Możesz dzielić się swoją wiedzą doskonaląc ją ( jak? ) Zgodnie z zaleceniami odpowiednich projektów .
Giovanni Lanfranco Wyzwolenie Świętego Piotra (ok. 1620-1621), Birmingham Museum of Art, Birmingham (Alabama)Narodziny |
26 stycznia 1582 r Parma |
---|---|
Śmierć |
30 listopada 1647(65 lat) Rzym ) |
Zajęcia | Malarz , grafik , projektant |
Mistrz | Agostino Carracci |
Miejsca pracy | Piacenza , Rzym (1602) , Parma (1610) , Rzym (1612-1631) , Neapol (1634-1646) , Rzym (1646-1647) |
Ruch | Barokowy |
Różnica | Zakon Chrystusa |
Giovanni Lanfranco ( Parma ,26 stycznia 1582 r- Rzym ,30 listopada 1647) jest włoskim malarzem barokowym ze szkoły parmeńskiej , który był równie aktywny w Parmie, Rzymie i Neapolu i którego mistrzostwo w grze światła i jego „perspektywie powietrznej” zostały zachowane. "
Giovanni Lanfranco jest pierwszym uczniem Agostino Carracciego , któremu Ranuccio I st Farnese zlecił wykonanie malarskich sufitów pałacu książęcego w Parmie. Po śmierci Augustyna Carrache'a wyjechał do Rzymu i wstąpił do pracowni Annibala Carrache'a . Jest on niewątpliwie działa na słynnym fresku mitologicznej w galerii Palazzo Farnese z tej Dominicino i Sisto Badalocchio , zwanych w Rzymie przez Annibal Carrache. Po śmierci nowego mistrza wrócił na dwa lata do Parmy, gdzie zdominował sztukę malarską. Tam asystuje Bartolomeo Schedoniemu i maluje ołtarz główny dla kościoła Ognissanti. Malował także w Orvieto , Vallerano , Leonessa i Fermo .
Powrócił do Rzymu około 1612 - 1615, gdzie ewoluował w kierunku malarstwa bardziej barokowego, odchodząc tym samym od klasycyzmu dominikina, z którym rywalizował w następnych dziesięcioleciach. Lanfranco wygrał w szczególności zamówienie na fresk zdobiący kopułę kościoła Sant'Andrea della Valle, podczas gdy jego boloński rywal, Dominiquin, był odpowiedzialny za freski zdobiące wisiorki kopuły. Lanfranco namalował tam okazałą Chwałę Raju (1621-1627), inspirowaną iluzjonistycznymi sklepieniami namalowanymi przez Correggio w poprzednim wieku (w szczególności jego fresk o tym samym temacie na kopule katedry w Parmie ) i tym samym zrywa z tradycją Klasyczna dekoracja sklepień i stropów rzymskich: tworzy organiczną przestrzeń malując zwarte grupy postaci, ułożonych w gromady i tworzących koncentryczny ruch wznoszący, wijący się spiralnie do szczytu kopuły, a całość łączy złocista chromatyka . Ten iluzjonista modelu gry z wklęsłym kształcie kopuły jest często podejmowane w dekoracji kopuły XVII th century jak przez Pierre Mignard w kościele Val de Grace w Paryżu.
W 1631 Lanfranco, uznawany za jednego z najwybitniejszych współczesnych malarzy, został mianowany Principe (księciem) Accademia di San Luca . W 1628 został kawalerem zakonu Chrystusowego. Od 1634 do 1646 przebywał w Neapolu . W ówczesnym największym mieście we Włoszech, poprzedzonym jego sławą, był odpowiedzialny za duże freski w głównych kościołach miasta. Podjął się dekoracji kopuły kościoła jezuickiego Gesù Nuovo (1634-1637), następnie pracował nad freskami w nawie Kartuzy San Martino (1637-1638), następnie nad dekoracją fresku nawy głównej kościoła św. Santi Apostoli (1638-1646) oraz kopułę kaplicy królewskiej San Gennaro przy katedrze (1641-1643), prestiżowy plac budowy, na którym ponownie współpracuje z Dominicino. Dekoracje namalował dla kościoła Annunziata został utracony w wyniku pożaru, który spowodował upadek dużej części kościoła do XVIII -tego wieku . Lanfranco powrócił do Rzymu w 1646 roku i wciąż znajdował czas na malowanie fresków dla kościoła San Carlo ai Catinari przed śmiercią w mieście papieskim w 1647 roku .
Giovanni Lanfranco jest wymieniany przez poetę i eseistę Yvesa Bonnefoya w Rzymie, 1630 , Flammarion, 1970, ponownie opublikowany i rozszerzony w 1994 roku.