Turion
Turion lub Hibernaculum , jest rodzajem zarodku, że rozwija się w podziemnej części roślin . Jest to struktura roślinna, opracowana przez wiele roślin w celu promowania odporności na zimę.
Etymologia
Turion pochodzi od łacińskiego turio : „młody pęd, ścięgno, odgałęzienie”.
Opis
Pęd to zakopany pączek, dający początek młodemu pędowi, który pojawia się w okresie wegetacji na korzeniach , kłączach lub bulwach niektórych roślin wieloletnich , których nadziemna część zwykle zanika zimą. Powstaje z merystemu .
Bardziej rozwinięty pęd, który może rosnąć nawet po oddzieleniu się od rośliny matecznej, nazywany jest odrostem .
Przykłady roślin pędowych
- W odmianach szparagów lub bambusa , a także begonii i bambusa pęd jest pączkiem wyłaniającym się z kłącza . Jest biały i zwarty na powierzchni gleby, a następnie przybiera zielony kolor i tworzy roślinę o wysokości około 1,50 m z wieloma bardzo drobnymi rozgałęzieniami (cladodes).
- W jeżynach (rodzina Rosaceae) łodyga to liściasta łodyga pozbawiona kwiatów, długa i energiczna, emitowana przez pień i rozgałęziająca się w następnym roku, wytwarzając kwitnące gałęzie. Ta dwuletnia zdrewniała łodyga może być wyprostowana lub opadająca.
- Niektóre rośliny wodne w zimnych regionach produkować włócznie, w tym Waterweed , pondweed , etc.
Uwagi i odniesienia
-
Definicja słowa Turion „zarchiwizowana kopia” (wersja z dnia 5 lipca 2008 r. W archiwum internetowym ) w słowniku botanicznym „Zarchiwizowana kopia” (wersja z 14 lutego 2014 r. W Internet Archive ) online, dostęp 13 listopada 2014 r.
-
Definicje leksykograficzne i etymologiczne słowa „turion” ze skomputeryzowanego skarbca języka francuskiego na stronie internetowej National Center for Textual and Lexical Resources
-
Turion , w Meyer C., wyd. sc., 2014, Słownik nauk o zwierzętach on-line. Montpellier, Francja, Cirad. Dostęp 13/13/2014.
-
CF Brisseau-Mirbel Elementy fizjologii roślin i botaniki , część pierwsza. Magimel Editions, 1815. Strona 137
-
Jean-Claude Rameau , Dominique Mansion, Gérard Dumé, francuska flora leśna, francuski las prywatny,2008, s. 699
Zobacz też