Valbonnais

Valbonnais
Valbonnais
Gmina Valbonnais.
Administracja
Kraj Francja
Region Owernia-Rodan-Alpy
Departament Isere
Miasto Grenoble
Międzyspołeczność Wspólnota gmin Matheysine
Mandat burmistrza
 Gilbert Maugiron
+2.020 -2.026
Kod pocztowy 38740
Kod wspólny 38518
Demografia
Miły Valbonnetins
Ludność
miejska 		501  mieszk. (2018 spadek o 1,18% w porównaniu do 2013 roku)
Gęstość 21  mieszk./km 2
Geografia
Informacje kontaktowe 44 ° 54 ′ 03 ″ północ, 5 ° 54 ′ 18 ″ wschód
Wysokość Min. 672  m
Maks. 2,544  m
Powierzchnia 23,95  km 2
Rodzaj Gmina wiejska
Obszar atrakcji Gmina z wyłączeniem atrakcji miejskich
Wybory
Oddziałowy Kanton Matheysine-Trièves
Ustawodawczy Czwarty okręg wyborczy
Lokalizacja
Geolokalizacja na mapie: Auvergne-Rhône-Alpes
Zobacz na mapie administracyjnej Auvergne-Rhône-Alpes Lokalizator miasta 14.svg Valbonnais
Geolokalizacja na mapie: Isère
Zobacz na mapie topograficznej Isère Lokalizator miasta 14.svg Valbonnais
Geolokalizacja na mapie: Francja
Zobacz na mapie administracyjnej Francji Lokalizator miasta 14.svg Valbonnais
Geolokalizacja na mapie: Francja
Zobacz na mapie topograficznej Francji Lokalizator miasta 14.svg Valbonnais
Znajomości
Stronie internetowej https://mairiedevalbonnais.fr

Valbonnais (w alpine prowansalski  : Vaubonés) to francuski gmina znajduje się w dziale z Isère , w tym regionie Auvergne-Rhône-Alpes .

Valbonnais jest centrum naturalnego regionu zwanego Valbonnais , którego zasięg obejmuje zlewnię rzeki Bonne , dopływu Drac .

Geografia

Sytuacja

„Valbonnais jest zasadniczo środkową doliną Bonne, dopływem Drac. […] Jest to duży basen, który otwiera się przy wyjściu z wąwozu Pont du Prêtre, zamknięty od północy przez dużą masę Quoirau, na wschodzie przez schodkowe przypory Arcaniera, a na południu przez Colombier, który rozciąga się łańcuch Averset. Jest to alpejskie dno jeziora, na skraju którego znajduje się aglomeracja Valbonnais (750 m npm) i przysiółki Verneys, Angelas, de la Roche, dalej na wschód, Entraigues. "

- Marcelle Péry, W cieniu góry , Éditions de l'Ubac, 2006

Gmina Valbonnais położona jest na północno-zachodnim skraju masywu Ecrins , w peryferyjnej strefie parku, około dziesięciu kilometrów na wschód od Mure . Zajmuje aluwialną równinę utworzoną przez Bonne , dopływ Draca , który przecina go ze wschodu na zachód. Jest zdominowany od północy przez Coiro , południowy kraniec masywu Taillefer , który wznosi się na 2606 metrów i oddzielony na południe od Beaumont pagórkowatym zbiegiem, który rozciąga się w kierunku ouet i Mont Colombier (wys. 1948  m ), i którą można przejść tylko na Col de Parquetout (wys. 1382  m ).

Gminne gminy

Gminy graniczące z Valbonnais
Oris-en-Rattier Chanteperier
Sievoz Valbonnais Trening
Saint-Laurent-en-Beaumont Saint-Michel-en-Beaumont

Komunikacja

Ze wschodu na zachód Valbonnais przecina droga departamentalna ( krajowa) 526 , która w dolnym biegu rzeki łączy się w miejscu Pont-Haut, na południe od Mure , z drogą krajową 85 („droga Napoleona”), a po stronie w górę rzeki biegnie na północny wschód w kierunku Col d'Ornon, aby dotrzeć do Oisans , pozostawiając Entraigues odgałęzienie do Valjouffrey. Na południu mały D 212f wspina się z Pont des Fayettes do Col de Parquetout, skąd schodzi do Saint-Michel-en-Beaumont.

