Opactwo Fontenay

Opactwo Fontenay
obraz opactwa
Zespół klasztorny widziany z wieży bramnej.
Diecezja Diecezja Autun
Patronat Matka Boska
Numer seryjny (wg Janauscheka ) XII (12)
Fundacja 1119
Rozpoczęcie budowy 1130
Koniec budowy 1147
Rozpuszczenie 1791
Opactwo Matki Opactwo Clairvaux
Rodowód Opactwo Clairvaux
Opactwa-córki Abbaye des Écharlis
Opactwo Sept-Fons
Opactwo Chézery
Opactwo Marcilly
Kongregacja Zakon cystersów
Epoka lub styl Cysterska powieść
Ochrona Logo pomnika historycznego Wymieniony MH ( 1862 )
Światowe dziedzictwo Światowe dziedzictwo ( 1981 )
Informacje kontaktowe 47 ° 38 ′ 23 ″ północ, 4° 23 ′ 22 ″ wschód
Kraj Francja
Województwo Księstwo Burgundii
Departament Złote Wybrzeże
Gmina Marmagne
Teren abbayedefontenay.com
Geolokalizacja na mapie: Francja
(Zobacz sytuację na mapie: Francja) Opactwo Fontenay
Geolokalizacja na mapie: Burgundia
(Zobacz lokalizację na mapie: Burgundia) Opactwo Fontenay
Geolokalizacja na mapie: Côte-d'Or
(Zobacz sytuację na mapie: Côte-d'Or) Opactwo Fontenay

Opactwo Fontenay * Logo światowego dziedzictwa Światowe dziedzictwo UNESCO
Obraz poglądowy artykułu Opactwo Fontenay
Fasada kościoła opackiego.
Kraj Francja
Poddział Bourgogne-Franche-Comté
Rodzaj Kulturalny
Kryteria (iv)
Powierzchnia 5,77
Bufor 1397
Numer
identyfikacyjny 		165
Obszar geograficzny Europa i Ameryka Północna  **
Rok rejestracji 1981 ( 5 p sesji )
Rok przedłużenia 2007 ( 31 th sesja )
Inna ochrona Logo pomnika historycznego Sklasyfikowane MH ( 1862 )

Opactwo Fontenay jest opactwo cystersów (obecnie nieczynne), założona w 1118 w francuskim gminy w Marmagne , w departamencie Côte-d'Or i regionu Bourgogne-Franche-Comté . Znajduje się u zbiegu grzebienia Saint-Bernard i doliny potoku Fontenay.

Jest to najstarsze zachowane opactwo cysterskie , charakteryzujące się rozebraniem w ornamentyce. Jest klasyfikowany jako zabytek od 1862 roku i zarejestrowana w światowym dziedzictwie z UNESCO w 1981 roku .

Historia

Opactwo Fontenay zostało założone w 1119 przez św. Bernarda de Clairvaux i otrzymało nazwę Fontenay, ponieważ miejsce to ma wiele źródeł. Jest on konsekrowany przez cystersów papież Eugeniusz III The21 września 1147 w obecności dziesięciu kardynałów, ośmiu biskupów i wielu opatów młodego zakonu, w tym z Clairvaux.

Pomimo tej królewskiej ochrony, opactwo został zwolniony kilka razy w czasie wojen, które pustoszą Burgundii ale cieszy zwiększenie wpływów do XVI -tego  wieku. Od tego okresu odrodzenie się ustanowienia reżimu „  commande  ”, tłumiącego wybieranie opatów przez mnichów na rzecz królewskiej arbitralności, oznacza początek jego upadku.

Od XVIII -tego  wieku, Opactwo Fontenay jest cieniem tego, co to było: mnisi są zmuszeni, aby utrzymać go w stanie finansowo zniszczyć refektarz. Rezydencja Montbard , Petit Fontenet, została sprzedana w 1768 roku przyrodnikowi Buffonowi, który założył tam swoją bibliotekę i laboratorium chemiczne. Rewolucja wypędziła z opactwa zaledwie kilkunastu mnichów, choć schroniło ono kilkuset.

