Miejsca na stacjach liturgicznych w Jerozolimie

Ten artykuł może zawierać nieopublikowane prace lub niezweryfikowane oświadczenia (marzec 2014).

Możesz pomóc, dodając odniesienia lub usuwając nieopublikowane treści. Zobacz stronę dyskusji po więcej szczegółów.

Kalendarz liturgiczny Jerozolimy obejmuje 72 lub 73 miejsca stacji (w tym terminie patrz środy i piątki, dni stacji ), w pierwszym rzędzie znajduje się Anastasis i przylegający do niego kościół Martyrium. Poniższy opis nawiązuje do klasyfikacji dokonanej w artykule w przeglądzie Proche-Orient Chretien , jednak zmieniając numerację miejsc od 1 w każdym z trzech działów i zaczynając od trzeciego (miejsca święte). W każdym dziale miejsca wskazane są według ich chronologicznego wprowadzenia do kalendarza liturgicznego (ta zasada również pochodzi z cytowanego artykułu, gdzie numeracja jest ciągła od 1 do 64), z wyjątkiem miejsc A.19 i C.9-15, które żadne kryterium chronologiczne nie pozwala na datowanie (z wyjątkiem przed 614 rokiem perskiego podboju Jerozolimy, jak dla wszystkich miejsc głównych rękopisów lekcjonarza gruzińskiego). Na ogół czyni się odniesienia do lekcjonarza gruzińskiego, wiedząc, że najstarsze stacje są również wskazane w starym lekcjonarzu ormiańskim (dobre piętnaście miejsc) i Egerii (dobre dziesięć, opierając się na Piotrze Diakonie , który jest średniowiecznym czytelnikiem rękopisu, w czasie, gdy był pełniejszy niż wtedy, gdy został odkryty w 1884 roku).

święte miejsca

Przez „miejsca święte” rozumiemy miejsca związane z wydarzeniami opisanymi w Biblii lub apokryfie . Co najmniej trzy miejsca należą do tego ostatniego przypadku – 13, 22, 29 – zidentyfikowanego z dosłownego odczytania Protewangelisty Jakuba (chociaż w przypadku dwóch pierwszych identyfikacja nie sięga początków ich wprowadzenia do kalendarz liturgiczny), a także miejsce 26, które dało początek ogromnej „apokryficznej” literaturze maryjnej.

Diakonik

To jest stacja 27 grudnia, święto św. Szczepana. Protodiaker był przedmiotem wynalezienia relikwii w 415, a wkrótce potem tłumaczenia. Miejsce to znajduje się w rogu kościoła Sainte-Sion (7), gdzie pełniło funkcję diakonikonu , zakrystii, a jego pozostałości zachowały się do dziś. Pochodzą one więc prawie na pewno III th  wieku i są wszystkie przypadki zgodne, architektonicznego punktu widzenia, do synagogi, że czasu. Istnienie takiej judeochrześcijańskiej synagogi na Syjonie jest w rzeczywistości potwierdzone źródłami tekstowymi ( Pèlerin de Bordeaux i Épiphane). Tutaj swój początek ma Kościół jerozolimski, „matka wszystkich kościołów”, jak mówi Liturgia św. Jakuba .

Apostoleion (miejsce apostołów)

Kościół, zwany także kościołem Pater Noster, jest jedną z trzech bazylik wzniesionych przez Konstantyna Wielkiego w Palestynie na grotach: Betlejem, Golgoty i tej (Euzebiusz, Życie Konstantyna , III 43). Nazywany jest również „  Eléona  ”, od greckiego słowa elaia oznaczającego „drzewo oliwne”, ponieważ znajduje się na Górze Oliwnej, gdzie był prawdopodobnie największym kościołem w Jerozolimie do czasu budowy Nea . Jest to zwykła lokalizacja stacji w dużych corocznych procesjach, a także podczas uroczystości upamiętniających biskupów Jerozolimy.

Słowo Apostoleion ( Życie Melanie , rozdz. 49, cytowane poniżej C.26), które jest tłumaczone na gruziński, nawiązuje do apostołów, nie dlatego, że znajdowały się tam relikwie apostołów (chociaż imiona apostołów zostały wprowadzone późno w niektórych sekcjach ), ale dlatego, że to tam Jezus nauczał apostołów swoich ostatnich słów (stąd nazwa didaskaleion , miejsce nauczania, które jest czasem używane), a także dlatego, że tam pochowani byli biskupi jerozolimscy, następcy apostołów (lub więcej). dokładnie, bez wątpienia, gdzie zostały umieszczone skrzynie pogrzebowe zawierające ich kości).

Strona została wykopana przez Białych Ojców przed I wojną światową, ale nie została bezpośrednio opublikowana. Na miejscu możemy przynajmniej rozpoznać pozostałości bazyliki, która była przedmiotem próby restauracyjnej, która ostatecznie zaowocowała budową Karmelu . Znajdują się tam mozaiki z Ojcze nasz w wielu językach, nawiązujące do nauki Jezusa na Górze Oliwnej tuż przed męką.

Betlejem

Bazylika Betlejem jest oczywiście stacja25 grudnia, ale także trzy inne wspomnienia w ciągu roku.

Św. Anastasis

Anastasis jest zwykle miejsce stacji, ten, który jest również najczęściej wymieniane w lekcjonarzu. Istnieje zatem ewolucja w porównaniu do Égérie, dla której większość stacji, takich jak małe godziny, odbywała się w Martyrium (5), w obecności tłumu. Anastasis miał być zarezerwowany głównie dla audiencji zakonnej.

Katolikon; Martyrium

O Martyrium wspomina się kilkanaście razy w lekcjonarzu, gdzie nazywa się je także „Katholikonem” (dziś wygląda jak katedra, siedziba biskupa Kościoła „katolickiego”).

Golgota

Posiada kilkanaście stacji w Atrium lub tuż przed na Golgocie , w wigilię Wielkiego Piątku (A) i stacji procesji Wielkiego Piątku samego (Urząd Adoracji Krzyża). 21 sierpnia a następnego dnia wspominamy patriarchów Abrahama, Izaaka i Jakuba czytaniami z Mt 22 i Łk 20, gdzie znajduje się tytuł „Bóg Abrahama” i koncepcja zmartwychwstania umarłych.

Sainte-Sion

Jest to trzecie święte miejsce pod względem liczby stacji liturgicznych. Bazylika została zbudowana w IV -go  wieku, prawdopodobnie między 379 (początek panowania Teodozjusza I , która sięga do jej założenia przez źródła gruzińskie) i 383 (gdy Egeria wizyty), ale poświęcenie wydaje się trochę późno, ponieważ to właśnie Janowi II (386-417) rękopis lekcjonarza gruzińskiego przypisuje tę podstawę (nr 565). Właściwie mógł być w tamtym czasie przedmiotem rekonstrukcji lub powiększenia, ponieważ badanie przeprowadzone w diakonikonie (= 1) ujawniło pierwszy bruk z mozaiki 10  cm . niższa niż kolejna nawierzchnia. Ten pierwszy kościół byłby zatem natychmiast następcą wspomnianej powyżej konstrukcji judeochrześcijańskiej (1).

