W21 był amerykański termojądrowa głowica . Jego program rozwoju został odwołany na rzecz programu W39 w 1957 roku .
W21 znajdował się w przypadku bomby TX-21. TX-21 był wojskową wersją samolotu Shrimp , testowaną w Bravo Fire podczas operacji Castle . TX-21C został przetestowany w ogniu Navajo podczas operacji Redwing . TX-21 był zmniejszoną wersją urządzenia Runt (bomba wodorowa M-17). Mniejszy i lżejszy od bomby Mk 17, Mk 21 był uważany za głowicę rakietową. Znacznie silniejszy niż TX-13, bomba atomowa o dużej mocy opracowana dla bomby Mk 6, XW21 został zaprojektowany, aby zastąpić XW13, który miał być przenoszony na pokładzie zrzucanego pojemnika bombowca B-58 oraz w pocisku Navaho .
W tym samym czasie, gdy opracowywano bombę Mk 21, opracowywano również Mk 15. Zaprojektowano głowicę dla pocisków Navajo, Matador i Regulus (wersja XW29 została zaprojektowana dla pocisków Snark i Redstone ). XW15 został zmodyfikowany, aby stać się XW39, który został rozmieszczony na pociskach Redstone i Snark.
Program XW21 został odwołany na rzecz lżejszego i mocniejszego XW-39 w 1957 roku. Chociaż w amerykańskim arsenale rozmieszczono kilkaset bomb wodorowych Mk 21, nigdy nie wyprodukowano żadnej głowicy W21.
W21 jest przykładem, który pokazuje, że szybki rozwój bomb wodorowych w połowie lat pięćdziesiątych XX wieku dał początek kilku projektom, które doprowadziły donikąd, przestarzałych przez lżejszą, mniejszą i bardziej wydajną broń.