Konstytucja Zjednoczonego Królestwa jest zbiorem uncodified konstytucyjnych zasad wynikających z prawa, orzecznictwa, praktyki konstytucyjnej. Pierwsze zarządzenie z czasów średniowiecza i Wielkiej Brytanii jest obecnie jednym z zaledwie dwóch zachodnich państw, które pozostały wierne konstytucji w dużej mierze zwyczajowej . Wśród tych zwyczajowych reguł jest rezygnacja całego gabinetu, gdy jego polityka zostaje zakwestionowana przez izby, co nie pojawia się w żadnym tekście.
Na mocy zasady suwerenności parlamentu nie ma kontroli nad konstytucyjnością, a parlament zachowuje prawo do zmiany za pomocą prostego prawa instytucji królestwa oraz podstawowych praw poddanych.
Początki tych zasad są stare:
„Konstytucja Wielkiej Brytanii zaczęła nabierać kształtu w czasach starożytnych. Według niektórych jej początki sięgają 1215 r., Kiedy to John the Landless podpisał Magna Carta . Inni przywołują podbój Anglii przez Wilhelma Normandzkiego w 1066 r. Ale równie dobrze za punkt wyjścia można przyjąć lata 449–584, kiedy przybyli tam Anglicy, Sasi i Jutowie, którzy tam przybyli, założyli swoje pierwsze królestwa, według kronikarzy z Niemiec. czas. "
- André Émond, Konstytucja Wielkiej Brytanii, Od początków do współczesności
Istnieje kilka podstawowych tekstów, które są częścią konstytucji:
Mało znane poza Wielką Brytanią istnieją również teksty, które de facto uczestniczą w formie kodyfikacji zastosowań w instytucjach brytyjskich:
Plik 12 września 2019 r, przemawiając na konferencji w Bingham Center for the Rule of Law na temat „Proces odkrywania: czego Brexit nas nauczył (do tej pory) o brytyjskim parlamencie, polityce i konstytucji” ( „Proces odkrywania: czego nauczył nas Brexit ( do tej pory) o parlamencie, polityce i konstytucji Wielkiej Brytanii ” ), przewodniczący Izby Gmin, John Bercow , uważa, że Wielka Brytania zmierza w kierunku pisemnej konstytucji.
Uważał, że w procesie kodyfikacji należałoby zastanowić się nad tym przez komisję królewską lub konferencję marszałka. W międzyczasie uważa, że należy uchwalić ustawę gwarantującą autorytet parlamentu.
Ze względu na preambułę do ustawy konstytucyjnej z 1867 r. , Która stanowi, że „biorąc pod uwagę prowincje Kanady, Nowa Szkocja i Nowy Brunszwik wyraziły chęć zawarcia związku federalnego w celu utworzenia jednej i tej samej potęgi (Dominium) pod koroną Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii, z konstytucją opartą na tych samych zasadach, co Wielka Brytania ”, różne orzeczenia Sądu Najwyższego Kanady odwoływały się do niezgodności z konstytucją brytyjską w brzmieniu z 1867 r. decyzja. Na przykład w konstytucji Wielkiej Brytanii wyjaśniono zasadę niezależności sądów w dokumencie referencyjnym dotyczącym wynagrodzeń sędziów Sądu Okręgowego PEI .