Członek Rady Najwyższej Związku Radzieckiego |
---|
Narodziny |
21 grudnia 1905 Lougovaïa ( d ) |
---|---|
Śmierć |
5 listopada 1977(w wieku 71 lat) Tchystiakove |
Imię w języku ojczystym | Алексей Григорьеви Стаханов |
Narodowość | radziecki |
Trening | Akademia Przemysłu ( w ) |
Zajęcia | Polityk , nieletni |
Partia polityczna | Komunistyczna Partia Związku Radzieckiego |
---|---|
Nagrody |
Aleksey Grigorievich Stachanov (po rosyjsku : Алексей Григорьевич Стаханов ), ur.3 stycznia 1906 r.w Lougovaïa najbliższej Orel i zmarł5 listopada 1977w Torezie w obwodzie donieckim jest znanym sowieckim górnikiem, którego nazwisko było szeroko wykorzystywane przez stalinowską propagandę .
Podczas konkursu organizowanego przez Komsomoł Aleksiej Stachanow, górnik z Donbasu osiągnąłby czternastokrotność poziomu wydobycia węgla ,31 sierpnia 1935, czyli 102 tony w ciągu sześciu godzin pracy za standard 7 ton według służb propagandowych, liczba ta częściowo została zakwestionowana. Sowiecka propaganda uczyniła go później wzorem dla wszystkich robotników w ZSRR . Ta promocja osobistego poświęcenia i współzawodnictwa wśród robotników dla dobra partii otrzymała miano stachanizmu .
W 1927 rozpoczął pracę w kopalni „Tsentralnaïa-Irmino” w miejscowości Kadiïvka ( Donbas ). W systemie sowieckim wszystkie kopalnie węgla są zarządzane przez państwo i mają określone cele do spełnienia każdego miesiąca. Kopalnia Tsentralnaya-Irmino zawsze radzi sobie gorzej niż reszta regionu, gdy przydzielono tam Stachanowa.
W 1933 Stachanow został przydzielony do zespołu perforatorów . Górnicy za pomocą czekanów spulchniają węgiel, następnie wkładają go do wozów i wywożą konno z kopalni. Leżąc na boku lub na plecach górnik przebija węgiel i dba o podniesienie stropu kopalni, gdy nie ma już miejsca do przejścia. Stachanow proponuje, aby jeden górnik był odpowiedzialny za perforację, drugi ładował węgiel na wagony, inny podnosił strop kopalni, gdy to było konieczne, a jeszcze jeden prowadził kucyka, zamiast jednego górnika, który wiązałby wszystkie te zadania. Zamiast czekana Stachanow używa wiertarki górniczej, która jest bardzo ciężka i wymaga wcześniejszego przeszkolenia.
Kierownik kopalni zgadza się na przeprowadzenie eksperymentu. 30 sierpnia 1935Stachanow i jego trzej koledzy podobno wydobyli 102 tony węgla, co stanowi rekord w ciągu 5 godzin 45 minut pracy, czyli 14-krotność jego przydziału.
Jego przykład po raz pierwszy opublikowano w lokalnej gazecie Kadievsky Proletary , a następnie podchwyciła go Prawda z inicjatywy Grigorija Ordżonikidze . Pojawia się nawet na okładce magazynu Time . Bohaterstwo robotników w tamtych czasach było często doceniane, a Stachanow jest tego wspaniałym przykładem.
prawdziwość tego zapisu jest kwestionowana. Według historyka, eksperta ruchu stachanowskiego Igora Awramenko, praca ówczesnego górnika obejmowała zarówno wydobycie węgla, jak i umacnianie ścian galerii w miarę postępu prac. Stachanow został jednak zwolniony z tego ostatniego zadania, które podzieliło dwóch jego kolegów: Borisenko i Czigolew. Przełożeni Stachanowa nie rozmawiali o tym, aby wzmocnić efekt wyczynu ich aspirującego bohatera.
W latach 1936-1941 Stachanow studiował w Moskiewskiej Akademii Przemysłowej i zaprzyjaźnił się z Wasilijem Djugaszwili , synem Stalina. W latach 1941 i 1942 był dyrektorem kopalni n ° 31 Karagandzie . W latach 1943-1957 Stachanow pracował w Ministerstwie Przemysłu Węglowego Związku Radzieckiego. W latach 1957 i 1959 został mianowany zastępcą dyrektora kombajnu Chistiakovantratsit , następnie został asystentem główny inżynier zarządzania kopalni n o 2/43 kombajnu Torezantratsit aż do przejścia na emeryturę w 1974 roku.
W latach 1974-1977 udzielił licznych wywiadów różnym mediom, w tym w krajach komunistycznych Europy Wschodniej, gdzie potępiał postawę pracowników, którzy nie chodzą do pracy wystarczająco szybko lub nie produkują wystarczająco dużo .
W 1977 zmarł na zawał serca na oddziale psychiatrycznym szpitala w Torez .
Według informacji zdementowanych przez córkę Stachanowa, opublikowanych w rosyjskiej gazecie RIA Nowosti , jej prawdziwe imię nie brzmiało Alekseï, ale Andreï. W tamtym czasie literówka w artykule w „ Prawdzie ”, opisującym jego wyczyn, zmieniłaby jego nazwę. W związku z tym, według jednej wersji, Stachanow napisał list do Stalina z prośbą o sprostowanie, na który ten ostatni odpowiedział, że Prawda nie popełnia błędów. Według innej wersji to Poskrebytchev , prywatny sekretarz Stalina, poruszył temat i znowu Stalin powiedziałby „Aleksey… piękne rosyjskie nazwisko, tak samo mi się podoba” , po czym Stachanow oficjalnie został Aleksiej. Podczas wywiadu w 2012 roku córka Aleksieja Stachanowa formalnie zaprzecza tym plotkom i oświadcza, że nigdy nie słyszała, by ktokolwiek nazywał jej ojca Andriejem i że tego imienia nigdy nie używała jej rodzina.
Stachanow jest deputowanym Pierwszej Rady Najwyższej .
Zostaje Bohaterem Pracy Socjalistycznej , dwukrotnie otrzymuje Order Lenina , Order Czerwonej Sztandaru Pracy oraz liczne medale. Ostatnia niedziela sierpnia jest ogłaszana „Dniem Górnika”, przypuszczalnie na jego cześć.
W 1978 roku miasto Kadiïvka , w którym dokonał swoich wyczynów, zostało przemianowane na Stachanow . Po dekomunizacji na Ukrainie odzyskał swoją pierwotną nazwę w 2016 roku. Jego imię nosi koncepcja stachanizmu .