Planowanie miasta

Typologia

Valbonnais jest gminą wiejską, ponieważ należy do gmin o małej lub bardzo małej gęstości w rozumieniu miejskiej siatki gęstości INSEE . Gmina jest również poza atrakcjami miejskimi.

Zagospodarowanie terenu

Teren miasta, zgodnie z bazą danych Okupacja europejska biofizyczna gleba Corine Land Cover (CLC), charakteryzuje się znaczeniem półnaturalnych lasów i środowiska (76,2% w 2018 r.), Jednak spadek w porównaniu z 1990 r. (79,5% ). Szczegółowy podział w 2018 roku przedstawia się następująco: lasy (57,2%), niejednorodne tereny rolnicze (22,6%), otwarte przestrzenie, bez lub z małą roślinnością (9,6%), środowiska z roślinnością krzewiastą i / lub zielną (9,4%), zurbanizowane obszary (1,3%).

IGN także udostępnia narzędzie online do porównywania zmian w czasie użytkowania gruntów w miejscowości (lub obszarów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th  wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).

Historia

Dostępne źródła do ustalenia historii Valbonnais są stosunkowo ograniczone aż do klasycznego średniowiecza. Z drugiej strony, od tego okresu są one znacznie liczniejsze i były przedmiotem badań nad pewnymi punktami.

Obszar dawniej znany jako Vallis bonnesii , Valley Bonnesium (nazwa Gallo-Roman).

Valbonnais było w średniowieczu i do 1789 r. Centrum feudalnej jednostki (zwanej mandement lub seigneury) składającej się z pięciu parafii  : Valbonnais, Entraigues , Valjouffrey , Le Périer , Chantelouve . Podmiot ten podlegał zwierzchnictwu pana, który zbierał prawa i wymierzał sprawiedliwość na swoich ziemiach. Seigneury zostało zorganizowane wokół zamku (z pewnością drugiego zbudowanego chronologicznie) z pobliskim domem obronnym i wieżą kontrolną o wysokości dwudziestu ośmiu metrów. Kluniacka klasztor został założony w pobliżu około 950.

Panowaniem Valbonnais odgrywał ważną rolę w średniowieczu przez tradycyjnym znaczeniu Alleman rodziny , który opanował Valbonnais z XI th do XIII -go  wieku. Rodzina Allemanów kontrolowała kilka seigneuries i jeden z czterech najważniejszych w Dauphiné. Wszystkie gałęzie tej rodziny uważały się za związane z seigneury Valbonnais, które uważano za kolebkę rodziny, nawet jeśli założenie Allemanów w Valbonnais pozostaje nieznane do dziś. Rodzina Alleman Valbonnais traci kontrolę w drugiej połowie XIV -tego  wieku.

Seigneury jest przedmiotem szczególnej uwagi zdolności i stanowi prestiżowe dobro, które wyjaśnia, dlaczego w 1421 r. Zostało przydzielone Jeanowi de Dunois , znanemu, że został wychowany wraz z przyszłym Karolem VII i jednym z towarzyszy walki Joanny D. 'Łuk.

Mandement of Valbonnais stanowił od 1632 r. Baronię. W 1677 r. Przeszedł na własność rodziny Moret de Bourchenu, linii parlamentarzystów Dauphinois, którzy kupili ziemie Valbonnais w zamian od Jacquesa II de Poligny . Został markizem w 1694 roku na rzecz Jean-Pierre'a Moret de Bourchenu , pierwszego prezesa Izby Obrachunkowej Dauphiné , który następnie przyjął tytuł markiza de Valbonnais. Mandat pozostanie w rękach Moret de Bourchenu aż do rewolucji francuskiej, kiedy to struktury Ancien Régime zostały zastąpione przez departamenty, kantony i gminy.

