| Hafsid Sultan ( d ) | |
|---|---|
| 1249-1277 | |
| Abu Zakariyâ Yahyâ Abu Zakariyâ Yahyâ II |
| Narodziny | 1228 |
|---|---|
| Śmierć | 1277 |
| Czynność | Suwerenny |
| Rodzina | Hafsids |
| Tata | Abu Zakariyâ Yahyâ |
| Religia | islam |
|---|---|
| Konflikt | Ósma krucjata |
Abu `Abd Allah Muhammad al-Mustansir jest trzecim sułtanem Hafidów w Tunisie . Panował nad Ifriqiya między 1249 a 1277 rokiem .
Syn Abu Yahya Zachariasza , która powstała w 1228 roku stolicę królestwa w Tunisie następnie pokrywa Maghrebu , przywracając w ten sposób starożytnego królestwa Zirydów końcówkę z X th century , Muhammad al-Mustansir ja go zastąpił w 1249 roku . Przyjmuje tytuł „emira wierzących” i czyni Tunis zamożnym portem śródziemnomorskim, ozdobionym wieloma zabytkami. Królestwa Tlemcen i Fez uznają wówczas jego zwierzchnictwo .
W 1270 roku , podczas ósmej krucjaty zmierzającej do Tunisu , al-Mustansir był gotowy do przyjęcia chrztu, jeśli obecna jest chrześcijańska siła militarna, która miała go uratować przed gniewem jego ludu. Wiemy, że jesienią 1269 r. Do francuskiego sądu przybyła ambasada Tunezji , ale nie znamy treści negocjacji. Flota genueńskich statków Ludwika IX wylądowała przed Tunisem 18 lipca, ale wbrew oczekiwaniom sułtan Tunisu nie udawał nawrócenia, schronił się w mieście i wezwał mameluków do pomocy. Ludwik IX zmarł z powodu choroby w Tunisie 25 sierpnia , przed przybyciem jego brata. Charles d'Anjou wylądował z potężnymi posiłkami i objął dowództwo krucjaty.
Przestraszeni perspektywą masowego lądowania muzułmanie rezygnują z taktyki: tworzą grupę bojową, pozwalając krzyżowcom stoczyć prawdziwą bitwę, w której król Sycylii i hrabia Robert II z Artois padają na nich i rozrywają ich na strzępy. . Al-Mustansir chce negocjować i 30 października osiągnięto porozumienie . Sułtan Tunisu zostaje wasalem Królestwa Sycylii i płaci odszkodowanie w wysokości 210 000 uncji złota, odbierając daninę należną królowi Sycylii.
We wrześniu 1272 roku Karol z Anjou utworzył ambasadę złożoną z prawnika Roberta l'Enfanta, Matteo de Riso z Messyny i Nicolò de Ebdemonia z Palermo w celu zebrania daniny, którą musiał zapłacić sułtan al-Mustansir. Dodał do tej ambasady zaufanych ludzi, takich jak Giovanni da Lentini i Jacques de Taxi .