W 1791 r. opactwo zostało sprzedane za 78 000 franków wraz z całą ziemią Claude'owi Hugotowi, który korzystając z instalacji hydraulicznych mnichów przekształcił je w papiernię , którą przetrwało prawie sto lat.

W 1820 stał się własnością Elie de Montgolfier (z rodziny wynalazców balonu ).

W 1906 roku opactwo kupił Édouard Aynard (dziadek Andrée Putman ), lyoński bankier i miłośnik sztuki. W latach 1905 i 1911 głównym prace konserwatorskie podjęto, aby przywrócić go do jego średniowiecznego wyglądu. Fabryki rozebrano, grunt kościoła oczyszczono na 80  cm, a lewe skrzydło krużganka zmontowano kamień po kamieniu.

W 1981 roku , opactwo jest zarejestrowany w World Heritage of UNESCO .

Od 2006 roku nadal jest własnością rodziny Aynard . Otwarte dla publiczności, można zwiedzać dużą jego część.

Lista opatów

Źródło: Gallia Christiana .

Budynki otwarte dla zwiedzających

Kościół opactwa

Został zbudowany od 1127 do 1150 roku zgodnie z planem krzyża i proporcje, które zdobyli go uznać za typowy kościół z cysterskiej architektury. Ma 66 metrów długości, transept mierzy 19 metrów. 8  m szerokości nawa jest otoczona dwoma przejściami . Duże łuki znajdują się w złamanej kolebce, wspartej na kolumnach z kapitelami z lancetowatą dekoracją z płaskorzeźbą, respektując tym samym reguły cysterskie.

Chór , w kształcie kwadratu, jest niższa niż nawy. Nawierzchnia wykonana jest z ceramiki, która wcześniej pokrywała całą kondygnację budynku.

W średniowieczu fasadę poprzedził ganek . Wewnątrz można podziwiać Madonna z Dzieciątkiem sięga XIII -go  wieku. Posąg ten był przez długi czas wystawiony na złą pogodę na cmentarzu Touillon (miasto sąsiednie opactwa). Dziewica nosi na lewym ramieniu Dzieciątko Jezus , prawe obejmuje szyję matki, a lewą ręką trzyma na piersi gołębia z rozpostartymi skrzydłami. Żadne inne meble są widoczne, oryginalne stragany zostały uszkodzone przez wilgoć, powodując wzrost ziemi prawie metr w końcu XVIII -go  wieku.

Klasztor

To jedna z najbardziej niezwykłych części strony. Mierzy trzydzieści sześć metrów na trzydzieści osiem, cztery galerie, przy zachowaniu dużej jedności, prezentują pewne różnice konstrukcyjne. Każdy z nich składa się z ośmiu przęseł tworzących archiwoltę i podwójnych łuków wspartych na filarach z podwójnymi kolumnami z lancetowatymi kapitelami.

Jest sercem opactwa, bo tam przechodzili mnisi, galeria położona na wschód była najchętniej uczęszczana, bo ma bezpośredni kontakt z nawą kościoła i prowadziła mnichów do urzędów, przy kapitularzu i na jego południowym krańcu schody prowadziły do ​​dormitorium. W 1911 roku podczas prac odkryliśmy armarium , czyli wkopaną w ścianę szafę, w której przechowywano księgi liturgiczne powszechnego użytku oraz inne używane przez mnichów do ich Lectio divina .

Galeria południowa to galeria refektarzowa. Od strony dziedzińca, naprzeciw drzwi refektarza, znajdowała się umywalka , która od tego czasu zniknęła. W krużgankach odbywały się procesje, spacery czytelnicze lub modlitewne .

Kapitularz (lub kapitularz)

Jest to najważniejsza część życia opactwa, to tam decyzje dotyczące wspólnoty zapadały po przeczytaniu rozdziału Reguły św. Benedykta.

Otwiera się na wschodnią galerię krużganka dużą łukową arkadą, flankowaną z każdej strony podwójnym przęsłem.