Upamiętnia ona dwa fundamentalne wydarzenia: Pięćdziesiątnicę z relacji z Dziejów Apostolskich (od 350 po aluzji Cyryla Jerozolimskiego , XVI 4), ale także Ostatnią Wieczerzę (po zasymilowaniu pod koniec stulecia „Wieczernik«narracji Dz. 1, 13 do»wewnętrznego kręgu” w Ewangeliach synoptycznych, ale ta asymilacja nie usunęła starszą tradycję, wciąż opowiadał VI th  century, ostatnia wieczerza Jezusa, chyba że JN 12, na Górze Oliwnej, zob. poniżej 10). Miejsce było bardzo źle wykopana podczas budowy (The XIX th  century) z benedyktyńskiego opactwa Zaśnięcia . Jedno jest pewne, kościół nadal funkcjonował po zniszczeniu Jerozolimy przez Persów w 614 roku . Stavrou 43 wskazuje na X -tego  wieku, „górna pokój”, w których jeden przechodzi do rytu mycia nóg. Istniała więc wtedy posadzka, jaką do dziś możemy zobaczyć w świętym miejscu, które w średniowieczu znajdowało się w klauzurze klasztoru franciszkanów (okna na górze na dwóch załączonych fotografiach podają tę część). W czasach osmańskich musiał ustąpić miejsca meczetowi, w którym znajduje się cenotaf króla Dawida.

Pomysł umieszczenia tu grobowca króla Dawida wywodzi się z tradycji chrześcijańskiej, która jest źródłem pomieszania biblijnego wzgórza Syjonu ( Wzgórza Świątynnego ) z najwyższym miejscem w mieście Jerozolima w czasach rzymskich ( relacja w Dziejach Apostolskich nawiązuje do Dawida, który jest „wśród nas”), dzisiejszej Góry Syjon . Krótko mówiąc, dziś możemy odwiedzić „górną salę” nad meczetem, która stała się synagogą (!), w tym cenotaf króla Dawida. Chrześcijańscy pielgrzymi zidentyfikowali całkiem sporo rzeczy w tym kościele (zwłaszcza różne wspomnienia odnoszące się do św. Szczepana , patrz wyżej 1), ale nigdy nie zgłosili tej tradycji. Jednak stary lekcjonarz ormiański umieszcza święto „Jakuba (Jakuba) i Dawida” 25 grudnia (później 26) w tym kościele. Być może jest to tradycja, z której powstał ten cenotaf. Zresztą związek Jacoba/Jacquesa (po grecku to to samo słowo) ze Stephenem jest interesujący. Różne elementy, które są tu trudne do przyjrzenia się, sugerują, że kult Szczepana rozwinął się na Syjonie, ponieważ podjęto próbę przeniesienia tradycji judeochrześcijańskich odnoszących się do Jakuba na protomęczennika, judeochrześcijan w Jerozolimie właśnie z miejscem ich zgromadzenia, III th  century tam (patrz wyżej 1).

Wioska Betanii

Kościół Betanii jest jednym z trzech miejsc świętych, które zostały przedstawione do pielgrzymów na koniec IV e s. do „Betanii”:

„Kościół na pięciu stopniach” nie jest już wspomniany w drodze z Jerozolimy do Łazarionu po Egerii (rozdz. 29). Lokalizacja całkiem dobrze pasowałaby do obecnej „Kaplicy Betfage”, zbudowanej przez franciszkanów w 1883 roku po odkryciu kaplicy krzyżowców upamiętniającej epizod Jezusa w Betfage, na początku procesji Gałązek. Grecy, ze swojej strony, zbudowali kościół tuż na wschód od Lazarion, kościół, który ma „kamień, na którym Jezus spotkał Martę i Marię” już potwierdzone w XIII th  wieku. Można się zastanawiać, czy ten kościół, który wydaje się mieć bizantyjskie pochodzenie, nie odpowiada raczej Fundacji Zebiny (C.24 poniżej); ta zmiana lokalizacji pochodzi z czasów, gdy droga z Jerycha do Jerozolimy przebiegała przez obecną drogę, ale w czasach rzymskich, a następnie bizantyjskich ścieżka szła dalej na północ i zwykle trzeba było zrobić objazd przez Górę Oliwną i Betfage, na jego wschodniej flance, aby dołączyć do Betanii.

Kościół Betanii jest miejscem stacji soboty Łazarza dla upamiętnienia relacji o J 11, ale lekcjonarz nie zachował na ten dzień procesji z Jerozolimy wskazanej przez Egerię. 7 września to także stacja w Lazarion, na pamiątkę Łazarza.

Wioska Betfage; Saint-Zacharie

Betfage to wioska położona na wschodnim zboczu Góry Oliwnej, w kierunku Betanii.

(Kościół) Betfage jest wymieniony w lekcjonarzu trzy razy wyraźnie, a dwa razy implicite:

Czytamy tego dnia J 14,1-13, perykopę, która dotyczy Tomasza i Filipa, dwóch nowotestamentowych świętych upamiętnionych w Betfage. Jest całkiem prawdopodobne, że ten kościół Saint-Zacharie było nic innego niż zwykłe imię Kościoła Betfage na V e s., I tam, które zostały zdeponowane relikwie świętego. Czy możemy wiedzieć, skąd pochodzą? W Jerozolimie znajdował się grób Zachariasza, w którym zostanie zbudowany fundament Pawła (ok. 24). Ale kości, które były tam (lub bardziej dokładnie obok drzwi w jaskini, która służyła spada bene Hezir ) nie zostały „zidentyfikowane” i czczone przez koniec V th c., D „po aluzja do Symeon Słupnik w historia objawienia przytoczona później (C.24). Z drugiej strony, istniał inny depozyt relikwii Zachariasza, że ​​tak powiem, na południu kraju, w pobliżu Eleutheropolis , zgodnie z historią podaną przez historyka Sozomène ( Histoire ecclésiastique , IX 17) dotyczącą księdza Zachariasza przez II Chr. 24, który został rozpoznany około 412 roku. To raczej stamtąd pochodzą relikwie zdeponowane na10 czerwca w (starym) Saint-Zachariah, alias Betfage, nawet jeśli nie był to ten sam charakter, co w proroctwie o źrebięciu - w naszych źródłach często występują pomyłki tego porządku.

Kiedy w opisie omówionym poniżej pojawiła się kolejna partia relikwii „Zachariasza”, tym razem pochodząca z samej Jerozolimy (grobowca benê Hézîr ), staraliśmy się lepiej rozróżnić różnych biblijnych Zachariasza:

Można zidentyfikować nowego św. Zachariasza w wiosce Betanii, która rzeczywiście jest drugą milą od Jerozolimy i gdzie jest przynajmniej jeden możliwy kandydat (kościół na wschód od Łazariona, patrz wyżej 8).

Getsemani

Getsemane to stacja na drodze do Anastasis w dwóch procesjach Wielkiego Tygodnia, Niedzieli Palmowej i czuwania Wielkiego Piątku . Po zniszczeniu kościoła w 614, nazwa Getsemani przeszła do pobliskiego kościoła świętego grobu Theotokos (26); prawdopodobnie właśnie tam, kiedy było to możliwe, odbywała się stacja procesji w Niedzielę Palmową. 6 czerwcaupamiętniamy w „Getsemane, powyżej” (której kaplica szczątki znajdują się dziś we franciszkańskiej posiadłości Dominusa flevita ) męczenników datowanych na dewastację miasta przez Persów w 614 roku. To tam miało stać po arabsku razy stacja drugiej procesji. Miejsce to nazywa się „Sainte- Proskynèse  ” (od greckiego słowa oznaczającego pokłon) w stavrou 43.

Miejsce Wniebowstąpienia

Góra Oliwna składa się z trzech wzgórzach. Na południowym wzgórzu, przed Wzgórzem Świątynnym, znajduje się Eleona (A.2), a niedaleko na północy, na szczycie tego wzgórza, znajduje się miejsce Wniebowstąpienia, gdzie pewna Poemenia zbudowała Kościół św. Wniebowstąpienie na krótko przed 392 ( Życie Pierre l'Ibère ); stacje wymienione przez Égérie były nadal otwarte.

