Wybory parlamentarne we Francji w 1958 r
| ||||||||||||||
| Wybory parlamentarne we Francji w 1958 r | ||||||||||||||
| 23 i 30 listopada 1958 | ||||||||||||||
| Organ wyborczy i wyniki | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zarejestrowany | 27244992 ( 1 ul okrągły) 25090237 ( 2 d Tower) |
|||||||||||||
| Głosowanie na 1 st rundę | 21 026 542 | |||||||||||||
| 77,18% ▼ −5,6 | ||||||||||||||
| Wyborcy w dwóch z wieży | 19 149 670 | |||||||||||||
| 76,32% | ||||||||||||||
|
Prawo parlamentarne - Michel Debre | |||||||||||||
|
Wymienianie kolejno
Związek na rzecz Nowej Republiki Narodowe Centrum Niezależnych i Chłopów Różne prawa | ||||||||||||||
| Głosy w 1 st rundzie | 8 814 885 | |||||||||||||
| 43,10% | ||||||||||||||
| Głos 2 E wieża | 9 019 135 | |||||||||||||
| 50,00% | ||||||||||||||
| Posłowie wybrani | 402 | ▲ +307 | ||||||||||||
|
PCF - Maurice Thorez | |||||||||||||
| Głosy w 1 st rundzie | 3 882 204 | |||||||||||||
| 18,90% | ▼ -7 | |||||||||||||
| Głos 2 E wieża | 3 741 784 | |||||||||||||
| 20,70% | ||||||||||||||
| Posłowie wybrani | 10 | ▼ −140 | ||||||||||||
|
SFIO - Guy Mollet | |||||||||||||
| Głosy w 1 st rundzie | 3 514 652 | |||||||||||||
| 17,20% | ▲ 2,3 | |||||||||||||
| Głos 2 E wieża | 2 484 417 | |||||||||||||
| 13,80% | ||||||||||||||
| Posłowie wybrani | 40 | ▼ −54 | ||||||||||||
|
RAD - Felix Gaillard | |||||||||||||
| Głosy w 1 st rundzie | 1 669 890 | |||||||||||||
| 8,40% | ▼ −2,6 | |||||||||||||
| Głos 2 E wieża | 1 398 409 | |||||||||||||
| 7,70% | ||||||||||||||
| Posłowie wybrani | 57 | ▼ −26 | ||||||||||||
|
MRP - Pierre Pflimlin | |||||||||||||
| Głosy w 1 st rundzie | 1 858 380 | |||||||||||||
| 9,10% | ▼ -1,8 | |||||||||||||
| Głos 2 E wieża | 1 365 064 | |||||||||||||
| 7,50% | ||||||||||||||
| Posłowie wybrani | 35 | ▼ -18 | ||||||||||||
|
UFF - Pierre Poujade | |||||||||||||
| Głosy w 1 st rundzie | 669 518 | |||||||||||||
| 3,38% | ||||||||||||||
| Posłowie wybrani | 0 | ▼ −52 | ||||||||||||
| Reprezentacja zgromadzenia | ||||||||||||||
| Rząd | ||||||||||||||
| Towarzyski | Wybrany | |||||||||||||
|
De Gaulle III Gaullist ( CNIP , MRP , dysydenci RAD , RS , RDA ) |
Debré większość prezydencka ( UNR , CNIP , MRP , RAD , RDA ) |
|||||||||||||
| Wybrany ustawodawca | ||||||||||||||
| I ponownie z V -go Rzeczypospolitej | ||||||||||||||
Te francuskie wybory parlamentarne z 1958 roku odbyło się23 i 30 listopada 1958. Mają one na celu wyboru deputowanych z I ponownie ustawodawcę w V Republiki . Pod koniec głosowania wybieranych jest zatem 579 parlamentarzystów (z trzema nieobsadzonymi mandatami).
Kontekst i kampania
Powrót Charlesa de Gaulle'a do władzy nie był pozbawiony sprzeciwu. De Gaulle został mianowany przewodniczącym Rady i uzyskał pełne uprawnienia założycielskie w czerwcu 1958 r. Natychmiast powołał komisję odpowiedzialną za opracowanie nowej konstytucji mającej na celu ustanowienie systemu prezydenckiego. Aby zrealizować swój projekt konstytucyjny, de Gaulle przygotował napięty kalendarz wyborczy: referendum w sprawie konstytucji V Republiki 28 września 1958 r., przedterminowe wybory parlamentarne 23 i 30 listopada, wybory prezydenckie w grudniu. Powstał wówczas front opozycyjny przeciwko de Gaulle'owi, skupiający wrogie wobec nowego reżimu prezydenckiego partie lewicowe i centrum: PCF, SFIO (nawet jeśli przywódca partii Guy Mollet popierał de Gaulle'a do stycznia 1959 r.), UDSR, a także radykałowie. Front ten jest przebijany na wszystkich konsultacjach pod koniec roku.
