Bitwa pod Guilford Court House
Bitwa pod Guilford Court House
| Przestarzały | 15 marca 1781 |
|---|---|
| Lokalizacja | Greensboro , Karolina Północna |
| Wynik | Brytyjskie zwycięstwo pyrrusowe |
| Stany Zjednoczone | Brytania |
| Nathanael Greene | Charles Cornwallis |
| 4400 mężczyzn | 1900 mężczyzn |
| 79 zabitych 185 rannych 75 więźniów (rannych) 971 zaginionych |
93 zabitych 413 rannych 26 zaginionych lub więźniów |
Wojna o niepodległość Stanów Zjednoczonych
Bitwy
Południowy teatr wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych (1780-1782)
- Oblężenie Charleston
- Monck's Corner
- Prom Lenuda
- Waxhaws
- Dom spotkań Mobleya
- Młyn Ramsoura
- Klęska Hucka
- Colson's Mill
- Rocky Mount
- Wisząca skała
- Camden
- Fishing Creek
- Musgrove Mill
- Plantacja Wahaba
- Czarne mingo
- Charlotte
- Góra Królów
- Płytki Ford
- Fishdam Ford
- Farma Blackstocka
- Cowpens
- Bród Cowana
- Torrence's Tavern
- Pyle Massacre
- Wetzell's Mill
- Guilford Court House
- Fort Watson
- Wzgórze Hobkirka
- Fort Motte
- Augusta
- Dziewięćdziesiąt sześć
- Dom w Podkowiu
- Chesapeake
- Eutaw Springs
- Lindley's Mill
- Yorktown
- Most Videau
- Zatoka Hudsona
- Rzeka Combahee
_relief_location_map.png)
|
|
Bitwa pod Guilford Court House jest walka z wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych w dniach15 marca 1781w Greensboro , North Carolina . Brytyjskie siły 2100 żołnierzy dowodzone przez generała porucznika Charlesa Cornwallisa pokonały siły 4500 Amerykanów dowodzone przez generała dywizji Nathanaela Greene'a . Armia brytyjska poniosła jednak tak duże straty, że wynik ten uznawany jest za strategiczne zwycięstwo Amerykanów.
Pomimo stosunkowo niewielkiej liczby zaangażowanych żołnierzy, bitwa jest uważana za kluczową dla zwycięstwa Ameryki w rewolucji. Wydaje się, że przed bitwą Brytyjczycy odnieśli wielki sukces w podboju większości Gruzji i Karoliny Południowej z pomocą dużych frakcji lojalistów i wierzą, że Karolina Północna może być w ich zasięgu. W rzeczywistości Brytyjczycy aktywnie rekrutują w Północnej Karolinie, kiedy ta bitwa kończy ich kampanię rekrutacyjną. Po bitwie Greene przeniósł się do Południowej Karoliny, podczas gdy Cornwallis zdecydował się awansować do Wirginii i próbował dołączyć do około 3500 żołnierzy pod dowództwem brytyjskiego generała dywizji Williama Phillipsa i Amerykanina Benedicta Arnolda, który zmienił strony w zeszłym roku. Decyzje te pozwalają Greene'owi zmniejszyć brytyjską kontrolę nad Południem, prowadząc Cornwallis do Yorktown i ostatecznie przekazując go generałowi dywizji George'owi Washingtonowi i generałowi porucznikowi Jean-Baptiste Donatienowi de Vimeur de Rochambeau .
Uwagi i odniesienia
- (fr) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z artykułu w angielskiej Wikipedii zatytułowanego „ Battle of Guilford Court House ” ( zobacz listę autorów ) .