Teofan z Połtawy

Teofan z Połtawy Obraz w Infobox. Archimandrite Théophane w 1909 roku Funkcje
Arcybiskup
Połtawa
8 marca 1913-1920
Biskup
Astrachań
25 czerwca 1912 -8 marca 1913
Biografia
Narodziny 31 grudnia 1872
Podmoshye ( d )
Śmierć 6 lutego 1940(w wieku 67 lat)
Limeray
Pogrzeb Limeray
Narodowość Rosyjski
Trening Akademia Teologiczna w Petersburgu ( we )
Zajęcia Kapłan , biskup
Inne informacje
Religia Prawosławie
Konsekrator Antoni ( d )
Grobowiec Teofanu Połtawa.JPG Widok na grób.

Teofan z Połtawy (z domu Wasilij Dimitrievich Bystrov , po rosyjsku  : Василий Дмитриевич Быстров ), ur . 31 grudnia 1872 (12 stycznia 1873w kalendarzu gregoriańskim ) niedaleko Sankt Petersburga i zmarł6 lutego 1940w Limeray ( Francja ), jest rosyjski arcybiskup i teolog z Kościołem prawosławnym .

Miał opinię nienagannego ascety o wysokiej duchowości. Jego zaśnięcie jest upamiętnione w dniu19 lutego.

Biografia

Narodziny i edukacja

Wasilij Bystrow urodził się w 1873 roku w rodzinie księdza ze wsi Podmosh, diecezji petersburskiej , rejon Ługa w rządzie Nowogrodu (wówczas w rządzie Sankt Petersburga ), gdzie był uczniem miejscowych szkół zakonnice. W 1892 r., Po okresie w seminarium , został najpierw przyjęty do akademii teologicznej w Sankt Petersburgu , którą zajmował przez całe studia, które zakończyły się w 1896 r. Następnie pozostał w akademii, aby uczyć, a po dwóch latach zostaje hieromonkiem. .

Kapłaństwo

W 1901 roku został podniesiony do stopnia archimandryty i awansowany na czasowego inspektora akademii. W 1905 r. Otrzymał tytuł magistra teologii za rozprawę: „Tetragram, czyli boskie imię Jehowy w Starym Testamencie” . Mianowany rektorem Akademii Teologicznej w Petersburgu w dniu4 lutego 1909, 18 dni później został wyświęcony na biskupa Yambourg 22 lutegoi czwartym wikariuszem diecezji Sankt Petersburga. Plik25 czerwca 1912zostaje biskupem Astrachania i św8 marca 1913, biskup Połtawy i Peresslavl . W 1918 roku został podniesiony do godności arcybiskupa.

Jest także spowiednikiem carycy Aleksandry Fiodorowna , żony cara Mikołaja II , do której zachęca, aby prosiła o kanonizację Serafina z Sarowa . To także on pomógł wprowadzić Rasputina na dwór carski w 1906 roku i usunąć z niego mistrza Filipa .

Wygnanie i koniec życia

Rewolucja rosyjska z 1917 roku zmusił go, aby zakończyć swe obowiązki na dworze. W 1920 roku, przed natarciem Armii Czerwonej , został ewakuowany na Krym . Plik4 kwietnia 1920 rpo rezygnacji Antona Iwanowicza Denikina popiera kandydaturę Piotra Nikołajewicza Wrangla na stanowisko naczelnego generała armii białej w południowej Rosji.

W Listopad 1920musiał udać się na wygnanie do Konstantynopola , a następnie w 1925 r. do Bułgarii , najpierw do Warny , a następnie do Sofii . Brał udział w zarządzaniu Kościołem za granicą , a następnie w towarzyszącym mu Synodzie Biskupów Rosyjskich za granicą . W poważnym sporze z metropolitą kijowskim Antonim Chrapowickim napisał bardzo szczegółową krytykę doktryny dotyczącej dogmatu odkupienia, popartą przez metropolitę Antoniego w dwóch pismach. Aby rozwinąć swoje obalenie, oparł się na dwóch tekstach metropolity Antoine'a, pierwszy to jego tekst zwany dogmatem odkupienia, a drugi jego katechizm, który metropolita Antoine Chrapovitskiï przedstawił synodowi w miejsce Świętego Filareta w Moskwie. Po długim konflikcie i przekonaniu Synodu, aby nie aprobował idei Antoine'a Chrapowickiego, ale nie udało mu się skazać jego pism jako heretyków, po kilku próbach porwania zdecydował się wycofać z życia publicznego w 1926 roku i żyć jako pustelnik. .

W 1931 r. Wyjechał do Francji i osiadł nad brzegiem Loary w miejscowości Limeray niedaleko Amboise . Mieszkał tam jako pustelnik , na emeryturze w mieszkaniu troglodytów , w miejscu zwanym Cave aux Renards, gdzie zmarł19 lutego 1940, w asyście dwóch Rosjanek, które służą mu i opiekują się nim. Ojciec Théodore wspomina swoją wizytę w lokalu po jego śmierci:

„Były tam trzy dość długie i wysokie jaskinie, dobrze wykopane. Być może przypomniało mu życie św. Pawła z Teb i św. Antoniego Wielkiego. W jednym była cela prałata, który był jednocześnie jego oratorium. W drugim mieszkało dwanaście dzikich psów, agresywnych dobermanów, zdolnych w minutę rozerwać człowieka na strzępy. W ciągu dnia byli związani. W trzeciej jaskini żyły kozy, gęsi i kaczki: była to cała farma Monseigneur. W czwartej jaskini był to magazyn, w którym widzieliśmy na ziemi worek orzechów, meble piętrzące się do sufitu, łóżka, stoły itp. To tutaj schroniliśmy się na noc. W ogrodzie była studnia, kilka drzew owocowych, a na wzgórzu winnica. Było owocowe i mocne domowe wino, a także dobrze ubite masło, mleko, ser itp. które były w sprzedaży. "

„W celi Monseigneura widzieliśmy dwa jego fotograficzne portrety; Biblia z suszonymi kwiatami, kwiatami zebranymi w pobliżu kanału świętego Serafina w Diveyevo i innymi przedmiotami sakralnymi; pudełko z relikwiami, może dwa tuziny przynajmniej w małych złotych pojemnikach; i wiele innych świętych relikwii… „Taka była intymność jego ostatniej ziemskiej siedziby”.

Abp został zakopane w muzeum miejskim w Limeray w przejściu, grobu n o  432.

Uwagi i odniesienia

  1. Niektóre źródła podają, że urodził się 31 grudnia 1873 lub nawet 1874 (według kalendarza juliańskiego).
  2. Archiwa departamentalne Indre et Loire, gmina Limeray, śmierć 1933-1941, 6NUM8 / 131/034 s.  46/57, ustawa 1940 nr 2. Dostępne online .
  3. Jeszcze jako student akademii teologicznej był już nazywany „Abba”, imię nadane Ojcom Pustyni.
  4. Ostatnie chwile Romanowów
  5. R.Fülop-Miler, Raspoutine , Editions Payot, J'ai Lu A194, 1952.
  6. (ru) Artykuł w języku rosyjskim o stosunkach między Archimandrytem Teofanesem a Rasputinem
  7. 22 marca 1920 w kalendarzu juliańskim.
  8. Zmieniono nazwę Stambułu w 1928 roku.
  9. Biuletyn Prawosławnych Chrześcijan pod jurysdykcją SB M gr  André, arcybiskupa Aten i prymasa całej Grecji, nr 73 grudzień 1996, Hieromoine Cassien.

Zobacz też

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne