Wybory parlamentarne we Francji w 1968 r

Poprzedni 1967 1973 następujący
Wybory parlamentarne we Francji w 1968 r
487 mandatów w Zgromadzeniu Narodowym
(większość bezwzględna: 244 mandaty)
23 i 30 czerwca 1968
Organ wyborczy i wyniki
Głosowanie na 1 st rundę 22 539 743,
  80,01% ▼  −0,9
Wyborcy w dwóch z wieży 14 994 174,
  77,82%
Georges Pompidou 1969 (przycięty) .jpg Większość prezydencka  - Georges Pompidou
Wymienianie kolejno Związek Demokratów na rzecz Republiki
Narodowa Federacja Niezależnych Republikanów
Centrum Demokracji i Postępu
Różne Prawa
Głosy w 1 st rundzie 10 581 144,
47,79%  ▲  +10
Wieża Voice 2 E. 7 258 633,
49,80% 
Posłowie wybrani 367 ▲  +123
Guy Mollet Danemark.PNG Federacja Lewicy Demokratycznej i Socjalistycznej  - Guy Mollet
Wymienianie kolejno Francuska sekcja Międzynarodowej
Konwencji Robotniczej instytucji republikańskich
Partia radykalna
Różnorodna lewica
Głosy w 1 st rundzie 3,654,003
16,50%  ▼  −2.3
Wieża Voice 2 E. 3,097,338
21,25% 
Posłowie wybrani 57 ▼  −59
Waldeck Rochet 1968.jpg PCF  - Waldeck Rochet
Głosy w 1 st rundzie 4,435,357
20,03%  ▼  −2.4
Wieża Voice 2 E. 2 935 775,
20,14% 
Posłowie wybrani 34 ▼  −39
Jean Lecanuet.jpg Postęp i nowoczesna demokracja  - Jean Lecanuet
Wymienianie kolejno
Centrum Demokratyczne Centrum Republikańskie
Narodowe Centrum Niezależnych i Chłopów
Głosy w 1 st rundzie 2.290.165
10,34%  ▼  −2.5
Wieża Voice 2 E. 1 141 305,
7,83% 
Posłowie wybrani 27 ►  0
Michel Rocard - Close-up - 2008.jpg PSU  - Michel Rocard
Głosy w 1 st rundzie 874 212,
3,94%  ▲  +1,7
Wieża Voice 2 E. 83,777
0,57% 
Posłowie wybrani 0 ▼  −10
Reprezentacja zgromadzenia
Rząd
Towarzyski Wybrany
Większość prezydencka Pompidou IV ( UDR , FNRI , DVD )
 Większość prezydencka Couve de Murville ( UDR , FNRI , DVD )
Wybrana władza ustawodawcza
IV E z V -go Rzeczypospolitej

W 1968 r. Odbyły się francuskie wybory parlamentarne23 i 30 czerwca 1968, Po rozwiązaniu Zgromadzenia Narodowego przez Prezydenta Republiki Charles de Gaulle w odpowiedzi na kryzys maja 68 ( IV p ustawodawca ). Partie lewicowe, uznawane wówczas za częściowo odpowiedzialne za wspomniany kryzys, poniosły druzgocącą klęskę na korzyść ustępującej większości, która jednak rok wcześniej miała poważne trudności z wygraną w poprzednich wyborach.

Kontekst

Na te wybory, które nastąpiły po kryzysie z maja 68 r. , Gaulliści utworzyli Unię Obrony Republiki (UDR). Temat ich kampanii jest prosty i skuteczny: obrona porządku i potępienie wywrotowego i totalitarnego zagrożenia (związanego z partią komunistyczną ). Oprócz UDR znajdujemy również Narodową Federację Niezależnych Republikanów i różnych centrystów (jak René Pleven ) i umiarkowanych.

W opozycji, zarówno z punktu widzenia komunistów, jak i FGDS , tak naprawdę nie wiemy, jak zareagować na maj 68  : musimy zachować osiągnięcia porozumień z Grenelle , ale bez aprobaty dla zamieszania. Socjaliści po nieudanym puczu Mitterranda28 maja, znajdują się w izolacji między PSU, który z jednej strony zgromadził Mendes-France , a skrajnie lewicowymi ruchami studenckimi, a partią komunistyczną, która odmówiła realizacji osobistych prób zilustrowanych wiecem w Charléty.

Dlatego komuniści zamierzają reprezentować podczas tych wyborów wyjątkową mobilizację, jaką stanowił ruch strajkowy majowy.Czerwiec 1968. Chcąc polegać na klasie robotniczej i organizacjach masowych, z którymi walczyli komuniści, partia komunistyczna próbuje jednak zdystansować się od nieporządku spowodowanego przez paryskie ruchy studenckie.

Jedynie Zjednoczona Partia Socjalistyczna (PSU), która obecnie przedstawia 300 kandydatów, twierdzi, że spuścizna po majowym kryzysie studenckim.

Dla Francuzów ważnym tematem pozostaje strach w obliczu nieporządku i strach przed podważeniem osiągnięć Grenelle i korzyści płynących ze wzrostu .

