Gerard Gozlan
Gerard Gozlan
Gérard Gozlan jest reżyserem , scenarzystą i krytykiem filmowym, urodzonym we Francji24 maja 1935w Algierze i zmarł dalej11 lutego 2017w Paryżu 13 th .
Kariera
Po studiach literatury w Paryżu wstąpił do IDHEC (Institut des Hautes Études Cinématographiques) w 1957 i opuścił go w 1959. Po stażu przy filmie Un couple , prowadzonym przez Jean-Pierre'a Mocky'ego , został asystentem reżysera w telewizji w latach 1960-1968. .
Następnie wyreżyserował krótkie filmy fabularne ( Sur le vive , La fable de la première pierre ) i wspólne filmy dokumentalne ( Fleur carnivore , zbiorowy film o represjach wobec studentów w maju 1968 ).
W 1969 roku rozpoczął karierę w telewizji i brał udział w fali zwanej wówczas „kreatywnymi dokumentami”. Po raz pierwszy wyprodukował cztery tytuły dla serii Musique en 33 tours (wyprodukowanej przez Gérarda Guillaume ) w latach 1969–1973, w tym La Marche de l'Esprit , poświęcone Mikisowi Théodorakisowi , pośród „ dyktatury pułkowników ” w Grecji. Wyreżyserował także, we współpracy iw ramach serii Vivre Today i La vie Ensemble , wyprodukowanych przez Jacquesa Frémontiera , La femme et la beauté , a następnie La rue , a następnie w 1973 roku Bonheur être une image , sur la vie. Dzień i noc w pasażu handlowym na Polach Elizejskich . Następnie pracował nad serią Lustra współczesności (wyprodukowaną przez Guy Chalon ): Biches and men , The day of a tourist then The house of your dreams (fabuła filmu fabularnego) w 1975 roku. W 1977 roku wyprodukował i wyreżyserował La Victoire de Sibelle , reportaż z konkursu psów szczurów na północy Francji (wybrany na festiwal filmów krótkometrażowych w Lille ). Współpracował ze szwajcarskim pisarzem René Bergerem , z którym otworzył cykl Les chefs-d'oeuvre you questionant ( L'embarquement pour Cythère , 1974). W 1977 roku nakręcili długi film dokumentalny: Le Téléjournal en questions .
W 1973 roku przeszedł na telewizyjną fabułę filmem Kobieta i dziecko (na podstawie scenariusza Gabriela Cousina ); Marie Dubois odgrywa tam główną rolę. W latach 1982-1990 wyprodukował cztery numery serialu policyjnego Les Cinq Dernieres Minutes , w tym Dynamite et compagnie (1982). Kontynuował w 1983 r. Czterogodzinną operą mydlaną napisaną z Ronnym Coutteure : L' instit ' , w której główną rolę gra Ronny Coutteure, a następnie jednolity film telewizyjny napisany z Erikiem Assousem : L'amour à la lettre (1986), z w roli głównej Evelyne Dress. W 1990 roku wyreżyserował odcinek Une ligne d'enfer , napisany przez Jacquesa Cortala , z europejskiego serialu Euroflics ( Eurocops ).
W ramach projektu „dramatach wideo”, wystawia mu trzy tematy z Serii panowie les Jures , by Alain Francka i dwie sztuki z Petit Théâtre serii : jedna przez Boris Vian ( Adama i Ewy i trzeciej płci ), a drugi przez Georges Feydeau ( przy oknie ).
W latach 1958–1963 pisał artykuły w różnych tygodnikach i miesięcznikach (m.in. „ Positif” , „ Les Lettres française” , „ La Revue du Cinéma” , „ Cinéma” , „ La Nouvelle Critique” ). Brał także udział w Encyclopédie du cinema ( Roger Boussinot at Bordas).
W latach 1977-1993 prowadził stałą działalność dydaktyczną jako dyrektor staży w INA . (Narodowy Instytut Audiowizualny) i na Uniwersytecie Paris I (wydział audiowizualny).
