Valaquenta

Valaquenta
Autor JRR Tolkien , pod redakcją Christophera Tolkiena
Kraj UK
Uprzejmy Fantazja
Orginalna wersja
Język język angielski
Tytuł Valaquenta
Redaktor Allen & Unwin
Miejsce publikacji Londyn
Data wydania 1977
wersja francuska
Tłumacz Alien Stone
Redaktor Redaktor Christian Bourgois
Data wydania 1978
Seria Silmarillion
Chronologia

La Valaquenta to tekst brytyjskiego pisarza JRR Tolkiena , opublikowany w 1977 roku jako druga część The Silmarillion . Ten tekst, którego tytuł w quenyi oznacza „Opowieść o mocach” , jest opisem Valarów , „boskich” istot świata Śródziemia .

streszczenie

Początek Valaquenty podsumowuje wydarzenia opisane w Ainulindalë  : stworzenie świata przez Ilúvatara poprzez Wielką Muzykę graną przez Ainurów oraz to, jak niektórzy z tych Ainurów decydują się wejść na ten świat, aby stać się jego strażnikami, stając się Valarami i Maiar.

Liczy się tekst czternaście Valarowie , siedem samców i siedem żeński (Valier)  : Manwe , Ulmo , Aule , Oromego , Mandos , Lorien , Tulkas , Varda (małżonek Manwego) Yavanna (małżonek Aule) Vairë (małżonek Mandosa) Estë (małżonka Lórien), Nienna (siostra Mandosa i Lórien), Nessa (siostra Oromego i małżonka Tulkasa ) i Vána (siostra Yavanny i małżonka Oromego). Spośród nich osiem jest szczególnie potężnych i czczonych pod imieniem Aratar  : Manwe , Ulmo, Aule, Mandos, Oromë, Varda, Yavanna i Nienna.

Wśród Valarów są istoty o podobnej naturze, ale mniejszego wzrostu, Maiarowie . Nazwy tekstowych kilka: Eönwë , zwiastunem Manwego, Ilmare , sługi Varda, Osse i Uinen , małżonków i hołdowników Ulmo, jak również Meliany i Olorin , znany głównie za swoje czyny w Śródziemiu.

Na końcu Valaquenty wspomniana jest ostatnia Vala i Arata  : Melkor , który zwrócił się w ciemność i którego Eldarowie nazywają Morgothem . Na jego usługach jest kilku Maiarów, zwłaszcza Balrogowie i jego porucznik Maia Sauron .

Projekt i ewolucja

Valaquenta włączono przez długi czas w Quenta Silmarillionem , z którego utworzona pierwszego rozdziału. Dopiero około 1959 roku, podczas drugiej fazy rewizji Silmarillionu po opublikowaniu Władcy Pierścieni , Tolkien przejął ten tekst, aby uczynić go niezależnym bytem.

Krytyczne powitanie

Analiza

Adaptacje

Bibliografia