Narodziny |
20 listopada 1907 Niort ( Francja ) |
---|---|
Narodowość | Francuski |
Śmierć |
12 stycznia 1977 17 th dzielnicy Paryża ( Francja ) |
Zawód | Dyrektor |
Wybitne filmy |
Zabójca mieszka przy 21 Le Corbeau Quai des Orfèvres Manon Zapłata za strach Diabolicy Tajemnica Picassa Prawda |
Henri-Georges Clouzot , urodzony dnia20 listopada 1907w Niort i zmarł dnia12 stycznia 1977w 17 th dzielnicy Paryża , jest pisarzem , Dialog , reżyser i producent filmowy francuski .
Najbardziej znany jest ze swojej pracy w gatunku filmów noir , kręcąc "Zapłatę strachu" i "Diabły" , które znalazły się wśród największych filmów lat 50. XX wieku . Realizuje także filmy dokumentalne , m.in. Le Mystère Picasso , ogłoszony przez rząd francuski skarbem narodowym .
Henri-Georges Clouzot jest jednym z czterech filmowców, obok Michelangelo Antonioniego , Jean-Luca Godarda i Roberta Altmana , którzy zdobyli trzy najwyższe nagrody na głównych europejskich festiwalach, a mianowicie Złotego Lwa , Złotą Palmę i „ Złoty Niedźwiedź” , choć te dwie ostatnie nagrody przyznano jednemu filmowi (w tym przypadku Płaca strachu ), co dziś nie jest już możliwe.
Henri-Georges Clouzot urodził się w Niort , dnia20 listopada 1907gdzie jego ojciec Georges przejął księgarnię ojcowska. Po bankructwie księgarni w 1922 r. rodzina przeniosła się do Brześcia, gdzie jego ojciec został licytatorem . Jego rodzice rozdzielają się.
Jego wuj Henryk (1865-1941) jest kuratorem w bibliotece Forney potem z muzeum Galliera w Paryżu . Historyk Poitou, pisze także wiele książek o sztuce, aw szczególności o sztuce afrykańskiej ( L'art du Congo belge 1921).
Jego drugi wujek; Étienne Clouzot (1881-1944), absolwent Krajowej Szkoły Czarterów, jest francuskim archiwistą-paleografem. Jego żona Jeanne Clouzot-Régnier (1882-1965) była w „ Journal de Genève” od 1924 do 1964 pierwszym profesjonalnym krytykiem filmowym w Szwajcarii.
Jego brat, Marcel Clouzot (1915-2016), był dawny księgarz i autor znanego francuskiego bibliofil Przewodnik który wymienia w tym pierwszych edycjach XIX th wieku. Był pisarzem i malarzem.
Jako nastolatek chciał zostać marynarzem, podobnie jak jego dziadek ze strony matki, ale krótkowzroczność w lewym oku zamknęła przed nim drzwi Szkoły Marynarki Wojennej . Po roku specjalności matematycznej w Lycée Sainte-Barbe wstąpił do Wolnej Szkoły Nauk Politycznych . Został asystentem zastępcy Louisa Marina , a następnie dołączył do redakcji gazet Paris-Midi i Paris-Soir z rekomendacji swojego przyjaciela Pierre'a Lazareffa . Pasjonat śpiewu, swoje teksty przekazuje René Dorinowi , performerowi i autorowi tekstów, m.in. Maurice Chevalier , który zatrudnia go jako sekretarza na dwa lata. Z Dorin Clouzot spotyka innych chansonniers: Pierre Varenne , Saint-Granier , Mauricet .
FilmowiecHenri-Georges łączy siły z Henri Decoinem, aby stworzyć pierwszy esej scenariuszowy przeznaczony dla Mauriceta; producent Adolphe Osso ostatecznie odrzuca projekt, ale zatrudnia Clouzota i wysyła go do studia Babelsberg w Berlinie, gdzie zostaje asystentem Anatole Litvak i nadzoruje francuskie wersje niemieckich operetek, a następnie pisze scenariusze dla Jacquesa Baroncellego , Carmine Gallone lub Victor Tourjański .
Kontynuuje z dwoma zmianami: niewiadome w Domu z Henri Decoin z Raimu , oparte na tytułowej powieści przez Georges Simenon i ostatni z Szóstki przez Georges Lacombe z Pierre Fresnay i Suzy Delair , jego towarzysz, po Stanislas- André Steeman ( który zaadaptuje jeszcze dwa razy dla The Assassin mieszka w wieku 21 lat i Quai des Orfèvres ).
