Zoologia



Informacje, które udało nam się zgromadzić na temat Zoologia, zostały starannie sprawdzone i uporządkowane, aby były jak najbardziej przydatne. Prawdopodobnie trafiłeś tutaj, aby dowiedzieć się więcej na temat Zoologia. W Internecie łatwo zgubić się w gąszczu stron, które mówią o Zoologia, a jednocześnie nie podają tego, co chcemy wiedzieć o Zoologia. Mamy nadzieję, że dasz nam znać w komentarzach, czy podoba Ci się to, co przeczytałeś o Zoologia poniżej. Jeśli informacje o Zoologia, które podajemy, nie są tym, czego szukałeś, daj nam znać, abyśmy mogli codziennie ulepszać tę stronę.

.

Zoolog (Torben B. Larsen) obserwujcy kameleona

Zoologiczny (termin pochodzi od staroytnego greckiego  :  / zôion zwierz i  / lógos rozmowa) jest nauk , która bada si zwierzta . Specjalici w tej dyscyplinie nazywani s zoologami lub zoologami .

czc ze sob kilka dyscyplin i wykorzystujc wiele technik, nauka ta rozwijaa si powoli przez stulecia od czasów prehistorycznych . Historycznie, pierwsze naukowe refleksje dotyczce zoologii, które zostay nam przekazane, pochodz od Arystotelesa . Wielkie próby klasyfikacji gatunków zwierzt byy od tego czasu liczne i czsto zmieniane.

Rozrónienie midzy zoologi a botanik

Granica midzy zoologi, która bada zwierzta, a botanik , która bada roliny, bya i nadal jest przedmiotem kontrowersji. Niektóre ywe istoty, uwaane za roliny, okazay si zwierztami; Dla niektórych innych jeszcze na progu XXI th  wieku, przedmiotem dyskusji. Dla tych nietypowych ywych istot, nalece do jednej lub drugiej nauki, zostao zmodyfikowane dziki postpowi technicznemu lub naukowemu i odkryciom (m.in. mikroskopia czy analiza DNA).

Podczas gdy wikszo metazoans zawsze byy umieszczone wród zwierzt, niektóre nisze metazoans byy jeszcze w XIX th  century umieszczony w specjalnej kategorii o nazwie   Zoophytes   (etymologicznie: zwierz, rolina). Ta dua grupa tradycyjnie obejmowaa Gbki , Cnidarianie i Ctenofory . Carl von Linne klasyfikowane w tej kategorii Miczaki takich jak Mtwy , Aplysia , Holothuria , ale take szkarupni ( jeowce i rozgwiazdy ). Dopiero w 1744 roku Jean André Peyssonnel rozpozna koralowiec jako zwierz; Podobnie gbki nie zostay uznane za zwierzta a do 1825 roku.

Jeszcze bardziej problematyczny jest przypadek pierwotniaków . Badanie jednokomórkowych istot ywych ujawnia niejednoznaczne formy, w których rozrónienie midzy zwierzciem a rolin nie jest absolutne. Niektóre z nich, takie jak euglena lub niektóre perydynidy, które mog mie diet autotroficzn lub heterotroficzn , od dawna znajduj si na pograniczu obu dyscyplin. Dlatego niektóre organizmy jednokomórkowe s zaopatrzone w chlorofil (charakter stanu rolinnego), s ruchliwe i maj elastyczn bon komórkow (charakter stanu zwierzcego).

W drugiej poowie XIX th  century, Ernst Haeckel , natomiast wspóistnienie tych znaków zostao odziedziczone po przodkach, wspólnymi dla zwierzt i rolin okrela jednokomórkowych organizmów panowanie pierwotniaki ( pierwotniaków ) w 1866 roku protistologia , badania naukowiec Protisty, wtedy przywiza si zarówno do zoologii, jak i botaniki. Pozostaa jednak pewna tradycyjna dychotomia: zoologowie badajcy formy o powinowactwie do zwierzt, a botanicy o formach o powinowactwie do rolin. Dlatego granice i klasyfikacje protistów zaproponowane przez naukowców róni si znacznie w zalenoci od danej dyscypliny. Naukowcy próbowali oddzieli dwóch królestw zwierz i rolina, które maj tendencj do seryjnej w Wiciowce , poprzez odrónienie Zooflagellates i Phytoflagellates.

Dla biologów, jak Cavalier-Smith w kocu XX th  wieku, zaleca si nie uywa terminu jednokomórkowe zwierzta Zoologia jest nauk o zwierztach i pierwotniaków.

Na pocztku XXI th  wieku, dane biologii molekularnej stosowane do oceny bardziej niezawodnie pokrewiestwo midzy rodów organizmów ywych.

Wspóczesne metody kladystyki pozwoliy na wyrónienie linii zielonej (co niewtpliwie dotyczy botaniki i fykologii ), opisthochontów (co dotyczy zoologii i mikologii ), linii brzowej (fizykologia) oraz rónych linii, które nale do tej czy innej dyscypliny. zawsze rozwizane i które domylnie wchodz w zakres protistologii.

Rónica midzy zoologi a botanik zaciera si do tego stopnia, e w 2012 r. Przyjmuje si, e wród Metazoans zwierzta morskie ( parzydekowce, takie jak koralowce i ukwiay) s przeksztacane w roliny przez endosymbioz z glonami chlorofilowymi: zooksantelle , fotosyntetyczne dinofity, które dostarczaj je materi organiczn. W niektórych przypadkach te endosymbiotyczne glony s przenoszone z pokolenia na pokolenie przez jaja ywiciela, na wzór dziedziczenia plastydów u rolin.

Historia

Pre-historia

ubr reprezentowany w jaskini Lascaux .

e Homo sapiens z na Górnym paleocenu produkowane wielu obrazy, ryciny i rzeby skalne. Te artystyczne przedstawienia, niewtpliwie rytualne, pokazuj, e nasi przodkowie uwanie obserwowali faun, przedstawiajc szczegóy wiadczce o dobrej znajomoci zwierzt w ich rodowisku, takie jak pierzenie ubra czy fad skórny wystpujcy u nasady ogona mamuta .

Bestiariusz zrónicowana w zalenoci od regionu, i zgodnie z porach Górna Paleolitu  : Uwaamy jednak, w wikszoci duych rolinoerne ( konie , bizony , tura ), a na grocie Lascaux .

Inne gatunki s rzadziej reprezentowane, czasami z siln dominacj geograficzn lub chronologiczn: lwy i nosoroce w jaskini Chauvet w Ardèche , jelenie w jaskiniach regionu Cantabres w Hiszpanii czy mamuty w Rouffignac w Dordogne . Zdarza si równie, e reprezentowane s zwierzta nieokrelone lub fantastyczne: posta z hali byków w Lascaux jest czasami nazywana   jednorocem  .

Okres neolitu pokazuje równie bardzo realistyczne przedstawienia zwierzt. Na Saharze cywilizacja pasterzy sigajca VI tysiclecia pne. AD jest odpowiedzialny za ryciny i malowida naskalne sklasyfikowane w stylu hartebeest i bovidae. W swojej najstarszej formie okres bbelkowy zawiera jedynie ryciny przedstawiajce dzikie zwierzta: krowy, konie, koty, yrafy, muflony, antylopy, gazele, sonie, nosoroce, strusie itp. W swojej nowszej formie okres bydlcy Odpowiada malowidom przedstawiajcym faun domow: woy, kozy i owce.

  • Termin hartebeest odnosi si do skamieniaego bawoa afrykaskiego ( Bubalus antiquus ), który y na Saharze .

  • yrafa przedstawiona w Tadrart Acacus w Libii .

antyk

Neolit obrót , który charakteryzuje si udomowienia zwierzt, utrzymywao si przez okres od staroytnoci.

Staroytn wiedz o dzikiej przyrodzie ilustruje realistyczny obraz dzikich i domowych zwierzt na Bliskim Wschodzie , w Mezopotamii i Egipcie .

Te zwierzta w staroytnym Bliskim Wschodzie , jak równie zwierzta w staroytnym Egipcie s dziedzinie kultury zoologii, rozszerzajc wit symbolik i sztuk, poprzez praktyki i techniki " hodowli , od polowania lub wdkowania .