Filmografia
TV fiction
-
1973 : Kobieta i dziecko
-
1976 : Dom Twoich marzeń
-
1986 : Miłość do litery
Relacje telewizyjne i filmy dokumentalne
-
1969 - 1973 : 4 tytuły muzyczne przy 33 obr./min
- W serii Vivre Today : La femme et la beauté ( 1970 ) współreżyserowana z Colette Djidou i Bernardem Gesbertem ; La rue ( 1971 ), współreżyserowany z Gérardem Guillaume , Ulice pracowników Renault w Billancourt ( 1971 )
-
1973 : Szczęście bycia obrazem
-
1974 : Wejście na pokład Cythery , w serii Arcydzieła, które kwestionujesz
-
1974 : Buster Keaton , a następnie The Marx Brothers , w serii Special Cinema Comic , wyprodukowanej przez Guya Brocourta
-
1975 : Opuszczenie szkoły
-
1977 : Pierre Bertin, obżarstwo życia
-
1977 : Le Téléjournal, o którym mowa , we współpracy z René Bergerem
-
1978 : lecie , do programu realite-Cricka z FR3 , wytwarzanego przez Jean Frapat , współ skierowane z Jorge Lavellim
Odcinki seriali telewizyjnych
-
Le Petit Théâtre d'Antenne 2 : Adam and Eve and the Third Sex ( 1979 ), Boris Vian , grany przez Marie Wiart i Yves Maurin oraz By the Window ( 1980 ), Georges Feydeau , z Anną Prucnal i Jacques Ferrière
-
Nauczyciel (4 × 60 min) ( 1983 )
-
Panowie z jury : The Romette affair ( 1981 ), z Serge Sauvion w roli głównej, scenariusz: Hélène Misserly The Verviers affair ( 1982 ), scenariusz Youri , The Gadet affair ( 1985 ), scenariusz Danielle Guilbert i Gérard Poitou
-
Dochodzenia komisarza Maigret : Le notaire de Châteauneuf ( 1988 ), na podstawie opowiadania Simenona autorstwa Alaina Francka
-
The Last Five Minutes : Episodes Dynamite and Company ( 1982 ), napisane wspólnie z Bernardem Gesbertem , Une paix royale ( 1987 ), napisane przez Michele O'Glor , Pour qui sonne le jazz ( 1988 ), napisane wspólnie z Michele O ' Glor , and Mort orque ( 1989 ), napisane przez Catherine Lefrançois
-
Euroflics ( Eurocops ): Ligne d'Enfer odcinek( 1990 )
Krótkie filmy
-
1966 : Na miejscu
-
1968 : CCP , pierwszy film ze świadectwem wydarzeń majowych, po raz pierwszy wydany na ekranie (Luksemburg / Dzielnica Łacińska), produkcja krótkiego tematu opartego na zdjęciach reportera Elie Kagana , we współpracy z Bernardem Gesbertem i Guyem Chalonem
-
1968 : Społeczeństwo to mięsożerny kwiat , we współpracy z Guyem Chalonem i Bernardem Gesbertem , komentarz Claude'a Roya wypowiedziany przez Jean-Louisa Trintignanta
-
1969 : Pierwszy kamień
-
1977 : Zwycięstwo Sibelle
Scenariusze i scenariusze
-
1964 : Le Rond-point des impasses , film krótkometrażowy Bernarda Gesberta , we współpracy z Gérardem Gozlanem i Guyem Chalonem , satyra na powieści fotograficzne, wciąż bardzo popularna w tamtym czasie, z Alainem Cuniotem
-
1968 : Les Bonnes Soirées de Madame France , film krótkometrażowy Bernarda Gesberta , współautorem scenariusza
-
1982 : Dziewczynka w Blue Krajobraz , przez Bernard Gesbert , napisany wspólnie z nim
-
1983 : L'Instit ” , napisany wspólnie z Ronnym Coutteure . Opera mydlana nie ma żadnego związku z serialem telewizyjnym o tym samym tytule, który jest planowany od 1993 roku. Scenariusz do pierwszej telenoweli został napisany po wyprodukowaniu przez Gérarda Gozlana kilku filmów dokumentalnych w szkołach na przedmieściach Paryża, w ramach Międzynarodowy Rok Dzieci (1978-79), we współpracy z Bernardem Martino
-
1986 : L'Amour à la lettre , napisany wspólnie z Ericiem Assousem
Pisma
-
Armand Gatti dzisiaj z Jean-Louis Pays, Seuil, 1970
-
Rozkosz dwuznaczności (Éloge d'André Bazin) (75 stron w dwóch wydaniach), Positif nr 45 i nr 46 (maj iCzerwiec 1962)
-
L'anti-Bazin , przedmowa Bernarda Chardère'a , Le Bord de l'Eau, 2013
Bibliografia
-
Christian Bosséno : 200 francuskich telemakers , Cinéma Action éd., 05/09/1989, s. 493, w rozdziale IX, zatytułowanym Nowe pokolenia, artykuł: „Gérard Gozlan, unrespiécoriif” .
-
Le rond-point des impasses : scenariusz, wycinek i zdjęcia w wydaniu Terrain Vague z 1965 roku
-
Dobre wieczory Madame France : scenariusz, cięcie i zdjęcia w kinie L'Avant-scène wgCzerwiec 1972 - nr 126
Linki zewnętrzne
Uwagi i odniesienia
-
Śmierć Gérarda Gozlana