Ojczyźnie | Wielka Brytania |
---|---|
Gatunek muzyczny | Heavy metal , hard rock |
aktywne lata | Od 1976 |
Etykiety | UDR, Militia Guard Music, SPV/Steamhammer , CMC International , Virgin Records , EMI , Carrere Records |
Oficjalna strona | www.saxon747.com |
Członkowie |
Biff Byford Paul Quinn Doug Scarratt Nibbs Carter Nigel Glockler |
---|---|
Byli członkowie |
Graham Oliver Steve Dawson Nigel Durham Paul Johnson Pete Gill Fritz Randow Jörg Michael |
Saxon to brytyjski heavy metal band z Barnsley (niedaleko Sheffield ) w Yorkshire , w Anglii .
Począwszy od połowy lat 70. , mniej więcej w tym samym czasie co zespoły takie jak Iron Maiden czy Def Leppard . Mimo że przeżyła mniej popularny okres w latach 90., grupa znalazła drugą młodość.
Grupa powstała w 1976 roku w Barnsley , w Anglii przez piosenkarza Petera Byford i gitarzysta Paul Quinn, zarówno z wybrzeża pasma. Wkrótce dołączyli do nich basista Steve Dawson (ex-Sob), gitarzysta Graham Oliver (ex-Sob) i perkusista Peter Gill. Formacja ta nie nazywa się jeszcze Saxon, ale Son of a Bitch . Grupa zaczęła koncertować w barach i klubach na północy Anglii i stopniowo zdobywała lokalną sławę. To był ich rytm życia: koncerty i imprezy, alkohol. Jeździli po pubach starym angielskim autobusem (prawdopodobnie tym, który pojawia się na płycie winylowej Strong Arm of the Law ).
W 1978 roku Son of a Bitch został Saksonem pod przewodnictwem gitarzysty Grahama Oliviera, choć był on autorem Son of a Bitch . To właśnie bliski przyjaciel Biffa i Paula podarował im pomysł Saxona, który dzielnie przyjęli. Po dostarczeniu pierwszych części Iana Gillana podczas ich angielskiej trasy, grupa podpisała kontrakt z francuską wytwórnią płytową Carrere Records. W następnym roku brytyjska grupa wydała swój debiutancki album w 1979 roku, zatytułowany po prostu Saxon, który przeszedł prawie całkowicie niezauważony na całym świecie. Reputacja Saxona jest więc początkowo lokalna (Yorkshire, Anglia).
W 1980 roku ruch punkowy wyczerpał się, a heavy metal otrzymał lifting wraz z nową falą brytyjskiego heavy metalu reprezentowanego przez takie zespoły jak Iron Maiden , Judas Priest , Motörhead , Def Leppard i oczywiście Saxon. Po bardzo zauważalnej trasie otwierającej koncert u boku Motörhead podczas trasy Bomber , zespół wydał swój drugi album Wheels of Steel, a zaraz po nim trzeci: Strong Arm of the Law . Te dwa albumy (jak również kolejny Denim And Leather wszystkie napisane w 18 miesięcy w zimnym Walii) odnoszą znaczący sukces, zwłaszcza dzięki utworom Wheels of Steel (sklasyfikowanym od momentu wydania w Top 20), Heavy Metal Thunder czy nawet Dallas 13:00 i Silne Ramię Prawa . Styl, jaki znajdziemy na tych dwóch albumach jest charakterystyczny dla grupy, pozwala rozpoznać Saxona już przy pierwszym odsłuchu, zwłaszcza ze słynnym czerwonym szumem wydobywającym się z gitar.
Trasy następują jedna po drugiej, a Saxon coraz bardziej staje się jednym z liderów heavy-metalu . Grupa bierze nawet udział 16 sierpnia 1980 roku w pierwszej edycji Monsters of Rock obok Rainbow , Judas Priest , Scorpions , Riot , April Wine i Touch . W 1981 roku grupa wydała swój czwarty album zatytułowany Denim And Leather, który nadal odnosił sukcesy, szczególnie we Francji . To znak inwazyjnej popularności grupy Saxon, która obecnie powiększa swoją rzeszę fanów poza Wyspami Brytyjskimi. Pod koniec 1981 roku perkusistę Petera Gilla zastąpił Nigel Glockler.
W następnym roku Saxon wydał The Eagle Has Landed (brytyjska live / Heavy Metal Ballad live 1982), doskonały występ na żywo, który pokazuje siłę i efektywność zespołu na scenie, zarówno pod względem technicznym, szybkości, jak i wszystkich innych typowych cech. poświęcony nowej fali brytyjskiego gatunku heavy metalowego . O rok poprzedza wydanie kolejnego albumu: Power And The Glory (1983). Ta piąta saksońska płyta jest uważana przez niektórych za arcydzieło i szczyt osiągnięć zespołu, chociaż została wydana ponad 30 lat temu i nastąpiły zmiany w zakresie ekspansji w obrębie gatunku metalu.
