Alberto Lattuada

Alberto Lattuada w 1951 roku. Kluczowe dane

Narodziny	13 listopada 1914 Mediolan ( Lombardia , Włochy )
Narodowość	Włoski
Śmierć	3 lipca 2005 r.(w wieku 90 lat) Orvieto ( Umbria , Włochy )
Zawód	Reżyser , scenarzysta , aktor , producent

Alberto Lattuada , urodzony dnia13 listopada 1914w Mediolanie i zmarł dnia3 lipca 2005 r.w Orvieto , jest włoskim reżyserem , scenarzystą , aktorem i producentem .

Biografia

Syn muzyka i kompozytora oper Felice Lattuada , Alberto Lattuada bardzo wcześnie rozwinął pasję do kina. Był jeszcze tylko uczniem liceum, kiedy został redaktorem awangardowego dwumiesięcznika Camminare ( Advance ), powstałego na początku 1933 roku. Pociągała go też sztuka figuratywna, stale rysująca. Ale jest też czytelnikiem klasyków, zwłaszcza rosyjskich (jego twórczość nosi tego ślady), i manifestuje pisarskie talenty. W następnych latach rozpoczął studia na Wydziale Architektury w Mediolanie i kontynuował studia aż do uzyskania dyplomu.

To na Uniwersytecie naprawdę zaczął zajmować się kinem, komponując scenografię do filmu w zmniejszonych formatach, uczestnicząc jako asystent w pierwszym dużym filmie kolorowym nakręconym we Włoszech Il museo dell'amore (1935). Poświęcił się natomiast, wraz z Mario Ferrarim i Luigim Comencinim , odnajdywaniu i przechowywaniu kopii starych filmów, pokazywaniu ich, a następnie studiowaniu najbardziej godnych uwagi filmów. przyszłej Fondazione Cineteca Italiana di Milano . W 1938 wstąpił do redakcji Corrente , dwumiesięcznika krytyki artystycznej i antyfaszystowskiej procy, która została szybko przerwana, gdy Włochy przystąpiły do wojny . Jednocześnie wykonywał reportaże fotograficzne z kręconych filmów dla Tempo illustrado , ale został z nich zwolniony na prośbę faszystowskiego hierarchy Luigiego Freddiego. Jego doświadczenia literackie doprowadziły go do zostania asystentem Mario Soldatiego przy Piccolo mondo antico (1941) i Ferdinando Marii Poggioli przy Sissignorze (1942). Karierę reżyserską rozpoczął od filmu Giacomo l'idealista (1943), inspirowanego powieścią Emilio de Marchi (es) i podążającego za kaligraficznym trendem wcześniejszych współpracy z Soldatim i Poggioli. Kariera Alberto Lattuady będzie „naznaczona przechodzeniem między brutalnymi, często satyrycznymi kronikami wydarzeń bieżących a wyrafinowanymi adaptacjami literackimi” ( Lorenzo Codelli ).

Perspektywy

„W Lattuadzie jest tajemnica. Opowiada w każdy możliwy sposób czuły, gorzki i komiczny patos samotności. Jest królem niewidzialnego niedopowiedzenia, jest zawsze na dole, nigdy poza nim. " ( Pierre Kast )
„Lattuada jest jednym z włoskich autorów, którzy jak mówią teologowie przyznają największe miejsce 'ciału', ale w przeciwieństwie do tych ostatnich nie uważa tego za grzech. Jego filmy krzyżują się z niezwykłymi kobietami, dziwnymi erotomaniakami (mężczyzna w bieli z Sans pitié ), a namiętności nie maskują ich naskórkowych aspektów. " ( Michel Mardore )
„Spośród wszystkich włoskich filmowców, Lattuada jest tym, którego wiek tętnic jest najbardziej ożywiony, tym, który jest najmniej złożony, który jest najbardziej skupiony na rzeczy. " ( Ado Kyrou )
„Oprócz lojalności wobec siebie, która w Lattuadzie jest bezwzględną, dziką, niezłomną lojalnością, nauczyłam się cierpliwości, dyscypliny, czujnej uwagi na punkcie cierpienia. Nauczyłem się dokładnego studiowania charakteru, psychologii, odrzucania banału. " ( Mario Soldati )

Cytat Alberto Lattuady

„Wierzę, że stałą cechą, którą można znaleźć we wszystkich moich filmach, jest stan samotności jednostki wobec społeczeństwa, samotność nieodłączna od dążeń jednostki do przyłączenia się do społeczeństwa tych, którzy mają nadzieję i dążą do niego. Postawa buntu, zrodzona z samotności, skierowana przeciwko niej i prowadząca w większości przypadków tylko do potwierdzenia tej samotności. "( Bianco i Nero ,Czerwiec 1961).
„Zawsze miałem skrupuły, by triumfalnie trzymać się swoich czasów. Mam nawet kokieterię, że chcę być zrozumiany tylko z pewnym opóźnieniem, a co za tym idzie, staram się przewidywać pewne tematy, pewne sposoby. Weźcie Włosi odwrócą się . Dziesięć lat przed Nową Falą przenośna kamera rzuciła się na ulice, wsiadła do samochodu, zrobiła niedyskretne oko i wybrała najbardziej tajną rzeczywistość. Zobacz też Le Moulin du Pô , krytyk historyczny minionej epoki, prowadzony według problemów współczesnych Włoch (lata przed Senso ), czy Le Manteau, którego fantastyczny realizm znacznie wyprzedza realizm La Strady . Albo I Dolci inganni ( Młodzież ), która otworzyła debatę na temat problemu, jaki stwarza młodzieży przebudzenie ich seksualności? Więc jeśli wracam do Bandit i pitié Sans , powiem, że najbardziej wartościowe części tych filmów są również najbardziej oderwane od przypadku, od nowości. Są to najbardziej symboliczne, których znaczenie miało być uniwersalne. Podczas gdy najbardziej przestarzałe są najbardziej zakotwiczone w filmie dokumentalnym. "( Inkwadratura ,Październik 1962-wrzesień 1963. Wywiad z Lino Peroni)
„Całkowita wierność duchowi dzieła literackiego, maksymalna niewierność w narracyjnym prowadzeniu transpozycji kinematograficznej: tak można scharakteryzować relacje między kinem a literaturą; (…) te dwie siły pomagają sobie nawzajem, integrują się, kaleczą, deprawują, ożywiają fascynujące lub odrażające nieczystości. »( Kino i literatura (1965), w Feuillets au vent , Éditions JC Lattès)

Filmografia

Dyrektor

1943 : Giacomo l'idealista , także redaktor also
1945 : La nostra guerra
1945 : Le Past qui tue (it) ( La freccia nel fianco ) (współreżyserowany z Mario Costą )
1946 : Bandyta ( Il bandito )
1947 : Zbrodnia Giovanniego Episcopo ( Il delitto di Giovanni Episcopo )
1948 : Bez litości ( Senza pieta )
1949 : Le Moulin du Pô ( Il mulino del Po )
1950 : Les Feux du music-hall ( Luci del varietà ), również producent
1951 : Anna
1952 : Płaszcz ( Il cappotto )
1953 : La Louve de Calabre ( La lupa )
1953 : Włosi odwracają się ( Gli Italiani si voltano ), odcinek L'Amour à la ville ( l'Amore in città )
1954 : Scuola elementare (it)
1954 : La Pensionnaire ( La spiaggia )
1957 : Guendalina
1958 : Burza ( La tempesta )
1960 : Młodzież ( I dolci inganni )
1960 : La Novice ( Lettere di una novizia )
1961 : L'Imprévu ( Imprevisto )
1962 : Mafios
1962 : Step ( Steppa )
1965 : La Mandragora ( La mandragola )
1967 : Misja TS ( Niezrównana )
1967 : Don Giovanni na Sycylii
1969 : Amica (to)
1969 : Fräulein Doktor
1970 : Przyjdź i napij się z nami kawy ( Venga a prisere il caffè da noi )
1972 : Dobra kryjówka ( Bianco, rosso e ... )
1973 : Wielka głowa (Sono stato io!)
1974 : La Bambina (it) ( Le faro da padre )
1976 : Serce psa ( Cuore di cane )
1976 : Och, Serafino! (to)
1978 : Dziewczyna ( Così come sei )
1980 : La Cigale (it) ( La cicala )
1981 : Akt kobiety ( Nudo di donna ) - Lattuada porzuciła zdjęcia po kilku dniach, a film wyreżyserował Nino Manfredi
1985 : Christopher Colombus (telewizorka telewizyjna)
1987 : Cierń w sercu ( Una spina nel cuore )
1988 : Fratelli (telewizyjna telenowela)
1989 : 12 rejestrów na 12 città (it)
1989 : Mano rubata (film telewizyjny)

