Tyrrell Racing
Informacje, które udało nam się zgromadzić na temat Tyrrell Racing, zostały starannie sprawdzone i uporządkowane, aby były jak najbardziej przydatne. Prawdopodobnie trafiłeś tutaj, aby dowiedzieć się więcej na temat Tyrrell Racing. W Internecie łatwo zgubić się w gąszczu stron, które mówią o Tyrrell Racing, a jednocześnie nie podają tego, co chcemy wiedzieć o Tyrrell Racing. Mamy nadzieję, że dasz nam znać w komentarzach, czy podoba Ci się to, co przeczytałeś o Tyrrell Racing poniżej. Jeśli informacje o Tyrrell Racing, które podajemy, nie są tym, czego szukałeś, daj nam znać, abyśmy mogli codziennie ulepszać tę stronę.
.
| Zdyscyplinowany |
Formua Junior Formua 3 Formua 2 Formua 1 |
|---|---|
| Lokalizacja |
 Ockham, Surrey , Wielka Brytania
|
| Prezydent |
Ken tyrrell
|
|---|---|
| Dyrektor |
Ken Tyrrell Harvey Postlethwaite
|
| Dyrektor techniczny |
Derek Gardner Maurice Phillippe Harvey Postlethwaite George Ryton Mike Coughlan
|
| Piloci |
Jackie Stewart François Cevert Jody Scheckter Patrick Depailler Michele Alboreto .svg){kind=small} 
|
| Rama | Matra, March, Tyrrell |
|---|---|
| Silniki |
Ford-Cosworth Renault Honda Ilmor Yamaha |
| Opony | Dunlop , Goodyear , Firestone , Avon , Michelin , Pirelli |
| Pocztek | Grand Prix Kanady 1970 |
|---|---|
| Ostatni wycig | Grand Prix Japonii 1998 |
| Konkurencyjne wycigi | 430 |
| Zdobyte punkty | 621 |
| Tytuy konstruktorów | 1 ( 1971 ) |
| Tytuy pilotaowe | 2 ( 1971 i 1973 ) |
| Zwycistwa | 23 |
| Podium | 77 |
| Pozycje biegunowe | 14 |
| Najlepsze okrenia w wycigu | 20 |
Tyrrell Racing (lub Tyrrell Organizacja Racing ) jest byym stabilny brytyjski od sportów motorowych , zaoona wprzez Ken Tyrrell . Obecny w Formule 1 od 1968 (najpierw z Matr , potem od 1970 jako producent) do 1998 , przeywa swój rozkwit dziki trzem tytuom wiatowym Jackie Stewarta . Wiadomo równie, e zaangaowa P34 , jedyny samochód z szecioma koami, który ciga si w F1, i dajc go do silnika Cosworth DFV jego 155 th i ostateczne zwycistwo F1.
Historyczny
Geneza i pocztki
.PNG)
Zespó Tyrrell zosta zaoony przez Kena Tyrrella , skromnego kierowc z lat 50. Szybko zdajc sobie spraw, e jest lepszy w organizowaniu zespou wycigowego ni w trzymaniu kierownicy, w 1960 zaoy Tyrrell Racing Organisation. Bra udzia w mistrzostwach Formuy Junior i Formuy 3 , w 1964 roku TRO umoliwi Jackie'emu Stewartowi zdobycie tytuu mistrza Wielkiej Brytanii F3 za kierownic Coopera. W 1965 roku zespó przeniós si na mistrzostwa Europy Formuy 2 . To tutaj Ken Tyrrell spotyka si z przywódcami Matry . Od 1966 roku Tyrrell wszed do Matra F2s i zdoby tytu w 1967 roku z belgijskim kierowc Jacky Ickx .
Naturalnie, stowarzyszenie Matra-Tyrrell kontynuowao swoj dziaalno w 1968 r., Kiedy obie firmy zdecydoway si zmierzy z mistrzostwami wiata Formuy 1. Zespó Tyrrell przyj wówczas nazw Matra International, aby odróni j od oficjalnego zespou Matra z siedzib we Francji. Od 1968 roku Matra-Ford prowadzony przez Stewarta uwaa si za jeden z najlepszych samochodów na starcie. Szkocki jedziec koczy sezon wicemistrzowski za Grahamem Hillem na Lotus. Stewart i Tyrrell zemcili si w nastpnym roku: Stewart zdoby tytu mistrza wiata kierowców, a Matra tytu konstruktorów. W 1969 roku Matra zdecydowaa si upi swój oficjalny zespó i skoncentrowa wszystkie swoje wysiki na zespole Tyrrell (lub Matra International, aby przestrzega dokadnej terminologii). Jednak ten udany sezon 1969 by dla stowarzyszenia Matra-Tyrrell kocem mierci. Matra na sezon 1970 wymaga od Tyrrella wymiany silnika Ford-Cosworth V8 na silnik Matra Sports V12 . Nie przekonani co do potencjau francuskiego silnika po testach przeprowadzonych pod koniec sezonu, Tyrrell i Stewart zdecydowali si zatem opuci zakad Matra i zwrócili si do nowego producenta March . Pomimo zwycistwa Stewarta na pocztku sezonu Tyrrell szybko przekona si o sabociach tego podwozia. Tak wic wiosn 1970 roku podj decyzj, aby zosta penym producentem i zaprojektowa wasn Formu 1. Tyrrell 001, pierwszy samochód marki, zadebiutowa pod koniec 1970 roku i od razu wykaza si zachcajcymi osigami.
Wielkie lata Tyrrella
Zespó Tyrrell zmaterializowa obiecujce osigi swojego nowego samochodu w sezonie 1971 . Dominator, Jackie Stewart zdobywa swój drugi tytu mistrza wiata. To take drugi tytu dla zespou Tyrrell, ale pierwszy jako konstruktor. Triumf Tyrrella dopenia pierwsze zwycistwo w Grand Prix modego francuskiego kierowcy François Ceverta , pierwotnie narzucone przez Elfa , gównego sponsora zespou, ale który dziki swojemu urokowi i talentowi szybko sta si ulubiecem zespou. jej lider Jackie Stewart.
Po nieco schykowym sezonie 1972 (z tymi samymi 4 zwycistwami Stewarta i miejscem wicemistrza wiata), Tyrrell odzyska cay swój blask w 1973 roku , z nieubagan dominacj brytyjskiego kierowcy, który zdoby swój trzeci tytu mistrza wiata. Ale sukces zosta nadszarpnity pod koniec roku przez miertelny wypadek Ceverta na Watkins Glen, torze jego pierwszego sukcesu w F1. Cevert mia zosta nowym liderem zespou, a Stewart ostrzega Tyrrella w roku, w którym zdecydowa si zakoczy karier.
W 1974 roku , dziki bezprecedensowemu duetowi niedowiadczonych kierowców, w skad którego wchodzili gorcy poudniowoafrykaski Jody Scheckter i Francuz Patrick Depailler , zespó Tyrrell osign sezon przekraczajcy wszelkie oczekiwania, odkd Scheckter wygra dwa zwycistwa i zaj trzecie miejsce w finale. klasyfikacji, po tym, jak dugo by potencjalnym mistrzem wiata. Ale sezon 1975 by delikatniejszy, pomimo kolejnego zwycistwa Schecktera.
6 kó, upadek i oszustwo
Teraz wyprzedzony przez zespoy McLarena , Brabhama i Ferrari , zespó Tyrrell próbuje przywróci swój wizerunek, oferujc absolutnie rewolucyjne rozwizanie techniczne. Na pocztku 1976 roku zespó Tyrrell zaprezentowa Tyrrell P34 , którego gówn cech jest posiadanie 6 kó (2 klasyczne koa z tyu i 4 kóka z przodu), aby teoretycznie zagwarantowa mu lepsz przyczepno ni konkurencja. . Pomimo zaszczytnych wyników w cigu dwóch sezonów dziaalnoci ( 1976 i 1977 ), 6 kó nigdy nie bdzie absolutn broni, na któr liczy jej twórca Derek Gardner . W 1976 roku P34 zdoby rewelacyjny dublet (Scheckter przed Depaillerem) na GP Szwecji, ale w 1977 roku osigi spaday swobodnie. Goodyear odmawiajc dalszego projektowania opon specjalnie dla Tyrrell (4 przednie koa modelu P34 s mniejsze ni u konkurencji), zespó postanawia przerwa projekt.
W 1978 roku Tyrrell powróci do sukcesu dziki zwycistwu Depaillera w GP Monako. Ale ten wystp nie wystarczy, aby ukry upadek zespou, który korzysta z coraz bardziej napitego budetu i który nie jest w stanie nady za technicznymi rewolucjami efektu ziemi z 1978 roku i silników turbo z pocztku lat 80. Po anonimowych W sezonach 1979, 1980 i 1981 Tyrrell na nowo odkry kolory z modym Wochem Michele Alboreto . Przez wikszo roku niepenosprawny przez ma moc swojego atmosferycznego Forda-Coswortha V8, Woch wykorzystuje zwinno swojego silnika na krtych miejskich torach. W ten sposób narzuci si na ulice Las Vegas w 1982 r. I Detroit w 1983 r. Byy to ostatnie zwycistwa Tyrrella w Formule 1.
W 1984 roku Tyrrell, bdc jedynym zespoem wyposaonym w silnik wolnosscy, zamierza powtórzy swoje sukcesy z 1982 i 1983 roku. W zwizku z tym, wobec braku Alboreto wyjedajcego do Ferrari, moe liczy na obiecujcych pocztkujcych. Stefan Bellof i Martin Brundle . W przypadku braku zwycistwa podium Bellofa w Monako, a take drugie miejsce Brundle'a w Detroit czciowo urzeczywistnia nadzieje zespou. Ale w poowie sezonu, przekonany o oszustwie, Tyrrell zosta wykluczony z mistrzostw wiata, a jego wyniki z pocztku roku zostay anulowane: Tyrrell sprawi, e jego samochody zaczy si poniej dopuszczalnej wagi, a nastpnie balastowa je pod koniec wycigu pikami oów wtryskiwany do zbiornika podczas symulacji tankowania wody ukadu hamulcowego; w ten sposób jednomiejscowe bolidy pomylnie przeszy kontrol techniczn po wycigu. W tym czasie tankowanie byo zabronione, a te postoje z wod zaintrygoway sdziów GP w Detroit , na którym spisyway si wolnossce Tyrrells, a take samochody z turbodoadowaniem. Henri Mosson i Gabriele Cadringher, którzy cakowicie zdemontowali Tyrrellów pod koniec GP i dokonali inspekcji zbiorników wody, dziki tej kontroli ujawnili oszustwo, które doprowadzio do wykluczenia zespou Tyrrell z mistrzostwa F1 1984 i anulowanie jego wyników, pomimo apelu Kena Tyrrella.
Koniec Tyrrell Racing
Powrót na pola startowe w 1986 roku, chocia Tyrrell mia silnik dostarczany przez Renault (od poowy 1985 do koca 1986 roku), mimo kilku sporadycznych uderze blasku, nigdy nie odnalaz szczytów. Pod koniec lat 80. przybycie dowiadczonego i genialnego walijskiego inyniera Harveya Postlethwaite'a pozwolio zespoowi na przywrócenie wizerunku pomimo racego braku funduszy. Oznak upadku zespou, Ken Tyrrell jest zmuszony wezwa paccych kierowców. Ta polityka nie wyklucza moliwoci znalezienia rzadkiej pery, takiej jak Jean Alesi w sezonie 1989. Ten ostatni mia wspaniay sezon 1990, z dwoma drugimi miejscami w Phoenix (na Tyrrell 018) oraz w Monako za kierownic nowego Tyrrell 019. Ten jednomiejscowy samochód, zaprojektowany przez Harveya Postlethwaite i francuskiego aerodynamika Jean-Claude'a Migeota, wyrónia si bardzo wyrafinowan aerodynamik, a zwaszcza podniesionym pyskiem, który zapocztkuje mod, która nadal inspiruje F1.
Dziki wsparciu Hondy Tyrrell wydawa si by w stanie potwierdzi swój zwrot w 1991 roku, ale jego powrót do formy nie by trway. Chocia Stefano Modena osign dobre wyniki (podium w Kanadzie, kwalifikacje w pierwszym rzdzie w Monako), zbyt napity budet nadal by bolenie odczuwalny i samochody szybko spady na tyy stawki. W 1994 roku Mark Blundell zdoby ostatnie podium dla zespou, aw 1997 Mika Salo ostatnie punkty.
Po odrzuceniu kilku ofert (w 1997 r. Mówiono zwaszcza o moliwym przejciu przez byego japoskiego pilota Satoru Nakajim , który przez pewien czas awansowa na stanowisko dyrektora sportowego), Ken Tyrrell ostatecznie przyjsprzeda stajni grupie British American Tobacco i odda kierowanie zespoem biznesmenowi Craigowi Pollockowi (wówczas najlepiej znanemu jako menader Jacquesa Villeneuve ). Po ostatnim sezonie pod nazw Tyrrell zespó znikn pod koniec 1998 roku, aby zrobi miejsce dla nowego zespou British American Racing .
Wyniki Mistrzostw wiata Formuy 1
| Pora roku | Stabilny | Rama | Silnik | Opony | Piloci | Zakwestionowano Grand Prix | Pozycje biegunowe | Najlepsze okrenia | Zwycistwa | Punkty wpisane | Zaszeregowanie |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1970 | Organizacja wycigów Tyrrell |
Marzec 701 Tyrrell 001 |
Ford-Cosworth V8 | Dunlop |
Jackie Stewart Johnny Servoz-Gavin François Cevert
|
10 | 3 | 0 | 0 | 0 | Niesklasyfikowane |
| 1971 |
Zespó Elfów Tyrrell
|
Tyrrell 001 Tyrrell 002 Tyrrell 003 |
Ford-Cosworth V8 | Dobry rok |
Jackie Stewart François Cevert Peter Revson 
|
11 | 6 | 4 | 7 | 73 | Mistrz |
| 1972 |
Zespó Elfów Tyrrell
|
Tyrrell 002 Tyrrell 003 Tyrrell 004 Tyrrell 005 Tyrrell 006 |
Ford-Cosworth V8 | Dobry rok |
Jackie Stewart François Cevert Patrick Depailler
|
12 | 2 | 4 | 4 | 51 | 2 nd |
| 1973 |
Zespó Elfów Tyrrell
|
Tyrrell 005 Tyrrell 006 |
Ford-Cosworth V8 | Dobry rok |
Jackie Stewart François Cevert Chris Amon  |
14 | 3 | 2 | 5 | 86 | 2 nd |
| 1974 |
Zespó Elfów Tyrrell
|
Tyrrell 005 Tyrrell 006 Tyrrell 007 |
Ford-Cosworth V8 | Dobry rok |
.svg){kind=small} Jody Scheckter Patrick Depailler
|
15 | 1 | 3 | 2 | 52 | 3 rd |
| 1975 |
Zespó Elfów Tyrrell
|
Tyrrell 007 | Ford-Cosworth V8 | Dobry rok |
Jody Scheckter Patrick Depailler Jean-Pierre Jabouille Michel Leclère
|
14 | 0 | 1 | 1 | 25 | 5 th |
| 1976 |
Zespó Elfów Tyrrell
|
Tyrrell 007 Tyrrell P34 |
Ford-Cosworth V8 | Dobry rok |
Jody Scheckter Patrick Depailler
|
16 | 1 | 2 | 1 | 71 | 3 rd |
| 1977 |
Zespó Elfów Tyrrell
|
Tyrrell P34 | Ford-Cosworth V8 | Dobry rok |
 Ronnie Peterson Patrick Depailler
|
17 | 0 | 1 | 0 | 27 | 5 th |
| 1978 |
Zespó Elfów Tyrrell
|
Tyrrell 008 | Ford-Cosworth V8 | Dobry rok |
Didier Pironi Patrick Depailler
|
16 | 0 | 0 | 1 | 38 | 4 th |
| 1979 |
Zespó Tyrrell Candy Zespó Tyrrell
|
Tyrrell 009 | Ford-Cosworth V8 | Dobry rok |
Didier Pironi Jean-Pierre Jarier Geoff Lees Derek Daly 
|
15 | 0 | 0 | 0 | 28 | 5 th |
| 1980 |
Candy Tyrrell Team
|
Tyrrell 009 Tyrrell 010 |
Ford-Cosworth V8 | Dobry rok |
Jean-Pierre Jarier Mike Thackwell Derek Daly
|
14 | 0 | 0 | 0 | 12 | 6 th |
| Dziewitnacie osiemdziesit jeden |
Zespó Tyrrell Racing
|
Tyrrell 010 Tyrrell 011 |
Ford-Cosworth V8 | Dobry rok |
Eddie Cheever Kevin Cogan Michele Alboreto Ricardo Zunino 
|
15 | 0 | 0 | 0 | 10 | 8 tys |
| 1982 |
Zespó Tyrrell
|
Wilczyce 011 | Ford-Cosworth V8 | Dobry rok |
Michele Alboreto Slim Borgudd Brian Henton
|
16 | 0 | 2 | 1 | 25 | 6 th |
| 1983 |
Zespó Benetton Tyrrell
|
Tyrrell 011 Tyrrell 012 |
Ford-Cosworth V8 | Dobry rok |
Michele Alboreto Danny Sullivan
|
15 | 0 | 0 | 1 | 12 | 7 th |
| 1984 | Organizacja wycigów Tyrrell |
Kowalski 012 | Ford-Cosworth V8 | Dobry rok |
Martin Brundle Stefan Bellof Stefan Johansson Mike Thackwell
|
12 | 0 | 0 | 0 | 0 | Zdyskwalifikowany |
| 1985 | Organizacja wycigów Tyrrell |
Tyrrell 012 Tyrrell 014 |
Ford-Cosworth V8 Renault V6 turbo |
Dobry rok |
Martin Brundle Stefan Bellof Stefan Johansson Philippe Streiff Ivan Capelli
|
16 | 0 | 0 | 0 | 7 | 9 tys |
| 1986 |
Zespó ds. Danych ogólnych Tyrrell
|
Tyrrell 014 Tyrrell 015 |
Renault V6 turbo | Dobry rok |
Martin Brundle Philippe Streiff
|
16 | 0 | 0 | 0 | 11 | 7 th |
| 1987 |
Zespó ds. Danych ogólnych Tyrrell
|
Tyrrell DG016 | Ford-Cosworth V8 | Dobry rok |
Jonathan Palmer Philippe Streiff
|
16 | 0 | 0 | 0 | 11 | 6 th |
| 1988 | Organizacja wycigów Tyrrell |
Krystyna 017 | Ford-Cosworth V8 | Dobry rok |
Jonathan Palmer Julian Bailey
|
15 | 0 | 0 | 0 | 5 | 8 tys |
| 1989 | Organizacja wycigów Tyrrell |
Tyrrell 017B Tyrrell 018 |
Ford-Cosworth V8 | Dobry rok |
Jonathan Palmer Johnny Herbert Jean Alesi Michele Alboreto
|
16 | 0 | 1 | 0 | 16 | 5 th |
| 1990 | Organizacja wycigów Tyrrell |
Tyrrell 018 Tyrrell 019 |
Ford-Cosworth V8 | Pirelli |
Jean Alesi Satoru Nakajima
|
16 | 0 | 0 | 0 | 16 | 5 th |
| 1991 |
Braun Tyrrell Honda
|
Kaczorowska 020 | Honda V10 | Pirelli |
Stefano Modena Satoru Nakajima
|
16 | 0 | 0 | 0 | 12 | 6 th |
| 1992 | Organizacja wycigów Tyrrell |
Tyrrell 020B | Ilmor V10 | Dobry rok |
Andrea de Cesaris Olivier Grouillard
|
16 | 0 | 0 | 0 | 8 | 6 th |
| 1993 | Organizacja wycigów Tyrrell |
Tyrrell 020C Tyrrell 021 |
Yamaha V10 | Dobry rok |
Andrea de Cesaris Ukyo Katayama
|
16 | 0 | 0 | 0 | 0 | Niesklasyfikowane |
| 1994 | Organizacja wycigów Tyrrell |
Leszczynska 022 | Yamaha V10 | Dobry rok |
Mark Blundell Ukyo Katayama
|
16 | 0 | 0 | 0 | 13 | 6 th |
| 1995 |
Nokia Tyrrell Yamaha
|
Winiewska 023 | Yamaha V10 | Dobry rok |
 Mika Salo Ukyo Katayama Gabriele Tarquini
|
17 | 0 | 0 | 0 | 5 | 8 tys |
| 1996 |
Tyrrell Yamaha
|
Krystyna 024 | Yamaha V10 | Dobry rok |
Mika Salo Ukyo Katayama
|
16 | 0 | 0 | 0 | 5 | 8 tys |
| 1997 |
PIAA Tyrrell
|
Winiewska 025 | Ford-Cosworth V8 | Dobry rok |
Mika Salo Jos Verstappen
|
17 | 0 | 0 | 0 | 2 | 10 tys |
| 1998 |
PIAA Tyrrell
|
Winiewska 026 | Ford-Cosworth V10 | Dobry rok |
Toranosuke Takagi Ricardo Rosset
|
