami w cząsteczkach, dzięki czemu rzucił nowe światło na poprzednie badania i otworzył nowe pola badań, zwłaszcza w chemii nieorganicznej ” .
Około 1893 roku Werner jako pierwszy prawidłowo sformułował struktury związków koordynacyjnych zawierających jony złożone , w których centralny atom metalu przejściowego otoczony jest ligandami obojętnymi lub jonowymi.
Na przykład, wiadomo, że już kobaltu (III), mogą tworzyć CoCl 3 • 6NH 3 „złożone” , ale ten rodzaj związku podano przez DOT tajemnicy. Werner zaproponował strukturę [Co (NH 3 ) 6 ] Cl 3 , z Co 3+ otoczonym przez 6 NH 3 na 6 wierzchołkach ośmiościanu . 3Cl - są zdysocjowanymi jonami , co zostało potwierdzone przez pomiar przewodnictwa elektrycznego w roztworze wodnym.
W przypadku innych związków Wernerowi udało się wyjaśnić liczbę obserwowanych izomerów . Na przykład CoCl 3 może również reagować z 4 cząsteczkami NH 3 w celu utworzenia dwóch różnych związków, zielone i fioletowy kolor. Według Wernera są to dwa izomery geometryczne [Co (NH 3 ) 4 Cl 2 ] Cl. Atom Co jest otoczony przez 4 NH 3 i 2 Cl na wierzchołkach ośmiościanu. Zielony izomer to „trans”, z 2 Cl na przeciwległych wierzchołkach, a fioletowy izomer to „cis”, z 2 Cl na sąsiednich wierzchołkach.
Z dwukleszczowych ligandów, takich jak etylenodiamina, Werner przygotował izomery optyczne, aw 1914 r. Przygotował pierwszy chiralny związek bez węgla, a mianowicie „ heksol (en) ” o wzorze [Co (Co (NH 3 ) 4 (OH) 2 ) 3 ] Br 6 . Fakt, że kompleksy metali mogą mieć izomery optyczne był postrzegany jako niepodważalny dowód ich oktaedrycznej natury. W rzeczywistości inne przewidziane kształty, a mianowicie trójkątny pryzmat i sześciokąt, nie dają pary enancjomerów podczas wiązania 3 dwukleszczowych ligandów.
Przed Wernerem chemicy definiowali wartościowość pierwiastka jako liczbę tworzonych przez niego wiązań, bez rozróżniania między różnymi typami wiązań. W przypadku kompleksów, takich jak np. [Co (NH 3 ) 6 ] Cl 3 , Werner rozróżnił między wiązaniami Co - Cl, które według niego stanowią pierwotną wartościowość 3 na duże odległości, oraz wiązaniami Co - N, które tworzą wartościowość wtórną. od 6 do krótszych odległości. Po odkryciu elektronu pomysły Wernera pomogły GN Lewisowi sformułować teorie na temat elektronicznej natury wiązań chemicznych.
W XXI p wieku Werner podstawowej odpowiada wartościowości stopnia utlenienia , podczas gdy jego wtórnego odpowiada wartościowości do liczby koordynacyjnej lub liczbę sąsiadujących z atomu centralnego. Wiązania Co-Cl są teraz klasyfikowane jako jonowe, a każde wiązanie Co-N jako wiązanie koordynujące między kwasem Lewisa (Co 3+ ) a zasadą Lewisa (NH 3 ).