Wynalazek pisma znajduje odzwierciedlenie w zoologii dziki obecnoci zwierzt w egipskich hieroglifach .

Okres staroytnoci by okresem Arystotelesa w caym zakresie naukowym w dziedzinie zoologii.

Grecki filozof Arystoteles (384 pne-322 pne) powica wiele traktatów wiatu zwierzt. Arystoteles w swojej Historii zwierzt próbuje dokona zrozumiaej klasyfikacji zwierzt . Pisze Historia Animalium , ogóln biologi zwierzt, De Partibus Animalium , anatomi porównawcz i fizjologi zwierzt oraz De Generatione Animalium , powicon biologii rozwoju. Szczególnie w Parts of Animals porusza kwesti klasyfikacji zwierzt wedug rodzaju i gatunku.

Rzymski przyrodnik Pliniusz Starszy (23-79) powica zwierztom cztery ksiki (VIII, IX, X i XI) w swojej encyklopedycznej pracy L ' Histoire naturelle (Naturalis Historia), skadajcej si z 37 tomów napisanych w jzyku aciskim. W czterech ksikach o zwierztach Pliniusza Starszego, zwierzta ldowe, ryby (to znaczy zwierzta morskie i ryby rzeczne), ptaki i owady s sukcesywnie badane.

  • Physiologos jest greckim bestiariusz prawdopodobnie siga II th  wieku. Zajmuje si waciwociami zwierzt, ptaków i fantastycznych stworze.

Dydaktycznego wiersze Oppian Corycos o tym ryboówstwa poowów i Ixeutiques na polowania, równie zawieraj wiele opisów i opowiada o zwierztach znanych Staroytnych II th  century.

  • Elian (ok. 175-ok. 235): greckojzyczny rzymski mówca i przyrodnik. 17 ksiek jego Animal Characteristics ( / Perì Zôiôn Idiótêtos) zawiera anegdoty dotyczce 70 gatunków ssaków, 109 gatunków ptaków, okoo pidziesiciu gadów i okoo 130 ryb.

Oppian Syrii , który y w III th  century, jest autorem poetyckiego dziea powiconego polowania ownych opisujc równie egzotyczne zwierzta.

redniowiecze

Bajeczne zwierzta i biblijne tabu.

W redniowieczu wiedza o zwierztach rozwina si stosunkowo niewiele. Wikszo autorów, którzy badali ycie zwierzt s zalene od Izydor z Sewilli (ok. 560-636), który zgromadzi na pocztku VII th  wieku w jego Etymologiae ( Etymologii lub Origins ) niektóre wypowiedzi, ale take mity przekazywane przez Pliniusza w jego Natural Historie .

W VIII -go  wieku, Al-Asma'i (ok. 740-828), jzykoznawca z Basry w Iraku , napisa pierwsz powan traktatach wiata islamskiego na zoologii. Jego prace, Kitab al-Khail (Ksiga Konia) i Kitab al-Ibil (Ksiga Wielbda) szczegóowo opisuj fizjologi tych zwierzt.

Napisa take inne ksiki o owcach Kitab al-Sha , rzadkich zwierztach Kitab al-Farq i dzikiej przyrodzie Kitab al-wuhûsh .

Podczas okresu redniowiecza do IX th  wieku, innych uczonych arabskich, takich jak Al-Dahiz (ok. 776-868), autor ksiki zwierzt Kitab al-Hawayan , utrzyma zainteresowanie zoologicznego badania.

XII th  century ten ponownego odkrycia Arystotelesa i jego powiconych leczonych zwierzt, w szczególnoci poprzez komentarze arabskich filozof Averroes (1126-1198) oraz przekady scholastycznej filozofa Michael Scot (ok. 1175-ok. 1236). Bdzie to punkt wyjcia do ponownego zainteresowania wiatem zwierzt.

  • Fryderyk II witego Cesarstwa Rzymskiego (1194-1250) napisa ilustrowany podrcznik sokolnictwa i ornitologii, De arte venandi cum avibus , w którym opisa ponad 900 gatunków ptaków. Dokonuje bardzo dokadnych obserwacji zachowa ptaków, które znacznie wyprzedzaj jego czasy. Nie waha si krytykowa Arystotelesa, któremu zarzuca, e ma jedynie teoretyczn wiedz o ptakach.
  • Albert Wielki (ok. 1200-1280) jest autorem obszernego traktatu De animalibus powiconego faunie. Autor ten przywizywa szczególn wag do rozmnaania i seksualnoci zwierzt. Jeli chodzi o studia zoologiczne, jego prace s porównywalne pod wzgldem wanoci z pracami Arystotelesa .

Jednoczenie od koca XII -tego  wieku , naturalna historia zwierzt przechodzcych przez co mona nazwa jego wspaniay okres z rozprzestrzenianiem   bestiariusz   powicone opisowi i symbolicznej reprezentacji prawdziwych zwierzt i urojone. Bogaty redniowieczny bestiariusz inspirowane anonimowy Oriental prac, prawdopodobnie pochodzcy z II th  wieku i prawdopodobnie skada si w Aleksandrii Physiologos . Wzbogacony z czasem zapoyczeniami z Etymologiae d'Isidore z Sewilli i autorów nieobecnych w pierwotnej wersji, staje si gównym ródem redniowiecznych bestiariuszy. Tak wic w tych kolekcjach pojawia si mnóstwo bajecznych lub fantastycznych zwierzt, niektóre odziedziczone po staroytnoci, inne wykluy si w popularnych obrazach redniowiecza, wród których: jednoroec , feniks , skalny ptak , robak , smok , bazyliszek , morze w , syrenka , gryf .

W swojej encyklopedii naturalistycznym jzyku oleju , Li ksiki skarb Dou (1265), uczony Florentine Brunetto Latini (ok. 1220/94) szanuje ramy zwierzcia bestiariusz tradycji mieszajc nauki XIII -go  wieku i legend .

renesans

Synny drzeworyt, grawerowany przez Albrechta Dürera w 1515 roku , zwany Nosorocem Dürera .

Wycieczki eksploracyjne i mikroskopici.

Okoo 1480 roku Juliana Berners , prawdopodobnie przeorysza klasztoru Sopwell w pobliu St Albans, opublikowaa prac o sokolnictwie, a drug o ryboówstwie .

Pionierem bada nad faun wodn by Ippolito Salviani (1514-1572), który w 1554 roku opublikowa prac zatytuowan Aquatilium animalium historiæ .

Guillaume Rondelet (1507-1566) by lekarzem w Montpellier, gównym orodku francuskiej nauki, gównie botaniki i medycyny, w okresie renesansu. W 1555 roku opublikowa Universæ aquatilium historiæ pars altera, w którym przedstawi wszystkie znane mu zwierzta wodne, nawet te mityczne. Dodaje wiele osobistych spostrzee wysokiej jakoci.

Pierre Belon (ok. 1517-1564) jest autorem w 1551 roku Historii naturalnej dziwnych ryb morskich z prawdziwym obrazem i opisem Daulphina i kilku innych jego gatunków . Napisa te w 1555 roku dzieo zatytuowane Histoire de la nature des oiseaux . W swojej pracy skupia si w szczególnoci na anatomii porównawczej. Dedykowany jest mu paleearktyczny ptak: ohar belon .

  • Strona tytuowa Historii naturalnej dziwnych ryb morskich ... autorstwa Pierre'a Belona.

Conrad Gessner (1516-1565) opublikowa swoj Histori animalium w Zurychu w latach 1551-1558. Niezmordowany kompilator, nazywany szwajcarskim Pliniuszem, zebra ca wiedz o zwierztach, o których wiedzia. Przedstawia je uporzdkowane alfabetycznie, przy czym kade zwierz jest analizowane na identycznym modelu. Celem Gessnera nie jest osdzanie, ale uczynienie encyklopedii jak najbardziej wyczerpujc. Jego twórczo, bogato ilustrowana m.in. przez Albrechta Dürera , bdzie wielokrotnie wznawiana przez ponad trzy stulecia.