Od 1926 do 1950 roku Valbonnais był obsługiwany przez metryczną kolejkę i trakcję elektryczną, odgałęzienie linii kolejowej La Mure à Corps zbudowanej do obsługi cementowni Pont-du-Prêtre, której ruiny wciąż możemy zobaczyć przy Strona drogi. Cementownia zajmowała ważne miejsce w życiu wsi ze względu na swoje gospodarcze znaczenie przez około sześćdziesiąt lat (nie przetrwała kryzysu lat 30. XX wieku, kiedy to wyprodukowany cement trafił na eksport). Linia kolejowa obejmowała stację pośrednią w Pont-du-Prêtre, która stała się prywatnym mieszkaniem, oraz stację końcową przy wjeździe do wioski Valbonnais. Projekt budowy kolejki zębatej lub kolejki linowej przedłużającej tę kolej w kierunku szczytu La Salette nie był kontynuowany.

Polityka i administracja

Lista kolejnych burmistrzów
Kropka Tożsamość Etykieta Jakość
1965 Marzec 2001 Marcel Berthier DVG, następnie PS,
a następnie DVD 		Radny Generalny kantonu Valbonnais (1979-2004)
Marzec 2001 2020 Denis Macé płyta DVD Przejście na emeryturę
2020 W trakcie Gilbert Maugiron    
Brakujące dane należy uzupełnić.

Lokalna kultura i dziedzictwo

Język

Historycznie Valbonnais (z wyjątkiem gmin w dolinie Roizonne) należy do obszaru dialektów prowansalskich typu Vivaro-Alpine . W Prowansji miasto nazywa się Vaubonés .

Mieszkańcy Valbonnais nazywani są Valbonnetinami . Mieszkańcy niektórych osad noszą określone nazwy: Engelaurous (Engelas), Rouchaïrous (la Roche), Vernusaux (les Verneys), Pécharaux (Péchal).

Miejsca i zabytki

Valbonnais-64.jpg

Napis ten jest podwójnym palindromem : można go czytać obojętnie od lewej do prawej, od prawej do lewej, zaczynając od dołu, ale także pionowo od góry do dołu lub od dołu do góry, zaczynając od prawej. Występuje w różnych miejscach i powoduje spływanie dużej ilości atramentu . To, w pobliżu budynku sądowego, było prawdopodobnie używane jako szczęśliwy element do ochrony tego miejsca przed pożarami, jak to często się zdarzało. Kamień zaliczany jest do zabytków jako obiekt.

( Inne zdjęcia kościoła i mostu na Commons) Brakujące miejsca i zabytki

Gospodarka

„Valbonnais rzeczywiście oznacza Vallis bona, dobrą dolinę i jest to dobrze powiedziane; bo wydaje się, że Bóg wrzucił tutaj w obfitości wszystkie dobre rzeczy stworzenia. Nie mówię tylko o zbożu i bogactwie rolnym, od którego pochodzi nazwa; wciąż mamy świeże pstrągi, wykwintne raki, dziczyznę w obfitości, pyszne owoce, o czym przekonaliśmy się znakomitym obiadem, który został nam podany w Valbonnais. "

- Ernest de Toytot, Voyage de Grenoble à la Salette , Chez Baratier frères et fils, 1863, s. 297

Miasto Valbonnais, tradycyjnie oddane rolnictwu, przez sześćdziesiąt lat gościło fabrykę cementu, Société des Ciments Portland de Valbonnais, Pelloux, Père, Fils et Cie , utworzoną w 1878 roku w Pont-du-Prêtre, na zachodnim krańcu miasto do eksploatacji wapieni ilastych do produkcji cementów hydraulicznych. Jednak ta eksploatacja nie przetrwała kryzysu lat trzydziestych XX wieku, kiedy to wyprodukowany cement został wyeksportowany.

Dziś miasto zwraca się ku turystyce w trybie miękkim.

Turystyka

Demografia

Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. Legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis powszechny opiera się obecnie na corocznym zbieraniu informacji dotyczących kolejno wszystkich terytoriów miejskich przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, a legalne populacje w kolejnych latach szacuje się za pomocą interpolacji lub ekstrapolacji. W przypadku gminy pierwszy wyczerpujący spis objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2005 r.