W latach 1940-1943 napisał cztery sztuki. Naprawdę zaczął reżyserować w 1942 roku , korzystając z wygnania do Stanów Zjednoczonych wielkich reżyserów, takich jak Jean Renoir , Julien Duvivier , René Clair … z L'Assassin habite au 21 i zreformować parę Pierre Fresnay - Suzy Delair .
KrukNastępnie, w środku okupacji niemieckiej, wyreżyserował film o nadawcy anonimowych listów Le Corbeau (1943), który wywołał gorące kontrowersje we denuncjowanej Francji . Scenariusz napisał Louis Chavance na podstawie wiadomości, która wydarzyła się w Tulle w latach dwudziestych . Rozpoczyna się komunistyczna kampania przeciwko Clouzotowi, porównując jego film do Mein Kampf , oskarżając go o prezentowanie negatywnego wizerunku Francji, a jednocześnie jego film jest potępiany przez konserwatystów i Centralę Katolicką za niemoralność, a Goebbels emituje go za granicą . Na Wyzwoleniu, w przeciwieństwie do większości innych pracowników Continental-Films , firmy stworzonej przez Josepha Goebbelsa , Clouzot uciekł z więzienia, ale został zawieszony w pracy dożywotnio. Henri Jeanson napisał następnie do krytyka Clouzot: „Moja droga, dobrze wiesz, że Clouzot nie był bardziej współpracownikiem niż ty, który byłeś odporny. "
W 1948 roku film został zakazany w Kanadzie, a następnie przyjęty po kilku cięciach.
Wróć do łaskiDzięki interwencji takich osobistości jak Pierre Bost , Jacques Becker czy nawet Henri Jeanson, który podpisuje korodujący tekst „Cocos contre corbeau”, Clouzot powraca do reżyserii i zdobywa kilka nagród na festiwalach w Wenecji , Berlinie i Cannes z Quai des Goldsmiths w 1947 roku (gdzie ostatnio zaoferował rolę Suzy Delair), Miquette i jego matce w 1949 roku, obaj z Louisem Jouvetem , Manon (1949) (za Manon Lescaut autorstwa Abbé Prévosta ), Le Wages of fear (na podstawie powieści Georgesa Arnauda ) , z Yvesem Montandem i Charlesem Vanelem w 1952 roku, filmy, które wszystkie cieszyły się dużą publicznością. Filmy te przyniosły mu później przydomek „ Francuski Hitchcock ”.
Jego pierwsze trzy filmy zdradzają wpływy kina ekspresjonistycznego, a zwłaszcza Fritza Langa . Kieruje nim swego rodzaju perfekcjonizm, który czasami prowadzi go do tyranizowania swoich aktorów. Moralista, który często patrzy pesymistycznie na społeczeństwo, jest reżyserem kilku innych znanych filmów, w tym Les Diaboliques (1954), trzymającego w napięciu filmu detektywistycznego, z ambiwalentną i niejednoznaczną parą graną przez Simone Signoret i Vérę Clouzot , podejrzaną o zabójstwo męża tego ostatniego ( Paul Meurisse ) przez komisarza z nieprzejednaną logiką ( Charles Vanel ); Le Mystère Picasso (1956), świetny dokument o metodzie malarza i narodzinach niektórych jego obrazów; oraz La Vérité (1960) z Brigitte Bardot .
UpadekPo śmierci żony Very w 1960 roku przeszedł okres depresji, podczas której przeszedł na Tahiti. Po powrocie napisał ambitny projekt L'Enfer, który według niego powinien zrewolucjonizować kino. Do głównych ról proponuje Romy Schneider i Serge Reggiani. Ale w 1964, pomimo nieograniczonego budżetu z Columbii, strzelanina idzie bardzo źle, Clouzot, bardzo zmęczony, ma zawał serca.
Po La Prisonnière ( 1968 ) żadna firma ubezpieczeniowa nie zgodziła się gwarantować ryzyka nowego problemu zdrowotnego; Henri-Georges Clouzot nie zdoła już zrealizować żadnego projektu. On umarł na12 stycznia 1977. Został pochowany w Paryżu, na cmentarzu Montmartre ; dołączy do niego jego druga żona, Inès Clouzotluty 2011.
W 1990 , Claude Chabrol przejął scenariusz do L'Enfer , który Clouzot nie był w stanie ukończyć trzydzieści lat wcześniej, i udało mi się uwolnić swoją wersję L'Enfer w 1994 roku , z François Cluzet i Emmanuelle Beart .