Obok stacji szóstego czwartku Zesłania Ducha Świętego, Wniebowstąpienia, jest to jedna ze stacji procesji odbywających się podczas wigilii Wielkiego Piątku, a także w dni Wielkanocy i Zesłania Ducha Świętego. Jeździmy tam również na święto Przemienienia Pańskiego w dniu6 sierpnia i na dzień poświęcenia kościoła w dniu 7 października.

Poimnion (miejsce pasterzy)

Imię męczennika upamiętnionego dnia 25 wrześniado „Pola Zewnętrznego” jest zbyt zniekształcony, aby umożliwić identyfikację, ale lokalizacja jest całkiem odpowiednia dla Kościoła Pasterzy poza Betlejem. W tym kościele, potwierdzone ze starych ormiańskich lekcjonarzu wcześnie V e s., One realizuje popołudnie24 grudnia (z 5 styczniaw lekcjonarzu ormiańskim) dla upamiętnienia pojawienia się aniołów pasterzom na podstawie relacji Mateusza o narodzinach Jezusa. Ruiny kościoła, który nadal jest odwiedzana przez pielgrzymów do X th c., Zostały zidentyfikowane przez Greków w Beit Çahûr. Nie należy go mylić z kościołem klasztornym w Siyar el-Ghanam , niedaleko stamtąd w posiadłości franciszkańskiej, która raczej odpowiadałaby kościołowi klasztoru Markianos.

Katizm i wieś Betebre

Stary lekcjonarz ormiański umieszcza stację 15 sierpnia na trzeciej mili drogi z Jerozolimy do Betlejem. W lekcjonariacie gruzińskim stacja jest przeniesiona do Jerozolimy w Grobie Marii (A.26 poniżej), a na „Trzecim Tysiąccu” znajdują się dwie inne stacje, zwane także „Kathism” (od starożytnej greki  : κάθισμα „miejsce siedzieć ”): 2 grudnia (lub 3) na poświęcenie kościoła i13 sierpniao poświęcenie kolejnego kościoła, znajdującego się zwłaszcza „w wiosce Betebre  ”. Kościoły te pojawiły się po Soborze Efeskim, który ogłosił dogmat o Bogurodzicy w 431 r. i wzbudził nową cześć Maryi Dziewicy .

„Kathism” był po raz pierwszy znany z krótkiego zawiadomienia z Żywotu Teodozjusza Cenobiarque (obie wersje) mówiącego, że Hikelia, „żona gubernatora, a następnie została diakonią Chrystusa”, założyła około 455 roku kościół w „Starym Katyzmie”. ; następnie przez lokalną arabską toponimię, gdzie Bîr el-Qadismu („studnia odpoczynku”) wyznaczyła miejsce odpowiadające w przybliżeniu trzeciej mili drogi z Jerozolimy do Betlejem (niedaleko klasztoru Mar-Eliasz) . Jednak z kościoła nie pozostało nic, a kiedy w 1934 r. w Ramat Rachel odkryto ruiny kościoła niedaleko od tego miejsca, odkrycie Kościoła Katyzmu zostało zakończone.

Ale sprawy nie są takie proste. „Trzecia mili” z Jerozolimy do Betlejem jest rzeczywiście znany z Proto-Jacques Ewangelii , najpóźniej w III th  wieku. Jest to miejsce, w którym ciężarna Maryja schodzi z osła na spoczynek. Nie ma czasu na dotarcie do Betlejem i idzie do jaskini, w której cudownie pojawia się Jezus. Czytania lekcjonarza dotyczą właśnie narodzin Jezusa (w konkurencji ze świętem6 stycznia, patrz Obchody Trzech Króli ). Z drugiej strony Bîr el-Qadismu pozostało miejscem pielgrzymek praktycznie do czasów współczesnych, nawet jeśli nie znaliśmy już powodu tego tradycyjnego postoju przy cysternie na drodze do Betlejem. I to tutaj Izraelski Urząd Starożytności w 1992 roku odkrył ruiny ośmiokątnego kościoła , podobnie jak kilka kościołów pielgrzymkowych z okresu bizantyjskiego ( Kafarnaum , Betlejem, Samaria …). Istnieją wszelkie powody, aby utożsamiać go ze „starym katizmem” założonym przez Hikélię, kościołem Ramat Rachel odpowiadającym zatem raczej stacji13 sierpnia, w wiosce. Główna impreza,15 sierpnia, zostaje przeniesiona do lekcjonarza gruzińskiego przy Grobie Marii (poniżej) w ślad za rozwojem tradycji maryjnych związanych z jej zaśnięciem . Poświęcenie2 grudnia dlatego odpowiada założeniu Hikelii.

Nie znaleziono jednak cysterny ( bîr ), ale droga, na której się znajdowała, została powiększona w czasach mandatu brytyjskiego. Dlatego wydaje się, że znajduje się pod obecną drogą. Trudniej (ale możliwe w oczekiwaniu na wykopaliska archeologiczne) utrzymać, że cysterna ta odpowiada jaskini (wtedy przekształconej w cysternę), o której mówi protestancki. Zresztą kościół Hikelia upamiętnia zupełnie inne wspomnienie niż jaskinia. Do dziś mówimy w zwyczajowych interpretacjach „katizmu”, o „odpoczynku Maryi”. I prawdą jest, że w centrum kościoła znajduje się skała, co oczywiście potwierdza zwykłą interpretację. Ale ta interpretacja jest więcej niż wątpliwa w świetle relacji z Protewangelium, gdzie rzeczywiście chodzi o objawienie Jezusa (a nie o resztę Maryi). Dlatego słusznie przekształcilibyśmy prymitywną jaskinię w skałę, aby lepiej pasowała do nowej wersji narodzenia Jezusa, w samej jaskini w Betlejem (a nie trzy czy cztery km dalej), ponieważ tam teraz stała bazylika ufundowana przez Konstantyna.

Źródła gruzińskie dostarczają kolejnego argumentu za tą prymitywną interpretacją stacji w Kathismie. Prowadzą homilię dla13 sierpnia, święto (nowego) katizmu, w którym wspomina się o jaskini, ignorując zarówno prymitywną tradycję dotyczącą objawienia się Jezusa, jak i interpretację następującą po założeniu kościoła przez Hikelię. Sprawozdanie wyjaśnia, jak Jeremiasz na krótko przed udaniem się na wygnanie ukrył przedmioty znajdujące się w Arce Przymierza w Świątyni w Jerozolimie w jaskini. Godna uwagi jest nie tyle sama historia, która wyraźnie ma paralele w judaizmie (jak II Mac. 2, 5) i judeo-chrześcijaństwo (jak apokryficzne Vitae profarum , recenzja B ), jak jej umiejscowienie w katizmie, to według data wstawienia tekstu. Mielibyśmy zatem tutaj tradycję pośrednią między pierwotnym znaczeniem katizmu (jaskinia objawienia Jezusa) a znaczeniem ostatecznym (skała dla reszty Maryi).

Z drugiej strony istnieją ciekawe zbiegi okoliczności między tą skałą a Eleusis , gdzie Demeter opłakiwał zejście do piekła swojej córki Persefony. Czy Maryja nie jest matką tego, który zstąpił do piekła przed reanimacją? Czy w dniu dzisiejszym nie ma procesji do Jerozolimy (Grób Marii)?15 sierpnia, jak jest we wrześniu w kierunku Aten? Czy w tradycji monastycznej do dziś nie ma postu przed?15 sierpniajak istniał przed inicjacją mistyków w Eleusis? Samo słowo „katyzm” mogło być użyte w tym pogańskim kontekście (z leksykonu Hesychiusa , gdzie słowo to ma znaczenie „sanktuarium”).