Autor scenariusza

1941 : Wesele o północy ( Piccolo mondo antico )
1942 : Sissignora
1943 : Giacomo idealista
1945 : La freccia nel fianco (it)
1946 : Bandyta ( Il bandito )
1947 : Zbrodnia Giovanniego Episcopo ( Il delitto di Giovanni Episcopo )
1948 : Le Moulin du PO (Il mulino del Po)
1950 : Pożary sali muzycznej ( Luci del varietà )
1952 : Płaszcz ( Il cappotto )
1953 : Włosi odwracają się (Gli Italiani si voltano) , szkic L'Amour à la ville (L'Amore in città) , film zbiorowy.
1953 : La Louve de Calabre (La lupa)
1954 : La Pensionnaire ( La spiaggia )
1956 : Guendalina
1958 : Burza ( La tempesta )
1960 : Młodzież (I dolci inganni)
1960 : La Novice ( Lettere di una novizia )
1961 : L'Imprévu ( Imprevisto )
1962 : Step ( Steppa )
1965 : La Mandragora ( La mandragola )
1966 : Niezrównany
1967 : Don Giovanni na Sycylii
1969 : Amica (to)
1969 : Fräulein Doktor
1970 : Venga a prisere il caffè da noi
1972 : Bianco, Rosso i ...
1973 : Sono stato io!
1974 : Farò da padre (it)
1975 : Cuore di cane , również producent
1976 : O Serafina (en)
1978 : Dziewczyna ( Così come sei )
1979 : Il corpo della ragassa (it)
1980 : La cicala (to)
1985 : Krzysztof Kolumb (telewizyjna telenowela)
1987 : Cierń w sercu ( Una spina nel cuore )
1988 : Fratelli (telewizyjna telenowela)

Aktor

1950 : Pożary sali muzycznej ( Luci del varietà ): opiekun teatralny
1955 : Bohater naszych czasów : reżyser
1976 : Och, Serafino! (pl) : szalony lekarz azylu
1978 : Dziewczyna ( Così come sei ): włóczęga
1994 : Il Toro (w) : Colombani

Inscenizacje spektakli operowych

Dydona i Eneasz przez Henry'ego Purcella , Teatro dell'Opera, Rzym, 1949 r.
Gwałt na Lukrecji przez Benjamina Brittena , Teatro dell'Opera w Rzymie, 1949.
Westalce przez Gasparo Spontini , Teatro Comunale we Florencji (inauguracja musicalu maja ), 1970.

Nagrody

Cena za całą karierę David di Donatello Awards 1994
Nagroda dla Najlepszego Reżysera , przyznana przez Sindicato Nazionale Critici Cinematografici Italiani (SNCCI) w Rzymie za Zbrodnię Giovanniego Episcopo w 1948 roku
Najlepszy scenariusz nagroda, przyznawana przez SNCCI w Rzymie do Guendalina w 1958 roku
Nagroda za najlepszą reżyserię na Festiwalu Filmowym w San Sebastián w 1961 za L'Imprévu

Uwagi i referencje

Zobacz chronologię 2005 na oficjalnej stronie Radia Watykańskiego
w: Przedmowa do Feuillets au vent , Éditions JC Lattès , Paryż, 1981.
w: Cinema 61 , n o 56 maja 1961 r.
w: Pozytywny , kwiecień 1958.
Wstęp do Premier planu , Alberto Lattuada , n O 37, maj 1965.

Zobacz również

Bibliografia

Filippo Maria De Sanctis : Alberto Lattuada (przedmowa Mario Soldati ), wyd. Ugo Guanda, Parma, 1961 (włoski).
Federazione Italiana dei Circoli del Cinema : Alberto Lattuada, proboszcz Virgilio Tosi i Callisto Cosulich , Rzym, 1961 (włoski).
Alberto Lattuada: Feuillets au vent , JC Lattès ed., Paryż, 1981.
Aldo Tassone : Włoskie kino mówi , (biografia), Paryż, red. Ediligi, 1982.

Linki zewnętrzne

Ewidencja organów :
Zasoby związane z muzyką :
- Dyskoteki
- (it) Discografia Nazionale della Canzone Italiana
- (pl) MusicBrainz
Zasoby audiowizualne :
- Allocyna
- (pl) Allmovie
- (pl) Internetowa baza filmów
Zasoby dotyczące sztuk pięknych :
- (pl + nl) RKDartyści
Alberto Lattuada na BiFi.fr
Alberto Lattuada na lesgensducinema.com