Ulisse Aldrovandi (1522-1605) publikuje od 1559 do 1605 pierwsze cztery tomy historii naturalnej (w tym De Animalibus insectis w 1602 r., Który jest w rzeczywistoci siódmym tomem), które bd numer czternacie, pozostae zostay opublikowane po jego mierci (ostatni tom pojawiajce si w 1668 r.). Ten przyrodnik nadal czci staroytno i przypisuje tyle samo uznania Strabonowi i Pliniuszowi, jak wasnym obserwacjom.

  • Frontispiece to Historiae animalium ... (1554) autorstwa Conrada Gessnera.

  • Fronton do De animalibus insectis ... (1602) przez Ulisses Aldrovandi.

XVII th i XVIII th  stulecia

Lynx , zaprojektowany przez Jacques'a de Seve .
Ilustracja z historii czworonogów Buffona .

John Ray (1627-1705) i Francis Willughby (1635-1672) odegrali w tym okresie istotn rol w botanice i zoologii. Ci dwaj mczyni spotykaj si w Cambridge i wkrótce zostaj przyjaciómi. Razem podróuj po Europie, gdzie obserwuj zwierzta w swoim otoczeniu.

W zoologii Ray jako pierwszy zaproponowa klasyfikacj zwierzt na podstawie kryteriów anatomicznych, a nie behawioralnych czy rodowiskowych. Jego klasyfikacja, w szczególnoci ptaków, jest najbardziej zaawansowana a do pracy Linneusza.

Przedwczesna mier Willughby'ego uniemoliwia mu ukoczenie kilku prac, które Ray wzbogaci (czasami znacznie) i opublikuje pod jedynym nazwiskiem Willughby. Tak jest w przypadku Ornithologia (Londyn, 1676) i De historia piscium (Oxford, 1686). Wród gównych prac Raya naley wymieni Synopsis animalium quadrupedum et serpentini generis (Londyn, 1693). Kilka jego prac ukazao si pomiertnie, jak Historia insectorum w Londynie w 1710 r. Czy Synopsis avium et piscium jeszcze w Londynie w 1713 r.

Francesco Redi (1626-1697) interesuje si parazytologi i opisuje prawie 100 gatunków mikroskopijnych lub bardzo maych pasoytów. Jest ródem licznych obserwacji dotyczcych pokolenia owadów i robaków jelitowych.

Marcello Malpighi (1628-1694), ojciec mikroskopijnej anatomii lub histologii , ma dzi swoje imi zwizane z dziesitkami struktur w ludzkim ciele i owadach.

Jan Swammerdam (1637-1680), którego praca skupiaa si na anatomii owadów, które bada przy uyciu wykonanego przez siebie mikromateriau do preparacji, opublikowa w 1669 r. Ogóln histori owadów, w której klasyfikuje je wedug rodzaju ich metamorfozy . Swammerdam rozrónia owady z cakowit i niepen metamorfoz i dokadnie opisuje te przemiany.

Girolamo Fabrizi d'Acquapendente (1537-1619) jest szczególnie zainteresowany rozwojem embrionalnym zwierzt. Jego badania ukoczy jeden z jego uczniów, Hieronymus Fabricius (1537-1619), który bada rozwój embrionalny kurczaków.

Pierwsze prace nad owadami s datowane z pocztku XVII -tego  wieku. Thomas Muffet (ok. 1552-1604), angielski lekarz i przyrodnik, opublikowa pomiertnie w 1634 r. Theatrum Insectorum , ksik w caoci powicon owadom (termin, który skutecznie okrela owady, ale take wiele innych bezkrgowców). Charls Butler (1559-1647) opublikowa w 1609 roku pierwsz ksik w caoci powicon pszczoom.

Holenderski przyrodnik Jan Goedart ( 1617-1668 ) opublikowa w latach 1662-1667 traktat Metamorphosis et historia naturalis insectorum, w którym opisa 140 owadów przedstawionych na licznych ilustracjach. Jako pierwszy opisa peny cykl ycia motyla , od jaja do dorosego.

Istotny postp w dziedzinie anatomii porównawczej zawdziczaj we Francji Claude Perrault (1613-1688) i Joseph Guichard Duverney (1648-1730), których czy cisa wspópraca.

Claude Perrault da Josephowi Guichardowi Duverneyowi przykad w badaniach nad struktur zwierzt.

Joseph Guichard Duverney (1648-1730) opublikowa na pocztku XVIII -go  wieku wielu wanych wspomnie do Akademii Nauk w Paryu ukadów krenia i oddechowego krgowiec zimnokrwistych jak aby, we,  itp .

W 1720 roku Michael Bernhard Valentini (1657-1729) opublikowa badanie, w którym porówna anatomi rónych krgowców.

W 1734 roku Jacob Theodor Klein (1685-1759) opublikowa Naturalis dispositio Echinodermatum , pioniersk prac dotyczc jeowców .

Martin Lister (ok. 1638-1712) to brytyjski lekarz i przyrodnik, którego praca dotyczy wielu gatunków bezkrgowców, zwaszcza miczaków i pajków.

Martin Lister da w 1682 angielskie tumaczenie Metamorphosis et Historia Naturalis insectorum przez Jana Goedart i opublikowany w 1685 ulepszon wersj w jzyku aciskim wedug kolejnoci metodycznego i klasyfikacji charakterystyczne dla niego.

Anna Maria Sibylla Merian (1647-1717) zajmuje naprawd szczególne miejsce w historii entomologii. Naley do prestiowej rodziny rytowników i bardzo wczenie nauczya si rysowa i malowa. Pasjonuje si owadami, aw szczególnoci zjawiskiem metamorfozy, które byo ju przedmiotem obserwacji i ilustracji Jana Goedarta ( 1617-1668 ). Odkrya w Holandii kilka kolekcji motyli z obu Ameryk. Chcc osobicie je obserwowa, w 1699 roku wybraa si do Surinamu. Tworzone przez ni ilustracje ciesz si duym zainteresowaniem, stara si zilustrowa róne etapy rozwoju owadów (larw, nimfeum i postaci dorosych). Jej obrazom nie towarzyszy tekst, wic jej wpyw na ewolucj entomologii jest niewielki, jest niezwyka przede wszystkim dlatego, e jest jedn z nielicznych przyrodniczek swoich czasów.

Johann Leonhard Frisch (1666-1743) wykazuje, e rozwój roliny moe by opóniony przez dziaanie jej pasoytów. Od 1696 do 1700 roku Antonio Vallisneri (1661-1730) opublikowa w La Galleria di Minerva swoje Dialoghi sopra la curiosa Origine di molti Insetti (Dialogi o ciekawym pochodzeniu kilku owadów) . Tam ujawnia swoje pierwsze dowiadczenia z rozmnaaniem owadów, które obserwacjami Francesco Redi (1626-1697) i Marcello Malpighi (1628-1694) pomagaj zaprzeczy wierze w spontaniczne rodzenie si. Pierre Lyonnet (1708-1789) opublikowa swoje pierwsze obserwacje dotyczce anatomii owadów w 1750 r., Powicajc monografi gsienicy pod nazw Traite anatomique de la chenille qui chonge le bois de Saule . Chocia jego sekcje i ilustracje s niezwyke, poniewa nie jest lekarzem, brakuje mu wiedzy anatomicznej i czasami wpywa to na jego obserwacje.

Moses Harris (1731-1785), brytyjski ilustrator i entomolog, jako pierwszy uy y skrzyde motyli do ich klasyfikacji.

Entomologia otrzymuje listy szlacheckie od René-Antoine Ferchault de Réaumur (1683-1757). Czonek Akademii Nauk w 1708 r. Przeprowadzi eksperymenty na wielu przedmiotach, z których najbardziej znanym byo opracowanie termometru i jego praca nad ceramik. Ale naukowiec nie gardzi naturaln histori zoofitów , miczaków , skorupiaków , owadów , pajków , ryb i ptaków . Opublikowa od 1734 do 1742 roku sze tomów Wspomnie do wykorzystania w historii owadów . W swoim wstpie precyzuje powody jej publikacji: Nie doszlimy jeszcze, bardzo blisko, do czasu, w którym moemy rozsdnie przeprowadzi ogóln histori owadów. Naukowcy z caego kraju spdzili stulecie na ich badaniu. Uwaga, jak im powicili, przyniosa nam wiele pewnych i ciekawych obserwacji. Jednak nie ma ich jeszcze wystarczajco duo do zebrania. Liczba obserwacji niezbdnych do do penej historii tak wielu maych zwierzt jest olbrzymia .

Nastpnie zwraca uwag, e liczba owadów jest olbrzymia. Z dwunastu do trzynastu tysicy rolin znanych w jego czasach, wskazuje, e kada z nich utrzymuje setki rónych gatunków owadów, które s ofiarami okrelonych drapieników. Ta ekologiczna analiza biorónorodnoci znacznie wyprzedza swoje czasy. Kontynuuje: Ogrom dzie natury nigdzie nie wydaje si lepszy ni w niezliczonej mnogoci tak wielu gatunków maych zwierzt.

Po zauwaeniu, e rónorodno owadów jest taka, e aden umys nie moe ich obej, zwraca uwag, e szczególnie przydatne jest poznanie gównych form. Uzasadnia te zainteresowanie i wag bada nad owadami: Chocia bardzo zacieniamy granice bada nad histori owadów, s ludzie, którzy uznaj, e nadal zostawiamy je zbyt szeroko. To ci sami, którzy wszelk wiedz o tej czci historii naturalnej uwaaj za bezuyteczn, traktuj j bez wahania jako niepowan zabaw .

Réaumur wymienia nastpnie wkad, jaki moe wnie co, co jeszcze si nie nazywa entomologi: wosk i miód dostarczany przez pszczoy (miód, który by wówczas gównym ródem sodyczy), barwniki pobierane z koszenili , figi, których dojrzewanie zaley od owadów. .. Wskazuje równie, e znajomo owadów umoliwia ich zwalczanie.

Jego Wspomnienia czsto wygldaj jak monografie. Tom IV w caoci powicony jest trzem gatunkom cykad . Opisuje anatomi zewntrzn, narzdy jamy ustnej, skadanie jaj, produkcj stridulacji, taro itp. Réaumur szczególnie bada pszczoy, którymi chrzci swoich drogich maych ludzi. Aby lepiej obserwowa zachowanie pszczó, jako pierwszy zaprojektowa ul z systemem okien, aluzj chronic wntrze ula przed wiatem, a Réaumur podniós go tylko po to, by dokona obserwacji.

Réaumur by w kontakcie z gównymi naukowcami swoich czasów. Utrzymywa bogat korespondencj z innymi przyrodnikami, którzy byli jednoczenie jego uczniami, korespondentami i dostarczycielami obserwacji zoologicznych. Abraham Trembley (1710-1784) wykonane w 1740 odkrycie zadziwiajcy z reprodukcji przez fissiparity w wodach sodkich Hydra . Zachcony przez Réaumura, opublikowa swoje obserwacje w 1744 roku pod tytuem Wspomnienia, aby suy historii rodzaju polipów sodkowodnych z ramionami w ksztacie rogów . Charles Bonnet (1720-1793), korespondent Réaumur w Genewie i kuzyn Trembley, opublikowane w 1745 swoich uwagach dotyczcych partenogenezy z mszycami . Charles de Geer (1720-1778) opracowa swoje arcydzieo o owadach, które kontynuowao dzieo Réaumura, opisujc obyczaje i anatomi ponad 1500 gatunków, pod tym samym tytuem Wspomnienia, aby suy historii owadów iw tej samej formie , w siedmiu tomach 4 ° opublikowanych od 1752 do 1778. Lazaro Spallanzani (1729-1799) ponownie podj ulepszenie techniki "majtek" Réaumura umieszczanych z abami w celu okrelenia roli mskiego nasienia w pokoleniu i wykaza, e zapodnienie wystpuje u ab i ropuch. Obserwator i eksperymentator pierwszego rzdu, Spallanzani, przeprowadzi w 1777 roku pierwsze sztuczne zapodnienie , badajc mechanizm rozmnaania si pazów. W 1779 roku udao mu si przeprowadzi pierwsz sztuczn inseminacj suki.

Carl von Linné (1707-1778) to szwedzki przyrodnik, który pooy podwaliny pod nowoczesny system dwumianu nazewnictwa . Znany jako ojciecwspóczesnej taksonomii , to wanie w tej roli jest wany dla zoologii, mimo e by przede wszystkim botanikiem. W dziesitym wydaniu (1758) Systema Naturae Linneusz wymieni okoo 4400 rónych gatunków zwierzt, z których prawie jedna trzecia, czyli 1335 gatunków, to krgowce.

Buffon (1707-1788) jest francuskim przyrodnikiem, którego gówne dzieo, L'Histoire naturelle, générale et szczególnie , naznaczyo jego czas i jest gównie powicone zwierztom, w tym L'Histoire des Animaux quadrupèdes (12 tomów, 1753-1767) i The Historia ptaków (9 tomów, 1770-1783).

Walijski przyrodnik Pennant (1726-1798), poprzez swoj gówn prac o brytyjskiej zoologii British Zoology (4 tomy, 1761-1766), pobudzi badania zoologiczne w Wielkiej Brytanii, szczególnie w dziedzinie ornitologii. Powszechnie czytano równie jego inne prace, w tym Indian Zoology (1769), History of Quadrupeds (1781) i Arctic Zoology (2 tomy, 1784-1785).

XVIII th  wiek by okresem, w którym badanie szkodników zaczyna si pojawia. W szczególnoci moemy przytoczy prace Wocha Giovanniego Targioni Tozzettiego (1712-1783).

W ostatniej wierci XVIII -tego  wieku, zoologii, nauka, która zajmuje si wszystkich zwierzt w przyrodzie, jest podzielona na kilka odrbnych czci, które mona skróci do szeciu:

  1. Tetrapodologia, historia czworonogów pokrytych sierci;
  2. Ornitologia, historia ptaków;
  3. Amfibiologia, historia zwierzt wodno-ldowych, takich jak we, jaszczurki, aby, ówie itp. ;
  4. Ichtiologia, historia ryb;
  5. Entomologia, historia owadów;
  6. Zoophytology, historia zoophytes .

XIX th  wieku

Czerwony flaming ( Phoenicopterus ruber ).
Rysunek Johna Jamesa Audubona do jego ksiki Ptaki Ameryki .

Naukowcy przyrodnicy jak Lamarck, Cuviera Geoffroy Saint-Hilaire i Darwin ucielenieniem ducha XIX th  century oznaczone zoologii przez teorie ewolucji gatunków.

Jean-Baptiste de Lamarck (1744-1829) by pierwszym, który usystematyzowa ide transformacji gatunków i przedstawi jej spójn relacj. W swojej filozofii zoologicznej opublikowanej w 1809 r. Lamarck zaproponowa wyjaniajc teori ewolucji gatunków zwierzt, zakadajc stopniowe przeksztacanie gatunków w czasie zgodnie z dwoma wspólnymi trendami, jednym z kompleksowania organizmów pod wpywem ich dynamiki: wewntrznym i drugim. zrónicowania gatunków pod wpywem okolicznoci. Prowadzi równie klasyfikacj bezkrgowców .

Georges Cuvier (1769-1832) jest promotorem anatomii porównawczej i paleontologi z krgowców . Cuvier ogosi w 1812 r. Prawa podporzdkowania organów i korelacji form .

Étienne Geoffroy Saint-Hilaire (1772-1844) opisuje jedno planów organizacyjnych w królestwie zwierzt . Prace zoologiczne Geoffroya Saint-Hilaire'a maj tendencj do demonstrowania jednoci organicznej kompozycji zwierzt z perspektywy transformistycznej. Wedug tego naukowca istniaby wówczas dla królestwa zwierzt ogólny plan organizacji, który z czasem byby modyfikowany przez rodowisko. Dlatego szuka analogii midzy gatunkami zwierzt i sformuowa prawo poczenia, trwaoci i wpywu.