Jesteśmy zatem w obecności tego samego miejsca, które przeszło niezwykłą ewolucję od początkowego znaczenia judeochrześcijańskiego do ostatecznej interpretacji pod wpływem mitologii pogańskiej w czasie (i być może pod wpływem) Eudocji .

(Wioska) Anatot

Święto 1 st maja pamięci Jeremiasza (pierwotnie z biblijnego miasta), stoi w kościele wsi (dzisiejsze Anata ), którego szczątki zostały zidentyfikowane. Strona nie jest już odwiedzana przez pielgrzymów po 614 roku.

Wioska Kariathiarim

Stacja 2 lipcapojawia się już w starym ormiańskim lekcjonarzu. Średniowieczne źródło arabskie (Eutyches Alexandria, X e s.) identyfikuje biblijne miejsce Qiriat Yearim ( po grecku Kariathiarim ) we wsi Qiriat el 'Inab (być może Qiriat' Anabîm Bible), dziś Abu Ghosh, gdzie znajduje się piękny kościół krzyżowy . Wykopaliska na wzgórzu niedaleko obecnego muzułmańskiej wsi odkryli kościół bizantyjski może wrócić do początku V th  wieku. Został zrekonstruowany na terenie należącym do Sióstr św. Józefa.

Jest to jedno z miejsc, w których Arka Przymierza została złożona w czasach sędziów (I Sm. 7:1), zanim została umieszczona w świątyni w Jerozolimie. Ta uczta jest częścią prawdziwego „cyklu arki”, z katizmem13 sierpnia (zob. A.13), Masefta (A.23), sam Jeremiasz (A.14).

Św. Etienne; założenie Eudocie

Należy zacytować dwa teksty:

15 maja 439jest zatem datą tłumaczenia relikwii Szczepana z diakonikonu Sainte-Sion , podczas gdy15 czerwca, który jest wymieniony w lekcjonarzu gruzińskim jako dzień złożenia relikwii (nr 1031), w rzeczywistości oznacza datę poświęcenia w 460 roku. 15 czerwca był niewątpliwie preferowany niż 15 majaze względu na istnienie w tym dniu starszego święta, o którym również wspominają źródła syryjskie. Pozostałe stacje są

Tekst ukamienowania protomęczennika ( Dz VII 55-60) jest częścią perykopy zapisanej w lekcjonarzu na starożytne święto św. Szczepana z 27 grudnia (dawniej 26) ( Dz VI 8 - VIII 2). W szczególności15 czerwca, jest odniesienie do odczytów 27 grudnia, co sugeruje, że uważano to miejsce za ukamienowanie protomęczennika.

Zwrócimy również uwagę na lokalizację „poza północną bramą Świętego Miasta” w pierwszym cytowanym tekście, co powoduje, że lokalizacja odcinka Ac jest nieważna . VII 55-60 w klasztorze greckim, zresztą dość późno, w dolinie Kidronu, od której w krzyżu i późniejszych źródłach nazwano „Drzwi św. Szczepana” (dziś nazywane raczej Wrotami Lwów , na wschód od miasta) . Ta okoliczność przysporzyła dominikanom, którzy nabyli ziemię w tym czasie, w 1882 r. (kosztem Rosjan, którzy również się zgłosili), epicką i szyderczą kłótnię z Grekami, a nawet franciszkanami.

Św. Piotr, Dom Kajfasza

Jest to jedna ze stacji procesji Wigilii Wielkiego Piątku, której poświęcenie kościoła obchodzone jest 17 lub 18 sierpnia. Lekcjonarz określa również kościół wyrażeniem „Metania (= pokuta) Piotra”.

W czasach bizantyjskich jest tylko jedno miejsce na dwór arcykapłana Kajfasza , gdzie Jezus zostaje zabrany po aresztowaniu w Getsemani, oraz miejsce, gdzie Piotr opłakiwał swoją zdradę na tym samym sądzie przy trzecim pianiu koguta. Historie męki zadowalają się stwierdzeniem, że Piotr „wyszedł na zewnątrz” (Mt 26,75). „Dom Kajfasza” jest odwiedzana przez Pilgrim Bordeaux (333), ale Kościół, który musi niewątpliwie przypisują podstawę do Eudoksja , nie jest wymieniona w historii pielgrzymek przed V -go  wieku ( Breviarius Jerozolimy i Teodozjusza).

Od dziewiątego e s. zaczyna on rozróżnienie dwóch miejscach, a zatem było co najmniej do XIX E s. „dom Kajfasza” na szczycie wzgórza między Świętym Syjonem a (osmańskim) murem miejskim, w posiadłości ormiańskiej. Ale miejsce pokuty Piotra zawsze było utrzymywane na zboczu wzgórza, gdzie wniebowzięci nabyli ziemię „  Saint-Pierre en Gallicante  ”, gdzie znaleziono interesujące szczątki. Z jednej strony są to mozaiki, które mogły należeć do kościoła, choć nie udało nam się zidentyfikować jego planu, a z drugiej strony jaskinia, która mogłaby być „więzieniem Chrystusa”, zanim przeniesie się do Świętego Grób z innymi wspomnieniami Męki Pańskiej (takimi jak kolumna biczowania, o której Pielgrzym z Bordeaux, jak powiedział już Pielgrzym z Bordeaux, została przeniesiona do Sainte-Sion, przypuszczalnie z Domu Kajfasza). Nowsze wykopaliska ujawniły pozostałości bogatego domu z czasów rzymskich.

Hagia Sophia, Dom Piłata; Saint-Cyr

Następną stacją w procesji Wielkiego Piątku jest sala sądowa, w której zasiadał prokurator rzymski Poncjusz Piłat . Liturgia upamiętnia także poświęcenie tego kościoła (21 września).

Pielgrzym z Piacenzy , pod koniec VI XX wieku. lokalizuje „pałac Piłata”, mendatory, w którym skazano Jezusa, „ante ruinas templi Salomonis sub platea, quae discurrit ad Siloam…” , czyli na zachód od Wzgórza Świątynnego, w dolinie Tyropeonu . Nie było to historyczne położenie pretorium ( litostroton Jn 19, 13, v. Mt. 27, 11-31 i równoleżniki), które według wszelkiego prawdopodobieństwa znajdowało się w górnym pałacu, dawnym pałacu Heroda i obecnym. wieża Dawida, ale niewątpliwie bogaty dom z czasów rzymskich, ruiny, które nadal były widoczne na początku IV E S., gdy miejsce jest po raz pierwszy wspomniana przez pielgrzyma (The Pilgrim Bordeaux ).

Piotr Iberyjski , ok. 475, jako pierwszy wymienia kościół, zwany „Hagia Sophia” w lekcjonariacie gruzińskim oraz opis zniszczenia Jerozolimy przez Persów (ze Strategios ). Być może ze względu na tytuł „  Hagia Sophia  ” Lithostrôton wydaje się być uważany za kościół maryjny (zgodnie z subskrypcją Synodu Konstantynopolitańskiego w 536, wspominającą o „Józefie od św. Bogurodzicy w Lithostrôton”).