Jeśli de Gaulle wydaje instrukcje, aby wolność głosowania w Algierii była całkowita, Jacques Soustelle (jako minister informacji) i żołnierze obecni w Algierii pod dowództwem Charlesa Lacheroya dążą do uzyskania wyboru kandydatów korzystnych dla francuskiej Algierii . Następuje intensywna propaganda i powtarzające się przeszkody w wolności wypowiedzi „liberalnych” kandydatów. Wreszcie 43 wybranych muzułmanów i 21 Europejczyków opowiada się za utrzymaniem Algierii we Francji.
Wyniki
Na poziomie krajowym
| Partie polityczne lub koalicje |
1 st runda | 2 d tur | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Głos | % | Siedzenia | % | ||
| Francuska Partia Komunistyczna (PCF) | 3 882 204 | 18,9 | 10 | 1,8 | |
| Unia na rzecz Nowej Republiki (UNR) | 3 603 958 | 17,6 | 189 | 34,6 | |
| Francuska Sekcja Międzynarodówki Robotniczej (SFIO) | 3 167 354 | 15,5 | 40 | 7,3 | |
| Narodowe Centrum Niezależnych i Chłopów (CNIP) | 2815176 | 13,7 | 132 | 24,2 | |
| Różne prawo | 2 395 751 | 11,8 | 81 | 14,8 | |
| Popularny Ruch Republikański (MRP) | 1 858 380 | 9,1 | 57 | 10,4 | |
| RAD , RGR i podobne | 1 669 890 | 8.4 | 35 | 6,4 | |
| Skrajnie w prawo | 669 518 | 3,3 | - | 0.0 | |
| Unia Sił Demokratycznych (UFD) | 347 298 | 1,7 | 2 | 0,4 | |
Według działu
Skład Zgromadzenia
Posłów stanowi 1,4% kobiet.
| grupa parlamentarna | Posłowie | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Członkowie | Związane z | Całkowity | ||||
| UNR | Unia dla Nowej Republiki | 199 | 7 | 206 | ||
| IPA | Niezależni i chłopi akcji społecznej | 107 | 10 | 117 | ||
| FAEAS | Szkolenie administracyjne wybieranych urzędników z Algierii i Sahary | 66 | 0 | 66 | ||
| RPCD | Republikanie Ludu i Centrum Demokratyczne | 49 | 15 | 64 | ||
| PSRG | Socjalista | 43 | 4 | 47 | ||
| FANI | Szkolenie administracyjne dla nierejestrujących | 40 | 0 | 40 | ||
| Całkowita liczba członków grup | 540 | |||||
| Odosobniony | 36 | |||||
| Całkowita liczba zapełnionych miejsc | 576 | |||||
Analiza
Wyniki wyborów parlamentarnych oznaczają porażkę przeciwników de Gaulle'a. Nie tylko lewica i centrum tracą wielu deputowanych, ale kilka wielkich osobistości opozycji zostaje pobitych i traci mandaty: Jacques Duclos (PCF), Jules Moch , Robert Lacoste i Gaston Defferre (SFIO), François Mitterrand (UDSR), Charles Hernu , Pierre Mendes France , Edgar Faure i Édouard Daladier (Partia Radykalna). Elektorat popiera głównie zmianę reżimu i powrót de Gaulle'a do władzy, co jest spotęgowane przez system głosowania. Rzeczywiście, wybory parlamentarne z 1958 roku były pierwszymi uciekać się do pierwszego obok słupka w dwóch turach od 1936 roku Nowe Zgromadzenie Narodowe jest bardziej na prawo niż „horyzont” Bleu komorze 1919 Jedynie Zgromadzenie Narodowe 1871 był również w prawo.
Uwagi i referencje
- Serge Berstein , Francja ekspansji, Republika Galii (1958-1969) ,1989.
- Magazyn Le Monde 2 , 18-19 kwietnia 2004, s. 89.
- René Rémond, Notre Siècle , Pocket Book,1991, s. 517.