Ahmet Davutoğlu

Ahmet Davutoğlu
Rysunek.
Ahmeta Davutoğlu w 2014 roku.
Funkcje
Premier Turcji
28 sierpnia 2014 - 24 maja 2016 r.
( 1 rok, 8 miesięcy i 26 dni )
Prezydent Recep Tayyip Erdoğan
Rząd Davutoğlu I , II i III
Legislatura 24 th , 25 th i 26 th
Koalicja AKP
Poprzednik Recep Tayyip Erdoğan
Następca Binali Yıldırım
Przewodniczący Generalny Partii Sprawiedliwości i Rozwoju
27 sierpnia 2014 - 22 maja 2016 r.
( 1 rok, 8 miesięcy i 25 dni )
Wybór 27 sierpnia 2014
Ponowny wybór 12 września 2015 r.
Poprzednik Recep Tayyip Erdoğan
Następca Binali Yıldırım
MP dla Konyi
28 czerwca 2011 - 7 lipca 2018 r.
( 7 lat i 9 dni )
Wybór 12 czerwca 2011
Ponowny wybór 07 czerwca 2015
1 st listopad 2015
Legislatura 24 th , 25 th i 26 th
Grupa polityczna AKP
minister spraw zagranicznych
1 st May 2.009 - 29 sierpnia 2014
( 5 lat, 3 miesiące i 28 dni )
Premier
Sam Recep Tayyip Erdoğan (tymczasowo)
Rząd Erdoğan II i III
Poprzednik Ali Babacan
Następca Mevlüt Çavuşoğlu
Biografia
Data urodzenia 26 lutego 1959
Miejsce urodzenia Taszkent ( Turcja )
Partia polityczna AKP (2002-2019)
GP (od 2019)
Małżonka Sare Davutoğlu
Religia islam sunnicki
Podpis Ahmeta Davutoğlu
Ahmet Davutoğlu
Premierzy Turcji

Ahmet Davutoğlu , urodzony dnia26 lutego 1959do Taskent , w dzielnicy Konya , jest akademicki , dyplomata i polityk turecki , turecki premier S”28 sierpnia 2014 w 22 maja 2016 r.i przewodniczący Partii Sprawiedliwości i Rozwoju (AKP)27 sierpnia 2014 w 22 maja 2016 r.. Wcześniej był jednym z Recepa Tayyipa Erdogana doradców , między 2003 i 2009 , a następnie minister spraw zagranicznych od 2009 do 2014 roku .

Po zwycięstwie Recepa Tayyipa Erdoğana w wyborach prezydenckich z10 sierpnia 2014 r.Ahmet Davutoğlu zastąpił go 27 sierpnia na stanowisku prezydenta AKP , a następnego dnia oficjalnie został premierem Turcji. Jego pierwszy rząd był wówczas w dużej mierze zdominowany przez osoby bliskie prezydentowi Erdoğanowi.

Te wybory parlamentarne z7 czerwca 2015 r.stanowią jednak niepowodzenie dla głowy państwa i jego premiera, którego partia traci bezwzględną większość miejsc w Wielkim Zgromadzeniu Narodowym . Niezdolny do koalicji Davutoğlu został zmuszony do utworzenia rządu tymczasowego wspieranego przez AKP (11 ministrów), CHP (5 ministrów), MHP (3 ministrów) i po raz pierwszy przez Partię Ludowo-Demokratyczną (HDP) ( 3 ministrów), do czasu nowych wyborów do1 st listopad 2.015, po czym AKP odzyskuje bezwzględną większość mandatów w parlamencie.

Wraz ze stopniowym napięciem stosunków między Erdoğanem i Davutoğlu w związku z przygotowaniem nowej konstytucji torującej drogę reżimowi prezydenckiemu , ten ostatni ogłasza swoją rezygnację z funkcji premiera i zwołanie nadzwyczajnego kongresu AKP dla22 maja 2016 r.po czym należy wyznaczyć jego następcę. Tego samego dnia złożył rezygnację Recepowi Tayyipowi Erdoğanowi .

Biografia

Pochodzący z pobożnej rodziny z Konyi Davutoğlu otrzymał wykształcenie średnie w niemieckiej szkole średniej w Stambule . Robi doktorat z nauk politycznych. Następnie rozpoczął karierę akademicką i zajmował kilka stanowisk za granicą, w szczególności w Kuala Lumpur w Malezji , na Międzynarodowym Uniwersytecie Islamu. Pisze pracę magisterską o krytyce świata zachodniego i cywilizacyjnej alternatywie dla islamu. W wydanej w 2001 roku książce The Strategic Depth , która stała się bestsellerem, opowiada się za współczesną Turcją udającą spadkobiercę Imperium Osmańskiego . Krytykuje zrównanie w każdych okolicznościach tureckiej polityki zagranicznej z Zachodem, „nienaturalny” sojusz z Izraelem . Twierdzi, że Turcja musi porzucić model kemalistowskiego państwa narodowego, aby odzyskać naturalną głębię strategiczną, którą tworzy łuk islamski od Maroka po Indonezję.

Kariera polityczna

Od 2002 r. był doradcą dyplomatycznym premierów Abdullaha Güla i Recepa Tayyipa Erdoğana , zyskując wielkie wpływy u tych ostatnich, uważany za „mrocznego ministra spraw zagranicznych”, zarządzając ważnymi aktami dyplomatycznymi i nazywany „  pocałunkiem tureckiej dyplomacji”.

Podczas przetasowań w rządzie dokonanych przez Erdoğana the1 st May 2.009, przejmuje po Ali Babacan stanowisko ministra spraw zagranicznych. W wyborach parlamentarnych w 2011 roku został deputowanym prowincji Konya .

21 sierpnia 2014, Erdoğan, niedawno wybrany prezydent republiki, zapowiada, że ​​mianuje go premierem . Ahmet Davutoğlu zostaje przewodniczącym Partii Sprawiedliwości i Rozwoju (AKP) w dniu27 sierpnia.

Ta nominacja jest częścią ważnej zmiany instytucjonalnej. Wcześniej prezydent miał w dużej mierze prerogatywy formalne, a premier zakładał realia władzy. Erdoğan, który chce prezydencjonować reżim, tak naprawdę ma władzę, premier, a potem prezydent. Ahmet Davutoglu jest zatem obecny jako „delfin alibi”, nawet jeśli odgrywa rolę szarej eminencji z nowym prezydentem.

Premier

28 sierpnia 2014zostaje mianowany tymczasowym premierem przez nowego prezydenta Erdoğana, który zleca mu utworzenie nowego rządu. Urząd objął następnego dnia, po ogłoszeniu powstania nowego rządu. 6 września uzyskał od parlamentu wotum zaufania 306 głosami za i 133 głosami przeciw.

Po wyborach parlamentarnych w czerwcu 2015 r. zwrócił9 czerwca 2015 r., rezygnacja jego rządu na rzecz Recepa Tayyipa Erdoğana. Ten ostatni jest zastępowany na28 sierpnia 2015przez rząd tymczasowy, w którym Davutoğlu zostaje mianowany premierem bezpośrednio na mocy dekretu prezydenckiego.

1 st listopad 2.015jego partia zdobyła absolutną większość w przedterminowych wyborach parlamentarnych . 17 listopada 2015ma za zadanie utworzenie nowego rządu przez prezydenta republiki Recepa Tayyipa Erdo ana . 24 listopada następnie tworzy swój rząd.

5 maja 2016 r.zwołuje się nadzwyczajny zjazd AKP; Ahmet Davutoğlu zapowiada, że ​​nie będzie tam kandydatem na nową kadencję na stanowisko przewodniczącego partii, co zgodnie z zasadami AKP oznacza, że ​​zrezygnuje również z funkcji premiera. Odejście to można wytłumaczyć kilkoma nieporozumieniami między premierem a prezydentem Erdoğanem, w szczególności co do natury reżimu, który chce go zdymisjonować i zastąpić mniejszą postacią polityczną. Ahmet Davutoğlu rezygnuje z pracy22 maja 2016godzin po zastąpieniu go na stanowisku przewodniczącego Partii Sprawiedliwości i Rozwoju , Binali Yıldırım . Ten ostatni zastępuje go na stanowisku Prezesa Rady Ministrów .

Po opuszczeniu rządu

Stawał się coraz bardziej krytyczny wobec partii, którą oskarża o „odejście od jej celów” , potępiając odwołanie wyborów burmistrza z marca 2019 r. w Stambule , a następnie ich dymisję.19 sierpnia trzech kurdyjskich burmistrzów, przeciwko niemu wszczęto procedurę wykluczenia z partii 2 września. Wyszedł z imprezy13 wrześniai zapowiada rychłe utworzenie nowego ruchu.