Stacja zmieniła lokalizację, prawdopodobnie po jej zniszczeniu w 614 r., a nowa data oddania w dniu 8 sierpnia. Stacja Wielko Piątkowa nazywa się „Ambacum” w jednym z redagowanych rękopisów (S), a ta nazwa, która znajduje się również w manuskrypcie synaj 34 (Garitte) to w rzeczywistości Cyr (abba cyr), której nazwa bywa mylona. gruziński z tym proroka Habakuka (abba quq). Garitte znalazł również nazwę „Saint-Cyr” ( Amba Qirs ) dla tej stacji w arabskiej Ewangelii i jest to również najczęstsza nazwa stacji wskazanych w Ewangeliach w syryjsko-palestyńskim. Jak zauważył Joseph Milik , kościół w Lithostrôton jest dokładnie znany w średniowiecznym Życiu Konstantyna jako „kościół Saints-Cyr-et-Jean”. Wiemy też, że patriarcha Sofroniusz skomponował panegiryk tych dwóch świętych, których miejsce kultu znajdowało się w pobliżu Aleksandrii (obecny Aboukir , „Abu-Kir”), co może wyjaśniać, dlaczego na ich cześć wybudowano kościół, który ostatecznie uchodził za Lithostrôton po zniszczeniu starożytnej Hagia Sophia. W każdym razie, pielgrzymi, najstarszy jest Epifanes IX th  century, są wyraźnie Lithostrôton na drodze pomiędzy Wieżą Dawida i Święty Syjon, miejsca, które ma jednak nie zidentyfikowano na „rzeczywistą godzinę.

Wioska (Betel)

Rękopisy wskazują tutaj „Betlejem”, ale przedmiot święta 8 października(pamięć Jakuba) i dzisiejsze czytania (Rdz 27-28) są bardziej odpowiednie dla „Betel”, dwóch słów, które łatwo pomylić, gdy słowa są skrócone, co często zdarza się w średniowiecznych rękopisach gruzińskich. Możliwe, że ta wioska odpowiada el-Birê , niedaleko Ramallah , gdzie znajdują się (nieodkopane) ruiny kościoła krzyżowców. Ponieważ Biblia wspomina o innej wiosce niedaleko Betel, „ Ai ” , może to być miejsce na południowym wschodzie, Kh. Nisya , również nieodkopana .

W pobliżu (Betel)

Święto Abrahama i Lota, ze złożeniem relikwii apostoła Andrzeja 9 października, całkiem dobrze pasuje na stacji „koło Betlejem” (czytaj Betel jw. 19), gdzie teksty z Gn. 12 i 13. Może to być Kh. Nisya (por. A.19).

Wioska Thamnachar

3 września, wspomnienie Aarona i Eleazara, z odczytami z Num. 20 i 25 odbywa się w Thamnachar, Timnat Sérah de Jos. 19, 50; 24, 29, dzisiaj Khirbet Tibne . Powinien to być grób Jozuego, ale ten jest upamiętniony dzień wcześniej,2 września, w Probatique (zwany dalej 22), z odczytami Jos. 10 i 24. Jest to prawdopodobnie błąd, dlatego należy wykonać kopię zapasową stacji.3 wrześniadnia. Zgodnie z uwagą Milika, sekcja2 wrześniazawiera również nazwę Anthème, która może być deformacją Thamnachar. Miejsce to odwiedzają Égérie (wg Pierre'a Deacona) i Paula (w opowieści o jej pielgrzymce dokonanej przez Hieronima , List 108).

probatyczny

Probatic , w pobliżu ruin, z których krzyżowcy zbudowali kościół St. Anne Matki Maryi, został zbudowany wokół początku V e s. dla upamiętnienia cudu Jn 5 (chociaż istnieje duża szansa, że ​​cud rzeczywiście miał miejsce w Siloam, poniżej 27). Pod koniec wieku, pod wpływem Protewangelii , miejsce ewoluowało w kierunku kościoła maryjnego upamiętniającego narodziny Maryi, niedaleko Porte des Shewes (zwanej też Porte Saint-Étienne, ze względu na Greckie sanktuarium o tej nazwie, od średniowiecza, położone niżej w dolinie), czyli „probatique” Jn 5, 2 ( probaton = owca). Protewangelium relacjonuje, że po tym, jak Anna otrzymała od anioła obietnicę porodu, podczas gdy sam Joachim czekał na pustyni na odpowiedź Boga na jego prośbę o potomstwo, „Przybył Joachim ze swoimi trzodami. Ania czekała na niego u bram miasta. Gdy tylko zobaczyła go ze swoimi zwierzętami, podbiegła do niego, powiesiła mu się na szyi... A Joachim pierwszego dnia został w domu, aby odpocząć. " (IV §4)

Miejsce jest wskazywane sześć lub siedem razy jako stacja liturgiczna:

Wieś Ein Kerem, kościół Elżbiety

Stacja 28 sierpniaw Ein Kerem upamiętnia deponowanie relikwii różnych świętych ze świty św. Hieronima, z których najnowszym jest nie kto inny jak sam Hieronim , zmarły w 419 (w sprzeczności z martyrologią hieronimia, dla której jego relikwie znajdują się w Betlejem ).

W Ein Kerem rozwinęła się inna tradycja domu Zachariasza , która do dziś jest pokazywana w Ein Kerem na południowy zachód od Jerozolimy, czyli miejsce urodzenia Jana Chrzciciela (pokazujemy też trochę poza wioską miejsce spotkania między Maryją a Elżbietą trzy miesiące wcześniej, według relacji Ewangelii według św. Łukasza, rozdział 1). Ta tradycja nie wydaje się bardzo stary (późno V th c., Wraz z lokalizacją wspomnień Protoewangelii , A.22, A.29, C.24?), Ale prawdą jest, że Lekcjonarza jest tam sam sama aluzja przez czytanie Ewangelia według św. Łukasza rozdział 1, wersety 57-66 (narodziny Jana Chrzciciela).

Wioska Masefta

Niedaleko od el Birê (= A.19) znajduje się Tell en-Naçbê, które jest czasami utożsamiane z Miçpâ z Biblii, Masephtha po grecku, w konkurencji z Nebi Samwîl, gdzie w okresie bizantyjskim nie było niewiele więcej niż klasztor. Na tej stronie zidentyfikowano kościół (badanie Bagatti). Dworzec20 sierpniaupamiętnia proroka Samuela, który wezwał Izraela do tej wioski, po epizodzie z Qiriat Yearim (= A.15), według jednego z czytań dnia (I Sm. 7, 3-13). Samuel w Biblii jest również aktywny w Betel (= A.19).

Bethany, powyżej

Stacja 4 czerwcaupamiętnia poświęcenie w miejscu w Betanii na szczycie wzgórza. Tylko jedno miejsce nadaje się do tego miejsca, to jaskinia, stara cysterna, w której znaleziono ślady kultu chrześcijańskiego. Lektura dnia, Łukasza 10: 38-42, sugeruje, że jest w „domu” Marty i Marii, siostry Łazarza , który był odwiedzany przez pielgrzymów na koniec IV e s. (Hieronima, List 108, 12).

Getsemane, grób Theotokos; fundacja króla Maurycego

Oryginalna dedykacja odbyła się 13 czerwca(z Synaju 34), wkrótce po Soborze Efeskim, który dał początek kultowi maryjnemu . Kościół zbudowany jest wokół starego grobowca. Jest więc pewne, że od tego czasu uważano go za miejsce pochówku Maryi. Jednak jest to na koniec V -tego  wieku, że rozwijają tradycje zniknięcia swojego ciała z grobu (jednostki w art Zaśnięcia NMP , Zaśnięcia , Wniebowzięcia NMP (15 sierpnia) , a przede Kathisme ), który przyniesie przesuwając stacja z15 sierpniaod katizmu do tego kościoła w Getsemani.

