Dżemal pasza | ||
![]() | ||
Narodziny |
6 maja 1872 r Mitylena ( Imperium Osmańskie ) |
|
---|---|---|
Śmierć |
21 lipca 1922 r(w wieku 50 lat) Tbilisi ( Gruzja ) |
|
Pochodzenie | Otomana | |
Wierność | Imperium Osmańskie | |
Stopień | generał porucznik | |
Lata służby | 1905 - 1922 | |
Przykazanie | 4 th Army | |
Konflikty |
Wojny bałkańskie Kampania Synaju i Palestyny Rewolta Arabów |
|
Inne funkcje | Administrator w Ottoman rządowej Rail inspektor gubernatora z Bagdadu pułkownika Ministra Obrony (Navy) Wybrani Young Turks |
|
Ahmed Djemal Pasha (w osmańskim tureckim : احمد جمال پاشا; we współczesnym tureckim : Ahmet lub Ahmed Cemal Paşa ), urodzony6 maja 1872 rw Mitylenie (wtedy w Imperium Osmańskim ) i zamordował śmierć w dniu21 lipca 1922 rw Tbilisi , Georgia , jest liderem wojskowy Ottoman i członkiem wojskowej triumwiratu z Trzech Pashas które doprowadziły do Imperium Osmańskiego do I wojny światowej , wraz z Talaat Pasza i Enver Pasza . Dowodził armią osmańską podczas ofensywy na Kanał Sueski w styczniu-lutym 1915 roku, która zakończyła się niepowodzeniem; ale zachowuje rząd osmańskiej Syrii . Wraz z innymi członkami triumwiratu brał udział w ludobójstwie Ormian , Asyrii i Greków Pontyjskich . Jego represje wobec arabskiego nacjonalizmu w osmańskiej Syrii i Libanie przyniosły mu przydomek „Rzeźnik” (po arabsku : al-Saffâh ) w świecie arabskim . Po wojnie udał się na emigrację do Afganistanu, gdzie służył jako doradca wojskowy; udaje się do Związku Radzieckiego, aby szukać tam wsparcia, gdy zostanie zamordowany.
Urodził się w Mitylenie , na wyspie Lesbos , jako syn aptekarza wojskowego , Mehmeta Nesipa Beya. Ukończył Szkołę Wojskową Kuleli w 1890 roku , a następnie Akademię Wojskową w 1893 roku w Konstantynopolu . Najpierw służył do 1 st Departamentu Ministerstwa Problemów Wojskowego, następnie pracował w Kırkkilise (Kırklareli) Fortyfikacji Wydziale Budownictwa przymocowane do 2 -go armii. Djemal został powołany do drugiego korpusu armii w 1896 roku . Dwa lata później został dowódcą dywizji nowicjuszy w Salonikach .
W 1905 roku , kiedy został majorem i mianowany inspektorem kolei , zaczął sympatyzować z reformami młodotureckimi w sprawach wojskowych. W 1906 wstąpił do Osmańskiego Liberalnego Towarzystwa . Został człowiekiem wpływowym w Wydziale Problemów Wojskowych Młodych Turków . W 1907 został członkiem Rady III Korpusu Armii . Pracował tam z majorem Ali Fethi Okyarem i Mustafą Kemalem .
W 1909 r., po masakrze w Adanie w Cylicji, gdzie zamordowano ponad 30 000 Ormian, nowe mocarstwo młodotureckie mianowało go vali (prefektem) prowincji z misją uspokojenia nastrojów i uspokojenia Ormian.
W 1911 roku , Djemal został mianowany gubernatorem w Bagdadzie . Zrezygnował jednak, by ponownie zaciągnąć się do wojska podczas I wojny bałkańskiej . WPaździernik 1912awansuje na pułkownika .
Pod koniec wojny, grał ważną rolę w propagandzie na młodych Turków przeciwko negocjacji z krajami europejskimi. Próbuje rozwiązać problemy, które pojawiły się w Konstantynopolu po ataku na Bab-i Ali . Djemal odegrała znaczącą rolę w drugiej wojnie bałkańskiej , a przy obrocie Młodych Turków23 stycznia 1913zostaje Komendantem Konstantynopola i Ministrem Robót Publicznych .
W 1914 został ministrem marynarki wojennej. Wraz z wielkim wezyrem Talaatem Paszą i ministrem wojny Enverem Paszą utworzył wiodący komitet zwany Trzema Paszą .
Przed I wojną światową Imperium Osmańskie dążyło do zapewnienia sobie bezpieczeństwa między Potrójną Ententą (Francja, Wielka Brytania i Rosja) a Potrójną (Niemcy, Austro-Węgry i Włochy, ale ta ostatnia oddzieliła się od niego w 1914 r.).