W 2018 roku miasto liczyło 501 mieszkańców, o 1,18% mniej niż w 2013 roku ( Isère  : + 2,28%  , Francja bez Majotty : + 2,36%).

Ewolucja populacji   [  edytuj  ]
1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
1,820 1 233, 1,251 1,258 1,386 1,405 1,327 1,384 1339
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (1)
1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
1,288 1,307 1 234, 1290 1,326 1,451 1,243 1,204 1,124
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (2)
1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
1 110 1,046 1,014 822 787 793 743 641 606
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (3)
1962 1968 1975 1982 1990 1999 2005 2010 2015
597 521 431 434 486 440 485 503 499
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (4)
2018 - - - - - - - -
501 - - - - - - - -
Od 1962 do 1999: populacja bez podwójnego liczenia  ; w następujących terminach: ludność miejska .
(Źródła: Ldh / EHESS / Cassini do 1999 r., A następnie Insee od 2006 r.) Histogram rozwoju demograficznego

Osobowości związane z gminą

Opisy historyczne

„Valbonnais to terytorium intymne, terytorium dyskrecji. Ziemie, które wciąż są niewystarczające, są w całości zagospodarowane, a las, który je przekazuje, jest obecny w dużych ciągłych i upartych masywach. W całej swojej skromności wiejskiego społeczeństwa Valbonnais prawie zachowuje w tajemnicy swoje skarby, jeziora, górskie pastwiska i wielkie szczyty. Jak nie wspomnieć o Olanie, który swym dumnym murem zamyka dolinę Font Turbat? Pustynia w Valjouffrey, Valsenestre, Périer, Chantelouve, Valbonnais, Engelas, Lavaldens, la Morte, prawie nieśmiałe miejsca życia, w których każdy robi to, co narzuca terytorium: praca, kopalnia i ziemia, pozostawiając zimę, by sprzedawać wiedzę ... jak i tkaniny. Valbonnais prawie nie wspomina o tych niemożliwych czasach, szukając dziś nowej równowagi między turystyką odkrywczą a gospodarką rolną i leśną. Ma mądrość luki. Zwiedzający w poszukiwaniu równowagi ogarnia krajobraz, który jest prawdziwą lekcją. […] Dzieła i dni wieją jak kroki w tej wielkiej krainie nieruchomej ciszy i tajemnicy. "

- Claude Dautrey, Wędrówki po Parku Narodowym Ecrins , Editions Olizane, 2006

„Valbonnais to wąska, ale żyzna dolina, nawadniana przez małą rzekę zwaną Bonne. Taka jest etymologia jego nazwy; w niektórych starych aktach nazywa się to Vallis Bonna lub Bonnae, Vallis Bonnensis, Vallée Bonne lub de la Bonne. Granice Valbonnais, które jest częścią kantonu Entraygues, są nadal ustalone na szerokość przez grzbiety dwóch łańcuchów, które tworzą główną dolinę. Dwa końce, w kierunku długości, to góra Turbate [kotlina Font-Turbat u podnóża Olan], skąd bierze swoje źródło Bonne, oraz terytorium gminy Valbonnais, gdzie dawniej mieszkał pan wszystkich tych krajów ... Ale ta dolina ma dwie odnogi, z których jedna prowadzi do miasta Chantelouve, które jest częścią Valbonnais. Ta gałąź tworzy również wąski wąwóz, który ma ujście w Oisans i który z Chantelouve jest podlewany przez małą rzekę zwaną Marsane lub Malsaine, ponieważ rzeczywiście twierdzi się, że jej wody są mniej odpowiednie do podlewania niż ta. Pokojówki. Musimy tu również wskazać dolinę Valsenestre, Vallis Sinistra, Vallée Gauche, która również jest zależna od Valbonnais i która wraz z kilkoma innymi wioskami tworzy gminę Valjouffray, ten sam region i ten sam kanton. "

- Jacques Champollion-Figeac, Wyciąg z Dyrektorium Departamentu Isère, lata 1811 i 1812 , Raport napisany w 1810 r. Na prośbę Josepha Fouriera, prefekta Isère, do przesłania do Ministra Spraw Wewnętrznych

Uwagi i odniesienia

Uwagi

  1. Według podziału na strefy gmin wiejskich i miejskich opublikowanego w listopadzie 2020 r., Przy zastosowaniu nowej definicji charakteru wiejskiego14 listopada 2020 r w międzyresortowym komitecie ds. wsi.
  2. prawny Miejska ludność w życie z dniem 1 st  stycznia 2021, rocznik 2018, zdefiniowane granice terytorialne w życie z dniem 1 st  stycznia 2020 r statystyczny data referencyjna: 1 st  stycznia 2018.

