Opactwo Ilsenburg
| Opactwo Ilsenburg | |||
 Widok opactwa Ilsenburg (lewy dolny róg, zamek) | |||
| Zamówienie | benedyktyński | ||
|---|---|---|---|
| Fundacja | XI th century | ||
| Zamknięcie | 1546 | ||
| Diecezja | Magdeburg | ||
| Założyciel | Arnulf z Halberstadt | ||
| Dominujący styl (y) | powieść | ||
| Stronie internetowej | www.kloster-ilsenburg.de | ||
| Lokalizacja | |||
| Kraj | Niemcy | ||
| Region historyczny | Księstwo Saksonii | ||
| Wylądować | Saksonia-Anhalt | ||
| Miasto | Harz | ||
| Gmina | Ilsenburg | ||
| Informacje kontaktowe | 51 ° 51 ′ 35 ″ na północ, 10 ° 40 ′ 43 ″ na wschód | ||
Geolokalizacja na mapie: Saksonia-Anhalt
| |||
Abbey Ilsenburg to starożytne Opactwo Benedyktynów w Ilsenburga w landzie Saksonia-Anhalt i diecezji Magdeburg .
Historia
Na miejscu jest Jagdpfalz przypuszczalnej Abbey Ilsenburga nie jest zbudowany przed drugim dziesięcioleciu XI -tego wieku. Król Henryk II przekazuje część swojego majątku na15 kwietnia 1003, w tym Elysynaburg, w biskupstwie Halberstadt . Biskup Arnulf z Halberstadt (de) założył opactwo właściciela . W tym celu przekazuje dar królewski do nowego klasztoru. Arnulf dał także nowemu klasztorowi wiele dóbr w regionie między Ilsenburgiem a Osterwieck . Według kontrowersyjnego dokumentu z dn6 kwietnia 1018, wzywa mnichów z opactwa Fulda, aby przybyli do Ilsenburga. Jagdpfalz ekspansja klasztorze prawdopodobnie trwa do 1018. W kulminacyjnym klasztoru znajduje się pomiędzy końcem XI XX wieku i XIII -tego wieku. Liczne dobra zdobyte dzięki zakupom i darowiznom uczyniły go jednym z najbogatszych klasztorów benedyktynów między Wezerą a Łabą. Pod względem duchowym opactwo benedyktynów w Ilsenburgu po raz pierwszy podąża za zwyczajami Fuldy z pierwszych dziesięcioleci swojego istnienia. Po tym, jak biskup Buchard II mianuje swojego siostrzeńca Herranda , już mnicha, opata Ilsenburga, miejsce to zyskuje na znaczeniu. Herrand, przedstawiciel reformy gorzkiej , przeprowadza reformy, o które zabiegał Burchard, wzywając mnichów z opactwa gorzkiego do Ilsenburga. Opactwo Ilsenburg rozwija własne zwyczaje, Ordo Ilseneburgensis , które promieniuje na grupę innych utworzonych lub zreformowanych klasztorów: Huysburg , Harsefeld , Hillersleben i Wimmelburg . Klasztor, który spłonął w 1120 r., Został odrestaurowany w 1129 r. Przez księdza Marcina. Ojciec Sigibodo (zm. 1161) i Ojciec Tiother (zm. 1176) rozbudowują zespół klasztorny. Już pod koniec XI -tego wieku, Isenburg ma ważną szkołę klasztorną w XII th wieku, nie jest wyraźnie aktywność pisania i sztuki.
Reforma życia monastycznego w Ilsenburgu ma swój wyraz strukturalny w budowie większego kościoła opackiego według planu Gorza, konsekrowanego 5 czerwca 1087biskupa Burcharda II do Świętych Apostołów Piotra i Pawła. Jej chór z trzema nawami, zakończony z kolei trzema absydami, należy do architektury zakonu benedyktynów ówczesnego Cesarstwa Niemieckiego. Bogato zdobione gips jastrychu pochodzi z około 1200, a dzisiaj jest jednym ze skarbów sztuki romańskiej w Niemczech. Częściowo zachowane budynki ogrodzenia powstały w latach 1120-1176 po pożarze, który zniszczył poprzednie budynki. Od 1465 roku opactwo było członkiem kongregacji Bursfelde .
W 1131 r. Opat Henri kazał zbudować gościnny kościół w pobliżu opactwa, który służył do duszpasterstwa świeckich i pielgrzymów. W czasie reformacji w 1567 r. Stał się ewangelickim kościołem parafialnym .
Opactwo z krużgankiem i kaplicą po południowej stronie kościoła zostało w znacznym stopniu zniszczone podczas niemieckiej wojny chłopskiej w 1525 roku. Znaczna część biblioteki zaginęła. Kiedy hrabia Wolfgang zu Stolberg objął władzę w 1538 r., Wyznał nauczanie Marcina Lutra . Ojciec Henning Brandis (zm. 1546) również się nawrócił. W 1547 r. Powstała protestancka szkoła klasztorna , zamknięta w 1627 r.
Ostatni opat protestancki Henning Dittmar zmarł w 1572 r. Po 1573 r. Mianowany administratorem hrabia Christoph zu Stolberg urządził północną część kościoła opackiego, przebudował nawę główną, pasaż i chór, a także wybudował lożę patronalną w klasztorze. południowe ramię transeptu. W międzyczasie opactwo Ilsenburg było własnością Statiusa z Münchhausen iw 1609 r. Wróciło do hrabiów Wernigerode . Za hrabiego Heinricha Ernsta w 1672 roku stał się siedzibą domu hrabiego. Hrabia Henri urządza go dla swojej żony Adriane, hrabiny Mansfeld , na jego rezydencję, gdy zostanie owdowiała. W 1672 r. Opactwo stało się siedzibą rodziny szlacheckiej. Po przeniesieniu siedziby do Wernigerode, pomieszczenia służyły jako mieszkania dla urzędników i dla celów gospodarczych.
Rozbiórka skrzydła zachodniej części obudowy i klasztorze odbyło się XVII th wieku XVIII th wieku. Pozostałe części budowli wykorzystywane są w kolejnych stuleciach w bardzo różny sposób. W związku z zabudową klasztoru hrabia Otto zu Stolberg-Wernigerode wybudował dla swojego wuja hrabiego Botho nowy zamek w stylu neoromańskim, zgodnie z planem architekta Ebelinga i pod kierunkiem konsultanta budowlanego Carla Frühlinga . O szerszych działaniach konserwatorskich konstrukcji budynku opactwa świadczy budowa skrzydła zamkowego po zachodniej stronie dawnego klasztoru.
Plik 28 maja 1929Książę Christian Ernst zu Stolberg-Wernigerode dzierżawi nie tylko zamek, ale także stare zabudowania klasztorne i Marienhof na 30 lat Kościołowi Ewangelickiemu Związku Pruskiego , który tworzy na miejscu obiekty szkoleniowe. W 1930 r. Seminarium duchowne za granicą zostało przeniesione ze Stettin-Kückenmühle do Ilsenburga. Latem 1936 roku część zamku została wzniesiona jako dom wypoczynkowy dla pracowników kościoła. Podczas II wojny światowej The SS założyć obóz Przeniesienie Hauptamt Volksdeutsche Mittelstelle na zamku. Plik10 kwietnia 1945SS opuszcza zamek, a następnego dnia Amerykanie wchodzą na dziedziniec zamku. Latem 1945 r. W zamku tymczasowo przebywało nawet 500 uchodźców i przesiedleńców. W czasie reformy rolnej NRD zamek stał się własnością gminy Ilsenburg15 grudnia 1945. Ponieważ3 października 1946zamek wraz z ogrodzonym parkiem zostaje przeniesiony do kościoła ewangelickiego, który wykorzystuje go jako klasztor ewangelicki, kolegium pastoralne i akademię naukową. Dzięki wzmocnieniu polityki granicznej NRD w strefie zamkniętej Stasi przejęła teren od 1961 r. Kościół opacki został zamknięty po Bożym Narodzeniu 1967 r., Zniknęły dzieła sztuki i części mebli.
Po wygaśnięciu umowy pozostałości ogrodzenia religijnego nie są używane. wraz ze sprzedażą kościoła opackiego gminie Ilsenburg w 1974 roku i otwarciem domu wypoczynkowego dla pracowników Ministerstwa Rolnictwa w skrzydle zamku, budynki są ponownie dostępne co najmniej dla zarejestrowanych gości i pierwsze prace ochroniarskie i rozpoczęto drobne naprawy. W 1993 roku na zamku otwarto hotel. W 2000 roku Fundacja Opactwa Ilsenburg, pod przewodnictwem Marii zu Stolberg-Wernigerode, przejęła wschodnie i południowe skrzydła klasztoru zakonnego dawnego klasztoru benedyktynów z projektem centrum artystycznego.
Uwagi i odniesienia
- (de) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z artykułu Wikipedii w języku niemieckim zatytułowanego „ Kloster Ilsenburg ” ( zobacz listę autorów ) .
- (od) Gottfried Maron , Tausend Jahre Ilsenburg ,1995, s. 23