Elza Radziņa

Elza Radziņa Opis zdjęcia Koperta Elza Radziņa 2017 Łotwy cr2.jpg. Kluczowe dane
Imię urodzenia Elza Katrina Podniece
Narodziny 21 stycznia 1917
Charków , Imperium Rosyjskie
Narodowość  Łotewski e
Śmierć 18 sierpnia 2005
Ryga , Łotwa
Zawód Aktorka
Wybitne filmy Purva bridējs (1966), Vella kalpi (1970), Teātris (1978)

Elza Radziņa , z domu Elza Katrīna Podniece the21 stycznia 1917w Charkowie w Imperium Rosyjskim i zmarł18 sierpnia 2005w Rydze , na Łotwie , to łotewska aktorka .

Biografia

Elza Radziņa urodziła się podczas I wojny światowej w Charkowie, w rodzinie Jānisa Podnieksa (1876–1921) i jego żony Līby (1885–1971). Przed wojną w Rydze mieszkała rodzina, w której dorastała już trójka dzieci - dziewczynka i dwóch chłopców . Jej ojciec był metalowcem w fabryce Union, a jej matka była krawcową. Podczas ewakuacji do Piotrogrodu ginie dwóch chłopców. Rodzina wróciła na Łotwę w 1918 r. W 1919 r. Ojciec został powołany do wojska, ale zmarł w szpitalu w Rosji .

W 1921 roku matka Elzy z dwiema córkami przeniosła się do Jełgawy, gdzie pracowała jako sprzątaczka. W 1936 r. Elza ukończyła gimnazjum Pierre von Biron (dziś Jelgavas Tehnoloģiju vidusskola ) i rozpoczęła pracę jako bibliotekarz w bibliotece miejskiej i księgarni (1936-1940). W tym samym czasie brała udział w amatorskich przedstawień teatralnych, w szczególności odgrywa Skroderdienas Silmačos i Indrani po rūdolfs blaumanis . W 1941 roku Elza wyszła za mąż za Kārlisa Radziņša i przyjęła nazwisko męża, pod którym była później znana opinii publicznej pomimo ponownego małżeństwa w 1958 roku z dyrektorem Oļģertsem Šalkonisem. W 1942 r. Wstąpiła do szkoły teatralnej w Jełgawie, ale w 1944 r., Gdy zbliżał się front niemiecki, schroniła się z rodziną w Kurzeme . Pracowała w kuchniach lazaretto w Ventspils .

Po drugiej wojnie światowej Elza Radzina pracowała w teatrze w Jełgawie (1945-1953), aw 1949 roku zaczęła występować w filmie w roli siostry Rainis , Dory Stuckiej w filmie Rainis of Riga Film Studio . W 1953 r. Grała w teatrze dramatycznym Valmiery , następnie od 1954 r. Dołączyła do trupy Teatru Narodowego Łotwy w Rydze, gdzie odbywała się praktycznie cała jej kariera.

Radziņa zinterpretował dla kina około 30 postaci. Za swoją twórczość otrzymała kilka nagród, w tym Nagrodę Spidoli i Nagrodę Specjalną Łotewskiego Festiwalu Filmowego Lielais Kristaps . Moment międzynarodowej sławy przeżyła rolą Królowej Gertrudy w adaptacji „ Hamleta ” Grigorija Kozintseva (1964), za którą otrzymała nominację do Złotych Globów w kategorii najlepszy film zagraniczny.

Aktorka zmarła 18 sierpnia 2005 roku. Została pochowana na Wzgórzu Artystów na cmentarzu leśnym w Rydze.

Nagrody

Filmografia

Uwagi i odniesienia

  1. (lv) „  Elza Radziņa.  » , On 100 Latvias personību (dostęp: 25 grudnia 2014 )
  2. (Lv) "  Elza Radziņa 1917 - 2005.  " , na vieglassmiltis.lv (dostęp 26 grudnia 2014 )
  3. (lv) „  Jelgavas goda zīmes.  » , Na jelgava.lv (dostęp 27 grudnia 2014 )

Linki zewnętrzne