Bibliografia

  1. „  Typologia miejska / wiejska  ” , na www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (przegląd: 28 marca 2021 ) .
  2. "  gmina wiejska - definicja  " , na tej stronie INSEE (konsultowany 28 marca 2021 ) .
  3. „  Understanding the density grid  ” , na www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (dostęp 28 marca 2021 ) .
  4. "  Baza obszarów atrakcyjności miast 2020.  " , na insee.fr ,21 października 2020 r(dostęp 28 marca 2021 ) .
  5. Marie-Pierre de Bellefon, Pascal Eusebio, Jocelyn Forest, Olivier Pégaz-Blanc i Raymond Warnod (Insee), „  We Francji dziewięć na dziesięć osób mieszka w zlewni miasta  ” , na stronie insee.fr ,21 października 2020 r(dostęp 28 marca 2021 ) .
  6. „  CORINE Land Cover (CLC) - Podział obszarów na 15 pozycji użytkowania gruntów (obszar metropolitalny).  » , W tym miejscu danych oraz badań statystycznych Ministerstwa Ekologicznej Transformacji. (dostęp 28 kwietnia 2021 )
  7. IGN , „  Ewolucja użytkowania gruntów w mieście na starych mapach i zdjęciach lotniczych.  » , Na remorerletemps.ign.fr (dostęp 28 kwietnia 2021 ) . Aby porównać ewolucję między dwiema datami, kliknij dolną część pionowej linii podziału i przesuń ją w prawo lub w lewo. Aby porównać dwie inne karty, wybierz karty w oknach w lewym górnym rogu ekranu.
  8. http://www.ot-valbonnais.fr/sections.php?op=listarticlesa&secid=112&artid=340
  9. Pierre Bec , Język oksytański , PUF, 1978, str. 11
  10. Eric Tasset, mocne zamki Isère: Grenoble i na północ od jego dzielnicy , Grenoble, edycje de Belledonne,2005, 741  str. ( ISBN  2-911148-66-5 ) , str. 708-710.
  11. z zamku Hugonin Alleman do kanału ... Historia , La gazette du Valbonnais , n. 97, styczeń 2016.
  12. Wskazówka n o  PM38000363 , bazy Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury .
  13. Dziedzictwo Valbonnais ( [PDF] ) na stronie biura turystycznego Valbonnais.
  14. Dziedzictwo umywalek i pralni na terenie ratusza
  15. M. Berthelot, Hartwig Derenbourg, F.-Camille Dreyfus i in. , Wielka encyklopedia: uzasadniony spis nauk, listów i sztuki , t.  20, H. Lamirault (Paryż), 1885-1902 ( czytaj online ) , s.  990.
  16. Gdzie wędrować w Valbonnais , na stronie internetowej miasta
  17. Co robić w Valbonnais , na stronie internetowej miasta
  18. Organizacja spisu ludności na stronie insee.fr .
  19. Departamentalny kalendarz spisu ludności na stronie insee.fr .
  20. Od wiosek Cassini do dzisiejszych miast na terenie École des Hautes Etudes en Sciences Sociales .
  21. Insee - Populacje prawne gminy w latach 2006 , 2007 , 2008 , 2009 , 2010 , 2011 , 2012 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 i 2018 .
  22. Plik Legii Honorowej Kapitana André Champolliona na stronie internetowej Ministerstwa Kultury.
  23. Plik Barthélémy Buis Legion of Honor na stronie internetowej Ministerstwa Kultury.
  24. Archiwa Société des Ciments Pelloux de Valbonnais są przechowywane w Departmental Archives of Isère , archives.isere.fr , 23J, 1877-1966.

Zobacz też

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne