Możesz dzielić się swoją wiedzą poprzez jej doskonalenie ( jak? ) Zgodnie z konwencjami filmograficznymi .
Madeleine LebeauImię i nazwisko | Marie Madeleine Berthe Lebeau |
---|---|
Narodziny |
10 czerwca 1923 Antoniusz , Francja |
Narodowość | Francuski |
Śmierć |
1 st May 2.016 Estepona , Hiszpania |
Zawód | Aktorka |
Wybitne filmy |
Casablanca Osiem i pół Les Chouans |
Madeleine Lebeau , ur.10 czerwca 1923do Antoniusza i zmarł dnia1 st May 2.016w Esteponie jest francuską aktorką .
Jej pobyt w Stanach Zjednoczonych oznacza, że czasami przypisywana jest jej pisownia Madeleine LeBeau .
Znana jest głównie z roli Yvonne w kultowym filmie Casablanca (1942), w którym zagrała odrzuconą dziewczynę Humpreya Bogarta. Zagrała także w wielu filmach kostiumowych z lat 40. i 50. ( Les Chouans , Napoleon , Si Versailles m'être conté , Cadet Rousselle ).
ten 30 października 1939wyszła za mąż za Marcela Dalio , z którym uciekła z Paryża w 1940 roku. Wyjechali do Lizbony, gdzie uzyskali wizy do Chile . Ale kiedy lądują w Meksyku , dowiadują się, że są fałszywe. Następnie otrzymują tymczasowe paszporty kanadyjskie i ostatecznie osiedlają się w Stanach Zjednoczonych .
Dostają role w Hollywood. Gra Annę Held, żonę Florenza Ziegfelda, w Gentleman Jim z Errolem Flynnem , a następnie porzuconą narzeczoną Humphreya Bogarta w Casablance .
Madeleine i Marcel rozwiedli się na mocy wyroku wydanego w dniu 29 lipca 1943. Po wojnie wróciła do Francji i pozostała tam do 1966 roku, kiedy wyjechała do Rzymu z Tullio Pinellim , scenarzystą Felliniego , z którym miała romans. Będzie z nim zamężna od 1988 roku do jego śmierci w 2009 roku. Następnie przeniosła się do Estepony w Hiszpanii, gdzie zmarła w 2016 roku.
Jej kariera jest jednym z najbardziej zadziwiających fanów kina, począwszy od ośmiu i pół przez Felliniego czy Casablance przez Curtiz do lżejszych filmach takich jak remake Et moi j'te dit elle fait de l 'oka! poprzez filmy historyczne, takie jak Les Chouans z Jeanem Maraisem czy w Sacha Guitry .
Uczestniczy w kultowej sekwencji Marsylianki śpiewanej w filmie Casablanca , a jej zdenerwowana twarz, jej bardzo prawdziwe łzy wywarły głęboki wpływ, który wzmocnił ten klasyczny film. W chwili, gdy krzyczała „Niech żyje Francja!” Przed kamerą Francja wciąż była zajęta. Dla Audrey Azoulay , francuskiej minister kultury w 2016 roku, jej twarz „na zawsze pozostanie twarzą Francji ruchu oporu”.