12 grudnia złożył wniosek o rejestrację nowej partii, Future Party. Bezwarunkowo krytykuje Erdoğana, twierdząc, że „nasza partia odrzuca sposób uprawiania polityki oparty na kulcie jednostki  ”. Następnego dnia, kiedy powstała nowa partia, zaproponował przyjęcie nowej konstytucji, ocieplenie stosunków z Unią Europejską, walkę z korupcją i zagwarantowanie wolności.

Doktryna Davutoğlu w polityce zagranicznej

Z politycznego punktu widzenia Ahmet Davutoğlu jest określany jako konserwatywny muzułmanin i nacjonalista. Na arenie międzynarodowej „doktryna Davutoğlu” to „  zero problemów z sąsiadami  ”, wielowymiarowa dyplomacja między Bliskim Wschodem, Europą i światem rosyjskim. W wywiadzie dla Le Monde w 2011 roku tłumaczy, że celem takiej polityki jest uczynienie Turcji stabilnym i prosperującym obszarem w regionie, a także załagodzenie konfliktów między Turcją a jej sąsiadami, ale także między samymi sąsiadami Turcji poprzez rozgrywkę. rolę pośredniczącą. Jednak ta strategia jest porażką. Turcja stopniowo, począwszy od 2011 roku, znalazła się w izolacji. Specjaliści przypisują tę izolację agresywnej i imperialistycznej postawie Turcji, która nie tylko nie zachowuje swojej „równoważności”, ale dąży do narzucania się jako wielkie mocarstwo i radzenia sobie z problemami wewnętrznymi w innych krajach. Doktryna „  zero problemów z sąsiadami  ” przekształciła się w „zero sąsiadów bez problemów”.

Co więcej, jeśli broni akcesji Turcji do Unii Europejskiej od 2003 roku i apeluje o rozwiązanie problemu cypryjskiego, to szybko przestaje to być jego priorytetem. W 2009 roku zaczął sprzyjać stosunkom dyplomatycznym ze światem arabskim i Iranem, podpisując umowę o swobodnym przepływie z Syrią . Prowadzi „dyskretną, ale prawdziwą” dyplomację z Bractwem Muzułmańskim .

Jeśli dyplomacja turecka popiera arabską wiosnę 2011 roku, jej stanowisko jest bardziej niejednoznaczne, zwłaszcza w odniesieniu do pomocy dla zbrojnych grup rebeliantów syryjskich podczas wojny domowej, w tym dżihadystów. Ahmet Davutoğlu rzeczywiście widział upadek reżimu Baszara al-Assada , ale jego utrzymanie, oderwanie się Turcji od UE, fiasko jego roli mediatora z powodu sekciarstwa jedynie przez faworyzowanie sunnitów i ich prohamasowskie zaangażowanie pomóc odizolować Turcję od sceny międzynarodowej. Zdobycze dyplomatyczne Turcji z ostatnich lat przepadają w ciągu kilku miesięcy, zwłaszcza wobec Egiptu , Iraku i Iranu Abdela Fattaha al-Sisiego , które boją się zobaczyć, jak kraj Davutoğlu wstrząsa sunnickim standardem wyznaniowym. Paradoksalnie Turcja znajduje się w obozie mocarstw zachodnich przeciwko reżimowi syryjskiemu. Dla Tancrède Josserana dymisja Davutoğlu oznacza dla Turcji koniec tej „neo-osmańskiej” polityki i powrót do znacznie bardziej pragmatycznej polityki zagranicznej.

Według Jean-Baptiste Le Moulec, specjalisty ds. Turcji z Instytutu Studiów Politycznych w Aix-en-Provence , Davutoğlu nie jest demokratą, nie waha się usprawiedliwiać represjonowania ruchów opozycyjnych zewnętrznymi spiskami. Ma uproszczony i binarny pogląd na świat podzielony na muzułmanów i nie-muzułmanów.

Bibliografia

Uwagi i referencje

Uwagi

  1. Działając28 w 29 sierpnia 2014pod rządami Erdoğana III .

Bibliografia

  1. (tr) Erdinç Çelikkan, »  Davutoğlu istifasını verdi  « , na stronie hurriyet.com.tr ,22 maja 2016(dostęp 22 maja 2016 r . ) .
  2. Tancrède Josseran "Ahmet Davutoglu prorokiem Ottomanism" Conflits: histoire, géopolitique, stosunki Internationales , n O  3, październik-grudzień 2014 s.  16-19 .
  3. Nare Hakikat, "Davutoglu, delfin alibi Erdogana" , Le Figaro , sobota 23 / niedziela 24 sierpnia 2014, strona 7.
  4. „Szef tureckiej dyplomacji Ahmet Davutoglu mianowany premierem  ”, Le Monde , 21 sierpnia 2014
  5. „  Prezydent Erdogan mianuje swojego 'brata Davutoglu' premiera  ”, Le Monde ,22 sierpnia 2014( przeczytaj online )
  6. Reuters Editorial, „  Turecki prezydent Erdogan mianuje Davutoglu po premiera  ” , w Reuters (dostęp 5 sierpnia 2016 r. )
  7. „  W Turcji prezydent Erdogan mianuje Davutoglu premierem  ” , na Liberation.fr (dostęp 26 listopada 2015 )
  8. http://www.internethaber.com/ak-partide-tarihi-kongre-basladi-canli-yayin-714459h.htm internethaber.com
  9. „  Turcja: Davutoglu przedstawia nowy rząd o wielkiej ciągłości – 29.08.2014  ” , na stronie Ladepeche.fr (dostęp 25 listopada 2015 r. )
  10. "  Turcja: rezygnacja rządu Davutoglu, dyskusje na temat koalicji  " , na ladepeche.fr ,9 czerwca 2015(dostęp 28 sierpnia 2015 )
  11. „  Turcja: rząd Davutoglu odpowiedzialny za pomoc tymczasową  ” , na euronews.com (dostęp 28 sierpnia 2015 )
  12. „  Legislative in Turkey: Erdogan's AKP wygrywa absolutną większość  ” , na France Info (dostęp 7 listopada 2015 )
  13. „  Turcja: Davutoglu formalnie oskarżony o utworzenie nowego rządu  ” (dostęp 18 listopada 2015 r. )
  14. „  Turcja-Ahmet Davutoglu utworzył swój rząd  ” (dostęp 25 listopada 2015 r. )
  15. Le Monde z AFP , „  Turcja: odejście premiera otwiera okres niestabilności  ”, Le Monde ,5 maja 2016 r.( przeczytaj online ).
  16. „  Referendum w Turcji: co myślą ex-AKP heavyweights  ” , z Middle East Eye (dostęp 22 kwietnia 2018 )
  17. Delphine Minoui, „Erdogan popycha swojego premiera w kierunku wyjścia” , Le Figaro , piątek 6 maja 2016 r., strona 7.
  18. „  Partia Erdogana na rzecz wydalenia byłego premiera Davutoglu  ” , na FIGARO ( ISSN  0182-5852 , dostęp 4 września 2019 r . ) .
  19. „  Turcja: były premier Erdogana stworzy konkurencyjny ruch  ” , na stronie Le Figaro (dostęp 13 września 2019 r. )
  20. https://www.facebook.com/RadioFranceInternationale , "  Turcja: były premier Erdogana, Ahmet Davutoglu , zakłada własną partię - Europa - RFI  " , na RFI , RadioFranceInternationale,12 grudnia 2019 r.(dostęp 13 grudnia 2019 r . ) .
  21. „  Turcja: były premier drapie Erdogana, zakładając swoją partię  ” , na L'Orient-Le Jour ,13 grudnia 2019 r.
  22. "  Były premier Turcji Ahmet Davutoglu zakłada swoją partię i udaje rywala Erdogana  " , na Le Monde.fr , Le Monde,14 grudnia 2019 r.( ISSN  1950-6244 , dostęp 22 grudnia 2019 ) .
  23. „  Jak Turcja przeszła od „zerowych problemów” do zerowych przyjaciół  ” na Slate.fr (dostęp 10 czerwca 2016 r. )
  24. La-Croix.com , „Turcja jest bardzo odizolowana na Bliskim Wschodzie” , na La Croix (dostęp 10 czerwca 2016 )
  25. „  Turcja: silne państwo, słabe ogniwo  ” , na LExpress.fr (dostęp 10 czerwca 2016 )
  26. Tancrède Josseran "grzebie Ankara neo-ottomanism  ", Conflits: histoire, géopolitique, Stosunki Internationales (przegląd edytowany przez Pascala Gauchon ) , n o  11, październik-grudzień 2016 str.  8 .
  27. „  Turcja: w głowie Ahmeta Davutoglu, upadłego wezyra  ” , na Slate.fr (dostęp 10 czerwca 2016 )

Załączniki

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne