Ubiens

W Ubiens (łac. Ubii ) są jednym z ludów germańskich od grecko-rzymskiego antyku .

Ubiens najpierw zamieszkiwali prawy brzeg Renu między Sieg i Lahn aż do Dolnego Menu lub w Germania magna , jak nazywali to Rzymianie. Ich główna kolonia, przyszłe miasto Kolonia , po raz pierwszy pojawia się pod nazwą Oppidum Ubiorum . Byli sąsiadami na południe od Trevires i na wschód od Sicambres .

Byli jednym z pierwszych plemion germańskich, które uległy rzymskiej praktyce „ divide et impera ”. Podczas wojny galijskiej Ubienowie byli lojalnymi sojusznikami Rzymian i pomagali im w szczególności stłumić bunt Batawów w 70 .

Wrażliwe na kulturę rzymskich, Ubrians były aktywnie zaangażowane z nimi, od tworzenia bliskich relacji handlowych, do edukacji swoich synów, którym powierzono jako zakładników i skończyło się zgadzając się zapłacić im pokłon pod względem sojuszu, że Juliusz Cezar utworzonych z je w 55 pne. AD . W roku 50 Claude przemianował ich oppidum na cześć swojej żony Agrippiny, Colonii Claudia Ara Agrippinensium .

Dobrzy sojusznicy, zapewniali Rzymianom wojska pomocnicze, w szczególności doskonałą kawalerię. Takie zachowanie przyniosło im mieszaną opinię ze strony ich germańskich rówieśników, od nieufności do zazdrości, co doprowadziło do wielu konfliktów, a nawet wyraźnej nienawiści w czasie powstań plemion germańskich.

Nacisk grożący im Marcus Vispanius Agryppa przeniósł ich na lewy brzeg Renu w 19/18 roku pne. AD, w przyszłej rzymskiej prowincji Dolnej Germanii . Dziesięć lat później Agryppa założył na swoim dawnym terytorium Kolonię, która stała się ich stolicą, a po ich przesiedleniu Ubienowie przybywający z Kolonii zostali nazwani „Agrypinensami”. Aż do panowania cesarza Domicjana lewy brzeg Renu był więc częścią prowincji Gallia Belgica. Ich terytorium rozrosło się, rozciągając się od regionu Bonn , niedaleko Akwizgranu , po brzegi Wurm i dolinę Ahr .

Ubiens wspierali wojska rzymskie w ich wojnie z marksistami z Panonii w latach 166-167. W 306 r. Letes Salian Francs walczą z Ubii przeciwko Alemanni . Ich tożsamość łączy się następnie z tożsamością Franków Galii.

Bibliografia

Uwagi i odniesienia

  1. Przykład: Cezar, poinformowany przez zwiadowców Ubian, że Szwedzi wycofali się do swoich lasów, ale obawiając się, że zabraknie żywności (ponieważ widzieliśmy powyżej, że rolnictwo jest bardzo zaniedbane wśród Niemców), postanowił nie angażować się dalej (wojny galijskie, Księga VI, 29
  2. W. Eck, Romanizacja Germania , Errance, Paryż, 2007, s. 10. Datowanie tego wysiedlenia w 39/38, podczas pierwszego pobytu Agryppy, jest możliwe dzięki niedawnemu odkryciu monet wybitych przez Ubiens po ich deportacji.

Zobacz też