Pierwotnie dom rozdział był idealnie kwadratowy, składała się z trzech dużych rozpiętościach żebrowe sklepienie i wspierane przez stanowiskach, trzecia zatoka została zniszczona przez pożar około 1450. Na początku XX th  century został zastrzelony przegrody między domem rozdziału i pokoju wizytującego . Zworniki zdobi prosty kwiatowy wzór.

Pokój mnichów

W przedłużeniu kapitularza i salonu znajduje się pokój mnichów. Ta duża sala nakryta dwunastoma sklepieniami żebrowymi tworzącymi sześć przęseł ma trzydzieści metrów długości. Została przydzielona do różnych zadań; niewątpliwie w jednej z jego części mnisi kopiści przekopiowali i iluminowali rękopisy.

Akademik

Dormitorium zajmuje całe pierwsze piętro budynku mnichów, nad kapitularzem. Można się do niego dostać schodami o długości około dwudziestu stopni. Został spalony do XV, XX  wieku, a ponadto rama została zastąpiona przez jeden, które mogą być w dzisiejszych czasach i podziwiał który kształcie kadłuba statku upadku. Reguła św. Bernarda wymagała świetlicy ze słomianymi siennikami ułożonymi na podłodze, a nie pojedynczych pomieszczeń.

Fałszować

Budynek znajduje się na południowym krańcu posiadłości, mierzy pięćdziesiąt trzy metry długości na trzynaście metrów pięćdziesiąt, na sklepieniach żebrowych wspartych na centralnych kolumnach i ścianach na podstawie ostrosłupów ściętych. Został zbudowany przez mnichów w końcu XII -tego  wieku pracować rudy, który został wyodrębniony z wzgórzu nad klasztorem. Kierunek strumienia Fontenay wzdłuż ściany kuźni obracał koła, które skłoniły jerzyków do bicia żelaza.

Budynki opactwa poza obecną klauzurą (niektórych nie można zwiedzać)

Zamknięcie

Zacisznej na koniec akademiku, to mały budynek XVI th  wieku jest często określane po imieniu jako dawnego więzienia. Prawdą jest, że opaci mieli prawo do wysokiej i niskiej sprawiedliwości na ziemiach opactwa. Niektórzy wolą widzieć w nim miejsce, w którym przechowywano ("zamknięty") najcenniejsze dobra opactwa, księgi czy przedmioty kultu. Szczytowej ścianie budynku ma innego niż tylko pozostały element refektarzu XIII -go  wieku.

Galeria Seguin

Pochodzący z 1850 roku budynek, znajdujący się na miejscu starego refektarza i kuchni, został zbudowany przez Marca Seguina , zięcia Elie de Montgolfiera. Francuski naukowe znaczenie z XIX -tego  wieku, Marc Seguin zwłaszcza zbudowane pierwsze koleje we Francji.

Dom opactwa i „czerwony dom”

Powrót z budynku XIX- th  century, ten elegancki budynek w pierwszej połowie XVIII -tego  wieku była domem opiniującymi opatów nowe opatów mianowanych przez króla, kiedy Fontenay przyszedł pod opat komendatoryjny w 1547 r domostwa zalotny, budynki te są znacznie z cysterskiego rygoru.

Gołębnik i buda

Na lewo od pałacu opackiego gołębnik graniczy z ścieżką prowadzącą do kościoła. Ściany wieży mają gruby więcej niż jeden metr, a jego konstrukcja musi wrócić do XII th i XIII th  wieku. Po drugiej stronie ścieżki dwie rzeźby psów przypominają o lokalizacji dawnej budy . Wsiadano tam psy książąt Burgundii, które polowały w lesie.

Ambulatorium

Wychodząc w ogrodzie przez bramę pomiędzy pomieszczeniem rozdziału i sali mnichów, widzimy ze szpitala i taras, budowa XVIII th  wieku, którego ściany sięgają założenia opactwa. Mnisi uprawiali rośliny lecznicze w pobliżu tego budynku, w którym opiekowano się chorymi, z dala od reszty społeczności.

Kaplica cudzoziemców i piekarnia

Duży budynek w którym mieści się biblioteka bieżąca i lapidarium Muzeum terminach opactwa z XIII -tego  wieku. Była to kaplica dla cudzoziemców, którzy nie mieli prawa wstępu do klauzury klasztornej. W piekarni na północnym krańcu zachował się stary cylindryczny kominek.

Portiernia i hotel

Zwieńczona przebudowany podłogi w XV -go  wieku, był odźwiernym obudowy. Na prawo od schodów widzimy niszę psa i dziurę w ścianie, przez którą mógł wsadzić głowę. Na prawo od stróżówki hotel zajmuje część obecnego budynku.

Filmy kręcone w opactwie

Film dokumentalny nakręcony w opactwie

W 2018 roku zespół z programu Secrets d'Histoire nakręcił w opactwie kilka sekwencji w ramach numeru poświęconego Blanche de Castille , zatytułowanego Blanche de Castille, królowa matka ma charakter… , wyemitował5 lipca 2018 r.na Francji 2 .

Uwagi i referencje

  1. (La) Leopold Janauschek , Originum Cisterciensium W quo praemissis congregationum domiciliis adjectisque tabulis chronologico-genealogicis, veterum abbatiarum monachis habitatarum fundationes ad fidem antiquissimorum fontium Primus descripsit , t.  Ja, Wiedeń , Puthod,1877, 491  s. ( czytaj online ) , s.  101.
  2. komunikatu n o,  PA00112529 , podstawy Mérimée , francuskie Ministerstwo Kultury
  3. "  Opactwo Cystersów w Fontenay  " , na stronie whc.unesco.org , UNESCO ,Dziewiętnaście osiemdziesiąt jeden(dostęp 23 maja 2013 r . ) .
  4. „  Fontenay  ” , na cistercensi.info , Zakon Cystersów (dostęp 23 maja 2013 ) .
  5. C. Courtépée, Ogólny i szczegółowy opis Księstwa Burgundii, Avallon-Paryż , 1967, t. III, s.  547 , podaje datę 1118. Wzmianki podane przez L. Janauschek są na tyle liczne, że potwierdzają datę 1119. Jest to darowizna ziemi datowana na 1118: mnisi roili się 29 października 1119; por. Janauschek 1877 , s.  8 N O  XII
  6. Święte miejsca, opactwo Fontenay
  7. P. Bourgeois, opactwo Notre-Dame de Fontenay, zabytek światowego dziedzictwa: architektura i historia , Begrolles-en-Mauges, 2000, t. ja, s.  200-201
  8. Słownik historii i geografii Kościoła , t. XX, kol. 554-556
  9. Aluzja do elekcji biskupiej Langresa w 1138 r., zgodnie ze słowami Piotra Czcigodnego , wówczas przeciwnej Bernardowi de Clervaux w wyborze biskupa
  10. (w) JH Druery, „O odejściu biskupa Eborarda z biskupstwa w Norwich”, Archeologia Norfolk , 5, 1859, s.  41-48
  11. C. Grégoire, „Everard, biskup Norwich,„ budowniczy ”opactwa cysterskiego w Fontenay”, Cîteaux , 43 (1992), s.  418-425 .
  12. JB Corbolin, Monografia Fontenay , Cîteaux, 1882, s.  139
  13. Zrezygnował, aby powrócić do Clairvaux, zanim został biskupem Langres.
  14. “  Nieopublikowany numer Secrets d'Histoire poświęcony Blanche de Castille 5 lipca: miejsca i prelegenci.  » , na Blogtvnews.com (dostęp 18 października 2020 r. )
  15. France Télévisions, „  Informacja prasowa z dnia 12 czerwca 2018 r. – Sekrety historii – Blanche de Castille: królowa matka ma charakter…  ” , na Francetvpro ,12 czerwca 2018 r.(dostęp 4 grudnia 2020 r. )

Zobacz również

Źródła i bibliografia

Linki zewnętrzne