16 | 0 | 0 | 0 | 0 | Niesklasyfikowane |
| Pora roku | Stabilny | Rama | Silnik | Opony | Piloci | Zakwestionowano Grand Prix |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1973 |
Blignaut Lucky Strike Racing
|
Tyrrell 004 | Ford-Cosworth | Dobry rok |
Eddie keizan
|
1 |
| 1974 |
Blignaut Embassy Racing SA
|
Tyrrell 004 | Ford-Cosworth | Ognisty kamie |
Eddie keizan
|
1 |
| 1975 |
Lexington Racing
|
Tyrrell 007 | Ford-Cosworth | Dobry rok |
Ian Scheckter
|
1 |
| 1976 |
Lexington Racing
|
Tyrrell 007 | Ford-Cosworth | Dobry rok |
Ian Scheckter
|
1 |
| 1976 |
Scuderia Gulf Rondini
|
Tyrrell 007 | Ford-Cosworth | Dobry rok |
Alessandro Pesenti-Rossi
|
4 |
| 1976 |
 ÖASC Racing Team
|
Tyrrell 007 | Ford-Cosworth | Dobry rok |
Otto Stuppacher
|
3 |
| 1976 |
Heroes Racing
|
Tyrrell 007 | Ford-Cosworth | Bridgestone |
Kazuyoshi Hoshino
|
1 |
| 1977 |
Zespó Meiritsu Racing
|
Tyrrell 007 | Ford-Cosworth | Dunlop |
Kunimitsu Takahashi
|
1 |
Wyniki Mistrzostw Europy Formuy 2
| Pora roku | Stabilny | Rama | Silnik | Opony | Piloci | Zakwestionowano Grand Prix | Pozycje biegunowe | Zwycistwa |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1967 |
Matra International
|
Matra MS5 Matra MS7 |
Ford-Cosworth FVA 1.6 L4 | Dunlop |
Jackie Stewart Jacky Ickx Jean-Pierre Jaussaud.svg){kind=small}
|
10 | 1 | 3 |
| 1968 |
Matra International
|
Matra MS7 | Ford-Cosworth FVA 1.6 L4 |
Jackie Stewart
|
1 | 0 | 0 | |
| 1969 |
Matra International
|
Matra MS7 | Ford-Cosworth FVA 1.6 L4 |
Jackie Stewart Johnny Servoz-Gavin Jean-Pierre Beltoise Claudio Francisci
|
7 | 1 | 3 |
Uwagi i odniesienia
- Gilles Gaignault, Ken Tyrell, kupiec drewna min (drugi komentarz) , na memoiresdestands.hautetfort.com ,(dostp 17 marca 2012 )
Zobacz te
Linki zewntrzne
- (en) Oficjalna strona
- Strona na P34 (historia, zdjcia, wideo, forum, ...)
- Film z jazdy Tyrrell P34 podczas Grand Prix Monako
- Film przedstawiajcy Tyrrell P34 na stoisku
Mamy nadzieję, że informacje, które zgromadziliśmy na temat Tyrrell Racing, były dla Ciebie przydatne. Jeśli tak, nie zapomnij polecić nas swoim przyjaciołom i rodzinie oraz pamiętaj, że zawsze możesz się z nami skontaktować, jeśli będziesz nas potrzebować. Jeśli mimo naszych starań uznasz, że informacje podane na temat _title nie są całkowicie poprawne lub że powinniśmy coś dodać lub poprawić, będziemy wdzięczni za poinformowanie nas o tym. Dostarczanie najlepszych i najbardziej wyczerpujących informacji na temat Tyrrell Racing i każdego innego tematu jest istotą tej strony internetowej; kierujemy się tym samym duchem, który inspirował twórców Encyclopedia Project, i z tego powodu mamy nadzieję, że to, co znalazłeś o Tyrrell Racing na tej stronie pomogło Ci poszerzyć swoją wiedzę.