Henri Milne-Edwards (1800-1885) wprowadza innowacje, czc anatomi porównawcz Georgesa Cuviera z fizjologi . Jego najwiksze dzieo, Lekcje fizjologii i anatomii porównawczej czowieka i zwierzt , wykonane na Wydziale Nauk w Paryu , zostao opublikowane w latach 1857-1881 w 14 tomach w -8 .

Isidore Geoffroy Saint-Hilaire (1805-1861) rozbi proces udomowienia gatunków zwierzt na trzy kolejne etapy odpowiadajce trzem stanom zwierzcia: niewoli, oswajaniu i udomowieniu.

Przyrodnik Richard Owen (1804-1892), twierdzc, e jest spadkobierc Cuvier, wyda liczne prace z zakresu anatomii i paleontologii krgowców. W 1842 roku Owen jest wynalazc nazwy dinozaurów, którym podano skamieniaoci gadów z epoki mezozoicznej .

W O powstawaniu gatunków, które opublikowa w 1859 roku, Charles Darwin (1809-1882) opracowa teori adaptacji gatunków, w oparciu o mechanizm doboru naturalnego . Prezentuje swoj teori, zgodnie z któr kady yjcy gatunek ewoluuje, w szczególnoci po to, by przetrwa w okrelonym rodowisku. Chocia nie uywa tego wyraenia, teoria ta zostanie póniej zinterpretowana jako teoria ewolucji gatunków . Ta ewolucyjna doktryna zostaa odtd nazwana darwinizmem.

Przyrodnik Thomas Huxley (1825-1895), przekonany teori Darwina, postanowi wykaza pokrewiestwo czowieka z mapami czekoksztatnymi. Ale praca naukowa Huxleya to przede wszystkim praca zoologa, który wniós wany wkad do biologii bezkrgowców, a nastpnie krgowców. Ponadto Huxley nadaje zjawisku konwergencji istotn rol w procesie ewolucyjnym.

Wallace (1823-1913) wymyli niezalenie i równoczenie z Darwinem zasad doboru naturalnego. Wallace by promotorem geografii zoologicznej lub zoogeografii, kiedy w 1876 roku opublikowa swoj prac pt. The Zoological Distribution of Animals .

Przyrodnik Louis Agassiz (1807-1873) wyjani pojcia homologii i analogii w swoim studium Of Species and Classification in Zoology opublikowanym w 1869 roku.

John James Audubon (1785-1851) podróowa po Ameryce Pónocnej przez trzydzieci pi lat, od Labradoru do Luizjany . Gromadzi notatki, rysunki i akwarele. Jego cztery tomy pt . Ptaki Ameryki ukazay si midzy 1827 a 1838 rokiem.

Studia ornitologiczne Johna Goulda (1804-1881) ilustruje jego ona Elbieta (1804-1841) i inni ilustratorzy przyrodnicy, tacy jak Edward Lear , Henry Constantine Richter i Joseph Wolf .

Karl Ernst von Baer (1792-1876) studiowa embriologii z ssaków . Jego najsynniejszym odkryciem jest odkrycie komórki jajowej , do tej pory mylonej z pcherzykiem jajnikowym , u ssaków w 1827 r., Które nastpio po wykazaniu w 1824 r. Zapadniajcej roli plemników przez Prevosta (1790-1850) i Dumasa (1800-1884). ). Przejcie od embriologii opisowej do prawdziwej embriologii porównawczej zostao dokonane w 1828 roku przez von Baera, który sformuowa   prawo podobiestwa embrionalnego   odnoszce si do krgowców . Zarodek skada si z trzech warstw, z których nastpnie powstaj narzdy; wczesne stadia s podobne u wszystkich zwierzt. Ernst Haeckel (1834-1919) da prac w embriologii porównawczej i zaproponowa w 1866 roku, podstawowym prawem biogenetycznym: Ontogeneza jest krótkie podsumowanie z filogenezy  . W 1875 roku Embriologa Oscar Hertwig (1849/22) obserwowane podczas sztucznego zapodnienia z jeowca , przenikanie plemnika do komórki jajowej , w fuzji z mskich i eskich zarodków i podziau komórki jajowej. W dwóch komórki .

Alfred Brehm (1829-1884) opublikowa obszern prac w kilku tomach na temat wiata zwierzt pod nazw Illustrirtes Thierleben ( ycie ilustrowanych zwierzt ) od 1864 do 1869 roku, a nastpnie Brehms Thierleben ( ycie zwierzt wedug Brehma ) w póniejszych wydaniach, rozsawienie jego autora na caym wiecie. Popularna seria o yciu zwierzt, Illustrirtes Thierleben , niemieckiego popularyzatora, ukazuje si we francuskim wydaniu pod tytuem Les Merveilles de la Nature , od 1878 do 1885, w 15 tomach w-4 ° .

Douglas Spalding (1840-1877) przeprowadzi eksperymenty na zachowaniu zwierzt , odkrywajc zjawisko pobierania odcisków palców .

Entomolog Jean-Henri Fabre (1823-1915) spdzi du cz swojego ycia na badaniu ywych owadów w ich biotopie . Jego entomologiczne Wspomnienia ukazay si w serii dziesiciu midzy 1879 i 1907 roku i wygasa z XX th  wieku.

Alphonse Milne-Edwards (18351900) zajmowa si szczególnie faun gbinow podczas podwodnych eksploracji Robotnika i Talizmanu w latach 18801883. Misja naukowo-badawcza Zatoki Biskajskiej , która zostanie rozszerzona na Wyspy Kanaryjskie , Wyspy Zielonego Przyldka Wyspy i Azory , pozwoliy przywróci liczne próbki soik zwierzt ( ryb , skorupiaków , miczaków , szkarupni , zoophytes ) gromadzone do 5000 metrów gbokoci (a rzeczywiste wyniki raz).

Podczas XIX th  century pojawia dyscyplinarne wyspecjalizowanych pól w zalenoci od grupy badanych zwierzt. Najwaniejsze z nich to:

Specjalici instytucjonalni zostali przeszkoleni w zakresie badania okrelonej grupy zwierzt, identyfikacji jej gatunku, opracowania lub przegldu jej klasyfikacji ...

XX th  wieku

Od XIX th  wiecznym XX th  pia wieku wraz ze wzrostem wiedzy, zoologia nadal by podzielone w wielu dyscyplinach.

Podczas pierwszych dekadach XX -go  wieku, entomologia kadzie si na sub genetyki w wyniku bada przeprowadzonych w Drosophila przez zespó Morgan (1866-1945).

Oskar Heinroth (1871-1945) opracowa metody zaadaptowane z morfologii porównawczej do zachowania zwierzt . W szczególnoci bada kaczkowate i pokazuje zwizek midzy ich zachowaniem a pozycj taksonomiczn w tej rodzinie .

Badania nad ptakami popchn Francuzi Jean Delacour i René d'Abadie , których prace zostan uznane na caym wiecie.

René Jeannel (1879-1965) i Emil Racovitza (1868-1947) badaj podziemne jaskinie Europy i Afryki, gdzie badaj faun jaskiniow .

Ojciec ekologii zwierzt, Elton (1900-1991) opisa w swojej ksice Animal Ecology opublikowanej w 1927 r. Spoecznoci biotyczne jako zrzeszenia gatunków zorganizowanych wokó istniejcych w nich relacji pokarmowych i interakcji midzy dzikimi zwierztami.

Grassé (1895-1985) rozpocz publikacj bardzo duego projektu w 1946 roku: traktatu zoologicznego . 38 tomów bdzie wymagao prawie czterdziestu lat pracy i zgromadzi najwiksze nazwiska zoologii. Nadal stanowi odniesienia trudne do obejcia z punktu widzenia anatomii, systematyki i biologii leczonych grup zwierzt.

Wraz z rewolucj w inynierii genetycznej i biologii molekularnej tradycyjne dyscypliny naturalistyczne zostay czciowo przymione od lat pidziesitych . Wiele krajów przez dziesiciolecia ograniczao przyznane im rodki. Do przyznania nagrody Nobla z fizjologii lub medycyny w 1973 roku do trzech etologów ( Karl von Frisch , Konrad Lorenz i Nikolaas Tinbergen ) daje wiato na badaniach zoologicznych i dadz jaki kredyt do tych dziaa. W swojej ksice The Question of Animal Awareness z 1976 roku Griffin (1915-2003) zaproponowa termin   etologia poznawcza   dla badania inteligencji zwierzt .

Wspóczesna zoologia

Chocia termin zoologia wyszed z uycia (nazwy biologia organizmów lub biologia zwierzt s bardziej powszechne), badania nad zwierztami zostay znacznie odnowione, czc wkad filogenezy , biochemii i genetyki populacji .

Jednak obecnie problemy badawcze rzadko koncentruj si na pojedynczym organizmie lub taksonie . Innymi sowy, z pewnymi wyjtkami, to ju nie materia (owad, ryba, grzyb, ptak itp.) Jest uywany do okrelenia dyscypliny, ale biologiczne pytania, które ten materia pozwala stawia i by moe rozwizywa.

Zoologia nie pojawia si ju jako zjednoczona dziedzina dyscypliny, podzielona wedug gównych kladów , ale jest podzielona na róne gazie:

Ewolucja klasyfikacji zoologicznych

Pierwsze próby klasyfikacji

Tabela królestwa zwierzt w pierwszym wydaniu (1735) Systema Naturae przez Linnaeusa .

Ray jako pierwszy zaproponowa klasyfikacj zwierzt na podstawie kryteriów anatomicznych, a nie behawioralnych czy rodowiskowych. Jego klasyfikacja, w szczególnoci ptaków i ryb, jest najbardziej rozwinita a do pracy Linneusza.

W swoich rónych pracach John Ray (1627-1705) i Francis Willughby (1635-1672) poprawiaj klasyfikacj zwierzt.

John Ray rozrónia wród zwierzt te bez krwi, bezkrwawe i te, które maj krew, krew. Jego klasyfikacja zwierzt jest schematycznie nastpujca:

  • Zwierzta bezkrwawe (tj. Bezkrgowce)
  • Krwawe zwierzta (tj. Krgowce)
    • oddychanie skrzelowe (np. ryby)
    • oddychanie pucne
      • którego serce ma komor (tj. gady)
      • którego serce ma dwie komory
        • jajorodne i opierzone (tj. ptaki)
        • yworodne i bezwose (tj. ssaki)

Cz zoologiczna Systema naturæ , która dzieli zwierzta na sze grup (czworonogi, ptaki, pazy, ryby, owady i robaki), ustalonych wedug cech anatomicznych (zby, dzioby, petwy lub skrzyda), bdzie przedmiotem licznych poprawek . Linnaeus midzy 1 st  wydanie (1735) i 13 -go  wydanie (1770). W ten sposób ludzie po raz pierwszy w roku 1758 zostan zaklasyfikowani do naczelnych . W dziesitym wydaniu (1758) przenosi wieloryby z ryb na ssaki, a take nietoperze z ptaków na ssaki.

Linneusz nada nazw zwierzt biaokrwistych owadom i robakom.

W 1777 roku Pennant rozróni skorupiaki i owady.

Latreille oddzieli owady od skorupiaków, pajczaków i myriapods w swoim Précis des characters generiques des Insects, uoonym w naturalnym porzdku , opublikowanym w 1796 roku.

Lamarck zaproponowa nazwa zwierzt bez krgów lub bezkrgowce te, które dawniej uwaano pocztkowo jako pozbawione krwi, a nastpnie jako zwierzta biaych krwi i poda nazw krgowców do przeprowadzania tych krgów , aby zastpi ten czerwony blooded zwierzta.

W 1806 roku Duméril opracowa w swojej Analytical Zoology metod obejmujc ogólny podzia zwierzt na dziewi klas: krgowce podzielone na cztery klasy (1. ssaki , 2. ptaki , 3. gady , 4. ryby ) i bezkrgowce podzielone na pi klas (5. Miczaki , 6. Skorupiaki , 7. Robaki , 8. Owady , 9. Zoofity ).

W 1809 roku Lamarck podzieli bezkrgowce na dziesi klas taksonomicznych: 1. Infusoria, 2. Polipy, 3. Radiale, 4. Robaki, 5. Owady, 6. Pajczaki, 7. Skorupiaki, 8. Bezkrgowce, 9. Okrgi, 10 Miczaków . Jeli chodzi o krgowce, zachowuje klasyfikacj Linneusza na cztery klasy: 1. Ryby, 2. Gady, 3. Ptaki, 4. Ssaki.

Blainville wskaza na kilka modyfikacji klasyfikacji zwierzt w swoim Prodrome opublikowanym w 1816 r. Podniós gady i pazy (lub Batrachy) do rangi klas niezalenych .

W swojej pracy pt. Animal Kingdom opublikowanej w 1817 r. Cuvier przyznaje cztery gówne grupy, które nazywa gaziami lub wielkimi podziaami zwierzt: krgowce, miczaki, przeguby i zoofity (lub napromieniowane).

  • I. Krgowce: ssaki, ptaki, gady, ryby.
  • II. Miczaki: gowonogi, pteropody, limaki, Acefali, ramienionogi, Cirrhopods.
  • III. Przegubowe: annelidy, skorupiaki, pajczaki, owady.
  • IV. Zoophytes: Echinoderms, Jelita, Acalephs, Polips, Infusoria.

W 1860 roku Owen podzieli wiat zwierzt, przenoszc si do królestwa Protozoa, aby sklasyfikowa pierwotniaki, które oddzieli od królestwa Animalia .

Filogeneza zwierzt

Pierwsi obrocy teorii ewolucji Jean-Baptiste de Lamarck (1744-1829), Charles Darwin (1809-1882), Thomas Henry Huxley (1825-1895) i Ernst Haeckel (1834-1919) rozpoznali korelacje filetyczne midzy grup zwierzt i uzupeniay naturalny system królestwa zwierzt o drzewa genealogiczne (a waciwie krzewy filogeniczne).

Drzewo wiata zwierzt wedug Haeckela (1874).

W 1874 roku Ernst Haeckel zaproponowa pod nazw drzewo genealogiczne czowieka filogenez królestwa zwierzt zbudowan na podstawie danych z anatomii porównawczej i embriologii. Niemiecki naukowiec wyrónia pierwotniaki ( Protozoa ), bezkrgowce Metazoa ( Metazoa evertebrata ), krgowce ( Vertebrata ) i umieszczono ssaków ( Mammalia ) na czubku drzewa filogenetycznego .

W przeciwiestwie do Haeckela, Alfred Giard (1846-1908) zbudowa w 1889 r. Drzewo filogenetyczne królestwa zwierzt, w którym krgowce nie reprezentuj wyszych form istot ywych, a jedynie jedn z moliwoci, za którymi poda ewolucja.

Nazewnictwo zwierzt

Gówne artykuy: Systematyka i taksonomia .

Nomenklatura to dyscyplina taksonomii i systematyki, której celem jest zdefiniowanie i uchwalenie regu przypisywania i pierwszestwa naukowych nazw organizmów ywych (lub ju yjcych) , zwanych taksonami . To wanie Linneusz ustali podstawowe zasady dwumianowego nazewnictwa uywanego do dzi.

W szczególnoci nomenklatura zoologiczna wyznacza zbiór zasad umoliwiajcych nazwanie taksonów (np. Gatunków ) dotyczcych zwierzt. Wszystkie te zasady ustalajce nazwy taksonów stanowi Midzynarodowy Kodeks Nomenklatury Zoologicznej . Ta nomenklatura zoologiczna zostaa zdefiniowana przez organizacj - Midzynarodow Komisj ds . Nomenklatury Zoologicznej .

Dziesite wydanie Linneusza Systema Naturae , opublikowane w 1758 roku, suy jako punkt wyjcia dla nomenklatury zoologicznej.

Kladystyczny

Gówny artyku: kladystyczny .

Pionierzy zoologowie, w tym Mitchell w 1901 r. I Rosa w 1918 r., Niezalenie uczestniczyli w tworzeniu podstaw poj i sownictwa systematyki kladystycznej .

Kladystyczna to metoda rekonstrukcji filogenetycznej opracowany w 1950 roku przez entomologa niemieckiego Willi Hennig i pokrewiestwa na podstawie wspólnych stanów pochodzce znaków lub synapomorfie .

Cige odkrycia zoologii

Wiele gatunków zwierzt nie jest obecnie znanych zoologii, albo dlatego, e pozostay one na razie w niezbadanych zbiorach, albo nie zostay jeszcze odkryte.

Te ustalenia mog czasami mie znaczenie, na przykad:

  • Na poziomie taksonomicznym: caa gromada Pogonophores , któr rozpoznano i utworzono dopiero w 1944 r., A pierwszego osobnika z tej grupy odkryto dopiero w 1914 r.
  • Pod wzgldem wymiarów zwierzcia: Okapi , afrykaski ssak, zosta odkryty dopiero w 1900 roku i opisany w 1901 roku. Rekin wielkogbowy , który mierzy ponad 4  metry dugoci, nie zosta odkryty ni w 1976 roku i opisany w 1983 roku. .
  • Jeli chodzi o wiedz o ewolucji gatunków: Coelacanth by znany naukowcom jako skamielina tylko do 1938 roku.
  • Na poziomie kulturowym: rodzaj Architeuthis , u pocztków legendy o Krakenie , zosta opisany dopiero w 1857 roku przez Japetusa Steenstrupa (od którego pochodzi nazwa Architeuthus ) i zaoony dopiero w 1860 roku przez Jamesa Edmunda Hartinga .

Sibley-Ahlquist Taksonomia , opublikowane w styczniu 1991 roku, opiera si na in vitro hybrydyzacji DNA. Cakowicie podwaajc poprzednie klasyfikacje ptaków, zosta przyjty do szybko w Ameryce, znacznie wolniej w Europie z duymi zastrzeeniami, zwaszcza w wiecie francuskojzycznym.

Kongresy midzynarodowe

Midzynarodowe Kongresy Zoologiczne

  • 1889 1 st  Midzynarodowy Kongres Paryu.
  • 1892 2 th  Midzynarodowy Kongres Moskwie.
  • 1895 3 th  Midzynarodowy Kongres Leiden.
  • 1898 4 th  Midzynarodowy Kongres Cambridge.
  • 1901 5 th  Midzynarodowy Kongres Berlinie.
  • 1904 6 th  Midzynarodowy Kongres Bernie.
  • 1907 7 th  Midzynarodowy Kongres Bostonu.
  • 1910 8 th  Midzynarodowy Kongres Graz.
  • 1913 9 th  Midzynarodowy Kongres Monte Carlo.
  • 1927 10 th  Midzynarodowy Kongres Budapesztu.
  • 1930: 11 th  Midzynarodowy Kongres Padwy.
  • 1935 12 th  Midzynarodowy Kongres Lizbonie.
  • 1948: 13 th  Midzynarodowy Kongres Paryu.
  • 1953: 14 th  Midzynarodowy Kongres Kopenhadze.
  • 1958: 15 th  International Congress w Londynie.
  • 1963: 16 th  Midzynarodowy Kongres Waszyngtonie.
  • 1972: 17 th  Midzynarodowy Kongres Monte Carlo.
  • 2000 18 th  Midzynarodowy Kongres Aten.
  • 2004 19 th  International Convention Pekin.
  • 2008: 20 th  Midzynarodowy Kongres w Paryu.
  • 2012: 21 th  Midzynarodowy Kongres Hajfie.
  • 2016: 22 th  Midzynarodowy Kongres Okinawie w Japonii.

Midzynarodowe Kongresy Protozoologiczne

Midzynarodowe Kongresy Protozoologiczne
  • 1961: 1 st  Midzynarodowy Kongres Pradze.
  • 1965: 2 nd  midzynarodowy kongres w Londynie.
  • 1969: 3 th  Midzynarodowy Kongres Leningradu.
  • 1973: 4 th  Midzynarodowy Kongres Clermont-Ferrand.
  • 1977 5 th  Midzynarodowy Kongres Nowego Jorku.
  • 1981 6 th  Midzynarodowy Kongres Warszawie.
  • 1985 7 th  Midzynarodowy Kongres Nairobi.
  • 1989 8 th  Midzynarodowy Kongres Tsukuba.
  • 1993 9 th  Midzynarodowy Kongres Berlinie.
  • 1997 10 th  Midzynarodowy Kongres Sydney.
  • 2001: 11 th  Midzynarodowy Kongres w Salzburgu.
  • 2005: 12 th  Midzynarodowy Kongres Kanton.
Midzynarodowe Kongresy Protistologiczne
  • 2009 13 th  Midzynarodowy Kongres Rio de Janeiro.
  • 2013: 14 th  Midzynarodowy Kongres Vancouver.
  • 2017: 15 th  Midzynarodowy Kongres Pradze.

Uwagi i odniesienia

  1. Valmont de Bomare (1775) Universal Raised Dictionary of Natural History , Brunet, Pary, tom IX, str.  474
  2. Zbiorowa, Wielka alfa encyklopedia nauk i technik, Zoology tom I (1974), Grange Batelière , Pary.
  3. (w) Thomas Cavalier-Smith , "Zrewidowany system ycia szeciu królestw", Biological Reviews , Cambridge Philosophical Society , tom 73, nr 3, sierpie 1998 v. DOI : 10.1111 / j.1469-185X.1998.tb00030.x
  4. "Alvélobiontes" w Lecointre i Hervé Le GUYADER , filogenetycznej klasyfikacji ywych , 3 th  Edition (poprawione i rozszerzone), Belin, Pary, 2006, str.  111 . ( ISBN  2-7011-4273-3 )
  5. "Amoebozoaires" w Lecointre i Hervé Le GUYADER, filogenetycznej klasyfikacji ywych , 3 th  Edition (poprawione i rozszerzone), Belin, Pary, 2006, str.  144 . ( ISBN  2-7011-4273-3 )
  6. Richard Dawkins ( tum.  Marie-France Desjeux), Rendez-vous 35: Les Amibozoaires , w: Dawno, dawno temu nasi przodkowie: historia ewolucji [  Opowie przodka  ], Pary, Robert Laffont ,, 798  s. ( ISBN  978-2-221-10505-4 ) , str.  600-603
  7. "Euglénobiontes" w Lecointre i Hervé Le GUYADER, filogenetycznej klasyfikacji ywych , 3 th  Edition (poprawione i rozszerzone), Belin, Pary, 2006, str.  128-129 . ( ISBN  2-7011-4273-3 )
  8. "Percolozoaires" w Lecointre i Hervé Le GUYADER, filogenetycznej klasyfikacji ywych , 3 th  Edition (poprawione i rozszerzone), Belin, Pary, 2006, str.  133 . ( ISBN  2-7011-4273-3 )
  9. Richard Dawkins ( tum.  Marie-France Desjeux), Rendez-vous 37: Zone de brume , w: Dawno, dawno temu nasi przodkowie: historia ewolucji [  Opowie przodka  ], Pary, Robert Laffont ,, 798  s. ( ISBN  978-2-221-10505-4 ) , str.  625-630
  10. "Rhizariens" w Lecointre i Hervé Le GUYADER, filogenetycznej klasyfikacji ywych , 3 th  Edition (poprawione i rozszerzone), Belin, Pary, 2006, str.  122 . ( ISBN  2-7011-4273-3 )
  11. Marc-André Selosse   Czy Roliny jeszcze istnieje  », Niezwykych rolin , Dossier Pour La Science , n o  77, padziernik-grudzie 2012, s.  8-13 .
  12. "Stramenopiles" w Lecointre i Hervé Le GUYADER, filogenetycznej klasyfikacji ywych , 3 th  Edition (poprawione i rozszerzone), Belin, Pary, 2006, str.  118-119 . ( ISBN  2-7011-4273-3 )
  13. "Opisthocontes" w Lecointre i Hervé Le GUYADER, filogenetycznej klasyfikacji ywych , 3 th  Edition (poprawione i rozszerzone), Belin, Pary, 2006, str.  135 . ( ISBN  2-7011-4273-3 )
  14. Michaël Manuel, Ewolucja zwierzt: wzloty i upadki filogenezy, Universalia 2009: Polityka, wiedza, kultura w 2008 r. , Encyclopædia Universalis , Pary, 2009, s. 134-149. ( ISBN  978-2-85229-336-6 )
  15. Marc-André Selosse ,   Zwierz czy rolina Przestarzaa wyrónienie   Pour la Science , n o  350,, s.  66-72 .
  16. (en) Paula R. Stiles, Animal husbandry, w Josef W. Meri (red.), Medieval Islamic Civilization: An Encyclopedia , Tom 1: AK, Index , Taylor & Francis , Nowy Jork , 2006, s. 46-47. ( ISBN  0-415-96691-4 )
  17. Walters (2003): 20-23.
  18. Brunetto Latini , Li books dou tresor on Gallica , Book One, Fifth part, str.182-254.
  19. por. Gascoigne (1987): 204.
  20. Salmon i in. (2000): 117-119.
  21. Bernard Chevassus-au-Louis , "Wyzwania biorónorodnoci zwierzt", Biuletyn Akademii Weterynaryjnej we Francji , tom 158, n O  2, 2005, s.  91-110 . [ czytaj online ]
  22. Zoology, w: Denis Diderot (red.), Encyklopedia lub sownik nauki, sztuki i rzemiosa , tom trzydziesty szósty, Pellet printer-libraire, Genewa , 1779, s.  474-475 .
  23. Isidore Geoffroy Saint-Hilaire , Aklimatyzacja i udomowienie zwierzt poytecznych , wydanie czwarte, Librairie agricole de La Maison Rustique, Pary, 1861, s.  151-157 .
  24. Louis Agassiz , O gatunku i klasyfikacji w zoologii , Germer Baillière, ksigarz-redaktor, Pary, 1869.
  25. Karl Ernst von Baer , De Ovi Mammalium et Hominis Generi , Lipsk, 1827.
  26. (w) Donald Redfield Griffin , The Question of Animal Awareness: Evolutionary Continuity of mental experience , New York, Rockefeller University Press ,, viii + 135  pkt. ( ISBN  0-87470-020-5 , czytaj online )
  27. Francis Willughby , Ornithologia libri tres , publikacja pomiertna pod redakcj Johna Raya, 1676.
    Francis Willughby, De Historia Piscium , publikacja pomiertna pod redakcj Johna Raya, 2 tomy, 1686.
    John Ray , Synopsis methodica animalium quadrupedum et serpentini generis , 1693.
    John Ray, Historia insectorum , publikacja pomiertna, 1710.
    John Ray, Synopsis methodica avium & Synopsis methodica piscium , publikacja pomiertna, 1713.
  28. AM Constant Duméril , Analytical Zoology, or Natural Method of Classification of Animals, atwiejsza dziki tabelom synoptycznym , Imprimerie de HL Perronneau, Allais libraire, Paris, 1806. [ czytaj online ]
  29. Jean-Baptiste de Monet de Lamarck , Tableau du Règne Animal w Researches on the organization of living body , Pary, 1806.
    Jean-Baptiste de Monet de Lamarck, Philosophie zoologique lub Exposition of ideas odnoszcych si do naturalnej historii zwierzt , Pary, 1809.
  30. Henri-Marie Ducrotay de Blainville , Prodrome of a new systematic distribution of the animal Kingdom , Bulletin of the Philomatic Society of Paris, Vol.8 , 1816.
  31. Georges Cuvier , Królestwo zwierzt rozpowszechniane zgodnie z jego organizacj  : Aby suy jako podstawa dla historii naturalnej zwierzt i wprowadzenie do anatomii porównawczej , Déterville libraire, Imprimerie de A. Belin, Pary, 4 tomy, 1817.
    Tom I, zawierajce wprowadzenie, ssaki, ptaki.
    Tom II, zawierajcy gady, ryby, miczaki i piercienice.
    Tom III, zawierajcy skorupiaki, pajczaki i owady.
    Tom IV, zawierajcy zoofity, tablice i talerze.
  32. (w) Richard Owen , Paleontology gold A systematyczne podsumowanie wymarych zwierzt i ich relacji geologicznych , Adam i Charles Black, Edynburg , 1860.
  33. Peter Rietschel ( red. ), Erich Thenius ( red. ) And Herbert Wendt , Chapter III: Invertebrate animals , w: Irenäus Eibl-Eibesfeldt , Bernhard Grzimek , Otto Koehler , Otto Kraus , Bernhard Rensch , Peter Rietschel, Erich Thenius ( red.), Le Monde Animal en 13 Volumes: Encyclopédie de la vie des bêtes [»  Grzimeks Tierleben  «], t.  I: Nisze zwierzta , Zurych , Pary, Bruksela, Lozanna, Frankfurt , Innsbruck , Éditions Stauffacher SA,, 588  str. ( ISBN  3-287-00202-3 ) , str.  85-91.
  34. (De) Ernst Haeckel , Anthropogenie: oder, Entwickelungsgeschichte des Menschen , Engelmann, Leipzig , 1874.
  35. (w) Laurent Loison ,   French Roots of French Neo-Lamarckism, 1879-1985   , Journal of the History of Biology , Springer , vol.  44, n o  4,, s.  713-744 ( ISSN  0022-5010 i 1573-0387 , DOI  10.1007 / s10739-010-9240-x )
  36. (w) Gareth Nelson i Norman Platnick , Systematics and Biogeography: Cladistics and Vicariance , New York, Columbia University Press ,, xi + 567  pkt. ( ISBN  0-231-04574-3 , OCLC  299405013 , SUDOC  022831509 ) , A Note on History , s.  325-328.
  37. (w) Robin Craw , Margins of Cladistics: Identity, Difference and Place in the Emergence of Phylogenetic Systematics 1864-1975 , w: Paul Griffiths (red.), Trees of Life: Essays in Philosophy of Biology , Dordrecht , Boston , Londyn, Kluwer Academic Publishers , pot.  Badania australijskie historii i filozofii nauki ( n o  11),, 276  pkt. ( ISBN  0-7923-1709-2 i 978-90-481-4153-1 , OCLC  25507924 , DOI  10.1007 / 978-94-015-8038-0 ) , str.  65-107.
  38. ITIS, na stronie internetowej SITI Nazwa naukowa: Okapia johnstoni (PL Sclater, 1901)
  39. ITIS, na stronie internetowej SITI Nazwa naukowa: Megachasma pelagios Taylor, Compagno and Struhsaker, 1983
  40. ITIS, na stronie internetowej SITI Nazwa naukowa: Architeuthis Steenstrup, 1857 w Harting, 1860

Zobacz te

Bibliografia

Dokument uyty do napisania artykuu : dokument uywany jako ródo tego artykuu.

Powizane artykuy

Linki zewntrzne

Mamy nadzieję, że informacje, które zgromadziliśmy na temat Zoologia, były dla Ciebie przydatne. Jeśli tak, nie zapomnij polecić nas swoim przyjaciołom i rodzinie oraz pamiętaj, że zawsze możesz się z nami skontaktować, jeśli będziesz nas potrzebować. Jeśli mimo naszych starań uznasz, że informacje podane na temat _title nie są całkowicie poprawne lub że powinniśmy coś dodać lub poprawić, będziemy wdzięczni za poinformowanie nas o tym. Dostarczanie najlepszych i najbardziej wyczerpujących informacji na temat Zoologia i każdego innego tematu jest istotą tej strony internetowej; kierujemy się tym samym duchem, który inspirował twórców Encyclopedia Project, i z tego powodu mamy nadzieję, że to, co znalazłeś o Zoologia na tej stronie pomogło Ci poszerzyć swoją wiedzę.

Opiniones de nuestros usuarios

Dariusz Chmielewski

Podane informacje o zmiennej Zoologia są prawdziwe i bardzo przydatne. Dobrze.

Justyna Wierzbicki

Ten wpis na Zoologia sprawił, że wygrałem zakład, co mniej niż uzyskanie dobrego wyniku.

Edyta Staniszewski

Musiałem znaleźć coś innego na temat Zoologia, co nie było typową rzeczą, o której zawsze czyta się w Internecie, i podobał mi się ten artykuł _zmienna.

Enciclo
Sapientia
Scientia
Boobota