Wyniki

Na poziomie krajowym

Wyniki krajowe
Pierwsza runda
23 czerwca 1968		 Druga runda
30 czerwca 1968
Numer % rejestrujących Numer % rejestrujących
Zarejestrowany 28 171 635, 100,00 19 266 974, 100,00
Wstrzymało się 5 631 892, 19,99 4,272,800 22.18
Wyborcy 22 539 743, 80.01 14 994 174, 77,82
Numer % wyborców Numer % wyborców
Biali i manekiny 401,086 1.42 416 762, 2,78
Wyrażone 22 138 657, 98,58 14 577 412, 97,22
Etykieta polityczna Głos % obsady Głos % obsady Siedzenia
UDR 9 663 605, 43,65 6 762 170, 46.39 294
Niezależni Republikanie 917,539 4.14 496,463 3.41 64
Różne prawa 9
Większość prezydencka 10 581 144, 47,79 7 258 633, 49,80 367
Francuska Partia Komunistyczna 4,435,357 20.03 2 935 775, 20.14 34
FGDS 3,654,003 16,50 3,097,338 21,25 57
Zjednoczona Partia Socjalistyczna 874 212, 3,94 83,777 0.57 0
Pozostałe pozostały 163,679 3,94 60,584 0.42 0
Parlamentarna lewica 9,127,251 41.20 6 177 474, 42,38 91
Postęp i nowoczesna demokracja 2.290.165 10.34 1 141 305, 7.83 27
Technika i demokracja 77,378 0.34 - 0
Ruch na rzecz reform 33,848 0,15 0
Sojusz Republikański 28 871, 0.13 0

Skład Zgromadzenia

Grupa parlamentarna Zastępcy
Członkowie Związane z Całkowity
UDR Związek Demokratów dla Republiki 270 23 293
FNRI Krajowa Federacja Niezależnych Republikanów 57 4 61
FGDS Federacja Lewicy Demokratycznej i Socjalistycznej 57 0 57
COM komunistyczny 33 1 34
PDM Postęp i nowoczesna demokracja 30 3 33
Całkowita liczba członków grup 478
Zastępcy niezarejestrowani 9
Wszystkie miejsca zajęte 487

(4) rekonstytucja Grupy Socjalistycznej w Październik 1969

Analiza

Większość prezydencka w większości wygrywa te wybory. Zbiera on 46% głosów i ma 144 wybieranych w 1 st  rundzie. W drugiej rundzie uzyskał 354 mandaty, w tym 293 dla samego UDR. Po raz pierwszy w historii Republiki partia zdobyła absolutną większość w Zgromadzeniu Narodowym. Niezależni Republikanie podwajają liczbę wybieranych urzędników, licząc 61 deputowanych.

Opozycja odnotowała znaczny spadek. Partia Komunistyczna traci 39 deputowanych, a FGDS 64.

W tych wynikach Francuzi wydają się sankcjonować nieporządek związany z kryzysem z maja 68 roku.

Posłankami jest 1,6% kobiet, na 479 mężczyzn 8, podczas gdy oni stanowią 3,3% kandydatów.

Uwagi i odniesienia

  1. Serge Berstein , Francja ekspansji. Tom 1: Republika Gaulliana, 1958-1969 , Paryż, Le Seuil, 1989, s.  319 .
  2. Philippe Bénéton i Jean Touchard, „  Interpretations of the May-June 1968 kryzys  ”, Revue française de science politique ,1970, s. 503-544 ( czytaj online ) :

    „W czerwcu 1968 r. Pan Georges Pompidou, który nie miał jeszcze czasu na analizę kryzysu młodzieżowego, jak miał to zrobić w San Francisco w lutym 1970 r., Podkreślił odpowiedzialność„ partii totalitarnej ”:„ Na początku pamiętajcie, profesjonalne grupy wywrotowe, wściekłe, fanatyczne, anarchistyczne trenują pod pozorem solidarności młodych ludzi i studentów. A potem do gry wszedł aparat totalitarnej partii, który z kolei próbował zagarnąć ulice, zatrzymać działalność gospodarczą, sparaliżować życie do zapłacenia i wreszcie otwarcie sięgnąć po władzę. „”
  3. National Audiovisual Institute - Ina.fr , „  Konferencja prasowa Mitterrand  ” , na Ina.fr ,1 st styczeń 1970(dostęp 6 lutego 2017 )
  4. National Audiovisual Institute - Ina.fr , „  Spotkanie na stadionie Charlety w maju 68  ” , na Ina.fr ,1 st styczeń 1970(dostęp 6 lutego 2017 )
  5. F. De Massot, La Grève Générale: maj-czerwiec 1968 - Suplement do numeru 437 Informations Ouvrières , Paryż, Informations Ouvrières,1968, 311  str.
  6. Waldeck Rochet, The Teachings Of May-June 1968 , Paris, Éditions Sociales,1968, 95  pkt.
  7. Serge Berstein , Francja ekspansji. Tom 1: Republika Gaulliana, 1958-1969 , Paryż, Le Seuil, 1989, s.  321 .
  8. Le Monde, 25 czerwca 1968, strona 2
  9. Le Monde, 2 lipca 1968, strona 3
  10. „  Zgromadzenie Narodowe: wybory parlamentarne - kobiety wybierane na deputowanych od 1945 r.  ” , Na stronie www.assemblee-nationale.fr (dostęp: 29 marca 2017 r. )
  11. „  Reprezentacja kobiet w Zgromadzeniu i Senacie  ” , na www.inegalites.fr (dostęp: 29 marca 2017 )

Zobacz też

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne