Konstantyn I st z Grecji (po grecku nowożytnym : Κωνσταντίνος Α'της Ελλάδας / Konstantinos I tis Elladas ) lub czasami Konstantyn XII , urodził się2 sierpnia 1868 r., w Atenach , Grecja , i zmarł dnia11 stycznia 1923, w Palermo , Włochy . Przynależność do Izby glücksburg , był trzeci władca od współczesnej Grecji i panował od 1913 do 1917, a następnie od 1920 do 1922, z tytułem króla Hellenów.
Pierwszy następca tronu urodzony w Grecji Konstantyn w bardzo młodym wieku przeszedł szkolenie wojskowe w swoim kraju, a następnie w Niemczech , co doprowadziło go do pełnienia ważnych funkcji w armii greckiej . W 1897 r. był więc naczelnym wodzem podczas pierwszej wojny grecko-tureckiej i to w dużej mierze jemu grecka opinia publiczna przypisywała gorzką klęskę narodową. Stając się bardzo niepopularny w armii, Konstantyn musi zrezygnować ze swoich funkcji po zamachu stanu w 1909 r. i opuścić na jakiś czas Grecję. Mimo wszystko jego wygnanie było tymczasowe, a diadocha powrócił do swoich funkcji naczelnego wodza dzięki premierowi Elefthériosowi Venizelosowi w 1911 roku. Po reorganizacji armii książę koronny dowodził w latach 1912-1913 siłami swojego kraju podczas dwóch wojen bałkańskich i uczestniczy w podboju Salonik , Macedonii i części Epiru . Choć Hellenic Brytania widział jego wielkości i zaludnienia podwojenie King George I st zostaje zamordowany,18 marca 1913, a następnie Konstantyn zastąpił go na tronie.
W czasie pierwszej wojny światowej , napięcia wybuchł między Konstantyna I st i premier Eleftherios Venizelos o wejściu Grecji do konfliktu obok Ententa . W 1915 r. król zmusił więc Venizelosa do rezygnacji z pełnionych funkcji, co wywołało „ schizmę narodową ”. Wreszcie, Konstantyn I po raz pierwszy musiał odejść od władzy w 1917 roku, po tym, jak siły alianckie zagroziły zbombardowaniem Aten . Zostawia tron jego drugi syn, Aleksander I st , a następnie przeniósł się do Szwajcarii z żoną i ich inne dzieci. Ale po niespodziewanej śmierci młodego króla klęska Venizelosa w wyborach parlamentarnych 1920 i plebiscyt przywracają Konstantyna do władzy. Jednak klęska militarna Grecji przeciwko Turcji w latach 1919-1922 doprowadziła suwerena do definitywnej abdykacji w 1922 i udania się na wygnanie do Włoch , gdzie zmarł kilka miesięcy później. Jego najstarszy syn, Jerzy II , zastąpił go na krótko, po czym zrzekł się korony.
Konstantyn I st jest najstarszy syn króla Jerzego I st Grecji (1845-1913) i jego żony wielka księżna Olga Konstantinovna Rosji (1851/26). Przez ojca jest zatem wnukiem króla Danii Chrystiana IX (1818-1906), nazywanego „ Teściem Europy ”, podczas gdy przez matkę wywodzi się od Wielkiego Księcia Konstantyna Nikołajewicza Rosji ( 1827-1892) i jego żona księżniczka Aleksandra Sachsen-Altenburg (1830-1911).
Za pośrednictwem królowej Olgi Konstantyn jest także dalekim potomkiem cesarza bizantyjskiego Aleksy III Anioła (1195-1203) i jego żony cesarzowej Eufrozyny Dukainy Kamatery (ok. 1155-1211).
27 października 1889 r.Konstantyn poślubia w Atenach księżniczkę Zofię Pruską (1870-1932), samą córkę cesarza Fryderyka III Niemiec (1831-1888) i jego żonę, księżniczkę królewską Wiktorię Wielkiej Brytanii (1840-1901). Dzięki matce Sophie jest zatem wnuczką królowej Wiktorii Wielkiej Brytanii (1819-1901), nazywanej „ Babcią Europy ”.
Ze związku Konstantyna i Zofii rodzi się sześcioro dzieci:
Urodzony zaledwie dziesięć miesięcy po ślubie swoich rodziców, książę ma zaszczyt być pierwszym członkiem rodziny królewskiej urodzonym w Grecji . Podczas chrztu3 września 1868, otrzymuje imię Konstantyn w hołdzie dziadkowi ze strony matki, wielkiemu księciu Konstantynowi Nikołajewiczowi , ale także w odniesieniu do cesarzy, którzy rządzili Bizancjum w średniowieczu . Jednak pod pseudonimem „Tino” książę jest znany przez całe życie w swojej rodzinie. Mimo radości, jaka towarzyszy chrztowi dziecka, uroczystość ta jest również okazją do sporu między parlamentem a koroną. Georges I er postanowił wykorzystać razie dać synowi tytuł „ księcia Sparta ”, część posłów uważa za niezgodną z konstytucją . Po długich debatach nadanie tytułu zostaje ostatecznie zatwierdzone przez parlamentarzystów dnia29 września 1868 r..
Zgodnie z aspiracjami Greków Konstantyn wraz z braćmi i siostrami wychowywali się w religii prawosławnej , co nie było wyznaniem ich ojca, który po wyborze na tron pozostał luteraninem . Książę spędził szczęśliwe dzieciństwo między pałacem królewskim na placu Syntagma w Atenach a pałacem Tatoï u podnóża góry Parnes . Dla Konstantyna i jego rodzeństwa, król Jerzy I st i królowa Olga udowodnić troskliwych rodziców i król często towarzyszy jej dzieci w swoich grach. Z rodzicami i pielęgniarkami Konstantyn mówi po angielsku, ale w klasie i z młodszymi dziećmi używa greckiego . King George I st nalega rzeczywiście dla jej dzieci doskonale opanować język swoich ludzi. W ten sposób powtarzał swemu potomstwu: „Nigdy nie zapominaj, że jesteście obcy wśród Greków i upewnijcie się, że nigdy o tym nie pamiętają” .
Rodzina królewska ceniła archeologię, a Konstantyn regularnie towarzyszył ojcu na polach wykopaliskowych otwartych na Akropolu w latach 80. Jako nastolatek książę otrzymał również honorowy tytuł „Prezesa Towarzystwa Greckiego. archeologia”. Po niedzielnym posiłku często zdarza się, że młody Konstantyn i jego rodzina udają się do Phalère , aby przejść się nad wodą. Następnie wsiadają do omnibusa na koniu, który przejeżdża przed pałacem na placu Syntagma, w którym zarezerwowany jest dla nich przedział. Omnibus zatrzymuje się, trąby pałacowe rozbrzmiewają, a rodzina królewska odchodzi szybko, by ostentacyjnie pokazać chęć nie zmuszania pozostałych pasażerów do czekania zbyt długo. Taka postawa zbliża władców do ludu i ma duży wpływ na utrzymanie czasami słabnącej popularności.
Staranne wykształcenieW Atenach dzień młodego Konstantyna i jego rodzeństwa zaczyna się o szóstej zimną kąpielą. Po pierwszym śniadaniu biorą lekcje od siódmej do dziewiątej trzydzieści, a potem jedzą drugie śniadanie z ojcem i rodzicami rodziny królewskiej, którzy mogą być obecni w Grecji. Lekcje są następnie wznawiane od dziesiątej do południa, kiedy dzieci udają się do pałacowych ogrodów na zajęcia wychowania fizycznego i gimnastyki . Obiad podawany jest z rodziną, następnie dzieci wznawiają lekcje od 14.00 do 16.00. Wreszcie o wpół do ósmej idą spać. Constantine trzyma się tego rytmu aż do czternastego roku życia, a potem może zjeść kolację z rodzicami, zanim pójdzie spać punktualnie o dziesiątej.
Edukacją Konstantyna i jego braci kieruje trzech zagranicznych nauczycieli: Prusak Doktor Lüders , Francuz Mr Brissot i Anglik Mister Dixon. Dzięki nim książę umacnia swoją znajomość języków obcych i wykonuje pierwsze podstawy swojego szkolenia. Jednak są to najlepsze greckie uczonych swego czasu, którzy ukończą naukę: Ioannis Pandazídis (EL) uczył literatury greckiej , VASILIOS lakon (el) matematyczny i fizyczny i Konstantínos Paparrigopoulos historia , postrzegane przez pryzmat " świetny pomysł ” (czyli chęć zjednoczenia wszystkich Greków w jednym państwie). Jednak Konstantyn był przede wszystkim przeznaczony do pełnienia funkcji dowodzenia wojskowego i bardzo wcześnie został zwerbowany do wojska. Od30 października 1882 rW ten sposób młody chłopak dwa razy w tygodniu jeździ do Akademii Wojskowej w Pireusie , gdzie po raz pierwszy ma przyjemność spotkać innych chłopców w jego wieku. Książę następnie wykorzystywane w 1 ul podziału piechoty .
W 1884 Konstantyn miał szesnaście lat i został oficjalnie uznany za pełnoletniego. Zgodnie z konstytucją zostaje on wówczas publicznie uznany za diadochę , czyli następcę tronu . Chociaż zawsze był uważany za prawowitego następcę ojca, po raz pierwszy został tak wyróżniony spośród młodszych braci.
Mimo wszystko Konstantyn pozostał w dużej mierze z dala od greckiego życia politycznego, a jego ojciec prawie nie powierzył mu żadnej oficjalnej funkcji w królestwie. Po ukończeniu studiów prawo z pewnością stanowi, że musi on sprawować funkcje regenta, gdy król jest za granicą, ale przez resztę czasu jest on wyłączony ze spraw państwa. Rzeczywiście, Georges I er nadal traktować dzieci tak, jakby były niewielkie i ma ograniczone zaufanie do umiejętności politycznych jego najstarszego syna, który ma istotne znaczenie w początkach panowania niego.
Zostań w NiemczechJakiś czas po tym jak ogłosił główną Constantin strony, D r Lüders ukończyć szkolenie w Niemczech , gdzie spędził dwa pełne lata. Następnie służył w gwardii pruskiej , pobierał lekcje jazdy konnej w Hanowerze, a następnie studiował nauki polityczne na uniwersytetach w Heidelbergu i Lipsku . W Heidelbergu diadocha mieszka w rezydencji, w której dzieli pokój ze swoim kuzynem pierwszego stopnia, księciem Clarence , i dwoje młodych ludzi staje się bardzo blisko. Ale w przeciwieństwie do angielskiego księcia, który jest leniwy i niezbyt pilny, Konstantyn wykazuje zastosowanie w swoich studiach i uzyskuje prawidłowe wyniki w nauce w Niemczech.
Na dworze Hohenzollernów w Berlinie diadocha spotyka księżniczkę Zofię pruską , którą poznał już kilka lat wcześniej w Marlborough House , w domu swego wuja księcia Walii . Dwoje młodych ludzi szybko się zakochuje i oficjalnie zaręcza3 września 1888 r. Jednak ich związek jest postrzegany z ponurym spojrzeniem starszego brata Sophie, Kronprinz, a następnie Kaisera Guillaume'a i jego żony . W samej rodzinie królewskiej Grecji związek dwojga młodych ludzi nie jest jednomyślny. Królowa Olga wykazuje więc niechęć do projektu unii: księżniczka pruska jest rzeczywiście protestantką i królowa wolałaby, aby następca tronu poślubił prawosławnego . Mimo trudności Constantine i Sophie zaręczają się, a ich ślub jest zaplanowany na miesiącPaździernik 1889w Atenach .
Małżeństwo i życie prywatne27 października 1889 r.Konstantyn i Zofia jednoczą się w Atenach podczas dwóch ceremonii religijnych, jednej publicznej i prawosławnej oraz drugiej prywatnej i protestanckiej. Nabożeństwo luterańskie odbywa się w prywatnej kaplicy króla Jerzego I st . Ceremonia prawosławna odprawiana jest w katedrze miejskiej . Świadkami Konstantyna są jego bracia Jerzy i Mikołaj oraz kuzyn carewicz Rosji ; te z Sophie to jej brat Henri i jej kuzyni Albert Victor i Georges de Galles . Wesele obchodzone jest z przepychem i daje początek ważnemu pokazowi pirotechnicznemu na Akropolu i Polach Marsowych . Na placu Syntagma wzniesiono platformy, aby publiczność mogła lepiej podziwiać procesję między Pałacem Królewskim a Katedrą. Uroczystości gromadzą w Atenach przedstawicieli wszystkich suwerennych rodów Europy , a gośćmi honorowymi są Wilhelm II Niemiec , Chrystian IX z Danii , a później Edward VII z Wielkiej Brytanii i Mikołaj II z Rosji . Ale gospodarze są tak liczni w stolicy Grecji, że król Jerzy I musi najpierw poprosić niektórych członków wyższych sfer, aby pożyczyli mu swoje pałace, aby pomieścić wszystkich.
W Atenach Constantine i Sophie przeprowadzili się do małej willi przy alei Kifissías , czekając na budowę przez państwo greckie Pałacu Diadochów . Są one również budowę kolejnego domu w królewskiej posiadłości Tatoi od George I st odmówił że prace rozwojowe są podejmowane w głównym pałacu. Książęca para prowadzi proste życie, dalekie od protokołu innych europejskich dworów. Prywatnie Constantine i Sophie komunikują się po angielsku i to głównie w tym języku wychowują sześcioro dzieci, które wkrótce przyjdą na świat (patrz wyżej ). Relacje pary książęcej są harmonijne. Mimo wszystko Konstantyn nie zawsze był wierny swojej żonie: od 1912 r. nawiązał w ten sposób serdeczną przyjaźń z hrabiną Paolą d'Ostheim, rozwiedzioną z księciem Hermannem Sachsen-Weimar-Eisenach , i oboje utrzymywali wąską korespondencję aż do śmierci Konstantyna .
Każdego roku diadocha i jego rodzina podróżują na kilka tygodni do Anglii , gdzie odwiedzają plaże Seaford i Eastbourne . Lato spędzamy w Friedrichshof , z matką Zofii, cesarzowej wdowie z Niemiec , ale także na Korfu i Wenecji , gdzie rodzina królewska płynie na pokładzie jachtu Amphitrite .
skandal politycznyW Grecji funkcje diadochy są zasadniczo związane z armią, a zamiłowanie Konstantyna do spraw wojskowych czyni go dość niepopularnym. Klasa polityczna uważa go zatem za aroganckiego oficera, który gardzi instytucjami kraju i działa jak uwodziciel. Jednak w 1890 roku, Constantine uzyskał stopień generała majora i został mianowany dowódcą siedzibie armii Grecji w Atenach .
W Styczeń 1895, diadoch stał się źródłem skandalu politycznego po tym, jak rozmawiał z demonstrantami sprzeciwiającymi się polityce fiskalnej rządu i radził im przekazać swoje żądania ministerstwu przed wydaniem rozkazu rozpędzenia sił zbrojnych i ateńskiej żandarmerii . Premier Charílaos Trikoúpis prosi następnie suwerena, aby zalecił swojemu synowi unikanie takich interwencji w życie polityczne kraju bez uprzedniego poinformowania rządu. Ale Jerzy I najpierw odpowiedział, że fakt, iż Diadochus qu'accomplir wypełnia swoje wojskowe obowiązki, a jego postawa nie ma charakteru politycznego. Incydent wywołał gorącą debatę w parlamencie greckim i Trikoúpis został ostatecznie zmuszony do rezygnacji. W kolejnych wyborach został pokonany przez swoich przeciwników, a nowy premier Theódoros Deligiánnis położył kres kontrowersjom o pogodzenie rodziny królewskiej z rządem.
Pierwsze nowoczesne igrzyska olimpijskieWraz z dwoma braćmi, książętami Jerzym i Mikołajem , Konstantyn aktywnie uczestniczył w przygotowaniu pierwszych nowoczesnych igrzysk olimpijskich, a nawet otrzymał przewodnictwo w komitecie organizacyjnym. W 1895 roku spadkobierca zdołał w ten sposób przekonać greckiego biznesmena i filantropa Georgesa Averoffa do sfinansowania odbudowy stadionu panatenajskiego , który miał być gospodarzem wydarzeń w następnym roku.
Podczas igrzysk olimpijskich w 1896 r. diadocha zyskała dużą popularność, co kontrastuje z trudnościami, z jakimi boryka się w następnym roku. Tak więc, kiedy grecki owczarek Spyridon Louis wygrał maraton imprezy , Konstantin skacze z trybunami z braćmi, by pobiec obok mistrza na ostatnich metrach, podczas gdy król Jerzy I po raz pierwszy wstał z podium przy aplauzie, a pozostali widzowie wręczają im owacje na stojąco.
Klęska 1897 i jej konsekwencje itsW Styczeń 1897, Kreta buntuje się ponownie przeciwko rządu osmańskiego i domaga się jego przywiązanie do Grecji . W Atenach zwolennicy Wielkiej Idei domagają się interwencji królestwa greckiego w konflikcie i pod ich naciskiem król i jego premier Theódoros Deligiánnis wysyłają posiłki powstańcom. Książę Jerzy , brat diadochy Konstantyna, został w ten sposób umieszczony na czele flotylli odpowiedzialnej za uniemożliwienie interwencji floty Wzniosłej Porty przeciwko buntownikom. W tym samym czasie na wyspie ląduje 1500 greckich żołnierzy.
Mianowany głównodowodzącym Armii Tesalii z26 marcai wysłany do Wolos tej samej nocy, Konstantyn otrzymał polecenie wkroczenia na terytorium osmańskie w celu inwazji na Macedonię . Następca tronu zdaje sobie jednak sprawę z nierealistycznego charakteru kampanii. Jej oddziały z pewnością składają się z wielu ochotników, ale brakuje im sprzętu i przeszkolenia. Jeśli chodzi o sztab generalny, nie ma on prawdziwego planu bitwy. Próba inwazji jest zatem porażką i Grecy są szybko odpychani przez Turków do Tesalii. Grecka kwatera główna, założona w mieście Larissa , jest nawet okupowana przez Turków. W rzeczywistości od końca kwietnia wojna jest dla Greków przegrana, a ostatnie majowe bitwy tylko potwierdzają wyższość Turcji.
Mimo interwencji obcych mocarstw na rzecz Aten podczas rozmów pokojowych (IN) zgrudzień 1897Konsekwencje klęski są bardzo poważne dla królestwa helleńskiego: musi porzucić ambicje terytorialne na Krecie i Macedonii, a granice Tesalii zostają skorygowane na korzyść Imperium Osmańskiego. Grecja musi również zapłacić odszkodowanie wojenne w wysokości prawie czterech milionów lirów tureckich w czasie, gdy finanse publiczne są już na najniższym poziomie.
Sama rodzina królewska nie wychodzi z konfliktu bez szwanku. Podczas gdy król Jerzy I początkowo był niechętny skłonieniu swojego kraju do wojny, teraz ponosi odpowiedzialność za późniejsze fiasko. Diadoch Konstantyn jest uważany za głównego odpowiedzialnego za klęskę i część opinii publicznej domaga się, aby został osądzony przez sąd wojenny . Jego żona, księżniczka Zofia pruska , jest również krytykowana za postawę swojego brata, cesarza Wilhelma II , który otwarcie wspierał Turcję w czasie konfliktu. Para opuściła więc na jakiś czas Grecję i zamieszkała w Niemczech z matką Zofii.
„Zamach Goudiego”Po wojnie 1897 r. diadocha utraciła status głównodowodzącego wojska. Jednak zamach zorganizowany przeciwko King George I st wLuty 1898zwraca część swojej popularności rodzinie królewskiej, a władca wykorzystuje to wydarzenie, aby przywrócić syna do obowiązków wojskowych. Pod rządami Georgiosa Theotókisa Konstantyn został również mianowany szefem greckiego sztabu generalnego. Jednak te decyzje bardzo mocno gryzą w wojsku.
W 1908 r. rząd Autonomicznej Krety ogłosił przywiązanie wyspy do królestwa greckiego. Ze strachu przed tureckimi represjami Ateny odmawiają uznania aneksji, ale wyspa jest de facto oddzielona od Imperium Osmańskiego . Jednak w Grecji bojaźliwość króla i rządu jest szokująca, zwłaszcza wśród wojska. 15 sierpnia 1909, grupa oficerów, zjednoczona w „ Lidze Wojskowej ” (po grecku : Στρατιωκικός Σύνδεσμος / Stratiotikos Syndesmos ), organizuje zamach stanu : jest to „ coup de Goudi ”. Choć ogłaszają się monarchistami, członkowie Ligi, na czele której stoi Nikólaos Zorbás , proszą m.in. suwerena o zwolnienie jego synów z wojska. Oficjalnie chodzi o ochronę książąt przed zazdrością, jaka mogła zrodzić się w ich przyjaźni z niektórymi żołnierzami. Rzeczywistość jest jednak zupełnie inna: funkcjonariusze rzeczywiście nadal oceniają diadocha odpowiedzialnego za traumę z 1897 roku .
W kraju sytuacja jest tak napięta, że syn Jerzego I musi najpierw zrezygnować ze stanowisk wojskowych, aby ocalić ojca przed wstydem powrotu. Diadoch i jego rodzina również zostają zmuszeni do opuszczenia Grecji. Księżniczka Sophie i jej dzieci, a następnie rozliczane przez kilka miesięcy w Kronberg , Niemcy . Ze swojej strony Constantin woli zostać w Paryżu, gdzie jego niezobowiązująca postawa budzi wiele krytyki.
W grudzień 1909, Pułkownik Zorbas , szef Ligi Wojskowej, naciskał na króla, aby wyznaczyć go jako szefa rządu w miejsce premiera Kyriakoúlis Mavromichális . George I najpierw odmówił, ale rząd musi podjąć reformy, które idą w kierunku wojska. Personel został zreorganizowany, a osoby bliskie diadochy , w tym Ioánnis Metaxás , zostały odsunięte na bok. Pomimo tych reform niektórzy członkowie Ligi Wojskowej nadal sprzeciwiają się rządowi w celu przejęcia władzy. Następnie udają się na Kretę, aby spotkać się z szefem rządu wyspy Elefthériosem Venizelosem i zaproponować mu stanowisko premiera w Atenach . W rzeczywistości, kiedy książę grecki George był Wysokim Komisarzem ds. Autonomicznej Krety , w latach 1905-1909, Venizelos zaciekle sprzeciwiał się jego polityce, a kreteński władca nabrał w ten sposób silnej antydynastycznej aury. Oficerowie Ligi widzą go zatem jako naturalnego i skutecznego partnera przeciwko królowi Jerzemu I st . . Ale Venizelos nie chce występować w Grecji jako człowiek armii i przekonuje żołnierzy, by naciskali na organizację nowych wyborów parlamentarnych. WMarzec 1910, grecki suweren kończy się ogłoszeniem wyborów, a Venizelos i jego zwolennicy dochodzą do władzy. Dla rodziny królewskiej to trudny czas.
Mimo wszystko Venizelos nie dąży do osłabienia dynastii Glücksbourg . Aby wyraźnie pokazać, że nie jest posłuszny armii, premier przywrócił w 1911 r. funkcję szefa sztabu diadochy. Wkrótce pod nadzorem Konstantyna i premiera armia helleńska została zmodernizowana i wyposażona, przy wsparciu oficerów francuskich i angielskich. Nowe okręty zamawia także marynarka wojenna . Celem tej modernizacji jest przygotowanie kraju do nowej wojny z Imperium Osmańskim .
Pierwsza wojna bałkańska8 października 1912 r, Czarnogóra wojnę na Imperium Osmańskim . Niecałe dziesięć dni później Serbia , Bułgaria i Grecja zrobiły to samo: był to początek pierwszej wojny bałkańskiej .
Walka w MacedoniiPo stronie greckiej konflikt toczy się na dwóch frontach: na północnym wschodzie kraju w kierunku Tesalii i Macedonii oraz na północnym zachodzie w kierunku Epiru . Oddziały helleńskie, składające się ze 120 000 ludzi, są więc podzielone na dwie armie, a armią kierującą się na północny-wschód dowodzi Konstantyn. Ta armia, jak również rząd Eleftherios Venizelos , wspierany przez króla Jerzego I st , dowodził, docierając do Salonik przed siłami bułgarskimi. Jest to cel wybitnie polityczny i symboliczny, który jest sprzeczny z poczuciem sztabu generalnego. W rzeczywistości diadocha i jego ludzie woleliby raczej maszerować na Bitolę , w obecnej republice Macedonii . Cel byłby wówczas przede wszystkim militarny: Bitola będąc główną twierdzą turecką w regionie, jej podbój umożliwiłby całkowite pokonanie wojsk osmańskich, a tym samym zemstę na klęsce z 1897 roku. Ale cel jest również nacjonalistyczny, ponieważ schwytanie Bitoli oddałoby kontrolę nad prawie całą Macedonią Grecji.
Po greckim zwycięstwie pod Sarantáporo the22 października, rozdźwięki między sztabem generalnym a rządem pojawiają się w biały dzień. Aby skorzystać z pierwszego greckiego sukcesu, Konstantyn ponownie prosi o marsz na Bitolę, a jego ojciec musi wykorzystać cały swój autorytet, aby przekonać go, że cele konfliktu są polityczne, a nie militarne. Diadoch następnie kieruje całą swoją niechęć przeciwko Venizelosowi, którego oskarża o ingerowanie w sprawy armii. Mimo wszystko Constantine zastosował się do niego, nawet jeśli miał na uwadze możliwość zwrócenia się przeciwko Bitoli po zdobyciu Salonik.