Zmęczony wytwórnią Carrere, zespół podpisał kontrakt z EMI pod koniec 1983 roku. Zmotywowani przez swoją nową wytwórnię płytową Petera „Biffa ” Byforda , Paula „Blute / Quinnine” Quinna i resztę grupy postanowili wrócić do studia produkują nowy album i próbują włamać się do Stanów Zjednoczonych , kraju, w którym wciąż są nieznani. Crusader został wydany w 1984 roku po długich miesiącach pracy, która nie została tak naprawdę wynagrodzona: krytycy usunęli album, uznając go za zbyt komercyjny. EMI jest zbyt skupiona na sprzedaży, a nie na jakości, przynajmniej w tej chwili i absolutnie chce przyciągnąć amerykańską publiczność. Kolejny album, jakkolwiek bardzo dobry, zatytułowany Innocence Is No Excuse (1985) nie wypadnie lepiej. Grupa jest zmuszana przez wytwórnię i ma za jedyny cel przekroczenie granicy amerykańskiej. W tym czasie metal w Stanach Zjednoczonych nie był rozpoznawany, a Crusader był zbyt ciężki. W tym sensie niektóre zespoły wolą chwałę niż pozostawać całkowicie wiernymi oryginalności gatunku heavy metalowego, a następnie zaczynają odróżniać się od innych nowych gatunków w obrębie metalu. Saxon, on, pozostaje autentyczny, a nawet teraz, ewoluując przez techniczne i złożoność solówek i efektów dźwiękowych (patrz Nowa fala brytyjskiego heavy metalu ).
Basista Steve Dawson opuszcza zespół z powodów rodzinnych. Zastępuje go Paul Johnson. Saxon wydał Rock The Nations w 1986 , w którym brał udział Elton John , a Destiny w następnym roku, kiedy perkusista Nigel Glockler został zastąpiony przez Nigela Durhama. Glockler jako jedyny w tym samym składzie (członkowie formacji/zespołu) poszedł na studia, pracuje dla BBC i telewizji brytyjskiej jako kompozytor muzyki, praktykując instrumenty klawiszowe (syntezator). Nawet jeśli sukces przestaje rosnąć, grupa nadal wypełnia sale koncertowe.
Ten, najmniej znany z saskiej grupy okres, sam wokalista opisuje w wydanej w tym roku autobiografii. (Peter Byford - Nigdy się nie poddawaj (albo Nearling Good Looking).
Po flopie Destiny powrócił ponownie Nigel Glockler, a Tim „Nibbs” Carter zastąpił Paula Johnsona na basie w 1990 roku. Od tego momentu Saxon powoli odniósł sukces dzięki albumom Solid Ball of Rock (1990), Forever Free (1992) i Dogs of War (1995).
Rok 1995 to odejście jednego z trenerów grupy: gitarzysty Grahama Olivera (z SOB). Ten chce być gitarzystą solo z podkładem (tak jak Kravitz, Satriani, Santana…) Zastępuje go Douglas Scarrat. Media i opinia publiczna uważają, że grupa jest skończona. Rodzi się rap i media skupiają się na nim, w zależności od kraju. Albumy The Eagle Has Landed cz. 2 (na żywo) ukazał się w 1996 roku, a następnie Unleash the Beast zaskoczył wszystkich: grupa w końcu ponownie odniosła sukces.
Saxon potwierdza drugi punkt kulminacyjny, powrót sukcesu wydawnictwa Metalhead z 1999 roku, z pewnością najbardziej "ciężkiego" dysku w jego karierze w tamtym czasie. Materiały ewoluowały (wzmacniacze są ostrzejsze, ale słabsze). Grupa kontynuuje swój podbój w 2001 roku wraz z Killing Ground, po czym wyruszy w trasę koncertową przez trzy lata, której występy będą bardzo zauważone. Koncert Wacken 2001 zostanie uwieczniony na DVD The Saxon Chronicles wydanym w 2003 roku . Niegel Glockler opuszcza grupę ponownie ze względów zdrowotnych (broni), zastąpi go niemiecki perkusista Fritz Randow, z ogromnym występem na Wacken Open Air 2001, ponieważ grupa ta gra najdłuższy set w programie, zbliżając się do 3 godzin sceny w przed dziesiątkami tysięcy widzów.
W 2004 roku Saxon wydał kolejny album, Lionheart z Jörgiem Michaelsem na perkusji. Sukces nadal istnieje dzięki bardzo udanym tytułom, takim jak Searching for Atlantis i hymn Lwiego Serca . Nigel Glockler powraca po raz kolejny tylko z kolejnym koncertowym albumem, The Eagle has Landed, część 3 , zawierającym utwory rzadko wykonywane na scenie. Ponadto warto wiedzieć, że orzeł wylądował to tytuł, który fani nadali życiu z 1982 roku, Saxon kontynuuje następujące publikacje : Orzeł wylądował (1982), Orzeł wylądował cz. 2 (1996) i Orzeł Wylądował liście. 3 (2006), ten grupujący bardziej ogólnie europejskie koncerty Lionheart Tour - 2004 . Podczas gdy Saxon zostaje poproszony o zagranie w Dubaju , niektóre lokalne media twierdzą, że widziały rasistowskie uwagi w tekście utworu o tym samym tytule Lionheart . Koncert odwołany. Saxon temu zaprzecza i zastanawia się, dlaczego w tym przypadku nie było takiego incydentu podczas The World Crusade Tour - 1984 . Legendarny wokalista, wciąż uważany za jednego z królów heavy metalu, postrzega swoje kompozycje jako historie lub fakty z historii opowiedziane, nie podpowiadane. Pod koniec listopada 2004 roku grupa jest jedną z pierwszych potwierdzonych, że zagra na Sweden Rock Fest od 9 do 11 czerwca 2005 roku. Będą także w grudniu 2004 roku na festiwalu Bang Your Head !!! 24 i 25 grudnia 2004 r.
Album The Inner Sanctum został wydany w marcu 2007 roku . Prasa specjalistyczna oraz kibice rezerwują go bardzo dobrze. Ten album jest nawet uważany za najlepszy od co najmniej dziesięciu lat . Saxon również odniósł sukces na kolejnej trasie. w listopadzie tego samego roku ukazuje się, z ponad rocznym opóźnieniem , DVD To Hell and Back Again , które zostanie docenione przez publiczność, którego szczegóły zostaną ujawnione we wrześniu.
Od czasu ich odrodzenia, naznaczonego obecnością drugiego gitarzysty Douglasa Scarratta i basisty Nibbsa Cartera, Saxon kontynuuje odtwarzanie utworów z pierwszej epoki, tak samo docenianych jak i ostatnich. To w tym grupa zaznacza oryginalność i samą istotę gatunku heavy metalowego . Publikacje i kompilacje, a także ich utwory grane przez inne nowe lub stare grupy (ogólnie nazywane tributes ) mnożą się (Metallica m.in. inspiruje się Saxonem, widząc je podczas trasy Crusader w 1984 roku). Saxon widzi, jak mnożą się amerykańscy fani, tworząc fankluby. Zjawisko to pojawia się również w wielu krajach, w których cieszyły się dużą popularnością we wczesnej młodości. W 2008 roku Saxon zagra na najważniejszych letnich festiwalach. W tym samym roku był wielokrotnie nominowany i nagradzany i jest uważany za jeden z najlepszych zespołów w historii heavy metalu, zarówno w studiu, jak i na scenie. Ponadto Biff zapowiedział, że nigdy nie skusiła ich nadmierna publikacja ich publikacji i wolą pozostać tradycyjną grupą ( nowa fala brytyjskiego heavy metalu ).
Jednak były członek, Graham Oliver, publikuje stare teledyski i koncerty (takie jak BBC Live 1998) o wątpliwej jakości, co stawia go w opozycji do grupy. Jurysdykcja praw wydawniczych zmusza go do wydawania nowych i przyszłych produktów muzycznych pod nazwą Oliver / Dawson Saxon. Od tego czasu jego zespół ma właściwie dwie nazwy (składające się również z byłego basisty Steve'a Dawsona), którymi są: Oliver / Dawson Saxon i Son of a Bitch. Obecnie grupa ma trudności, ale osiąga niewielki sukces dzięki tytułom skomponowanym wówczas przez Saksona. 2 kwietnia 2009 roku piosenkarka weszła na scenę Bercy razem z Metallicą, by zagrać cover Motorcycle Man czterech członków.
Wygląda na to, że pewnego dnia zostanie wydany Saxon - Shepherd Bush's Empire - London Astoria - Saint George's Day 23 kwietnia 2008 na DVD i na żywo na Montreux Jazz Festival . Saxon zainaugurował nowy rodzaj koncertu, który świętuje nową falę brytyjskiego heavy metalu w St George's, Święto Narodowe Anglii. W tym roku piosenkarka zorganizowała konkurs dla fanów, którego celem było stworzenie najpiękniejszej setlisty (listy utworów, które zagra zespół), która prześledzi historię Anglii. Zwycięzca wygrał roczne tournee z zespołem, wizytę w celu nagrania kolejnego albumu oraz gitarę oficjalnie wykonaną przez Saxona z akronimem St George jako motywem. Ten projekt produkcji modeli gitar wydaje się rosnąć; jest też Angus Young i Wacken .
Grupa wydała Call to Arms w 2011 roku i Sacrifice w 2013 roku , oba dobrze przyjęte. Battering Ram został wydany w dniu16 października 2015 r.. Nowy album Thunderbolt ukazał się 2 lutego 2018 roku.
Saxon przygotowuje obecnie nowy album złożony w całości z okładek, którego premiera zaplanowana jest na 2021 rok.
Plus wszystkie metalowe kompilacje i covery. W szczególności Tribute to Judas Priest , w którym oddaje hołd Judas Priest z You've Got An Other Thing Coming . Zauważ, że w pewnym momencie, Tributes , to znaczy tytuły skomponowane przez grupy i odtwarzane przez innych, są faktem podziękowania i oddania hołdu grupom. To w szczególności ostatnie nazwy metalu, takie jak Metallica, wykorzystują go, co umożliwia przywrócenie popularności grupom, które tworzą i grupom, które interpretują. Te płyty są sprzedawane po niskich kosztach i wiele z nich jest ignorowanych, ponieważ pojawiły się kompilacje i niezliczone zespoły.