Za renowację (na krótko przed zniszczeniem kościoła w 614 r., ponownie odrestaurowaną później) bez wątpienia odpowiada cesarz bizantyjski Maurycy (582-602), któremu lekcjonarz przypisuje fundację, którą upamiętniono 22, 23 lub24 października.

14 lipca jest wskazana stacja w tym kościele dla upamiętnienia dwóch męczenników (Mamas i Taraise).

Siloam

Stacja 6 wrześniaupamiętnienie „złożenia z ołtarza” (poświęcenia kościoła czy umieszczenia ołtarza w istniejącym już budynku?). Kościół pochodzi prawdopodobnie z okresu eudocjańskiego ze względu na męczennika Fokasa, o którym wspomina się na to święto na Synaju 34, męczennika często upamiętnianego w kościołach założonych przez Eudocję.

Grób Racheli

The Grób Racheli jest przedmiotem dwóch stacjach: the20 lutegona pamiątkę „złożenia” (relikwii Racheli po inwentarzu, który nie został spisany na piśmie?!) i18 lipcadla innego zeznania, gdzie znajdujemy dość długą listę świętych, których obieg relikwii jest potwierdzony w Jerozolimie w czasach Eudocji .

Choziba, klasztor Theotokos

Podobnie jak Kathism (powyżej 13) i Probatique (powyżej 22), miejsce to zostało powiązane z cyklem wydarzeń relacjonowanych w Protewangelium Jakuba (patrz także powyżej 23 i poniżej C.24 ). Klasztor, jak mówi Cud Najświętszej Marii Panny w Chozibie (wyd. Analecta bollandiana , 7, 1888) był początkowo, około 470 r., prostą celą przekształconą w kaplicę. Możliwe, że bliskość poświęcenia tego kościoła18 stycznia (według lekcjonarza), w latach 80., ze starą ucztą maryjną 15 stycznia, zachowany nadal w tradycji syryjskiej , a także wspomniany w lekcjonarzu, doprowadził do porównania z relacją Protewangelium, która umiejscawia „na pustyni” miejsce, w którym Joachim prosił Boga o potomstwo (I, § 4), Żonaty.

Ten klasztor został przywrócony na początku XX e s, położony jest w malowniczej lokalizacji. Pustynię Judy (w Wadi Qelt ) i jest notorycznym wizyta dla turystów i pielgrzymów do Ziemi Świętej (patrz na przykład obrazów http: // www.geocities.com/m_yericho/kelt.htm ).

Fundacje

Niewinny; Św. Jan Starszy

Stacje w „Fundacji Niewinnej” na 29 września, Święto św Jana Chrzciciela , a na „Saint John the Elder” THE14 czerwca, święto proroka Elizeusza , to prawdopodobnie to samo miejsce „na Górze” co kolumna14 czerwca, czyli Góra Oliwna. Abel porównał Fundację Innocentego do fundacji „męczeństwa św. Jana Chrzciciela” dokonanego przez niewinnego mnicha z około 385 roku, o którym wspomina Pallades .

Związek między Janem Chrzcicielem a Elizeuszem wynika z faktu, że ich relikwie zostały odkryte w tym samym miejscu w Sebaste w Samarii, wraz z relikwiami proroka Abdiasza , jak mówią Hieronim ( List 108, 13) i Jan Rufus w swoim Plérophorias ( PO 8, s. 70-71), chociaż Rufin d'Aquilée donosi, że te relikwie zostały obrócone w popiół za czasów Juliana . Zaznacza jednak, że część relikwii została zabrana od „pogan” (prawdopodobnie Samarytanom) i przewieziona do Jerozolimy, zanim została przeniesiona do Aleksandrii, gdzie relikwie Jana Chrzciciela zostały wykorzystane do założenia kościoła (kosztem Serapeum miasta). Istnieją zatem powody, by sądzić, że niektóre relikwie lub przedmioty, które dotknęły tych relikwii, znajdowały się w klasztorze Innocentego (imię Abdiasza jest również wymienione 22 czerwca ).

Melanie Młodsza

Lokalizacja stacji od 6 lipca, Miejsce znajduje się na Górze Oliwnej według Życia z Piotra Iberyjskiego . Przechowywano tam kult i prawdopodobnie relikwie proroka Izajasza . To jest miejsce, w którym Mélanie Młodsza przyjechała na emeryturę częściowo ze świata, by przeżyć lata ascezy . Stacja z 30 grudnia , dzień przed śmiercią świętej założycielki, na „Górze Oliwnej”, była niewątpliwie w miejscu jej klasztoru.

Hospicjum Męki Pańskiej kapłana

Znajduje się na wschód od miasta, przed bramami miasta, miejsce, w którym ofiarowano żywność ubogim i pielgrzymom. Stacja21 listopada z pamięcią założyciela.

Juvenal patriarcha

Jean Rufus mówi o klasztorze, w którym Juvenal był mnichem, zanim został patriarchą, który znajduje się w dolinie Kidronu, i możemy przypuszczać, że jest to fundament, który nosi jego imię w lekcjonarzu, dla stacji25 sierpnia.

Aftonios

W tym fundamencie „w pobliżu Getsemani” stoją dwie stacje, 12 lipca za „osadzanie z ołtarza” i 14 listopada o złożenie relikwii Jana Chrzciciela i Elizeusza, z pamięcią męczennika (Léonce) oraz archaniołów Michała i Gabriela.

Kościół Męczennika Prokopa

Miejsce epizodu dramatu opowiedzianego przez Grégoire'a Arzruniego (szczegóły tutaj ).

Kościół służył jako miejsce biesiadne dla wielu świętych, 2 października, niewątpliwie ze względu na obecność lipsanoteki zawierającej pewne relikwie.

Kamień Kapłański; Święty Paul ; Czwarty tysiąc

Historia tego kościoła jest dość złożona, ponieważ wydaje się, że był znany pod różnymi nazwami. Wspomniany jest kościół „Czwartej Mile”30 czerwcaw lekcjonarzu, gdzie kalendarz Synaj 34 (Garitte) umieszcza deponowanie relikwii z grupy świętych, w tym także Pawła, a także XL męczenników. Kościół ten, jak zademonstrował Joseph Milik, znajdował się na drodze z Jerozolimy do Jerycha i odpowiada ruinom niedaleko źródła, które zachowało po arabsku nazwę „czterech” (' Ein Rawabe  : studnia Czterech). Cyryl ze Scytopolis przypisuje cesarzowej Eudocji w swoim Żywocie Eutymus (rozdz. 35), założenie kościoła „Saint-Pierre”, który zgodnie ze swoją pozycją „na dwudziestu stadionach przed„ klasztorem „Euthyme” wydaje się dobrze korespondować z tym miejscem. Należy ją porównać do poświęcenia kościoła „Saint-Paul” lub „Saint-Pierre” według rękopisów wskazanych w dacie21 styczniaw lekcjonarzu. Wreszcie13 października, w "fundacji księdza Piotra" powstaje stacja z pamięcią złożenia relikwii XL męczenników, jak np. 30 czerwca. Dlatego pomylilibyśmy księdza Piotra ze św. Piotrem (apostołem), a także, ponieważ kościół zawierał relikwie pewnego Pawła, ze św. w tych okolicach z narracji pielgrzymek IX XX  wieku.

Niewiele tam jest do zobaczenia. Największe wrażenie robi wciąż stara rzymska droga w miejscach bardzo dobrze rozpoznawalnych, gdzie Chrystus musiał postawić stopę. Eudocia była w stanie sfinansować w Fundacji Piotra, jego klasztorze, budowę cysterny, która jest najlepiej zachowaną konstrukcją na obecnym miejscu (to zgodnie z sugestią izraelskiego archeologa Yizhara Hirschfelda ).