Podbój SalonikPo dwudziestu kolejnych wygranych walkach oddziały diadochy docierają do bram Salonik i otaczają miasto. Dowódca miasta i III e Armii Tureckiej Hasan Tahsin Pasza ocenia jego sytuację nie do utrzymania. Prosi zatem o otwarcie rozmów z greckim sztabem generalnym, a także otwiera je z przedstawicielami Bułgarii, której armia szybko zbliża się do miasta. Jednak Grecy czynią Turkom korzystniejsze warunki, a dowódca poddaje się diadochowi. Greckie wojska pod wodzą Konstantyna i innych członków rodziny królewskiej wkraczają do Salonik8 listopada, święto jej patrona, św . Dymitra . Wydarzenie wywołało sceny powszechnej radości, a książęta otrzymali od tłumu owację na stojąco. Poddanie się Husseina Taszyna Paszy, który symbolicznie wręcza swój miecz Konstantynowi w Pałacu Gubernatorów, jest jednym z najważniejszych wydarzeń tego dnia.
Siły greckie wyprzedzają jednak o kilka godzin wojska bułgarskie pod dowództwem generała Georgi Todorowa oraz książąt Borysa i Cyryla . Niezadowolony z greckiego zwycięstwa Todorov mówi Konstantynowi, że ponieważ Bułgaria i Grecja są sojusznikami w konflikcie, ich armie muszą wspólnie zająć macedońską stolicę. Diadoch odpowiedział, że to Grecy uzyskali kapitulację Tesaloniki i tylko do nich należało jej utrzymanie. Sytuacja między obiema armiami jest więc bardzo napięta. Mimo to, po wizycie króla Ferdynanda I st Bułgarii w mieście, Ateny i Sofia zgodziła się odłożyć kwestię posiadania Salonikach w czasie rozmów pokojowych, ale te są wojska greckie, które je zajmują.
Po zdobyciu miasta Konstantyn zostaje jego nowym zarządcą. Jest to również taka, że z zadowoleniem Jej ojciec, król Jerzy I er , i premier Eleftherios Venizelos w mieście,12 listopada 1912 r. W tym wydarzeniu rodzina królewska po raz kolejny cieszy się uznaniem, a na ulicach odbywają się pokazy radości. Następca tronu nie traci jednak z oczu swoich militarnych celów. Zawsze chętny do zdobycia Bitoli, wysłał swoje wojska do środkowej Macedonii, gdzie odnieśli nowe zwycięstwa.
Zabranie Ioannina23 stycznia 1913, książę Nicolas zastępuje Konstantyna na stanowisku gubernatora Salonik, gdy ten wznawia walkę. Diadoch następnie idzie do Epiru , gdzie zastępuje ogólne Konstantinos Sapountzákis , który właśnie nie powiodło się w zdobyciu Janina . Przez całą zimę następca tronu ratuje swoich ludzi i amunicję i to tylko5 marcaniech wznowi ofensywę na miasto. Konstantyn następnie zorganizował atak dywersyjny na forty położone na południowy wschód od Janiny i intensywne bombardowanie artyleryjskie bezpośrednio na południe od miasta. Dywersja zadziałała i główny korpus wojsk greckich zaatakował z południowego zachodu. Essad Pasza , dowódca armii osmańskiej, zauważając jej całkowite okrążenie w forcie Bizáni i widząc armię grecką zbliżającą się do stolicy Epiru, wysyła oficerów, aby negocjowali kapitulację jej i miasta. Następnego dnia (6 marca), Turcy poddają się bezwarunkowo i armia grecka wkracza do Janiny. Popularność Konstantyna była u szczytu.
Zabójstwo Georges I erChętni do skorzystania z popularnością Diadochus wzmocnić swoją dynastię, Georges I er postanawia abdykować na jego korzyść. 18 marca 1913W ten sposób król korzysta z obiadu z synami Mikołajem , Jerzym i Andrzejem w Salonikach , aby potajemnie powiedzieć im, że chce odejść od władzy z okazji swojego jubileuszu , który ma odbyć się w październiku. Monarcha następnie wyjaśnia im, że nie ma już dość wigoru, by dalej rządzić i że Konstantyn ma teraz idealny wiek i postawę niezbędną do zastąpienia go.
Po posiłku, Georges I er ręka, jak każdego popołudnia od przybył w Salonikach, chodzenie po ulicach miasta. Przemieszcza się tam prawie bez żadnej ochrony, tak jak to robił w Atenach od początku swego panowania. Ale tego dnia w pobliżu Białej Wieży oczekuje go niezrównoważony mężczyzna o nazwisku Alexandros Schinás , który zestrzeliwuje go z rewolweru . Suweren zostaje szybko przewieziony do szpitala, ale już nie żyje, kiedy tam przybywa. Wkrótce potem o zdarzeniu powiadomiono księcia Mikołaja i to on przesłał wiadomość o śmierci reszcie rodziny.
Konstantyn jest w siedzibie Ioannina ze swoim bratem Christophem, kiedy otrzymuje telegram ogłaszający śmierć ojca i jego nowy status króla. Dzień wcześniej obaj książęta przeżyli dziwne przeżycie, które wkrótce powiążą ze śmiercią władcy. Rzeczywiście praktykowali oni sesję spirytualizmu, podczas której ogłoszono diadochowi, że pozna sławę i chwałę, że wygra dwie wojny, ale po tym będzie musiał przejść wiele smutków. Wiadomość zakończyła się słowami „jutro” i „martwy”, a obaj książęta poszli spać, czując się nieswojo. Po otrzymaniu telegramu księcia Mikołaja 18 marca Konstantyn wyjechał do Aten, aby złożyć przysięgę wierności konstytucji . Po przemówieniu do narodu i armii nowy król wyrusza na pokład Amfitryty z kilkoma członkami swojej rodziny i Venizelosem. Następnie dociera do Salonik, gdzie przyjeżdża szukać szczątków swojego ojca, aby pochować je następnie w Tatoï .
Kiedy wstępuje na tron i pomimo tego, że nie ma takiego samego doświadczenia politycznego jak jego ojciec, Konstantyn cieszy się ogromnym prestiżem wśród swojego ludu. Poza niedawną sławą militarną nowy król ma wiele zalet: jest pierwszym współczesnym władcą urodzonym w Grecji, jest też pierwszym wychowanym w religii prawosławnej . Obejmuje ponadto bardzo prestiżowe imię: założyciela Konstantynopola ( cesarz rzymski Konstantyn I st ) i ostatniego cesarza bizantyjskiego ( Konstantyn XI Paleolog ).
Widząc w swoim nowym monarchie tego, który spełni proroctwo o wyzwoleniu starożytnej Hagia Sophia , Grecy chcieli, aby przyjął imię „Konstantyn XII”. Ta numeracja w rzeczywistości umieściłaby go w bezpośredniej sukcesji ostatniego władcy bizantyjskiego, podczas gdy jego dom stałby się kontynuacją dynastii cesarskich, które wymarły po zdobyciu Konstantynopola przez Turków w 1453 roku. W ten sposób Glücksbourg ożywiłby erę bizantyjską w Grecja , w czasie, gdy Hellenic nacjonaliści chcą, żeby ich armia ponownie wprowadzić do Konstantynopola, gdzie 40 % ludności jest nadal grecki do początku XX th wieku.
Ale nawet gdyby nie waha się wątpliwości szarego na to pytanie na chwilę, król ostrożnie odmawia śledzić woli ludu i odesłanie do Konstantyna jako dwunastą nazwą stopniowo zanika z porażką. Realizacji wielkiej idei , innymi słowy przegrupowanie wszystkich terytoriów zamieszkanych przez Greków w jednej i tej samej ojczyźnie.
II wojna bałkańska Traktat londyński i jego konsekwencjePoczątek panowania Konstantyna wyznaczają negocjacje pokojowe kończące pierwszą wojnę bałkańską . Na mocy traktatu londyńskiego z30 maja 1913Grecja otrzyma dobrą część Macedonii (z Salonik , ostatecznie powiązane z Hellenic królestwa przez śmierć George I er ), a także część Epiru , Krety i kilku wyspach Morza Egejskiego . Powierzchnia kraju jest wówczas ponad dwukrotnie większa. Jednak między królestwami bałkańskimi istnieją głębokie podziały, a Grecja musi zmierzyć się z roszczeniami Bułgarów , którzy wciąż nie pogodzili się z utratą Salonik .
Miesiąc po podpisaniu traktatu londyńskiego, w nocy z 29 na 30 czerwca 1913Dlatego Bułgaria atakuje bez ostrzeżenia swoich dawnych sojuszników z Grecji i Serbii . Efekt zaskoczenia pozwala mu szybko zająć greckie miasto Nigrita .
Zwycięstwo KilkísGdy tylko wybuchły działania wojenne, Konstantyn przejął przywództwo nad swoją armią i… 30 czerwca, siły greckie kontratakują na lądzie i na morzu Ciężkie walki toczyły się w Kilkís pomiędzy30 czerwca i 4 lipcaa siły greckie pod dowództwem króla odnoszą zwycięstwo. Po kilku próbach przed atakiem na odzyskanie utraconych stanowisk, II th bułgarska armia przyznaje się do porażki i rekolekcje na północy, porzucając Serres i Dramat .
Od wycofania się Bułgarii do bitwy pod KrésnaPo Kilkis , armia grecka nadal naprzód i znów pokonali Bułgarów w Dojran ,6 lipca. Aby uniknąć totalnej katastrofy, bułgarski sztab generalny zarządził zatem7 lipcaEmerytura II E i IV E uzbrojona do granicy bułgarskiej przed I wojną bałkańską . Kontynuując swój marsz, Grecy przekroczyli Strymon ,10 lipcai zająć kilka pozycji. W końcu wkroczyli na terytorium Bułgarii w dniu23 lipcaale następnego dnia Konstantyn I po raz pierwszy powstrzymał ofensywę. Wojska greckie są rzeczywiście bliskie punktu zerwania swoich linii komunikacyjnych i zaopatrzenia. Przede wszystkim są wyczerpani walkami i wymuszonym marszem na północ.
Premier Elefthérios Venizelos pomyślał wtedy o wynegocjowaniu rozejmu z rządem bułgarskim. Dlatego udał się do greckiej kwatery głównej w Hadji Beylik, aby spróbować przekonać króla, by poprosił o pokój. Jednak Konstantyn I najpierw chce zdecydowanego i odmawia zwycięstwa militarnego. W tym samym czasie siły bułgarskie zorganizowały się i wróciły do ataku na29 lipca. Ich kontrofensywa była tak potężna, a odciążenie wąwozu Kresna tak niekorzystne dla Greków, że już następnego dnia siły helleńskie były na skraju całkowitej zagłady: Konstantyn i jego armia byli na skraju okrążenia, a hellenistyczne artyleria nie tworzy baterii ze względu na nierówny teren. Władca wysyła więc telegram do swojego premiera, który wyjechał do Bukaresztu , w którym uznaje swoją porażkę i prosi o zawieszenie broni.
Wreszcie, Constantin I er i jego armia są zapisywane przez bułgarskiego rządu, który sugeruje z kolei, zawieszenia broni, aby chronić swój kapitał. Grecka połowiczna klęska Krésny zmniejszyła zatem konsekwencje dla ogólnego przebiegu konfliktu.
Traktat Bukareszteński i powrót królaZ 30 lipca w 10 sierpnia 1913w Bukareszcie odbywa się kongres pod auspicjami wielkich mocarstw w celu zakończenia drugiej wojny bałkańskiej . Podczas negocjacji główny problem między Grecją i Bułgarią dotyczy ujścia na Morze Egejskie, które twierdzi ta druga. Bułgarzy chcą zachować dłuższy odcinek wybrzeża w tym porcie Kawala , że król Konstantyn I er jest skłonny przyznać. Premier Elefthérios Venizelos opowiada się jednak za rozwiązaniem minimalnym i to on ostatecznie wygrywa sprawę dzięki wsparciu Francji i Niemiec . Traktat pokojowy podpisany w dniu10 sierpniaw związku z tym Sofia pozostaje tylko stosunkowo słabo rozwiniętym morskim wylotem Dedeağaç . Kawala wraca do Grecji, która następnie rozciąga się na brzegi rzeki Mesta . Suwerenność Aten nad Kretą została również ostatecznie uznana. Grecja wychodzi z konfliktu ze statusem prawdziwego mocarstwa śródziemnomorskiego.
Kiedy wraca do Aten dalej5 sierpniaKonstantyn jest bardzo ciepło witany przez swój lud. Eskortowany przez cały greckiej floty przybył Phalère pokładzie krążownika Averoff w towarzystwie diadoch Georges . Króla i jego najstarszego syna witają królowa Zofia i ogromny tłum, który wiwatuje ich machając małymi flagami. Następnie rodzina udaje się do pałacu królewskiego na placu Syntagma, gdzie spotyka królową Olgę , która wyjątkowo zdejmuje suknię żałobną na przyjęcie syna.
Po wojnach bałkańskich Konstantyn był tak popularny w Grecji, że większość domów jego poddanych miała jego wizerunek lub zdjęcie, które pobożnie przechowują, niczym ikonę .
Wyjazdy dyplomatyczneW tych okolicznościach stosunki między Konstantynem a jego premierem Elefthériosem Venizelosem ulegają uspokojeniu. Obaj mężczyźni ustanowili plan odbudowy kraju i asymilacji regionów właśnie włączonych do królestwa. Ale do realizacji tej polityki rząd grecki potrzebuje kredytów. Dlatego Konstantyn I po raz pierwszy rozpoczął serię podróży dyplomatycznych po Europie Zachodniej w celu uzyskania kredytów dla kraju.
W NiemczechJesienią 1913 r. król, jego żona i kilkoro ich dzieci wyjechali na trzy tygodnie do Niemiec, aby wziąć udział w tradycyjnych manewrach wojskowych. Rodzina przybywa dalej4 wrześniaw Monachium i podczas gdy Sophie i jej najmłodsze dzieci osiedlają się w Friedrichshof , Konstantyn i diadocha kontynuują podróż do Berlina . W cesarskiej stolicy król dąży do wynegocjowania pożyczki na rozbudowę portu w Salonikach i budowę linii kolejowej łączącej Larisę z Macedonią . Jednak rząd niemiecki, mający ważne interesy w Imperium Osmańskim , nie spieszy się z udzieleniem pomocy Atenom, a Konstantyn nie zdołał pozyskać środków, na które liczył. Mimo wszystko król dokładał wszelkich starań, aby być miłym dla gospodarzy i to mimo, że nie miał zbytniej przyjaźni z Wilhelmem II .
Ze swojej strony Kaiser dąży do wzmocnienia więzi między Grecją a Niemcami, a tym samym obrócenie wizyty szwagra na swoją korzyść. Od czasu uzyskania niepodległości królestwo helleńskie rzeczywiście w dużej mierze zależało od „mocarstw opiekuńczych” reprezentowanych przez Wielką Brytanię , Francję i Rosję , a Berlin z radością przyjąłby zerwanie między Atenami a jego tradycyjnymi sojusznikami. Podczas kolacji po manewrach wojskowych Wilhelm II nadaje Konstantynowi prestiżowy Order Czarnego Orła . Co najważniejsze, to daje mu kij feldmarszałek niemiecki i mianowany pułkownikiem 2 th Pułku Piechoty Nassau . Cesarz odznacza także swojego siostrzeńca, Diadocha Jerzego, Wielkim Krzyżem Orderu Orła Czerwonego . Następnie wygłosił przemówienie Wilhelma II, w którym przypomniał, że Konstantyn odbywał szkolenie wojskowe w Niemczech i dlatego swoje zwycięstwa w wojnach bałkańskich zawdzięczał germańskiemu systemowi wojskowemu, którego był produktem. Wreszcie dyskurs imperialny kończy się stwierdzeniem, że Niemcy mają teraz w Grecji silnego sojusznika militarnego, na którego mogą liczyć.
Zaskoczony i pochlebiony wypowiedziami szwagra, Konstantyn improwizuje w serdecznej odpowiedzi, w której wspomina lata nauki w Prusach i swoją wdzięczność za doświadczenie, które mu dostarczyli. Nie miał wtedy pojęcia, że sprawa szybko zostanie obwiniana przez prasę i spowoduje poważne problemy dyplomatyczne z Francją i Wielką Brytanią.
Ponieważ Francja w dużej mierze przyczyniła się do remilitaryzacji Grecji i reorganizacji jej armii po klęsce wojny trzydziestodniowej , sześciokątną publiczność niepokoi przemówienie Konstantyna I st i publikacja zdjęć króla w stroju feldmarszałka niemieckiego . W samej Wielkiej Brytanii ludzie są zszokowani tym, co postrzegają jako poparcie dla polityki Kaisera. Prasa niemiecka nie waha się jednak dolać oliwy do ognia stosunków międzynarodowych, głośno potwierdzając przyjaźń niemiecko-grecką.
We FrancjiMimo tych trudności król i jego rodzina kontynuowali swoją podróż. Przed wyruszeniem do Paryża zgodnie z planem, odbywają prywatną wycieczkę po Anglii i docierają do Eastbourne w dniu17 września 1913. Konstantyn rzeczywiście pragnie zarejestrować swojego ostatniego syna, Paula , w Royal Navy , podczas gdy jego żona chce spędzić kilka dni wakacji w kraju, który uwielbia. Król w końcu przybył sam do Francji w dniu19 września, dwa dni wcześniej niż pierwotnie planowano.
21 wrześniaKonstantyn udaje się do Pałacu Elizejskiego , gdzie zostaje oficjalnie przyjęty na lunch przez Raymonda Poincaré . Podczas toastu prezydent republiki deklaruje swojemu gospodarzowi, że Francja „pozostanie [dla Grecji] lojalnym i prawdziwym przyjacielem, którym zawsze była” . Aby wymazać incydent berliński, król w swojej odpowiedzi przywołuje francuską pomoc i sympatię podczas wojen bałkańskich . Mimo wszystko francuska prasa jest rozczarowana królewskim przemówieniem, które uważa za znacznie mniej entuzjastyczne niż wygłoszone w Niemczech. Ze swojej strony gazety niemieckie wykorzystują to złe samopoczucie, aby podkreślić „francuską irracjonalność” .
Przez resztę swego pobytu w Paryżu, Constantin I er obiad z księcia Rolanda Bonaparte , ojciec jego siostrze Księżniczka Marie Grecji spotkał się z francuskim ministrem spraw zagranicznych Stephen Pichon i oferuje wywiadzie dla gazety Le Temps , w którym potwierdza, obligacje przyjaźni łączącej jego kraj i Francję. Władca nie zdołał jednak przechylić na swoją korzyść francuskiej opinii publicznej i pod koniec września powrócił do Aten z głębokim poczuciem porażki. Nie myli się zresztą, a zachowanie rządu francuskiego wobec niego w czasie I wojny światowej szybko to pokazuje.
Życie prywatneW Grecji Konstantyn I st i Sophie nadal prowadzić życie proste, że należał do nich, gdy byli dziedzicami tronu. W ten sposób swój wolny czas poświęcają botanice , która jest ich wspólną pasją, i przekształcają ogrody nowego pałacu królewskiego na wzór angielski . Królowa jest również odpowiedzialna za duży program ponownego zalesiania w kraju, który pozwala jej ćwiczyć zamiłowanie do arborystyki .
Małżonkowie pozostają bardzo blisko swojej rodziny, a zwłaszcza księcia Mikołaja . W każdy wtorek władcy udają się na obiad z bratem króla i jego żoną, aw czwartek ich kolej udać się do pałacu królewskiego. Trzeba powiedzieć, że życie w Atenach nie jest zbyt ożywione i że poza innymi członkami suwerennej rodziny Konstantyn i Zofia rzadko spotykają się z wyższą burżuazją kupiecką.
Pierwsza wojna światowaKiedy w Sarajewie dochodzi do zabójstwa arcyksięcia Franciszka Ferdynanda Austrii i jego żony w Sarajewie ,28 czerwca 1914członkowie rodziny królewskiej są rozproszeni po całej Europie. Królowa Zofia Pruska , kilkoro jej dzieci i książę Krzysztof są w Anglii, książę Jerzy i jego żona Maria Bonaparte są w Danii, książę Mikołaj , jego żona Helena Władimirowna i królowa wdowa Olga są w Sankt Petersburgu i sami Konstantyn i jego córka Hélène są obecny w Atenach. W następnych tygodniach wszyscy oprócz Georgesa i Marie powrócili jednak do Grecji.
Trudna neutralnośćKoniec lipiec 1914The Kaiser Guillaume wysyła telegram do Konstantyna go zapytać, co będzie postawa Grecji w razie wojny. Król daje mu wtedy do zrozumienia, że nie zamierza angażować swojego kraju w nowy konflikt i dlatego wybierze neutralność . Tą odpowiedzią cesarz zostaje zastraszony i oświadcza swemu szwagra, że jeśli Grecja odmówi sprzymierzenia się z Niemcami , to musi być przez tego traktowana jako wróg. Mimo wszystko król Hellenów pozostaje stanowczy i podtrzymuje swoją decyzję, by nie interweniować. Rzeczywiście zdaje sobie sprawę, że Grecja wyszła z wojen bałkańskich bardzo osłabiona i wcale nie jest gotowa do udziału w nowym konflikcie.
Jednak nie wszyscy w Grecji podzielają opinię monarchy. Premier Elefthérios Venizélos pragnie zatem wykorzystać wybuch I wojny światowej do urzeczywistnienia Wielkiej Idei i dalszego rozczłonkowania Imperium Osmańskiego . Polityk, który podejrzewa rodzinę królewską o zmowę z cesarzem Wilhelmem, nawiązuje więc kontakt z rządami Ententy . Jednak początkowo nie spieszyło im się, aby zobaczyć, jak królestwo helleńskie interweniuje w konflikt. W rzeczywistości Rosja obawia się greckich roszczeń do Konstantynopola i cieśnin .
Jednak postawa aliantów zmieniła się od 1915 r. W styczniu tego roku Sir Edward Gray , brytyjski minister spraw zagranicznych, zaproponował Atenom wymianę części niedawno anektowanej Tracji i Macedonii na Epirus z północy i część Azja Mniejsza . Terytoria zdobyte podczas II wojny bałkańskiej miały zostać zwrócone Sofii , która w zamian sprzymierzyła się z Ententą w tym samym czasie co Grecja. Propozycja brytyjska pozostaje jednak niejasna: podczas spotkania z Atenami, Londynem , Sankt Petersburgiem i Paryżem równolegle omawiają warunki wejścia Rzymu do konfliktu, a także obiecują mu tę samą strefę wpływów w Anatolii . Constantin I er i jego doradcy są zatem niechętnie wychodzą na ofertę brytyjskiego. Z drugiej strony Venizelos nie ukrywa swojego zainteresowania podejściem Greya.
Sprawy się skomplikowały, gdy Ententa rozpoczęła bitwę pod Dardanelami w lutym. Pragnąc wyzwolić ludność grecką Azji Mniejszej spod jarzma osmańskiego, Konstantyn początkowo oświadczył, że jest gotów udzielić wsparcia aliantom i wciągnąć swój kraj do bitwy. Jednak król staje w obliczu sprzeciwu ze strony swojego sztabu, a w szczególności Ioánnisa Metaxása , który grozi rezygnacją, jeśli Grecja pójdzie na wojnę, kiedy jej na to nie stać. Konstantyn więc wycofał się, co wywołało wściekłość Wenizelosa. Następnie próbuje wszelkimi sposobami wciągnąć Grecję do wojny pomimo sprzeciwu królewskiego. Ale w obliczu wspólnego frontu króla, armii i większości rządu premier złożył rezygnację6 marca.
Osłabiony tymi wszystkimi wydarzeniami Konstantyn I po raz pierwszy poważnie zachorował. Cierpiąc na zapalenie opłucnej zaostrzone przez zapalenie płuc , położył się na kilka tygodni do łóżka i prawie umarł. W Grecji opinia publiczna jest poruszona tą sytuacją, zwłaszcza że pogłoska roznoszona przez wenizelistów głosi, że król nie jest chory, ale królowa w rzeczywistości zraniła go nożem podczas kłótni, w której twierdziła, że ma go zmusić iść na wojnę u boku Kaisera Wilhelma. Zdrowie władcy pogorszyło się tak bardzo, że na wyspę Tinos wysłano statek w poszukiwaniu cudownej ikony Matki Boskiej z Dzieciątkiem, mającej opiekować się chorymi. Po przyjęciu pobożnego wizerunku król częściowo odzyskał zdrowie, ale jego sytuacja nadal była niepokojąca i musiał zostać poddany operacji, zanim mógł wznowić swoje funkcje.
Podczas choroby króla Ententa nadal naciskała na Grecję, aby poszła wraz z nimi na wojnę. Mianowany premierem po odejściu Venizelosa Dimitrios Goúnaris zaproponował zatem interwencję swojego kraju w konflikt w zamian za ochronę aliantów przed ewentualnym bułgarskim atakiem. Jednak Ententa, wciąż chętna do zawarcia sojuszu z Sofią, odmówiła zawarcia umowy.
Okupacja SalonikJednocześnie w Grecji i na Bałkanach dzieje się coraz szybciej . WCzerwiec 1915, wybory parlamentarne dają zwycięstwo Venizelistom. Miesiąc później, Constantin I er , jeszcze wyjść, wziął głowę państwa i wreszcie pamiętać Venizelos do urzędu głowy16 sierpnia. We wrześniu Bułgaria przystąpiła do wojny u boku mocarstw centralnych i zaatakowała Serbię , sprzymierzoną z Grecją od 1913 roku. Wenizelos wykorzystał to wydarzenie, by poprosić suwerena o ogłoszenie powszechnej mobilizacji, na co odmówił. W efekcie premier grozi ponowną dymisją i tym samym wywoła poważny kryzys polityczny. Konstantyn zatem kończy się ogłoszeniem mobilizacji, ale wyraźnie daje do zrozumienia armii, że jest to środek czysto defensywny. Aby zmusić króla, Venizelos zaprasza, ,3 października, alianci zajmują port w Salonikach, ale Konstantyn odsyła go z powrotem, gdy siły francusko-włosko-angielskie wylądują w mieście . Przerwa między dwoma mężczyznami jest już ostateczna i ma poważne konsekwencje dla króla.
Po stronie rządów alianckich postawa Konstantyna wydaje się być prawdziwą zdradą i teraz pod postacią przekonanych germanofilów on i jego żona pojawiają się w gazetach Entente. W rzeczywistości, odmawiając wojny, Ateny uniemożliwiły wojskom francusko-brytyjskim przyjście na pomoc Serbii, której armie wkrótce zostały przytłoczone przez koalicję austriacko- bułgarską, a zwycięstwo aliantów w Stanach Zjednoczonych stało się jeszcze bardziej niepewne. . Dardanele . W odwecie Francja, Wielka Brytania i Rosja podpisują więc z Włochami pakt londyński, który zastrzega dla Rzymu posiadanie Wlory w albańskim Epirze i Antalyi w Anatolii. Jednocześnie Ententa nakazuje Atenom demobilizację armii, ogłoszenie stanu wojennego w Salonikach i częściową blokadę Grecji.
Mimo wszystko Konstantynowi daleko do utraty poparcia w kraju. Wycofanie wojsk brytyjskich z Dardaneli, wgrudzień 1915przeciwnie, wzmacnia zaufanie wielu Greków do ich suwerena, a Konstantyn wykorzystuje to wydarzenie, by rozpisać nowe wybory . Świadomi klęski wyborczej, która z pewnością ich czeka, Venizelos i jego zwolennicy odmówili udziału w głosowaniu i uznali nowy parlament grecki za nielegalny.
Coraz bardziej germanofilska politykaOd tego czasu rząd grecki prowadził politykę coraz korzystniejszą dla Triplice . Ateny oficjalnie protestują przeciwko przeniesieniu armii serbskiej na Korfu, a następnie do Salonik . Polecono także funkcjonariuszom obecnym na granicy, aby nie sprzeciwiali się ewentualnemu natarciu Bułgarii na kraj, do którego doszło w dniu27 maja 1916. Wreszcie Konstantyn I po raz pierwszy ogłosił symbolicznie wKwiecień 1916aneksji Północnego Epiru do Grecji w proteście przeciwko włoskiej interwencji w Albanii .
Teraz uważany za wroga Ententy , Konstantyn musiał stawić czoła coraz gwałtowniejszej opozycji. Francja i opracowała różne projekty porwania lub zabójstwo władcy. 14 lipca 1916 r, w lesie otaczającym królewski pałac Tatoï dochodzi do podpalenia, prawdopodobnie rozpoczętego przez agentów Paryża . W zamieszaniu towarzyszącym wydarzeniu królowa Zofia ratuje swoją najmłodszą córkę, księżniczkę Katarzynę i przemierza ponad dwa kilometry przez las z dzieckiem w ramionach. Kilku członków rodziny królewskiej, w tym sam Konstantyn, zostało rannych, a rezydencja władców została w dużej mierze zniszczona przez płomienie. W większości ginie szesnastu (lub osiemnastu, w zależności od źródeł) żołnierzy i inny personel pałacu.
Po tych wydarzeniach znacznie zmienił się stosunek rodziny królewskiej do Niemiec . pomiędzygrudzień 1916 i Luty 1917Królowa Zofia, która od dawna była mniej germanofilką niż jej mąż, wysyła do brata kilka telegramów z zapytaniem, kiedy oddziały Trójki będą mogły interweniować w Macedonii . Jednak suweren nigdy nie był zbyt blisko swojego brata, Kaisera Guillaume'a i nigdy tak naprawdę nie wybaczył mu jego postawy w czasie jego małżeństwa i jego konwersji na ortodoksję . Jednak pogwałcenie przez Ententę greckiej neutralności i groźby pod adresem życia męża i dzieci stopniowo skłoniły ją do zmiany zdania w stosunku do aliantów.
Schizma narodowaW Październik 1916, Eleftherios Venizelos organizowane w Salonikach do tymczasowego rządu rywalizować że kierowana przez SPYRIDON Lampros w Atenach. Jest to początek „ narodowej schizmy ” ( współcześnie grecki : εθνικός Διχασμός / ethnikós Dikhasmós ). Tesalia The Epir i część armii po byłej premier i reszta kraju zachowuje swoją lojalność wobec monarchy. Strefę neutralną między północą a „starą Grecją” (innymi słowy pierwszym regionem, który został wyzwolony spod jarzma osmańskiego ) organizuje Ententa , która również wspiera finansowo rząd Venizelos.
W tym samym czasie flota francusko-brytyjska pod dowództwem admirała Louisa Dartige du Fournet zajęła zatokę Salamis, aby wywrzeć nacisk na Ateny, do których wysłano różne ultimatum, głównie dotyczące rozbrojenia jej armii. 1 st grudzień 1916, żołnierze Ententy lądują w Atenach, by przejąć obiecane dwa miesiące wcześniej przez władcę artyleryjskie artyleryjskie. Greccy rezerwiści zmobilizowali się jednak potajemnie przed interwencją i ufortyfikowali Ateny. Francuzi zostali więc powitani przez ciężki ogień, a ich masakra została nazwana przez ówczesną prasę „ greckimi nieszporami ”. Po wydarzeniu król gratuluje swojemu ministrowi wojny i generałowi Doúsmanisowi . Przeciwnie, Ententa zareagowała raczej słabo. Francuska flota zbombardowała pałac królewski w Atenach, a rząd Aristide Briand zaproponował aliantom obalenie Konstantyna. Następnie chodzi o zastąpienie go jego młodszym bratem, księciem Jerzym . Jednak Rosja , ale także Włochy , odmówiły interwencji, ponieważ obawiały się greckich roszczeń do Azji Mniejszej oraz więzów rodzinnych łączących Konstantyna z carem Mikołajem II .
Z rosyjskich obrotów 1917 i Nicolas II osadzania Constantin I er traci ostatni z jego zwolenników w umowie. Więc10 czerwca 1917, Charles Jonnart , aliancki wysoki komisarz, zwraca się do rządu greckiego o abdykację króla i zastąpienie go księciem innym niż diadocha , uważanym za zbyt germanofila. Pod groźbą lądowania 10 000 żołnierzy w Pireusie , Konstantyn porzucił władzę na rzecz swojego drugiego syna, księcia Aleksandra . Mimo wszystko suweren odmawia abdykacji i tłumaczy swojemu następcy, że nie powinien uważać się za swego rodzaju regenta, odpowiedzialnego za zajęcie tronu w oczekiwaniu na powrót prawowitego monarchy.
11 czerwca, rodzina królewska ucieka potajemnie z pałacu w Atenach, otoczona przez tłum lojalistów, który nie chce widzieć odejścia Konstantyna, i dociera do Tatoï. W następnych dniach Konstantyn, jego żona i pięcioro ich dzieci opuścili Grecję w Oropos i wybrali drogę wygnania. To ostatni kontakt rodziny z tym, który jest teraz królem Aleksandrem I st . . W rzeczywistości, po powrocie do władzy, Venizelisty zabroniły wszelkich kontaktów między nowym władcą a jego rodzicami.
Po przekroczeniu Morza Jońskiego i Włoch Konstantyn i jego rodzina osiedlili się w niemieckojęzycznej Szwajcarii , najpierw w St. Moritz , a następnie w Zurychu . Na wygnaniu za władcami wkrótce podąża prawie cała rodzina królewska, która opuszcza Grecję wraz z powrotem Venizelosa jako szefa gabinetu i wejściem kraju do wojny u boku Ententy. Sytuacja finansowa rodziny królewskiej nie jest jednak najjaśniejsza, a Konstantyn, dręczony głębokim poczuciem porażki, szybko zachoruje. W 1918 zachorował na hiszpańską grypę i ponownie prawie umarł.
Po zakończeniu I wojny światowej i podpisaniu traktatów z Neuilly i Sèvres królestwo helleńskie dokonało znaczących nabytków terytorialnych w Tracji i Anatolii . Jednak Grecja jest daleka od odzyskania stabilności po odejściu Konstantyna i nadal trwają napięcia między Venizelosem a rodziną królewską. Decyzja Aleksandra I st poślubić Aspasia Manos , grecki arystokrata zamiast księżniczki podoba europejskie rzeczywiście jako szefa rządu i rodziców monarchy. Przede wszystkim niespodziewana śmierć młodego króla, otrutego ugryzieniem małpy, wywołuje kryzys instytucjonalny, który kończy sięListopad 1920porażka wyborcza Venizelos i gospodarstwo z zaskarżonej referendum , podczas którego 99 % głosów wyborców do przywrócenia na tron Konstantyna.
PrzywróceniePowrót Konstantyna i rodziny królewskiej do Aten 19 grudnia 1920towarzyszą ważne demonstracje ludowe; on nawet popełnił mason „na oczach” przez wielkiego mistrza Grecji. Jednak obecność króla nie przynosi oczekiwanego przez ludność pokoju. Co więcej, zapobiega kraj, aby otrzymać poparcie głównych sił w wojnie , że w przeciwieństwie do Turcji z Mustafa Kemal od roku 1919. W rzeczywistości, dawni sojusznicy nie odpuszczone do postawy Konstantyna w czasie pierwszej wojny światowej, a oni nie są gotowe wspierać go. Jeśli chodzi o króla, może on udać się do Anatolii w 1921 r., aby wspierać morale wojsk greckich, nie jest już dynamicznym głównodowodzącym, który poprowadził swój kraj do zwycięstwa podczas wojen bałkańskich w latach 1912-1913. Poważnie osłabiony chorobą, musi wrócić do Grecji wwrzesień 1921.
Wojna grecko-turecka trwała aż do greckiej klęski Sakaryi , w sierpniu-wrzesień 1921i odzyskanie Smyrny przez Turków, in,wrzesień 1922. Po tych wydarzeniach kraj pogrążył się w głębokim kryzysie politycznym i moralnym. Podczas gdy Mustafa Kemal stopniowo podbija Anatolię i wschodnią Trację , tysiące Greków zostaje zamordowanych, podczas gdy inni zostają wygnani. Jest to „ Wielka Katastrofa ”, uświęcona później Traktatem Lozannym z 1923 roku .
Abdykacja i drugie wygnanie11 września 1922(Julian) , część greckiej armii, dowodzonej przez generała Nikolaos Plastiras , wschodzi i żądać abdykacji Konstantyna I st i rozpuszczeniu z greckiego parlamentu . Po konsultacji ze swoim przyjacielem, generałem Ioánnisem Metaxásem , król abdykuje27 wrześniapodczas gdy jego najstarszy syn zastąpił go, tylko na kilka miesięcy, na tronie pod imieniem Jerzego II .
30 październikaKonstantyn, jego żona oraz księżniczki Irena i Katarzyna po raz kolejny opuścili swój kraj i zamieszkali w Villa Igiea w Palermo . Dotknięty miażdżycą i coraz bardziej przygnębiony, król czasem godzinami milczy, jego oczy gubią się w przestrzeni. Ostatecznie zmarł z powodu krwotoku mózgowego w dniu11 stycznia 1923.
W obliczu odmowy greckiego rządu rewolucyjnego zarezerwowania oficjalnego pogrzebu dla byłego władcy, w kościele prawosławnym w Neapolu organizowana jest ceremonia, po której rząd włoski oddaje mu ostatnie honory. Szczątki władcy są następnie przenoszone do cerkwi rosyjskiej we Florencji , gdzie spoczywają przez kilka lat. Prochy króla, jego żony Sophie i matki Olgi zostały ostatecznie deportowane do Grecji w 1936 roku, na interwencję nowo przywróconego króla Jerzego II. Od tego czasu spoczywają na królewskiej nekropolii Tatoï .
Pod koniec I wojny światowej i na początku lat dwudziestych kilka dzieł poświęconych królowi Konstantynowi I pojawiło się po raz pierwszy w Grecji i krajach Ententy . W pobliżu ruchu Venizelist , różni autorzy pochodzenia greckiego przedstawiają wówczas władcę w najciemniejszym świetle. Tak więc w W sercu niemieckiej intrygi (po francusku: Les Intrigues germaniques en Greece ) grecko-amerykański dziennikarz i pisarka Demetra Vaka-Brown (w) opisuje suwerena jako zaciekłego germanofila, całkowicie przekonanego o wyższości Niemiec. Były sekretarz Konstantyna, George M. Mélas ( były król Konstantyn, wspomnienia byłego sekretarza ), ze swojej strony nalega na „zdradę” swojego pana wobec tradycyjnych protektorów Grecji ( Francja , Wielka Brytania i Rosja ) i kwalifikuje księcia Mikołaja , brata monarchy, „złego geniuszu” monarchii. Podobny dyskurs znajdujemy u greckiego polityka Léona Maccasa, który oskarża monarchę o rzucenie się w ramiona Niemiec z powodu wpływów żony i upodobania do autorytarnych reżimów.
Poglądy na Konstantyna i jego rządy zmieniły się dramatycznie w latach 30. XX wieku . Podczas gdy hrabina Paola d'Ostheim publikuje korespondencję swojego byłego kochanka, aby lepiej poznać jego osobowość, inni autorzy malują jego portret o wiele bardziej pochlebny niż w przeszłości. We Francji, kraju, który uczestniczył szeroko w osadzeniu suwerennego i zwycięstwie Eleftherios Venizelos , Edward Driault (z tym Basileus Konstantyna XII, bohatera i męczennika ) oraz M mnie Luke Valti (z Mój przyjaciel króla ) nacisk na niesprawiedliwości, z jaką byłego króla potraktowali alianci oraz o pozytywnych aspektach jego panowania.
Wraz z II wojną światową osobowość Konstantyna popada we względne zapomnienie. We Francji nieliczne linijki, które wciąż są jej poświęcone, znajdują się obecnie w pracach bardziej ogólnych, dotyczących historii współczesnej Grecji, takich jak prace Apostolosa Vacalopoulosa czy Marca Terradesa. Suweren jednak nadal interesuje historyków rodzin królewskich, czy to brytyjskich (np. Alan Palmer i John Van der Kiste ), czy hiszpańskich (np. Ricardo Mateos Sáinz de Medrano). W ten sposób różni autorzy, niekiedy bardzo bliscy ich tematowi pracy, jak major Arthur Gould Lee czy książę Michel z Grecji , publikują prace poświęcone całej greckiej dynastii. Konstantyn pojawia się wtedy w przebraniu człowieka, który głównie starał się uchronić Grecję przed złymi czynami wojennymi w czasie, gdy kraj nie był gotowy do jej wyzwolenia. Jednak obecnie autorów interesują także anegdotyczne i prywatne aspekty życia monarchy. Jak John Van der Kiste zwraca uwagę na pracę Evelyn EP Tisdall, czasami zdarza się, że niektóre utwory brzmią „bardziej jak [powieści [powieści] z datami] niż jak [biografia [s]]” .
W The Athenians brytyjska dziennikarka i pisarka Beverley Nichols opowiada historię młodej Angielki, której brytyjskie tajne służby powierzyły zamordowanie króla Konstantyna podczas I wojny światowej . Jednak ta powieść szpiegowska , która czerpie z śledztwa autora w Grecji po przywróceniu suwerena, nigdy nie została opublikowana, ponieważ wydawnictwo Nichols uznało ją za zbyt kompromitującą. Dzieło, pierwotnie poświęcone królowej Zofii , istnieje do dziś jedynie w formie rękopisu.
Na ekranie postać króla Konstantyna pojawia się w kilku pracach:
W Grecji imię Konstantyna śpiewali zarówno jego zwolennicy, jak i przeciwnicy:
Aby uczcić grecką zwycięstwo Kilkis podczas drugiej wojny bałkańskiej , łożysko medal na bok, portret króla Konstantyna I st , a z drugiej strony, że od cesarza Bazylego II powiedział: „Bulgaroktonos” (zabójca Bułgarów) uderzyło w 1913.
W 1936 roku postanowienie Saints-Georges-i Konstantyna (w języku greckim : Βασιλικό και οικογενειακό τάγμα Αγίων Γεωργίου και Κωνσταντίνου / Vasiliko ke ikogeniako tagma Agion Georgiou ke Konstantinou ) został stworzony w nawiązaniu do patronów Konstantyna I st i jego poprzednik, król Georges I er , przez Jerzego II Grecji .
Różne znaczki z wizerunkiem króla Konstantyna I st zostały wydane przez Urząd grecki post :