Narodziny |
6 października 1886 Bazylea , Szwajcaria |
---|---|
Śmierć |
24 stycznia 1960(w wieku 73 lat) Zurych , Szwajcaria |
Podstawowa działalność | Pianista |
Mistrzowie | Martin Krause |
Małżonka | Eleonora Von Mendelssohn (1900-1951) |
Edwin Fischer to urodzony w Szwajcarii pianista 6 października 1886w Bazylei i zmarł dnia24 stycznia 1960w Zurychu .
Edwin Fischer jest uważany za jednego z najwybitniejszych pianistów XX th wieku, zwłaszcza w repertuarze niemieckich kompozytorów takich jak Johann Sebastian Bach , Ludwig van Beethoven i Austrii, takich jak Wolfgang Amadeusz Mozart , Franz Schubert . Uważany jest także za jednego z najlepszych współczesnych nauczycieli fortepianu.
Fischer, syn muzyka z Pragi, urodził się w Bazylei i tam rozpoczął studia muzyczne, które kontynuował w Berlinie w Konserwatorium Sterna pod kierunkiem Martina Krause (1853-1918), ucznia Liszta (1811-1886). .), sam uczeń Carla Czernego (1791-1857). Po I wojnie światowej dał się poznać jako pianista. W 1926 r. Objął kierownictwo Musikverein w Lubece , następnie w 1928 r. Bach-Gesellschaft w Monachium , by w 1932 r. Założyć własną orkiestrę kameralną. Jako jeden z pierwszych próbował odnaleźć oryginalne zasady interpretacji, np. W koncertach fortepianowych Bacha i Wolfganga Amadeusza Mozarta . Po nim poszliśmy znacznie dalej w tym kierunku, a jego interpretacje, nawet Bacha , pozostają przesiąknięte romantyzmem.
W 1932 r. Wrócił do Berlina , zastępując Artura Schnabla na stanowisku profesora w Hochschule für Musik. W 1942 roku wrócił do Szwajcarii , przerywając czasowo karierę podczas II wojny światowej . Po wojnie wznowił grę publiczną, prowadząc kursy mistrzowskie w Lucernie , w których uczestniczyło wielu sławnych pianistów, takich jak Alfred Brendel , Thierry de Brunhoff i Daniel Barenboim . Harry Datyner był jednym z jego uczniów, podobnie jak Paul Badura-Skoda , Evelyne Crochet czy Reine Gianoli .
Oprócz recitali solowych, wykonywania koncertów i dyrygowania utworami orkiestrowymi Fischer wykonywał również muzykę kameralną. Szczególnie cenione było trio, które założył z wiolonczelistą Enrico Mainardim i skrzypkiem Georgiem Kulenkampffem (którego po śmierci zastąpił Wolfgang Schneiderhan ).
Grał z przewodem Wilhelm Furtwänglera Piano Concerto No. 2 Brahmsa w 1942 roku z Filharmonii Berlińskiej i Piano Concerto No. 5 (dalej „Emperor Concerto”) w 1951 roku z ' Philharmonia Orchestra . Te dwa rekordy są uważane za główne odniesienia.
Fischer opublikował liczne książki o nauczaniu oraz książkę o sonatach fortepianowych Beethovena . Dokonał również wielu nagrań, zwłaszcza pierwszego pełnego nagrania Well-Tempered Clavier Bach dla EMI w 1930 roku.
Całe Well-Tempered Clavier , nagrane w latach 1933-1936, znalazło się w dyskografii Bacha jako pierwsze kompletne nagranie. Nagranie Fischera jest częściowo podziwiane, ponieważ nie wykorzystuje zasobów współczesnego instrumentu do sztucznego upiększania partytury. Jego nagranie 48 preludiów i fug Bacha pozostaje wzorem, według którego mierzą się wszyscy pianiści.
Generalnie Edwin Fischer uważany jest za muzyka, który w swoim czasie zerwał z nadmiarem romantyzmu i pasji w interpretacjach dzieł JS Bacha do postromantycznych kompozytorów. „Ożywia dzieła, nie robiąc im przemocy”, napisał ( Considerations on Music , Paryż, 1951).
Jego popiersie wykonał rzeźbiarz Philippe Besnard (wystawiony w Salon d'Automne w Paryżu w 1940 r.).