Efrem

W tym, jak się wydaje, dość starym fundamencie, znajdują się dwie stacje, poświęcone z jednej strony męczennikom Fokasowi, az drugiej Babilasowi. Odcinek jednego z nich sytuuje go „na Saint-Mont”, w bezpośrednim sąsiedztwie Éléony.

Kapłan Hesychius

(Kościół) Saint-Jean

Flawia

Data poświęcenia upamiętniana jest w dniu 23 kwietnia(według kalendarza Jana Zosimusa ) oraz upamiętnia złożenie relikwii (?) różnych postaci biblijnych15 października. Kolumna rękopisu L wymienia Jana Chrzciciela, Izajasza, Ezechiela i Misaela (jednego z trzech młodych ludzi wymienionych w Księdze Daniela); rękopis P dodaje Daniela, patriarchę Józefa, dwóch innych młodych Ananiasza, Azariasza. Planowane są dwie inne stacje,3 czerwca i 4 września.

Cyryl ze Scytopolis pisze w Żywocie świętego Teogniosa (początek): „Przybył do Jerozolimy w piątym roku panowania Marcjana (sierpień 454 – sierpień 455), tak jak (Theognios) odnalazł apochistów (przeciwników soboru chalcedońskiego). ) mistrzów klasztorów świętego miasta […] przywiązał się do cnotliwej kobiety imieniem Flavia, która pod opieką Ducha Świętego założyła wówczas na Górze Oliwnej klasztor i kościół ku czci świętych męczennik Julien” . Julien jest zarejestrowany w sekcjach3 czerwca i 4 września.

3 czerwca, upamiętnia się dodatkowo Pamfilusa, co sugeruje jego utożsamienie z męczennikami, o których mówi Euzebiusz w Męczennikach Palestyny XI 25-26, o których być może Flawia uzyskała relikwie.

Bassa

W tej lokalizacji jest nie mniej niż sześć stacji (5 Maja, 16 czerwca, 10 lipca, 30 lub 31 października, 12 listopada i 6 grudnia), które można utożsamiać z miejscem, w którym obecnie stoi kaplica poświęcona św. Menasowi, w katedrze ormiańskiej w Jerozolimie, w pobliżu Bramy Jafy, po stronie północnej. Rubryki wskazują w tym miejscu imię egipskiego męczennika Menasa , o którym mówi również fragment z Żywotu św. Eutyma autorstwa Cyryla ze Scytopolis dotyczący Bassy: „Ze swojej strony błogosławiony Bassa ustanawia (André, brat Stefana, biskupa Iamnii) igumen męczennika świętego Menasa, który założyła” (rozdz. 30), na krótko przed 460. Podobnie jak w przypadku Mélanie (2) i Flavii (12), zostały tam umieszczone relikwie Izajasza.16 czerwca).

Romano

Euplios; Św

23 listopadato data poświęcenia tej kaplicy poświęconej św. Jerzemu , do której nawiązuje Żywot św. Jana Hesychasty (rozdz. 4) i której dokładną lokalizację bez wątpienia znaleziono podczas odkrycia inskrypcji na mozaice w szejku Baderze , niedaleko z obecnego Knesetu .

Saint-Mont

Odnotowano tu dwie stacje upamiętniające św. Tekli ,5 czerwca i 26 lipca. Zeznanie Conona i Thekli jest dalej wspomniane w24 wrześniabez podania lokalizacji, ale istnienie inskrypcji wspominającej Eudocję , z imionami Tecle i innych męczenników, bez wątpienia Conon, a także poświadczenie w Betfage o „kościele Saint-Thècle” (przez pielgrzyma Teodozjusza ) sugeruje zlokalizowanie tego kościoła w Betfage.

W pobliżu Sion, (Saint-Thalélée)

Stacja świąteczna 19 listopada, złożenie Thalélée, w kaplicy prawdopodobnie odpowiadającej kaplicy klasztoru noszącego imię męczennika Thalélée, męczennika w Cylicji .

Jan; Święty Teodor

W Fundacji obchodzone są cztery daty: 3 lipcao „  według wynalazku z kielichem  ” The8 sierpniaza zesłanie świętego Teodora męczennika,23 wrześniao zdeponowanie męczennika Thyrsusa i męczenników Serge'a i Bachusa oraz12 grudniao zeznanie od św . Eufemii .

Cyryl ze Scytopolis ( Życie św. Sabasa , rozdz. 78) opowiada, jak złotnik Romylos z Damaszku, diakon Getsemani, po obrabowaniu, udał się do św. Teodora, gdzie znalazł pieniądze po „widzeniu świętego (prawdopodobnie wkrótce po śmierć św Sabasa w 532).

Biblijne teksty 3 lipcanie odnoś się w żaden sposób do kielicha Ostatniej Wieczerzy trzymanego, według pielgrzymów, w Jerozolimie, ale po prostu mów o słudze, która rozumie prawdziwe znaczenie pieniędzy. Można się zastanawiać, czy kielich święta3 lipcajest naprawdę kielichem Ostatniej Wieczerzy. Być może Romylos po prostu skradziono kielich...

Stoa z Saint-Étienne

Spoudaeon

jordański ksiądz

Sekcja 5 październikamówi o tym, że był Foundation „w kościele Bogurodzicy”, ten odpowiada Fundacji patriarchy Eliasza (494-516) w pobliżu Anastasis, z których mówi życiu św Sabas (§ 31), który był rzeczywiście kościół maryjny (według stavrou 43). Sekcja wskazuje również „w pobliżu Saint-Michaël”, co umożliwia zlokalizowanie go również w pobliżu Anastasis.

Kościół Archanioła Michała

Artykuł z 22 czerwca mówi zarówno o dedykacji, jak i zeznaniu przez Elizeusza i Obadiasza (niewątpliwie obiekty, które dotknęły ich relikwii, patrz powyżej C.1). Jest to również kwestia pamięci Eliasza . Wszystko to w miejscu kultu poświęconego Archaniołowi Michałowi , które wydaje się znajdować w pobliżu lub nawet w Anastasis (być może obecnej kaplicy ormiańskiej z widokiem na Pusty Grobowiec), zgodnie z rozdziałem5 października.

Patriarcha Jan

W tym miejscu „na skraju miasta” możemy wyróżnić cztery stacje, wszystkie poświęcone pamięci Prekursora  :24 czerwca (jego Narodzenia), 29 sierpnia( Ścięcie i wspomnienie Elizeusza )26 października( wynalezienie relikwii jego głowy) i dedykacja15 grudnia. Fundatorem wydaje się być trzeci patriarcha nazwą ( Jan III ) na początku VI th c., Ale można też argumentować za Jana II , wiek wcześniej.

Paweł

Mnich z regionu Jerusalem mówi w liście do Epifanesa i Piotra, pisma zachowane w Gruzji, w jaki sposób, w kierunku końca V th c. The „kapłan Zachariasz” ukazał mu się ujawnić autentyczność relikwii, które mają właśnie odkryto, jak również dwóch innych arcykapłanów Jerozolimy: Symeona i Jakuba (Jakuba). W wyobraźni ówczesnych chrześcijan (która rozwinęła się z Protewangelium Jakuba ) uważano ich za trzech ostatnich arcykapłanów Jerozolimy. Relikwie pochodzą przypuszczalnie z sąsiedniej jaskini, gdzie historia zachowana tym razem po łacinie lokalizuje dom pustelnika Epifanesa (odbiorcy opowieści gruzińskiej?), co daje inny punkt widzenia na ten wynalazek relikwii (c' jest , tutaj Jacques, który się pojawia). W każdym razie jest pewne, że istniała w tym miejscu fundacja, kaplica, w której miały się znajdować wspomniane relikwie. Jest znany jako „Fundacja Pawła” (nazwę tę można pomylić z kamieniem gruzińskiej narracji, który sam prawdopodobnie był patriarchą, który zasiadał od 524 do 552). Jest to miejsce stacji kilku dat liturgicznych: 18 i25 majado wynalezienia zabytków The 1 st grudnia do osadzania pod piramidalnej monolicie.

ksiądz Zebina; Nowe Saint-Zacharie

Stacja festiwalu 10 czerwcaomówiono powyżej ( A.9 ); na Zebinie, patrz poniżej.

