Vairaatea

Vairaatea
Zdjęcie satelitarne NASA (wioska widoczna na północy)
Geografia
Kraj	Francja
Archipelag	Tuamotu
Lokalizacja	Pacyfik
Informacje kontaktowe	19 ° 21 ′ 00 ″ S, 139 ° 13 ′ 01 ″ W.
Powierzchnia	3  km 2
Liczba wysp	2
Geologia	Atol
Administracja
Zbiorowość zamorska	Polinezja Francuska
Dzielnica	Tuamotu
Gmina	Nukutavake
Demografia
Populacja	50  mieszk.  (2017)
Gęstość	16,67 mieszk./km 2
Największe miasto	Ahuroa
Inne informacje
Odkrycie	1606
Strefa czasowa	UTC-10
Geolokalizacja na mapie: Polinezja Francuska VairaateaVairaatea Geolokalizacja na mapie: Archipelag Tuamotu VairaateaVairaatea
Atole we Francji

Vairaatea to atol położony w archipelagu Tuamotu na Polinezji Francuskiej . Administracyjnie należy do gminy Nukutavake .

Geografia

Sytuacja

Vairaatea jest częścią środkowo-wschodniej podgrupy Tuamotu z Ahunui , Amanu , Fangatau , Hao i Nukutavake . Znajduje się 41  km na wschód od Nukutavake , najbliższego atolu, z którym jest administracyjnie powiązana, a także 1050  km na południowy wschód od Tahiti . Jest to mały trójkątny atol o długości 7  km i maksymalnej szerokości 4  km na obszarze lądowym 4,36  km 2 . Jej laguna rozciąga się na ponad 13  km 2 i nie ma przejścia komunikacyjnego z oceanem. Składa się on z dwóch głównych MOTU - zwane Gake (lub Puka-ruga) i Raro - jak pięć znacznie mniejszy motus wtórnego.

Demografia

W 2017 r. Całkowita populacja Vairaatea wynosi 50 osób, zgrupowanych głównie w północnej części Ahuroa; jego ewolucja jest następująca:

1983	1988	1996	2002	2007	2012	2017
68	78	70	36	65	57	50
Źródła ISPF i rząd Polinezji Francuskiej .

Historia

Osadnictwo polinezyjskie i odkryte przez Europejczyków

Vairaatea nosi wiele pozostałości archeologicznych polinezyjskiej zawodu należącego do kulturowej i językowej powierzchni Maragai (także grupowanie atoli Nukutavake , Pinaki , Vahitahi i Akiaki ). Pierwsza wzmianka o atolu przez Europejczyka została dokonana przez portugalskiego nawigatora Pedro Fernández de Quirós w 1606 roku, który nazwał go San Miguel Arcángel . Plik10 czerwca 1767, Anglik Samuel Wallis widzi Vairaateę bez możliwości znalezienia miejsca do cumowania i chrzci ją na wyspie Egmont . Odwiedza go także Frederick William Beechey the24 stycznia 1826. Atol nazywany jest również Wyspą Osnaberg.

Okres współczesny

W XIX th  century Vairaatea stał się terytorium francuskim zaludnionych następnie około 200 Aborygenów w 1850 roku; był to w tym czasie jeden z najbardziej zaludnionych Tuamotów. Atol był następnie ewangelizowany - wraz z budową kościoła Chrystusa Króla w 1946 roku - równocześnie z utworzeniem parafii Saint-Joachim w Nukutavake, do której jest przyłączona od 2004 roku.

Gospodarka

Vairaatea, która nie jest połączona promem do Nukutavake , posiada aneks ratusza, szkoły podstawowej, a także kościół Chrystusa Króla z lat 70. Atol jest w dużej mierze przesadzony gajem kokosowym, który stanowi główna działalność gospodarcza.

Uwagi i odniesienia

1. 2017 Census - Distribution of the Populacja Polinezji Francuskiej według wysp , Instytut Statystyki Polinezji Francuskiej (ISPF), dostęp 27 lutego 2019.
2. Tamara Maric, „Archeologia i tradycje ustne atoli Nukutavake, Vaira'atea i Pinaki” , publikacja Departamentu Środowiska , 2010, s.  28-39 .
3. Atlas Polinezyjski: Vairaatea , Departament Zasobów Morskich rządu Polinezji Francuskiej , dostęp 27 lutego 2019 r.
4. Populacja, urodzenia i zgony między dwoma spisami powszechnymi (PR) , Statystyczny Instytut Polinezji Francuskiej (ISPF), konsultacja odbyła się 27 lutego 2019 r.
5. Pierre-Yves Toullelan, Tahiti i jej wyspy , Karthala , 1991 ( ISBN  2-86537-291-X ) , str.  61 .
6. Jacques Bonvallot, Les Atolls des Tuamotu , wydania IRD , 1994, ( ISBN  9782709911757 ) , str.  275-282 .
7. (w) JL Young, „Nazwy wysp Paumotu, ze starymi nazwami tak dalece, jak są znane” , The Journal of the Polynesian Society , t.  8, N O  4 grudnia 1899, str.  264-8 .
8. Étienne Avalle, Notices sur les colonies française , Challamel starsze wydania, Paryż, 1866, str.  640 .
9. Parafia Saint-Joachim de Nukutavake na terenie Archidiecezji Papeete .