Gerard Gozlan

Gerard Gozlan Biografia
Narodziny 24 maja 1935
Alger
Śmierć 11 lutego 2017
Paryż 13 th
Narodowość Francuski
Trening Instytut Zaawansowanych Studiów Filmowych
Zajęcia Krytyk filmowy , reżyser , scenarzysta

Gérard Gozlan jest reżyserem , scenarzystą i krytykiem filmowym, urodzonym we Francji24 maja 1935w Algierze i zmarł dalej11 lutego 2017w Paryżu 13 th .

Kariera

Po studiach literatury w Paryżu wstąpił do IDHEC (Institut des Hautes Études Cinématographiques) w 1957 i opuścił go w 1959. Po stażu przy filmie Un couple , prowadzonym przez Jean-Pierre'a Mocky'ego , został asystentem reżysera w telewizji w latach 1960-1968. .

Następnie wyreżyserował krótkie filmy fabularne ( Sur le vive , La fable de la première pierre ) i wspólne filmy dokumentalne ( Fleur carnivore , zbiorowy film o represjach wobec studentów w maju 1968 ).

W 1969 roku rozpoczął karierę w telewizji i brał udział w fali zwanej wówczas „kreatywnymi dokumentami”. Po raz pierwszy wyprodukował cztery tytuły dla serii Musique en 33 tours (wyprodukowanej przez Gérarda Guillaume ) w latach 1969–1973, w tym La Marche de l'Esprit , poświęcone Mikisowi Théodorakisowi , pośród „  dyktatury pułkowników  ” w Grecji. Wyreżyserował także, we współpracy iw ramach serii Vivre Today i La vie Ensemble , wyprodukowanych przez Jacquesa Frémontiera , La femme et la beauté , a następnie La rue , a następnie w 1973 roku Bonheur être une image , sur la vie. Dzień i noc w pasażu handlowym na Polach Elizejskich . Następnie pracował nad serią Lustra współczesności (wyprodukowaną przez Guy Chalon ): Biches and men , The day of a tourist then The house of your dreams (fabuła filmu fabularnego) w 1975 roku. W 1977 roku wyprodukował i wyreżyserował La Victoire de Sibelle , reportaż z konkursu psów szczurów na północy Francji (wybrany na festiwal filmów krótkometrażowych w Lille ). Współpracował ze szwajcarskim pisarzem René Bergerem , z którym otworzył cykl Les chefs-d'oeuvre you questionant ( L'embarquement pour Cythère , 1974). W 1977 roku nakręcili długi film dokumentalny: Le Téléjournal en questions .

W 1973 roku przeszedł na telewizyjną fabułę filmem Kobieta i dziecko (na podstawie scenariusza Gabriela Cousina ); Marie Dubois odgrywa tam główną rolę. W latach 1982-1990 wyprodukował cztery numery serialu policyjnego Les Cinq Dernieres Minutes , w tym Dynamite et compagnie (1982). Kontynuował w 1983 r. Czterogodzinną operą mydlaną napisaną z Ronnym Coutteure  : L' instit ' , w której główną rolę gra Ronny Coutteure, a następnie jednolity film telewizyjny napisany z Erikiem Assousem  : L'amour à la lettre (1986), z w roli głównej Evelyne Dress. W 1990 roku wyreżyserował odcinek Une ligne d'enfer , napisany przez Jacquesa Cortala , z europejskiego serialu Euroflics ( Eurocops ).

W ramach projektu „dramatach wideo”, wystawia mu trzy tematy z Serii panowie les Jures , by Alain Francka i dwie sztuki z Petit Théâtre serii  : jedna przez Boris Vian ( Adama i Ewy i trzeciej płci ), a drugi przez Georges Feydeau ( przy oknie ).

W latach 1958–1963 pisał artykuły w różnych tygodnikach i miesięcznikach (m.in. „ Positif” , „ Les Lettres française” , „ La Revue du Cinéma” , „ Cinéma” , „ La Nouvelle Critique” ). Brał także udział w Encyclopédie du cinema ( Roger Boussinot at Bordas).

W latach 1977-1993 prowadził stałą działalność dydaktyczną jako dyrektor staży w INA . (Narodowy Instytut Audiowizualny) i na Uniwersytecie Paris I (wydział audiowizualny).

Filmografia

TV fiction

Relacje telewizyjne i filmy dokumentalne

Odcinki seriali telewizyjnych

Krótkie filmy

Scenariusze i scenariusze

Pisma

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Uwagi i odniesienia

  1. Śmierć Gérarda Gozlana