Djemal Pasha udaje się do Francji, aby negocjować sojusz, ale nie udaje mu się. W porozumieniu z Enverem Paszą i Talaat Paszą przeszedł następnie do obozu niemieckiego. Triumwirat „ Trzech Paszy ” kontrolował rząd osmański od 1913 roku , panując nad Imperium Osmańskim przez całą I wojnę światową . Djemal Pasza jest jednym z projektantów polityki wewnętrznej i zagranicznej rządu.
Po tym, jak Imperium Osmańskie wypowiedziało wojnę aliantom , Enver Pasza wyznaczył Dżemala Paszy na dowódcę armii osmańskiej, która miała zaatakować siły brytyjskie w Egipcie , na co się zgodził. Podobnie jak w przypadku Envera, jego przedsięwzięcia wojskowe w większości kończą się niepowodzeniem.
Jemal Pasza został powołany z pełną mocą do spraw cywilnych i wojskowych w Syrii , w Libanie , w Transjordanii i Palestyny w 1915 roku , z rozkazu 4 th armii . Tymczasowa ustawa przyznaje mu uprawnienia ulgowe w maju tego roku. Wszystkie dekrety gabinetowe z Konstantynopola dotyczące Syrii podlegają jego zatwierdzeniu. Jego ofensywa na Kanał Sueski w styczniu-lutym 1915 roku zakończyła się niepowodzeniem. Pod jego dowództwem armia cierpi z powodu braku zawodowych oficerów, nieodpowiedniego systemu logistycznego, a co najgorsze, niskiego morale połączonego z epidemią dezercji. Żądania wojny i klęsk żywiołowych dotykających region prowadzą do niezadowolenia ludności arabskiej, co doprowadzi do powstania Hidżazu wspieranego przez arabskich nacjonalistów z innych regionów.
Sprzeciwiający się syjonizmowi i znany z brutalności wobec wszystkich, którzy nie są tureckimi muzułmanami , zwróci się przeciwko Żydom, jak przeciwko wszystkim mieszkańcom regionu. Djemal docenia jednak profesjonalizm Żydów, ich naukowców i żydowską edukację . Przyłączył się do usług inżyniera rolnictwa Aarona Aaronsohna (wówczas członka sieci Nili ) w walce z konikami polnym . W sprawie zaopatrzenia w żywność konsultuje się z dr Arthurem Ruppinem i innymi żydowskimi ekspertami. Powołuje żydowskiego inżyniera Nahuma Wilbushevitza (również członka Nili) na głównego inżyniera miasta Jerozolimy . Djemal zmienia swój stosunek do Żydów i zaczyna ich prześladować w obawie przed „ światowym spiskiem żydowskim” . W ten sposób i przez pozostałą część I wojny światowej brutalnie stłumił wszelką działalność nacjonalistyczną , zarówno żydowską, jak i arabską i syryjską. Ogłasza surowe dekrety, takie jak przymusowa rekrutacja niemuzułmańskich poddanych osmańskich do wrogiej im armii tureckiej , internowanie lub wypędzenie do Rosji Żydów pochodzenia rosyjskiego , takich jak socjaliści i syjoniści Icchak Ben-Cwi i David Ben Gurion komu udaje się uciec. Zabronił używania hebrajskiego , ewakuował osiedla żydowskie lub plądrował wsie, deportował osadników żydowskich z Jafy na pustynię syryjską . Zlecił egzekucję szpiegów i dezerterów... 17 grudnia 1914 r. na ulicach aresztowano 750 Żydów z Tel Awiwu i w ciężkich warunkach internowano w Egipcie . Głód w jego wygląd, potęgowane przez inwazji szarańczy.
Pod koniec 1915 r. Dżemal Pasza rozpoczął tajne negocjacje z aliantami w celu zakończenia wojny: zaproponował nawet obalenie rządu osmańskiego. Próby te zakończyły się niepowodzeniem, po części dlatego, że alianci nie byli w stanie dojść do porozumienia w sprawie przyszłego terytorium Imperium Osmańskiego . Historyk AL Macfie wątpi, by Dżemal Pasza „podjął się kiedykolwiek tak ryzykownej akcji, w szczególności dlatego, że wyróżniał się patriotyzmem” („ można wątpić, czy kiedykolwiek podjąłby się tak ryzykownej przygody, zwłaszcza że był znany ze swojego patriotyzmu ”).
Na wiosnę 1915 roku , jak arabska rewolta nabrała rozpędu, Ahmed Dżemal założona ścisłą kontrolę nad Osmańskiego Syrii . Wzrost arabskiego nacjonalizmu stał się poważnym problemem od 1916 roku . Władze osmańskie dokonały nalotów na konsulaty francuskie w Bejrucie i Damaszku oraz skonfiskowały francuskie tajne dokumenty, które wskazywały na działalność i nazwiska arabskich powstańców. Djemal wykorzystuje te informacje: jest przekonany, że rebelia pod francuską kontrolą jest główną przyczyną jego niepowodzeń militarnych. Nakazał tortury i publiczne powieszenie kilkudziesięciu arabskich nacjonalistów niesłusznie oskarżonych o zdradę stanu 6 maja 1916 r. na placach Bejrutu i Damaszku, dzięki czemu zyskał przydomek „rzeźnika”. Te represje krystalizują nastroje narodowe Arabów i Syrii.
W swoich pamiętnikach politycznych zastępca i przywódca Beirut Reform Movement (en) Salim Ali Salam podkreśla, że podczas podróży do Damaszku, gdzie miał powitać Dżemala Paszy, zauważa, że pociąg, którym podróżuje, jest zarezerwowany dla więźniów, w tym notabli w przed śmiercią. Na próżno próbuje spotkać się z Djemalem tego samego wieczoru, ale następnego ranka wszyscy są już powieszeni.
Dyskutowana jest jego odpowiedzialność za ludobójstwo Ormian . W 1916 roku , podczas pierwszych nakazów deportacji, nie wydawał się być jednym z najgorętszych zwolenników eksterminacji wszystkich Ormian, ale na obszarze syryjskim, za który był odpowiedzialny, wielu Ormian zmarło z głodu, chorób lub w wyniku przemocy . Deportacje Ormian są dobrym źródłem siły roboczej, z której korzysta, zmuszając ich do pracy w nieludzkich warunkach przy ambitnych projektach, takich jak kolej w Bagdadzie , w górzystych regionach Kurdystanu . Uwalnia jednak fundusze na rzecz około 35 000 Ormian przymusowo przesiedlonych do Syrii . Jego projekt kończy się niepowodzeniem, ponieważ głód i choroby pozostawiły w regionie jedynie 3 do 4000 Ormian.
Pod koniec 1917 r. Dżemal ze swojego stanowiska w Damaszku pojawił się jako praktycznie niezależny władca nad swoją częścią Imperium . W tym samym roku, po klęsce armii osmańskiej do twarzy języku angielskim General Allenby , zrezygnował z 4 -tego wojska i wrócił do Konstantynopola. W kwietniu 1918 roku Djemal nakazał ewakuację ludności cywilnej z Jaffy i Jerozolimy, ale Niemcy byli wściekli i rozkaz został odwołany, ujawniając niejednoznaczny stosunek Dżemala do ludności i chaosu panującego w Imperium Osmańskim.
Na ostatnim Kongresie Młodych Turków w 1917 r. Dżemal Pasza został wybrany do zarządu centralnego.
Po klęsce Imperium w Październik 1918i dymisja gabinetu Talaata Paszy w dniu2 listopada 1918Djemal uciekł z siedmioma innymi przywódcami Młodych Turków w Niemczech , a następnie w Szwajcarii .
Ahmed Dżemal został osądzony w abstentia wraz z 12 innymi przywódcami Młodych Turków podczas procesu 1919 , między innymi, za udział w masowych zbrodniach przeciwko Ormianom i skazany na śmierć w trybie zaocznym (28 kwietnia - 5 lipca).
W 1920 roku Djemal wyjechał do Azji Środkowej, gdzie pracował nad modernizacją armii afgańskiej. Po tym, jak Związek Sowiecki narzucił niedawno swoją władzę na dawne terytoria rosyjskiego Turkiestanu i rosyjskiego Kaukazu , Djemal udaje się do Tbilisi w Gruzji, aby prowadzić negocjacje w imieniu rządu afgańskiego. Zostaje zamordowany w tym mieście, wraz ze swoją sekretarką,21 lipca 1922 rStepana Dzaghigiana, Artashesa Gevorgyana i Petrosa Ter Poghosyana, członków operacji Nemesis, którzy uznali go za odpowiedzialnego za ludobójstwo Ormian . Ta teza jest dziś dyskutowana: jedni uważają, że jest on jednym z autorów ludobójstwa, inni odrzucają tę tezę, w szczególności Vahakn Dadrian .
W swoich Pamiętnikach Djemal odrzuca wszelką odpowiedzialność za antyormiańskie okrucieństwa, podkreśla swoją rolę w pomocy deportowanym i szacuje, że półtora miliona Turków i Kurdów zostało zamordowanych przez ormiańskie milicje i wojska ormiańskie.
Ciało Djemala zostało poddane autopsji. Jego szczątki zostały pochowane w Erzurum .
Jego wnuk, Hasan Cemal , jest dziennikarzem , felietonistą i pisarzem znanym w Turcji , w szczególności z tego, że rozpoznał ludobójstwo Ormian i przeprosił za udział w nim jego dziadka.
„Cemal odwiedził Pomnik Ludobójstwa w stolicy Armenii Erewaniu w 2008 roku i przeprosił Ormian za ludobójstwo. "