Przestarzały | 10 i11 czerwca 1329 |
---|---|
Lokalizacja | w pobliżu Nicomedii w Bitynii |
Wynik | Osmańskie zwycięstwo Otto |
Imperium Bizantyjskie | Imperium Osmańskie |
Andronik III Jan VI Kantakuzen |
Orhan Samsa Çavuş |
4000 mężczyzn, większość z Tracji | 8000 mężczyzn |
Ciężkie straty | 275 martwych |
Wojna między Turkami a Bizancjum
Bitwy
Bitwa Pelecanon , znany również jako oryginalny Łacińskiej Bitwy Pelecanum , odbyła się 10 i11 czerwca 1329między bizantyńskimi siłami ekspedycyjnymi dowodzonymi przez Andronika III a armią osmańską dowodzoną przez Orhana . Armia bizantyjska została pokonana, co oznacza niepowodzenie ostatniej próby uwolnienia miast Anatolii obleganych przez Turków.
Dojście Andronikonu do władzy w 1328 r. sprawiło, że w ciągu ostatnich 40 lat bizantyjskie terytoria Azji Mniejszej zostały podbite przez Turków, z wyjątkiem kilku twierdz wzdłuż Morza Egejskiego i małej prowincji położonej wokół Nikomedii, 150 km od stolicy Konstantynopola. . Wszędzie Turcy wkraczali na ziemie cesarskie. Andronicus był zdeterminowany, aby wznieść oblężenia Nikomedii i Nicei i miał nadzieję na przywrócenie stabilnej granicy. Wraz z wielkim sługą Janem Kantakuzenem Andronik poprowadził największą armię, jaką mógł zebrać z Morza Marmara w kierunku Nikomedii. W Pélékanon armia osmańska blokuje drogę do bizantyjskich sił. Część armii tureckiej została wyparta. Jednak większość armii osmańskiej wycofała się na wzgórza na północ od pola bitwy. W pogoni za nimi armia bizantyńska doznała licznych potyczek, które obniżyły jej morale, podczas gdy sam cesarz został lekko ranny.
Turkom udało się nawet odciąć odwrót armii bizantyńskiej, która pod dowództwem wielkiego sługi musiała postanowić wycofać się drogą morską w kierunku Konstantynopola.
Podczas tej bitwy Samsa Çavuş, jeden z towarzyszy Orhana, wykazuje wielkie bohaterstwo.
Kampania przywrócenia granic właśnie zakończyła się niepowodzeniem w tej bitwie. Żadna inna nie próbowała odzyskać starożytnych bizantyjskich ziem Azji Mniejszej, z wyjątkiem kilku ekspedycji mających na celu zniesienie oblężenia Nikomedii, które zakończyło się upadkiem w 1337 roku . Gubernator nicejski , świadomy słabości pomocy, poddał się w 1331 roku . Stopniowo kontrola nad wschodnimi brzegami Bosforu uciekła Cesarstwu Bizantyjskiemu.