Ksiądz Zebina w Apostoleionie

Jeśli jest to ten sam założyciel niż w poprzednim miejscu, możemy data od czasów wynalezienia relikwii Zachariasza (C.24 powyżej), pod koniec V th  wieku. Relikwie zdeponowane w dniu29 kwietnia(André apostoł, dopiero po Synaju 34) i przynajmniej tych złożonych dnia those11 września(Martyred Euphemia) nie mogło być przed Soborem Chalcedońskim (451), Chalcedon był pierwotnym miejscem relikwii Eufemii. W tym fundamencie upamiętniającym apostoła Andrzeja wskazane są dwie inne stacje:5 marca i 17 sierpnia.

Inne relikwie apostołów (Pawła, Filipa, Piotra, Tomasza) wymienione są „w Apostoleionie”, który był miejscem pochówku biskupów jerozolimskich (por. A.2 ). Ale pochodzenie tych relikwii jest wątpliwe (patrz przypadek Piotra i Pawła omówiony powyżej C.8) i te wzmianki nie wydają się bardzo stare (o wspomnieniach Filipa i Tomasza patrz jednak A.9 ). Po prostu starają się wspierać afirmację (wiary) ciągłości między apostołami i biskupami (i nie należy ich rozumieć w dosłownym sensie!).

Ciekawa jest lokalizacja „w Apostoleion”. Mamy tekst wspominający o innym fundamencie w tym kościele, o pewnego rodzaju kaplicy: „…kiedy jej brat ( Pinien , jej mąż) zasnął w Panu (w 431), pozostała w Apostoleion, który miała. zbudowano ją na krótko przedtem i gdzie złożyła szczątki Błogosławionego (Pinian). Pozostała tam przez około cztery lata, macerując się do przesady w postach, czuwaniach i wytrwałej żałobie. » (Gerontios, Życie św. Melanie , rozdz. 49, tłum. D. Gorce, Źródła chrześcijańskie , t. 90). Św. Melanie Młodsza znana jest w lekcjonarzu z innej fundacji, jej klasztoru (powyżej C.2; patrz także jej rola w ufundowaniu Stoi św. Szczepana, powyżej C.19). Jeśli chodzi o jego założenie samego Apostoleion , zgodnie z przytoczonym właśnie cytatem, należy je przypisać jego biografowi Gerontiosowi, który zastąpił go w opiece nad jego fundacjami (i który był monofizytą , podczas gdy Kościół był w rękach Chalcedończyków).

Justynian; Nea

Co najmniej sześć stacji odbywa się w tym kościele, zwanym również Sainte-Marie-la-Neuve , i rozpoczął się około 500 ( Życie św. Sabasa , 72), ale został ukończony i konsekrowany dopiero za Justyniana,20 listopada 543( Życie św. Eutymusa , 49).

Absydy tego kościoła, największego w Jerozolimie po Éléonie , zostały odkopane i można je zwiedzać w dzielnicy żydowskiej w pobliżu południowego muru obronnego miasta.

Kościół Męczennika Wawrzyńca

Złożenie relikwii rzymskiego męczennika Laurenta ma miejsce w Konstantynopolu około 450; składanie obchodzone w tej kaplicy w dniu18 października jest być może współczesna.

Źródła

Uwagi i referencje

  1. S. Verhelst , „  Miejsca stacjonowania lekcjonarza jerozolimskiego  ”, Chrześcijański Bliski Wschód , t.  54,2004, s.  13-70, 247-289
  2. Zobacz w tym miejscu wprowadzenie Maraval.
  3. Listę, wraz z innymi odniesieniami, znajduje się w artykule S. Verhelsta, Miejsce proroków w sanktuarium jerozolimskim , Kwestie liturgiczne , 84 (2003), 182-203, s.  191-193 .
  4. Argument zapożyczony od JE Taylora, Christians and the Holy Places. The Myth of the Jewish-Christian Origins , Oxford, 1993 (por. s. 216-220) poprawiony i poprawiony przez M. Van Esbrœka, Jana II w Jerozolimie i kulty św. Szczepana, Świętego Syjonu i Krzyża , Analecta bollandiana , 102 (1984), 99-134.
  5. na którym można zobaczyć na przykład http://www.biblelieux.com/mt_sion.htm
  6. (w) Bargil Pixner, Ścieżki Mesjasza i miejsca wczesnego Kościoła od Galilei do Jerozolimy: żydowski Jezus i chrześcijaństwo w świetle odkryć archeologicznych , Ignatius Press,2010, s.  41
  7. Zobacz ten tekst i jego tłumaczenie na łacinę , przypis M. van Esbroeck, New apocrypha on the Dormition , Analecta Bollandiana , 90 (1972), 363-369, s. 366-368.
  8. J. Germer-Durand, Dom Kajfasza i Kościół św Piotra w Jerozolimie , Revue biblique , 11 (1914), 71-94
  9. O. Benoît, Kapłaństwo Piłata w okresie bizantyjskim , Revue biblique , 91 (1984), 161-177
  10. Odniesienia w przypisie 1 artykułu, s. 285 i 287.
  11. D. Livingstone, Dalsze rozważania na temat lokalizacji Betel w el-Bireh , Pal. Kwartalnik Eksploracji , 126 (1994), 154-159.
  12. Zob. L. Devillers i M.É. Boismard, Jeden basen może ukryć drugi. O Jn 5, 1-9a , Revue biblique , 106 (1999), 175-218
  13. V. Grumel, Indiction bizantyjski „et neon etos, Rev. Ét. Byz. 12 (1954), 128-143.
  14. JE Taylor, Jaskinia Betanii: miejsce kultu żydowsko-chrześcijańskiego? , Revue biblique , 97 (1990), 453-465
  15. Euzebiusz wspomina co najmniej dwóch męczenników o imieniu Paweł w swojej pracy o Męczennikach Palestyny ​​(VIII 5-12 i XI 1-28).
  16. Garitte, 1958, s. 206
  17. Zamiast tam, gdzie Tsafrir odkopał, w pobliżu bramy Syjonu, fragmentaryczny napis w formie mozaiki z dwoma pierwszymi literami Bassy.
  18. Jego miejsce pochówku blisko Aleksandrii , od początku V XX w., Pozostał miejsce pielgrzymek, Amba Mina .
  19. Przeciw Garitte'owi, 1958, s. 268-269 za Abelem
  20. Tłumaczenie i szczegółowy komentarz do historii gruzińskiej: S. Verhelst, Apokalipsa Zachariego, Symeon i Jacques , Revue biblique , 105 (1998), 81-104.
  21. P. Maraval, Święte miejsca i pielgrzymki Wschodu. Historia i geografia. Od początków do podboju arabskiego , Paryż 1985, s. 364-365
  22. R. Janin, Geografia kościelna Cesarstwa Bizantyjskiego. 1 st  część. Stolica Konstantynopola i Patriarchatu Ekumenicznego. III. Kościoły i klasztory (1 th ed. 1953), Paryż, 1969, str.  301-304